Κυριακή, Μαρτίου 20, 2011

21η Μαρτίου –Ημέρα της ποίησης- Οι παγκόσμιες ημέρες των ελλειμμάτων μας ….


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Η παγκόσμια ημέρα της ποίησης λοιπόν, όπως και η ημέρα της γυναίκας, της Γης κ.ά. γραφικές παγκόσμιες ημέρες.

Ας μείνουμε στην ημέρα της ποίησης. Στην πραγματικότητα γιορτάζουμε την τέχνη εκείνη που στην Ελλάδα δεν έπαψε ποτέ να ανθίζει, σύμφωνα με τα στοιχεία και την υπάρχουσα υψηλή ποιητική δημιουργία του παρελθόντος και του παρόντος.

Γιορτάζουμε όμως μια τέχνη που δεν έχει πια αποδέκτες, δεν έχει κοινό αλλά μόνο δημιουργούς. Γιορτάζουμε μια τέχνη που προίκισε τη χώρα μας με ό,τι σπουδαιότερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα στο χώρο της Τέχνης, και που τελικά, αυτή η τέχνη ζει μόνη, στη λαμπερή της μοναξιά, χωρίς να την προσεγγίζουν αναγνώστες, αφού δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα μια συστηματική διδασκαλία προσέγγισης των παιδιών πάνω στη μεγαλύτερη τέχνη που αξιώθηκε η χώρα μας. Λυπούμαι να πω, ότι στα σχολεία, η συντριπτική πλειοψηφία των φιλολόγων ανήκει στην κατηγορία των… φελλολόγων .

Ποιος να εξηγήσει στα παιδιά μερικά βασικά πράγματα π..χ. ότι η ποίηση δεν είναι προϊόν μιας απλοϊκής συναισθηματικής εξομολόγησης, ότι η ποίηση δεν είναι οι στίχοι για τραγούδια ούτε αποτέλεσμα μόνο μιας συναισθηματικής εκτόνωσης; Ότι το ποίημα είναι ένα αυτόνομο έργο τέχνης; Ότι η προσέγγισή του θα βοηθήσει να δούμε και την αθέατη πλευρά του έσω και του έξω μας κόσμου; Ότι θα μας αποκαλύψει τις μαγικές στιγμές της γλώσσας; Ότι θα διευρύνει τη θέασή μας και την πνευματική μας συγκρότηση; Ότι θα ακονίσει την αισθητική μας; Για να πούμε κάποια απλά και βασικά πράγματα.

Στα Μ.Μ.Ε. και μόνο στα κρατικά, υπάρχει πότε-πότε σα σταγόνα στον ωκεανό, κάποια αναφορά στην ποίηση αλλά κι αυτή από ανίδεους παραγωγούς και με όρους «γραφικότητας».

Πότε το Υπουργείο Παιδείας ή το ΥΠΠΟ επεξεργάστηκαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την ποίηση;

Πότε έγινε μια συστηματική προβολή της ποίησης από τηλεοπτικά κανάλια σε στρογγυλή τράπεζα, για να προσεγγίσει-γνωρίσει το κοινό τη τέχνη της ποίησης με ευθύ, καθαρό και άμεσο λόγο, χωρίς περισπούδαστες μπαλαφάρες αυτοπροβολής των συμμετεχόντων;

Η 21η Μαρτίου ως ημέρα της ποίησης, θα είχε νόημα κατά τη γνώμη μου, αν ήταν η κορυφαία στιγμή της ποίησης κάθε χρόνο, που θα βασιζόταν όμως σε μια συστηματική καλλιέργεια με όλα τα μέσα, και μόνιμη προσπάθεια εξοικείωσης του κοινού με την τέχνη αυτή.

Τώρα είναι απλά μια επέτειος που καλύπτει τα ελλείμματά μας σ’ αυτό το χώρο που κατ’ εξοχήν δεν έπρεπε να υπάρχουν, αφού η ποίηση στην Ελλάδα είναι ένα μόνιμο άλλοθι ποιότητας, που όμως δεν έχει ανταπόκριση στο κοινό.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ίσως, ότι η εποχή μας, όπου επικρατεί ο θραυσματικός και ασθμαίνων λόγος, δεν χρειάζεται την ποίηση.

Παρ’ όλ’ αυτά, δεν θα έπρεπε ως χώρα να προσπαθήσουμε να περάσουμε την ποίηση στα παιδιά και στους ενήλικες, αφού σ’ αυτή την τέχνη πηγαίναμε πάντα καλά και εξακολουθούμε να πηγαίνουμε;

Έτσι λοιπόν η 21η Μαρτίου είναι απλά ένα πανηγύρι που θυμίζει την ύπαρξη της ποίησης, τίποτ’ άλλο. Μετά θα την επικαλύψει η σιωπή, μέχρι την επόμενη επέτειό της.

Ως ποιητής, λοιπόν, και για τους λόγους που ανέφερα, θεωρώ μάταιη και περιττή τη συμμετοχή μου με οποιονδήποτε τρόπο, στην επέτειο αυτή.

Θα πάω λοιπόν μια βόλτα στο φεγγάρι και θα επιστρέψω μετά τη λήξη της, για να επικοινωνήσω πάλι με την ποίηση και με όσους φίλους της έχουν απομείνει….



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος