Τετάρτη, Μαρτίου 21, 2007

ΟΙ ΔΥΣΤΥΧΟΙ... ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

Οι ρατσιστές είναι συνάνθρωποί μας κενοί περιεχομένου: Αυτό που λέμε άδειοι τενεκέδες. Χρειάζονται πάντα να βρίσκουν κάποιους που τους θεωρούν κατώτερους, ώστε να αντλούν την (υποτιθέμενη) δική τους ανωτερότητα, μέσα από την (υποτιθέμενη) κατωτερότητα των άλλων. Οι ρατσιστές είναι συνάνθρωποί μας που κατά κανόνα δεν συγκεντρώνουν κάποιο ενδιαφέρον: Είναι άχρωμοι και άοσμοι και πάσχουν από πνευματική ατροφία μη αναστρέψιμη. Δεν αποκλείεται όταν μιλούν, να χρησιμοποιούν έννοιες όπως ισότητα. (Εννοώντας πάντα τον εαυτό τους, σε σχέση με κείνους που κατάφεραν πολλά στη ζωή τους και θέλουν να τους φτάσουν…τζάμπα. Συχνά συγχέουν, συνειδητά ή από απαιδευσία αδιάφορο, την ισοτιμία με την διαφορετικότητα (ετερότητα) των ανθρώπων. Οι άνθρωποι λοιπόν είναι διαφορετικοί μεταξύ τους (ευτυχώς) αλλά ισότιμοι έναντι των νόμων, αν και συχνά ο ρατσισμός φαίνεται να ξεκινά από την εκτελεστική εξουσία. Αν κάποιοι λόγω ιδιαίτερων χαρισμάτων, ικανοτήτων, μόρφωσης, συγκυριών ή και τύχης, αξιοποιούν στη ζωή περισσότερες ευκαιρίες από άλλους, αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να θεωρούν το συνάνθρωπό τους για οποιονδήποτε λόγο, κατώτερο. Πρέπει να τους αρκεί το όφελος που προσπορίζουν στον εαυτό τους από την αξιοποίηση των ευκαιριών της ζωής. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και σε επίπεδο εθνών. Κλείνω το σημείωμα αυτό με μια μικρή καθημερινή ιστορία, αστεία όσο και ενδεικτική: Όταν κάποτε άλλαξα τα θερμοσώματα στο διαμέρισμά μου, έβγαλαν τα παλιά θερμοσώματα στην πόρτα του διαμερίσματος και περίμενα μέρα τη μέρα να περάσει κάποιος παλιατζής, να μου κάνει τη χάρη να κατεβάσει τα θεόβαρα θερμοσώματα με τον ανελκυστήρα από τον 5ο όροφο κάτω στο δρόμο και να τα κάνει ότι θέλει.
Πράγματι δεν άργησε να έλθει. Ήταν ένας λεπτός μεσήλικας τσιγγάνος, που αφού ήλεγξε σχολαστικά τα θερμοσώματα και διαπίστωσε το βάρος τους, μου είπε συνωμοτικά: «Άκου τι θα κάνεις! θα φωνάξεις 2 Αλβανούς, θα τους δώσεις 20 ευρώ να τα κατεβάσουν στο δρόμο και θα περάσω εγώ να τα πάρω…!!!»
Είδατε μέχρι πού τρυπώνει ο ρατσισμός;


Φαίδων Θεοφίλου

Κυριακή, Μαρτίου 18, 2007

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ η 21 Μαρτίου


Καλωσορίζουμε τη γιορτή της Τέχνης των τεχνών. Απαγγέλλουμε στη μεγαλοσύνη της στίχους αποστάγματα, της γλώσσας, της κοινωνίας, της ιστορίας, της ανθρώπινης περιπέτειας. Κι όμως πρέπει να επισημάνουμε ένα παράδοξο: Οι σχέσεις της Ποίησης με τους αναγνώστες, στις μέρες μας, πεθαίνουν, αν δεν είναι ήδη νεκρές. Οι σχέσεις όμως της Ποίησης με τους δημιουργούς της, είναι ένας διαρκής κι ανθισμένος Έρωτας. Φαίνεται πως, οι αληθινοί και με νόημα Έρωτες, είναι αυτοί που οδηγούν στο Πουθενά.

Φαίδων Θεοφίλου

Πέμπτη, Μαρτίου 15, 2007

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΒΟΝΝΗΣ

Γράφει ο Κουρτ Μπρέμερ*
Δίπλα στην πλούσια παράδοση της κλασικής φιλολογίας, (Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά) στο πανεπιστήμιο της Βόννης, υπάρχει κι ένα τμήμα για Νεοελληνικά. Έχουμε σ’ αυτό το τμήμα τρεις τάξεις: αρχαρίων, προχωρημένων και την ανώτατη βαθμίδα, για εκείνους που ενδιαφέρονται για λογοτεχνία και επικοινωνία. Σ’ αυτή την ανώτατη βαθμίδα, διαβάζαμε τα τελευταία χρόνια άρθρα (ελληνικών) εφημερίδων αλλά και μεγαλύτερα κείμενα, όπως π.χ. αποσπάσματα από το μυθιστόρημα «Λωξάνδρα».
Σ’ αυτή την τάξη υπάρχει μια ευχάριστη συλλογική εργασία από ώριμους και νέους. Μαζί δηλαδή με τις φοιτήτριες και τους φοιτητές, έχουμε και μια ομάδα ηλικιωμένων ανθρώπων π.χ. συνταξιούχων εκπαιδευτικών (όπως εγώ) που αφού δίδαξαν για πολλά χρόνια, θέλουν να συνεχίσουν να παρακολουθούν την εξέλιξη της αγαπημένης τους γλώσσας, μέσα από τους αιώνες της αρχαιότητας, ως το σήμερα. Μια μέρα λοιπόν, η καθηγήτρια της έδρας ρώτησε εάν κάποιος από εμάς είχε μια πρόταση για κάποιο κείμενο, που θα θέλαμε να διαβάσουμε και να αναλύσουμε. Σκέφθηκα πως τα διηγήματα του Φαίδωνα Θεοφίλου, (μια σειρά των οποίων είχα ήδη μεταφράσει) θα ήταν σε κάθε περίπτωση τα πιο κατάλληλα. Υπάρχει μάλιστα ένα διήγημα από το βιβλίο του «Ο Θεός στο Καφενείο», που μου αρέσει ιδιαίτερα.
Πρόκειται για την ιστορία του Κωσταντή, ενός καλοκάγαθου και φιλικού αλλά καθυστερημένου πνευματικά νέου άνδρα, που γνώριζε όλους τους κατοίκους του χωριού και τους χαιρετούσε όταν περνούσαν και τον έβλεπαν στη δημόσια βρύση, όπου ο πατέρας τού έπλενε τα πόδια. Η ιστορία αυτή ήταν για μένα τόσο ζωντανή, αφού είδα με τα μάτια μου το πλύσιμο των ποδιών του Κωσταντή από τον πατέρα του, όταν βρέθηκα και παρέμεινα για ένα Σαββατοκύριακο σ’ αυτό το χωριό της Λέσβου. (Σκαλοχώρι) Ο συγγραφέας ζωγραφίζοντας κυριολεκτικά την αθωότητα του Κωσταντή, με φόντο τη λεσβιακή φύση, υπαινίσσεται ότι ο ήρωάς του φθάνει τα επίπεδα μιας αγιότητας. Τελικά η ιστορία έχει μια τραγική κατάληξη: Ο Κωσταντής, ενώ διέσχιζε κάθετα το δρόμο του σπιτιού του, χαιρετώντας χαρούμενα τους περαστικούς, χτυπήθηκε από ένα ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ και σκοτώθηκε.
Ο αφηγητής συγγραφέας, κλείνει το τραγικό συμβάν με τη φράση, ότι «καθορίζω την ημέρα του δυστυχήματος, ως ημέρα μνήμης του Κωνσταντίνου του Μικρού». Διάβασα αυτό το διήγημα μπροστά στους συναδέλφους και στους φοιτητές και το εξήγησα. Την παρατεταμένη προσοχή των παρόντων, διαδέχθηκε η συγκίνηση. Αυτό ήταν για μένα ένα σπουδαίο γεγονός: Μετά από τόσο καιρό στη σύνταξη, μπορούσα πάλι να αισθανθώ για λίγο και να λειτουργήσω ως καθηγητής. Ελπίζω πως κατάφερα να μεταδώσω λίγο από τα βαθιά όσο και λιτά συναισθήματα που ευδοκιμούν στην πεζογραφία του Φαίδωνα Θεοφίλου.

* Ο Κουρτ Μπρέμερ είναι καθηγητής
Ελληνικής και Λατινικής Φιλολογίας

Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007

ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ

Από τις Εκδόσεις «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ», Σόλωνος 133, τηλ. 210 3806305 κυκλοφορούν τα πιο πρόσφατα βιβλία του Φαίδωνα Θεοφίλου
Ο ΤΡΟΦΙΜΟΣ

Το βιβλίο γοητεύει και ρουφά τον αναγνώστη. Εκπληκτική γλώσσα.
«ΑΞΙΑ» Οικον.Εφημερίδα
Μια μαγεμένη πραγματικότητα ο κόσμος του «Τρόφιμου» και τα πρόσωπα που τον κατοικούν.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Το μυθιστόρημα του Φ.Θ. εισχωρεί στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, ανοίγοντας ένα παράθυρο σε μια νέα πραγματικότητα.
ΤΑ ΝΕΑ

Η τέχνη απόκτησε τον εκπρόσωπο που φιλοδόξησε και πέτυχε να μας προικίσει με την αισθητική του λίγου και του απόλυτου.
Περιοδικό ΕΡΕΥΝΑ

Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ


«Ο Θεός στο Καφενείο» είναι ένα εκπληκτικό μείγμα από κλασική και μοντέρνα πεζογραφία.

BULGARSKI NUKAMEL (Βουλγάρικη εφημερίδα)

«Ο Θεός στο Καφενείο»: Το Όραμα και η μεταφορά στη καθημερινότητα - με ρεαλισμό και ποίηση.
ΕΞΟΡΜΗΣΗ (Εβδ. Εφημερίδα)

Από παντού ορμάνε αρώματα, χυμοί, χρώματα κι ανασαμιές της ελληνικής φύσης και φέρνουν στο νου τη φωτολουσμένη γενέτειρα που τόσους ποιητές και καλλιτέχνες γέννησε: Τη Λέσβο.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στα διηγήματα του Φ.Θ. οι παρείσακτοι και περιφρονημένοι ήρωες, πίνουν από τη πένα του πεζογράφου ατελεύτητη και παρήγορη τρυφερότητα. Βρίσκουν στις γραμμές της διήγησης το τρένο που θα τους οδηγήσει στο όνειρο και στο φως.
ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ (Λογοτεχνικό περιοδικό)

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ

Ο Φ.Θ. ισορροπεί πάνω σε μια λιτή εικονοτοπία με τη σιγουριά ένθεου αλχημιστή λέξεων
ATHENS VOICE - Αγγελική Μπιρμπίλη

Είναι μια ποίηση που φωτίζει το σκότος και αντανακλά το θέαμα και το μεγαλείο της ζωής.
«Δημοκράτης Μυτιλήνης» – Μήτσος Τσιάμης

“Η Ελληνική Νύχτα”, βάζει μια βαθμίδα ακόμα σ’ αυτό το μετα – Ελυτικό προσκήνιο του Φ. Θεοφίλου.
Αλέξης Ζήρας

Ο ποιητής φτάνει διαλογιζόμενος σε τέτοια επίπεδα συνειδήσεως, ώστε το μυστήριο ν’ ανοίγει μπροστά του σαν κοχύλι και ν’ αποκαλύπτει την ουσία της ύπαρξης.
RADOSTOWA (Πολωνικό Λογοτεχνικό περιοδικό)
Dariusz Tomasz Lebioda

Δευτέρα, Μαρτίου 05, 2007

Στην ζωγράφο Έλλη Θήτα

Η ομορφιά φτάνει για όλους· και περισσεύει.
Η Ιστορία, φωλιάζει στη σιωπή.
Αν ξύσεις αυτή τη σιωπή, θα φανερωθεί η Ιστορία
να σου θυμίσει το χρέος.

(Από τη Λειτουργία της Μήθυμνας)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος