Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 19, 2013

ΤΟ ΤΕΡΑΣ, ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ, ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ*





C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Το τέρας απλώνεται στη χώρα θέλοντας να καταστρέψει ότι απέμεινε και να αρπάξει την εξουσία. Το τέρας, ως νοοτροπία αλλά και ως πολιτικός εφιάλτης, ήδη δείχνει πόσο «εύκολο» είναι να σκοτώνεις όποιον είναι αντίθετος με σένα. Το τέρας, είναι ακριβώς το ίδιο με τα τέρατα που προηγήθηκαν και η Ιστορία κατέγραψε ως τον ορισμό της κτηνωδίας…Έχει τα ίδια συμπτώματα με τα άλλα τέρατα: Δρα μόνο με τα ένστικτα αφού ο εγκέφαλός του είναι σε επίπεδα αμοιβάδας… Δρα πάντα υπό το κράτος ψυχωσικού παραληρήματος.

Αυτό το τέρας, οι Νεοέλληνες το έβαλαν με την ψήφο τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο επισημοποιώντας την ύπαρξή του και ταυτόχρονα την έσχατη παρακμή της χώρας.

Η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα, αντί να αντιμετωπίσουν συσπειρωμένοι τον διαφαινόμενο εμφύλιο που θα μας στείλει όλους στην κόλαση, αρκούνται σε… «δημοκρατικούς βερμπαλισμούς πολιτικής ανοχής και εξαντλούνται στην ανάδειξη των κομματικών τους αντιθέσεων για να κερδίσουν, ο ένας σε βάρος του άλλου, τις εντυπώσεις του εκλογικού σώματος!!!! Πέραν από τις ψήφους που θέλουν να κερδίσουν, ποιος άραγε θα σκεφθεί επιτέλους αυτή τη χώρα και τις πολίτες της; 

Από τη μία το τέρας, και από την άλλη οι πολιτικοί νάνοι.

Και συ Νεοέλληνα πολίτη, που πέρασες από τη μια μέρα στην άλλη στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, (έχοντας και συ το μερίδιο της ευθύνης σου) απελπισμένε, αγανακτισμένε , οργισμένε, εσύ που διοχέτευσες την οργή σου σε ψήφο υπέρ του τέρατος, σκέφθηκες άραγε , πως όταν το τέρας δυναμώσει, θα γίνεις και σύ ένα από τα θύματά του, αλλά θα είναι πια αργά για τον οποιονδήποτε να το σταματήσει; 

Η μόνη λύση που έχω να σας προτείνω, είναι Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ. Μια ΑΝΑΤΡΟΠΗ , αναίμακτη, εύκολη και νόμιμη! Στις εκλογές που έρχονται, να ψηφίσουμε ΜΟΝΟ εκείνους που δεν έχουν ποτέ θητεύσει στη βουλή, διαγράφοντας έτσι το τέρας από τη ζωή μας και στέλνοντας στο σπίτι τους φθαρμένους πολιτικούς, αλλάζοντας μια κι έξω όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, άρα και το πολιτικό σκηνικό! Αυτή είναι η δύναμη της ψήφου και του Έλληνα πολίτη, που την ξεχάσαμε, μέσα από τις ιδεοληψίες μας , τις συναισθηματικές εξαρτήσεις και τις σκοπιμότητες των μικροσυμφερόντων μας….

Αυτό θα είναι ένα ισχυρό ράπισμα για τους ανίκανους αλλά και τους διεφθαρμένους πολιτικούς, που μας έφτασαν σ’ αυτή την κατάντια και ταυτόχρονα μια προειδοποίηση για τους καινούριους που θα στείλουμε στη βουλή για το τι έπαθαν οι προηγούμενοί τους…

Είμαστε έτοιμοι για ένα ΝΕΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ; 
Διαφορετικά, ας σερνόμαστε στα ίδια και στα ίδια….
*****************************************
Από τα κείμενα: «Η φωνή του ποιητή»







Κυριακή, Σεπτεμβρίου 15, 2013

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΣΚΈΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ




c: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ


Όταν ακούτε από κάποιον ή κάποια τη φράση: «Να μου έχεις

 τυφλή εμπιστοσύνη» τότε να σκέπτεστε ότι αυτή ακριβώς η

 φράση είναι ο πιο σοβαρός λόγος να μην έχετε καμία 

εμπιστοσύνη.


Γιατί η εμπιστοσύνη, δεν εξαντλείται σε λόγια για να γίνει 

στάχτη στα μάτια, αλλά φυτρώνει αργά και σταθερά ανάμεσα

 στους ανθρώπους για να τους κερδίσει με το σπαθί της…



Οι ίδιοι άνθρωποι που απαιτούν από σας την «τζάμπα»

 εμπιστοσύνη, είναι εκείνοι που θα σας φορτώσουν με

 ξεγελάσματα, με τις μικρές και μεγάλες τους προδοσίες, ενώ

 ταυτόχρονα θα σας προσάψουν την κατηγορία ότι δεν μπορείτε 

να διαχειριστείτε «το πολύ» που σας δίνουν, γιατί «το πολύ» σας

 τρομάζει και έτσι προτιμάτε να παραμένετε φυλακισμένοι μέσα

 στις διαχειρίσιμες μικρότητές σας….. Τόσο καλά.





Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 11, 2013

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ" του ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ από τον ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΝΕΤΗ στο λογοτεχνικό περιοδικό (Κ) Κάπα


Απόσπασμα από κριτική του ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΝΕΤΗ 

για τη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ –

ποιητική σύνθεση του ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

στο λογοτεχνικό περιοδικό –Κ- (Κάπα)
********
********************

Μοναχικός, μονάζει και ζει την ποίηση που βγαίνει από μέσα του , μιλάει με τη Νύχτα και παραθέτει τις αθέατες και προκλητικές εκφάνσεις της με γλωσσικό υλικό υψηλού λεκτικού κάλλους που δημιουργεί μυσταγωγικό σκηνικό που σφύζει από το ρίγος μιας ιερής τελετουργίας. Από τους πρώτους στίχους ο αναγνώστης αιχμαλωτίζεται και γίνεται κοινωνός των συμβάντων .

… Η Νύχτα του Θεοφίλου είναι το αντίθετο της Νύχτας του θανάτου
όπου έχει εγκλωβιστεί ο Γιώργος Γεραλής στην «Αίθουσα αναμονής».

Η Νύχτα του Θεοφίλου υπηρετεί την ποίηση και την μεταμορφώνει σε κιβωτό ασφαλείας, που διασώζει τους πάσχοντες από το καταστροφικό τσουνάμι της φθοράς και της μιζέριας.
Με ιερατική προσήλωση και ιδιοσυγκρασία ιεροφάντη, τελετουργεί και βγάζει στην επιφάνεια όλα τα βάσανα και τα πάθη του κόσμου. Με αφοσίωση πρωτόκλητου και πίστη στο όραμα που υπερασπίζεται, βυθίζει τη νύχτα σε μέθεξη και επανάσταση, σε αγώνα ψυχής.

Δεν χρειάζεται αναλυτική εξάρθρωση η ποίηση του Θεοφίλου. Είναι ποίηση που μοιράζεται την αγωνία της, τον προβληματισμό της και την ποιότητά της, με τον υποψιασμένο αναγνώστη που τον κερδίζει με την αυτοσυνείδησή της και την τόλμη της να έρθει σε ρήξη με την συντήρηση και την εκλογίκευση. Στην «Ελληνική Νύχτα» κέντρο βάρους γλωσσικά αποτελούν η εσωτερικότητα και η δομική ανέλιξη, υπολογισμένη
σπυρί- σπυρί.

Εκείνο που γίνεται άμεσα αισθητό και υιοθετείται αυτόματα ως μείζον αίτημα, είναι το αξεπέραστο πάθος για την ομορφιά, η αξεδίψαστη ορμή για ελευθερία με ότι αντιπροσωπεύει η λέξη. Αυτά τα δύο στοιχεία γίνονται πυλώνες που στηρίζουν την ποίηση του Θεοφίλου ως απόλυτη πράξη, πράξη ουσίας και αλήθειας. Έτσι η ποίηση δικαιώνεται για την ισοπεδωτική της αποστολή: καταργεί την πολυπλοκότητα, τα ατέρμονα σεντόνια, επιβάλλει αυτοσυγκράτηση, δεν φωνασκεί, είναι γλυκός καρπός συγκομιδής στην πάλη με τη μοναξιά και τη θλίψη, η λυρική έκφραση έχει μέτρο τόσο όσο χρειάζεται για να μεταποιηθεί σε μουσική και αίσθημα, σε ελεγεία και ύμνο.

Και ο τελικός θρίαμβος συμβαίνει όταν γίνεται η ουσιαστική μετάβαση από το ατομικό στο γενικό, από το εγώ στο εμείς. – Ο Θεοφίλου έχει τις κεραίες του σε πλήρη ετοιμότητα, για ένα άλλο μέλλον, διάφανο και τολμηρό. Η ζωή κερδίζεται με καινούριους στόχους, με νέους δρόμους που οδηγούν στο διαρκές γίγνεσθαι. Επιθυμία του το άχρονο και το αιώνιο.





Σάββατο, Σεπτεμβρίου 07, 2013

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΆ ΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΘΥΜΝΑΣ” του ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ



ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΆ ΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΘΥΜΝΑΣ” του ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

H λειτουργία της Μήθυμνας του Φαίδωνα Θεοφίλου είναι ένα ποιητικό έργο – διαδρομή στο χτες, στο σήμερα, στο διηνεκές. Έργο ποταμός. Ποταμός φωτός, συναισθημάτων, χρωμάτων, φυσικών στοιχείων, ένας απέραντος ποταμός ζωής και αλληγορικής σκέψης. Η Λ. της Μ. διαθέτει πλούσιο εσωτερικό λόγο, που εστιάζεται στο ουσιώδες και μόνο σ’ αυτό.

Πρόκειται για ένα απέραντο πίνακα ζωντανών χρωμάτων, που επιβάλλεται με τη λυρική του δύναμη και ακινητοποιεί τον αναγνώστη με τις πολύμορφες διαστάσεις του, ενώ παράλληλα τού ενεργοποιεί τη σκέψη το συναίσθημα και τις αισθήσεις που συμμετέχουν στη μοναδική αυτή Λειτουργία με αρχιερέα «το Φως και συμμετέχοντες, τα Πρόσωπα, τον ελληνικό γενέθλιο Τόπο, τη Φύση, την Ηχώ της Ιστορίας, τους Άγιους που νοιάζονται για τις σοδειές, τη Θάλασσα, τις Εποχές, τον Έρωτα που παραμονεύει τα στραβοπατήματα της λογικής.» 

Δεν στάζουν μόνο τα μαλλιά του Έρωτα «λάλον ύδωρ», αλλά και αυτή η ιπτάμενη μορφή του ποιητή, που επισκέπτεται τη γενέτειρά του Μήθυμνα για να αποθέσει τον έρωτά του γι αυτήν και να απορροφήσει ο ίδιος τον έρωτα που του εμπνέει ο γενέθλιος τόπος. Σ’ ένα απέραντο πολυκεντημένο χαλί, που απλώνεται πάνω, γύρω και μέσα στη θεία πόλη του, ο ιπτάμενος επισκέπτης τής φέρνει προσφορά, καθώς την πλησιάζει όλο και πιο κοντά, παρέα με το Νοτιά και την Αύρα-, κρασί, ένα ανήλικο ήλιο, μαστίχα και ευκάλυπτο, ενώ στ’ αυτιά του φτάνει εξαίσια η σιωπηρή συναυλία των ασημένιων σπάρων. Έρχεται φέρνοντας δώρα, τους άρτους του, στο κάστρο της ελπίδας της, και, καθώς ξεχύνεται σαν καλόγνωμη Άρπυια στο δάσος της αγαπημένης του, βλέπει την άρπα της νεότητας ν’ ακουμπά στα αναστήματα των πεύκων –τι εικόνα κι αυτή!…- και το λαμποκόπημα των γυναικείων χαμόγελων να αποκαλύπτει τα μυστικά που κρύβουν οι πευκοβελόνες.

Παρελθόν και παρόν ενώνονται άρρηκτα, και εντελώς φυσικά, σαν πνοή ανέμου και συνέχεια αδιάσπαστη. Η Μαριάνθη, η Φωτεινούδα, η Ευστρατία, η Εριφύλη, η Αγγελική, η Θελξιόπη, αλλά και ο Ιωάννης, ο Παναγιώτης, ο Θεμιστοκλής, ο Κωνσταντίνος, ο Αριστομένης, ο Ιγνάτιος θα μπορούσε να είναι -και σίγουρα είναι- η Κλυταιμήστρα, η Σαπφώ, η Αντιγόνη, η Ισμήνη, ο Δίων, ο Αλέξανδρος, ο Περικλής, ο Αγαμέμνων και εί τις άλλος. Οι σκηνές εναλλάσσονται με μια ταχύτητα και φυσικότητα που παρασύρει τον αναγνώστη στο όνειρο, τον απογειώνει και τον αναγκάζει να συμπορευτεί, καλύτερα να πετάξει, μαζί με τον ποιητή σε ένα διαχρονικό ταξίδι προς τη Μήθυμνα, που τελικά συμβολίζει τον ενιαίο ελληνικό γενέθλιο τόπο… 


Γύρω και κάτω τους η φύση οργιάζει : το λουλακί, το κίτρινο, το κόκκινο, καθώς τα λούζει το φως, το αιώνιο φως των όντων, επιτρέπουν στη Μήθυμνα να φορέσει τα φίλτρα της ομορφιάς της, ενώ τα κίτρινα, γαλάζια και γκρίζα βουνά κοιτάζουν άγρυπνα με υπεροψία και παιδική ζωγραφική αθωότητα, συμμετέχοντας συνειδητά στο χρωματικό όργιο μιας φύσης που επίγεια και επιθαλάσσια συνοδεύει τη διαχρονική επέλαση θριάμβου προς τη Μήθυμνα. 

Χλοάζουν τα όνειρα, ανατριχιάζουν οι τόποι, πηδούν μέσα από τα κύματα τα μελτέμια, χύνονται οι μυρωδιές, η Μήθυμνα ζει το όνειρό της και γίνεται και η ίδια ένα όνειρο μιας ζωικής συνέχειας και συνέπειας που, μαζί με τον ιπτάμενο ποιητή, έρχεται να φέρει το άγγελμα της συντριβής μιας ευκαιριακής ουτοπίας και του εξαίσιου θριάμβου της ζωής, που είναι και θρίαμβος όλων των έμβιων όντων, όχι μόνο του ανθρώπου, γιατί δεν είναι ο άνθρωπος μόνος του που καλείται να θριαμβεύσει, αλλά ο θρίαμβός του νοείται μόνο στην άρρηκτη ενότητά του με ό,τι πλάστηκε πάνω στη γη. 

Η λειτουργία της Μήθυμνας του Φαίδωνα Θεοφίλου είναι ένα συναρπαστικό όνειρο ζωής, ένα ταξίδι, μια μαγευτική ονειροφαντασία, όπου η Μήθυμνα βρίσκει τον άξιο ποιητή της που έχει την ικανότητα να τη βυθίσει στο όνειρο και να την ανασύρει από αυτό. Είναι αξιοθαύμαστη η σύλληψη του ποιητή, που δημιουργεί τελικά κάτι τόσο εγκόσμιο και παράλληλα τόσο μεταφυσικό, για να στήσει τη λειτουργία του στον ελληνικό τόπο και χρόνο. 

Ο ποιητής, μαζί με όλους εμάς τους αναγνώστες-συνοδούς στο ταξίδι-Λειτουργία, φεύγει βγαίνοντας έξω από το τραγούδι που ο ίδιος έπλεξε, καθώς ο κατακόκκινος ήλιος της δύσης αφήνει τη Μήθυμνα στον πόνο και το θρίαμβό της. Πρόκειται για μια εικόνα που φέρνει δάκρυα, πόνο στην ψυχή και θάμβος στα μάτια. Ίσως να είναι το καλύτερο σύγχρονο ποίημα που έχω 
διαβάσει....

ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΧΕΙΛΟΣ 
Ομότιμος καθηγητής Α.Π.Θ. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών

* Εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ- 
Με 11 σχέδια του ζωγράφου ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ ΤΣΟΛΑΚΗ







Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 02, 2013

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ



C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Πάρα πολλοί νομίζουν ότι οι ποιητές ζουν

σ’ ένα δικό τους κόσμο,
σε ένα  κόσμο γυάλινο και πως λένε τα δικά τους,

 που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα....
 

Αυτό συμβαίνει, όταν η άγνοια των ανθρώπων

γίνεται βεβαιότητα….


Να τους πληροφορήσω λοιπόν απλά, ότι οι ποιητές είναι οι

 άνθρωποι της διπλανής πόρτας.


Κρατούν το νήμα της ζωής και του θανάτου συνειδητά,


 γνωρίζοντας τα ανθρώπινα όριά τους

που θέλουν όμως να τα υπερβούν…


Κρατούν το σφυγμό της ζωής , εμπνέονται από αυτόν

 και δημιουργούν.


Οι ποιητές, πατούν στη γη τόσο στέρεα,

 ώστε να μπορούν να δώσουν ώθηση

στη δημιουργία τους για να πετάξει.

Αυτά.

******************Τα γλυπτά ********************
από μέταλο είναι του: Jean Pierre Augier





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος