Ένα είδος ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ στο ιστολογίου μας , με την…άδεια του «Θεού του Καφενείου…» με λίγες σκέψεις , ειδήσεις και απόψεις, θα εμφανίζεται πότε-πότε για να διαποικίλλει το χώρο μας.
Καλή χρονιά και καλή δεκαετία, που αρχίζει τώρα ως και το 2020. Με υγεία, καρτερικότητα και πνεύμα μαχητικής δημιουργίας.
Παράγουμε πολύ ντιρλαντά και καλά κάνουμε. Αν παράξουμε και σκέψη «για να γυρίσει ο ήλιος», θα έχουμε μια θαυμαστή ισορροπία.
Αν κατανοήσουμε, ότι η νοοτροπία, είναι ένα βασικό συστατικό της πολιτισμικής νεοελληνικής ταυτότητας και ότι η νοοτροπία αυτή μας έφερε στο σημερινό κατάντημα, τότε θα κατανοήσουμε και την ανάγκη αλλαγής αυτής νοοτροπίας, που θα σημάνει και την συνακόλουθη βελτίωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Ας πάψουμε επιτέλους να συγχέουμε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, με τη νεοελληνική πολιτιστική ταυτότητα, στον οποίο, (αρχαίο πολιτισμό) επαναπαυόμαστε, σα να ήταν δικός μας, για να μην κάνουμε τίποτα!
Να αλλάξουμε λοιπόν. Θα μου πείτε εύκολο είναι; Μα οι λαοί που είναι μόνο για τα εύκολα, απλά δεν έχουν καμία τύχη.
Καλό ξεκίνημα λοιπόν σε όλους μας. Με αίσθημα, με σκέψη, με μαχητικό δημιουργικό πνεύμα.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ
"ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΖΟΓΟΣ"...
Διαβάζω στο ένθετο περιοδικό της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ «Επτά Ημέρες» με τίτλο «Λογοτεχνικός Τζόγος» το παρακάτω σχόλιο που υπογράφεται από τον ή την Σ.Π.
Μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων λογοτεχνίας, εκμυστηρευόταν σε φίλο του, ότι το «lobbing» υπέρ συγκεκριμένων προσώπων και στην ποίηση και στην πεζογραφία, τείνει να πάρει διαστάσεις ασφυκτικές! Σιγά την εκμυστήρευση θα πείτε. Πρόκειται για διαπίστωση που συνοδεύει διαχρονικά το θεσμό.
Η άποψή μου:
Αφού λοιπόν η επιτροπή κρατικών βραβείων είτε διαβάσει τα κρινόμενα βιβλία είτε όχι, θα υποκύψει έτσι κι αλλιώς στις ασφυκτικές πιέσεις, τι νόημα θα είχε να τα διαβάσει; Δεν είναι πιο ξεκάθαρη στάση, να… μην διαβάσει καθόλου τα βιβλία, να την βγάλει και ξεκούραστα και να υποκύψει κατ’ ευθείαν στις πιέσεις;…
Μένει λοιπόν σε μας, τους αναγνώστες, εραστές της λογοτεχνίας, δημιουργούς, αν θα αποδεχθούμε τα βραβεία, που δεν θα είναι αποτέλεσμα μιας επιλογής αλλά μιας επιβολής από το «lobbing» των συγγραφέων και εκδοτικών οίκων, ή αν θα τους γυρίσουμε τη πλάτη….
*
ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΣΥΝΘΗΜΑ
Στο περιοδικό «Guernica» γράφει ο 91χρονος νονός της beat Λόρενς Φερλινγκέτι:
«Η Ποίηση, όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλάζοντας τις συνειδήσεις. Ήταν ένα σύνθημα της δεκαετίας του 60 που αποδείχτηκε ψευδαίσθηση.
Η άποψή μου:
Ψευδαίσθηση είναι και η αντίληψη των περισσότερων ανθρώπων ότι όταν είναι πλούσιοι και ισχυροί, τότε ο θάνατος αφορά τους άλλους και όχι τους ίδιους. Ή ότι θα είναι αιώνιοι.
Είναι μια ψευδαίσθηση που όμως εξακολουθεί να υπάρχει, σε βάρος της αλήθειας, της ευαισθησίας του καθαρού νου και της καθαρής συνείδησης.
Το (ρητορικό) ερώτημά μου λοιπόν, είναι : Ποιος φταίει που δεν άλλαξαν οι συνειδήσεις και ο κόσμος; Η ποίηση και η τέχνη ή ο ίδιος ο άνθρωπος;
Διαβάζω, με ξεχωριστή ικανοποίηση στην Καθημερινή, στη σελίδα «Τέχνες και Γράμματα» το πολύ ενδιαφέρον σημείωμα του Π.Παν. με τον παραπάνω τίτλο:
Με μια δυναμική επιστροφή στις έννοιας της ομάδας, της συλλογικότητας, της ευρηματικότητας και της ενεργού συμμετοχής του κοινού, τελειώνει το 2010.
Μια σειρά από εναλλακτικούς χώρους και καλλιτεχνικές δραστηριότητες, έκαναν την ανάγκη, όχι απλώς φιλοτιμία, αλλά και αποτέλεσμα με χαμηλού κόστους παραστάσεις, εκθέσεις ταινίες , προβολές. Και με το κοινό να εντοπίζει, να συμμετέχει και να απολαμβάνει ακόμα και δωρεάν ή με προαιρετικό αντίτιμο. Τα ονόματα μερικών από αυτές τις ομάδες και τους χώρους δεν είναι τυχαία: «Κιντήρας» «Συνεργείο» «ΕΔΩ» «Exile Room».
Μουσεία όπως το νομισματικό και το Κυκλαδικής Τέχνης, έδειξαν ότι μπορούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να απαντήσουν στη κρίση, όχι με θηριώδη εκτός κλίμακας γεγονότα αλλά με μικρού μεγέθους ελκυστικές εκθέσεις.
Το 2010, παρά την οικονομική δυσπραγία ή ίσως και εξ αιτίας της, άνοιξε ένα νέο δρόμο στον τρόπο παραγωγής τέχνης. Το κοινό τον ανακάλυψε, τον επιβράβευσε και περιμένει τα επόμενα βήματα.
.
Η Ελπίδα λοιπόν είναι εδώ! Οι άνθρωποι της τέχνης μπήκαν μπροστά και ανταποκρίνονται στους καιρούς, με δράση, ιδέες και πράξη, παραμερίζοντας τους μάταιους συναισθηματικούς βερμπαλισμούς. Ας ακολουθήσουν και οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, η Εκκλησία, όλοι μας.
*Το πρώτο χειροτέχνημα είναι πάνω σε ξύλο και άμμο από το Blog "Χειροτεχνήματα"