Ε! ΟΧΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ......

C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Πρόσφατα ο πολύφερνος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης μιλώντας για τις σχέσεις μας με τους Τούρκους, πέταξε και μια εξωραϊσμένη σαχλίτσα…. Είπε λοιπόν: «Οι Τούρκοι είναι αδέλφια μας. Οι Ευρωπαίοι είναι εταίροι μας»!!!
*
Επειδή όμως, τέτοιου είδους αφελείς δηλώσεις, συνήθως υιοθετούνται από ένα αριθμό Ελλήνων πολιτών, που δεν επεξεργάζονται νοητικά όσα ακούνε αλλά απλά τα αποθηκεύουν, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από την τρέχουσα πραγματικότητα, θα ήθελα να επισημάνω και να υπενθυμίσω στο εύθυμο όσο και δραστήριο κατά τα άλλα Δήμαρχο, τα εξής:
*
Πριν από ένα περίπου χρόνο, ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Οι αδελφοποιήσεις των πόλεων, είναι μόνο για τα φεστιβάλ των πολιτικών νεολαιών…» Και συνέχισε: « Πολιτική, είναι τα συμφέροντα των χωρών και οι σχέσεις των χωρών παραμένουν καλές, στο μέτρο που τα συμφέροντά τους συγκλίνουν».
*
Αδιαμφισβήτητη αλήθεια, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα και μια απάντηση, στον απλοϊκό συναισθηματισμό του Θεσσαλονικιού Δήμαρχου, για το κατά πόσον είναι δυνατόν να είναι αδέρφια μας οι Τούρκοι.
*
Κατά την προσωπική μου άποψη, δηλώσεις σαν κι αυτές του Γιάννη Μπουτάρη, στερούνται όχι μόνο πολιτικής σοβαρότητας, αλλά δημιουργούν στη γείτονα χώρα την αίσθηση πως είμαστε «δεδομένοι» διευκολύνοντας έτσι την πολιτική των τουρκικών απαιτήσεων.
*
Ακόμα: Κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί κάποιον που πολιτικά, εκφράζεται με τέτοια υπερβολική «συναισθηματολογία» , (π.χ. Οι Τούρκοι είναι αδέλφια μας) αφού με την ίδια ευκολία μπορεί να καταστεί και αναξιόπιστος.
*
Πιστεύω ότι «αδέλφια» στην πολιτική δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως «Εταίροι» όπως εμείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι και ο καλύτερος τρόπος συνύπαρξης των χωρών και προσπάθειας σύγκλισης των συμφερόντων τους, με όσες δυσκολίες μπορεί να έχει μια Ένωση εταίρων.
*
Με την Τουρκία είμαστε γεωγραφικά γείτονες και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, παρά να συνυπάρξουμε, επιδιώκοντας την ειρήνη , τη συνεργασία με φιλική διάθεση, έχοντας όμως πάντα ως πυξίδα της εξωτερικής μας πολιτικής με την Τουρκία, πως πρόκειται για γείτονα άπληστο, που προκαλεί διαρκώς και απαιτεί, και πως άλλα λέει και άλλα εννοεί. Αν λοιπόν, η εξωτερική μας πολιτική προσαρμοστεί στην ιδέα της αναξιοπιστίας του γείτονα , θα είναι σωστή και η άσκησή της.
*
Και βέβαια δεν αναφέρομαι στην παρελθούσα ιστορία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όπως το πογκρόμ του 1955 στην Πόλη, και την ευκολία που φανατίζεται ο τουρκικός λαός, αλλά αναφέρομαι στα σύγχρονα γεγονότα προκλήσεων διαρκείας, όπως και στα σημερινά γεγονότα, κυνικών απαιτήσεων , (τουρκικές έρευνες στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας-παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, απαιτήσεις για συνδιαχείριση των ενεργειακών πόρων του Αγαίου, και απόρριψη της παραπομπής του θέματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για να λυθεί οριστικά το θέμα και άλλα….) .
*
Κλείνοντας αυτό το σημείωμα, θα ήθελα να αναφέρω μια φράση που είπε ο Μάνος Χατζιδάκις, θέλοντας να δώσει το στίγμα της ιδιαιτερότητας των ελληνοτουρκικών σχέσεων: Είπε λοιπόν: «Ως εχθροί με τους Τούρκους, αισθανόμεθα φιλικοί και αξιοπρεπείς. Ως φίλοι, αισθανόμεθα γελοίοι».