Τετάρτη, Ιανουαρίου 09, 2013

Η ΠΟΙΗΣΗ (η ΤΕΧΝΗ) ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΜΕΝΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ...



 Του Φαίδωνα Θεοφίλου
Από τα: "Κείμενα Μικρά σαν Μεγάλα"

Οι περισσότεροι άνθρωποι, έχουμε την τάση, να προσπαθούμε να εκλογικεύσουμε την ποίηση, την τέχνη γενικότερα και να την φέρουμε στα μέτρα της τρέχουσας λογικής,  ξεχνώντας πως η ποίηση είναι και «νιώθω» και συνειρμοί και αισθήσεις και αισθητική και γλώσσα στην καλύτερη στιγμή της.  Παρατηρούμε  όμως,  ότι είναι συχνές οι προσπάθειες να δημιουργηθούν  ορισμοί και κανόνες, όπως τι είναι π.χ. ποίηση. 

Σ’ αυτή την παγίδα πέφτουν ακόμα και οι ίδιοι οι ποιητές. Λέω παγίδα, αφού κατά τη γνώμη μου δεν  μπορείς να εγκιβωτίσεις  στη λογική  με όρους επιστημονικούς και ορισμούς, μια τέχνη,  (μιλώ τώρα για την ποίηση που με αφορά) που κατ’ εξοχήν τείνει να υπερβεί την τρέχουσα λογική τανύζοντάς την ως τα ακρότατα όρια και τις δυνατότητές της… Μια τέχνη που αναζητά  ακόμα και μεταφυσικούς δρόμους για να αποτυπώσει την παρουσία της  στην πνευματική δημιουργία. 

 Άρα; Να μην ορίσουμε τι είναι ποίηση; 
Μπορούμε να προσεγγίσουμε το τι είναι ποίηση και μάλιστα να την προσεγγίσουμε με τρόπο ποιητικό, ώστε να είναι συμβατός με την υπόστασή της. Νομίζω πως αυτό αρκεί, χωρίς να είναι απαραίτητο να βάλουμε την ποίηση στο …επιστημονικό εργαστήριο και να της φτιάξουμε ορισμό…

Άλλωστε η ποίηση από τα αρχαία χρόνια όταν οι αοιδοί έψαλλαν-απήγγειλαν ποιήματα για τα κατορθώματα των ηρώων της εποχής, ως σήμερα με την μινιμαλιστική μορφή της τέχνης, η ποίηση  έχει αλλάξει βηματισμούς, ρυθμούς, γεύσεις, μορφές, αισθητική αλλά και ψυχισμό, αφού σε κάθε εποχή η ποίηση  κρατά το σφυγμό και εκφράζει το πνεύμα και τον ψυχισμό του καιρού της.
Υπάρχουν δεκάδες προσπάθειες  ορισμών για την ποίηση, όλοι ανεπαρκείς αφού μέσα από μια στεγνή λογική, μπορείς να περιγράψεις τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της τέχνης αλλά όχι να συμπεριλάβεις και τη μαγεία της .

 Θα δώσω ένα παράδειγμα ενός ορισμού που θεωρώ ως περισσότερο επιτυχημένου από τους άλλους. Είναι του Οκτάβιου Πας και έχει ως εξής:  «Η ποίηση είναι καμωμένη από το απόσταγμα της γλώσσας, της ιστορίας και της κοινωνίας, αλλά αποζητά να ξαναδημιουργήσει γλώσσα, σύμφωνα με νόμους άλλους από εκείνους, που κυβερνούν τη συνομιλία και τη λογική συζήτηση». Αυτή είναι η άποψη του Οκτάβιο Πας λοιπόν, που όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την ποιητική προσέγγιση  της τέχνης, από τον Τάσο Λειβαδίτη που λέει: «Τέχνη είναι να σκαρφαλώνεις σε μια φανταστική τριανταφυλλιά για να κόψεις ένα αληθινό τριαντάφυλλο»… 
Μια ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ και όχι εκλογικευμένος ΟΡΙΣΜΟΣ, που όμως αγγίζει το βάθος της Ποίησης…



Η πάνω φωτογραφία είναι της Μαρίας Αγιασοφίτη
Ο πίνακας φέρει το όνομα του ζωγράφου.




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος