Κυριακή, Αυγούστου 26, 2007

ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΣΤΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ



Ανεξάντλητη η οργή των πυρόπληκτων και μη Ελλήνων πολιτών για την απώλεια συνανθρώπων μας, για τις περιουσίες που έγιναν στάχτη, για τη σχεδόν ανεπανόρθωτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, όλα οδυνηρά αποτελέσματα της πύρινης κόλασης που απλώθηκε σ’ όλη σχεδόν την Ελλάδα. Κι από την άλλη πλευρά μια κυβέρνηση που όταν οι πολίτες την καλούσαν σε βοήθεια, ήταν απούσα. Μια κυβέρνηση δυσκίνητη, απαθής, ανίκανη, χωρίς γνώση στα δύσκολα, με το μυαλό στις εκλογές, που όταν φανερώθηκε (και στην περίπτωση των πυρκαγιών) η διάλυση του κράτους, τότε η κυβέρνηση του Κωστάκη Καραμανλή (που κάνει το χόμπι του κυβερνώντας την Ελλάδα) στράφηκε στα επικοινωνιακά της τερτίπια (ο μόνος τομέας που έχει καλές επιδόσεις) για να δημιουργήσει την εντύπωση πως η Ελλάδα βάλλεται από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, ώστε να παρουσιασθεί η ίδια ως θύμα και να συσπειρώσει τους πολίτες γύρω από αυτήν για τις εκλογές που έρχονται. (Εκεί ο νους της κι ας καίγεται η Ελλάδα) Έλα ντε όμως, που και έτσι να ήταν, για να βρουν πεδίο δράσης όλοι αυτοί οι φανταστικοί εχθροί, πρέπει να υπάρχει μια ανοχύρωτη κι ανοργάνωτη χώρα. Θα παραδεχθεί λοιπόν η κυβέρνηση ότι πράγματι επί της θητείας της η χώρα ήταν ανοχύρωτη κι ανοργάνωτη; Της παραδόθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση μια πυροσβεστική έμπειρη οργανωμένη κι αξιόμαχη που αντιμετώπισε το 2001 με επιτυχία 241 πυρκαγιές. Την παρέλαβε η Ν.Δ. κι αντικαθιστώντας τούς ικανούς αξιωματικούς με δικούς της άσχετους την αποδιοργάνωσε πλήρως. Οι οικολογικές οργανώσεις, μάταια ενημέρωναν τις αρχές, ότι οι ανεξέλεγκτες χωματερές είναι βραδυφλεγείς βόμβες κι ας βρίσκονται οι αρχές σε εγρήγορση κι ακόμα πως θα έπρεπε να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψη ότι οι κλιματικές συμπεριφορές άλλαξαν δραματικά, καθιστώντας τα δάση υπερευαίσθητα στις υψηλές θερμοκρασίες. Εσείς όμως κ. πρωθυπουργέ και παρακοιμώμενοι υπουργοί, προτιμάτε τη σπουδαιοφάνεια και τη… σουλτανική μεγαλοπρέπεια, πράγματα εύκολα όσο και κομπλεξικά. Καμιά δύσκολη περίπτωση για τη χώρα μπορείτε πότε-πότε ν’ αντιμετωπίζετε; Άκουγα κατά τη διάρκεια της πύρινης λαίλαπας κάποιους κονδυλοφόρους κυρίως τηλεοπτικών καναλιών που το έπαιζαν δήθεν πολιτικά ευπρεπείς, ενώ στη πραγματικότητα τελούσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία, να λένε: «Δεν είναι σωστό να κάνουμε τώρα πολιτική κριτική. Τώρα είναι ώρα ευθύνης». Τώρα που καταστράφηκε το σύμπαν είναι ώρα ευθύνης; Ώρα ευθύνης ήταν όταν αρμόδιοι φορείς φώναζαν στη κυβέρνηση ότι απαιτείται επεξεργασμένο από ειδικούς σχέδιο αντιμετώπισης πυρκαγιών. Ότι απαιτείται συντονιστικό όργανο διαχείρισης κρίσεων. Ότι υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και επίγεια πυροσβεστικά μέσα. Αν τότε ήταν για την κυβέρνηση ώρα ευθύνης, ίσως δεν φθάναμε στη σημερινή κατάσταση ή ίσως να μειώναμε την έκταση της καταστροφής. Θέλετε κι άλλη ώρα ευθύνης; Ας έλθει λοιπόν η κυβέρνηση σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τα κόμματα ώστε να αναβληθούν οι εκλογές και να γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια για να κλείσουν όσες περισσότερες πληγές γίνεται. Η Ευθύνη λοιπόν αφορά την κυβέρνηση που ουδέποτε την ανέλαβε. Γι αυτό συχνά διατυπώνω την άποψη ότι με κυβέρνηση Καραμανλή ή χωρίς καθόλου κυβέρνηση είναι το ίδιο για την Ελλάδα. Δυστυχώς όμως οι εκλογές θα γίνουν πάνω στις στάχτες, με φόντο τα πολυάριθμα σκάνδαλα, τις μαφιόζικες αρπαχτές από τα ταμεία των εργαζομένων με τις βαλίτσες, τους κουμπάρους, την επιστροφή στο ανατολίτικο ρουσφέτι με την αλλοίωση του ΑΣΕΠ δια των συνεντεύξεων, την άρση του αδιάβλητου των πανελλήνιων εξετάσεων με τις βαθμολογικές λαθροχειρίες του υπουργείου παιδείας, το πόρισμα Ζορμπά, με δυο λόγια με φόντο την επανίδρυση του κράτους που υποσχέθηκε ο Κωστάκης και τελικά έγινε άλωση. Κι αν τη επομένη των εκλογών ο ελληνικός λαός εκλέξει και πάλι τη Ν.Δ. ως κυβέρνηση, θα έχει επιτύχει ένα απίστευτο παγκόσμιο ρεκόρ: Αυτό του ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΥ.


Φαίδων Θεοφίλου

Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007

TΑ ΨΕΜΑΤΑ

Προδημοσίευση ενός αποσπάσματος από το νέο βιβλίο μου
που γράφεται τώρα και δεν έχει ακόμα τίτλο. Ο τίτλος που
χρησιμοποιείται εδώ είναι μόνο για το συγκεκριμένο κείμενο
.


…Κάποια στιγμή ο Δρ Στράτος, σήκωσε το σεντόνι μου, κοίταξε τα δύο σωληνάκια που έμπαιναν από δυο τρύπες στο στομάχι μου και είπε στον, ίσως άλλης ειδικότητας συνάδελφό του: «Φαίνονται καθαρά, δεν βγάζουν πια κάτι. Να τα βγάλουμε πια έτσι;» Ο άλλος φαινόταν να σκέπτεται τα δικά του κι όταν τον ξαναρώτησε ο Δρ Στράτος, κούνησε το κεφάλι του δεξιά – αριστερά σα να εννοούσε: Θα δούμε, έτσι κι έτσι, ίσως, «Καλά μέσα σε δύο μέρες να τα βγάλουμε έκλεισε το θέμα ο Δρ Στράτος» και πήγε προς την πόρτα αφού μάς χαιρέτησε. Η Αντιγόνη ήλθε στην ώρα της για να ελευθερώσει τη Ναυσικά που την «έβγαλε» όλη νύχτα δίπλα μου, πάνω σε μια πολυθρόνα. Τα μάτια μου έψαχναν τα χέρια της Αντιγόνης να δω αν έφερε την εφημερίδα που της τηλεφώνησα. «Εδώ την έχω! Θα την έφερνα ακόμα κι αν δεν τηλεφωνούσες!» Επιτέλους! Να μια λειτουργία της κανονικής ζωής της υπέροχης καθημερινότητας! Να διαβάζεις εφημερίδα! Όμως οι τίτλοι της εφημερίδας ήταν δυσάρεστοι. Πένθιμοι θα έλεγα: «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ» - «Η πύρινη λαίλαπα καίει απ’ άκρη σ’ άκρη την Ελλάδα» - «Ανυπολόγιστη καταστροφή του δασικού, ζωικού και φυτικού πλούτου» - «Κάηκαν κατοικίες και περιουσίες» - «Χιλιάδες άνθρωποι στο δρόμο». Σκέφθηκα: Και σ’ άλλες χώρες υπάρχουν πυρκαγιές αλλά σβήνουν και κάποιες. Εδώ μοιάζουμε να είμαστε θεατές της πύρινης καταστροφής. Διάβασα παρακάτω: «Δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης»: «Μας έδωσαν συγχαρητήρια για τις προσπάθειές μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση»!!! Κι αλλού: «Άγριες αποδοκιμασίες τριών υπουργών της κυβέρνησης που πήγαν στο νομό Κορινθίας να συσκεφθούν με τη Νομαρχία για τις αποζημιώσεις» «Αγανάκτηση και οργή των κατοίκων που τους υποδέχθηκαν με συνθήματα: Είμαστε θύματα πολιτικής ανικανότητας – Αλήτες – πηγαίνετε στα σπίτια σας». Όταν οι υπουργοί επέστρεψαν στην ασφάλεια της Αθήνας και των υπουργείων τους, δήλωσαν ότι αυτοί που τους αποδοκίμασαν ήταν οπαδοί της αντιπολίτευσης! Σκέφθηκα: Δηλαδή οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης ήταν ευχαριστημένοι που κάηκαν τα σπίτια και τα ζώα τους; Στην τέταρτη σελίδα ο αρθρογράφος σατίριζε πικρά, (δεν είχε κι άλλη επιλογή) τον υφυπουργό εργασίας, που προκειμένου να καλύψει την ολική ανικανότητα της κυβέρνησης και να στρέψει αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης, δήλωσε πως τις πυρκαγιές τις βάζει η αντιπολίτευση!! Ξανασκέφτηκα: Τελικά τη κυβέρνηση δε την νοιάζει που καίγεται η Ελλάδα, τη νοιάζει μόνο να φταίνε άλλοι γι αυτό… Πιο κάτω άλλο σχόλιο: «Πού είναι ο πρωθυπουργός; - Άφαντος! – Στην Ε.Ε. , οι πρωθυπουργοί των χωρών μελών είναι παρόντες όπου σημειώνεται καταστροφή και πλήττονται οι πολίτες και το περιβάλλον. Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός κρύβεται… Κι όταν περάσει το κακό, βγαίνει μεγαλοπρεπής ο Έλληνας πρωθυπουργός και κάνει ατελείωτες δηλώσεις, για το πόσο η κυβέρνησή του αγωνίζεται για τον…Έλληνα πολίτη και μεγαλώνει η μύτη του και μεγαλώνει και μεγαλώνει… Άφησα την εφημερίδα στο κομοδίνο κι αφέθηκα για λίγα λεπτά δίχως να σκέπτομαι με το νου να τραμπαλίζεται στο κενό. Λίγο μετά όμως, ο ανήσυχος νους, ξέφυγε από το κενό όπου τον έβαλα να ξεκουραστεί κι άρχισε πάλι να κλώθει :
«Η δύναμη των φανερά αδυνάτων και όσων παριστάνουν τους ισχυρούς, είναι το ψέμα. Ιδιαίτερα όταν στριμώχνονται από την αλήθεια. Μ’ ένα πειστικοφανές ψέμα ακινητοποιούν την αλήθεια κι ύστερα την κρύβουν. Αν όμως η αλήθεια περισσεύει και δεν κρύβεται επαρκώς, τότε τη θέση της παίρνει η ντροπή. Η κατακόκκινη ντροπή. Οι περισσότεροι όμως απ’ αυτούς που λένε συστηματικά και υπολογισμένα ψέματα, έστω κι αν η αλήθεια τους φωνάζει «Είμαι εδώ μπροστά σου» εκείνοι κοιτάζουν πεισματικά αλλού. Τότε η ντροπή ντρέπεται διπλά και αποχωρεί.
Υπάρχουν όμως και τα ωραία ψέματα, αυτά που συντηρούν δυνατά τα αισθήματα, που διασώζουν σχέσεις, που ξαναφέρνουν την αυτοεκτίμηση που ξεθύμανε, που μας λένε αυτό που θέλουμε να πιστέψουμε χωρίς να βλάπτουν τους άλλους. Υπάρχουν και τα ψέματα που δεν τα λέμε αλλά τα αισθανόμαστε και μπορεί στιγμιαία να ισχύσουν ως αλήθειες, όταν ας πούμε ακούμε μια όμορφη μουσική που ταιριάζει στο ψυχισμό μας και σκεπτόμαστε ότι είμαστε μεγάλη καρδιά που χωράει όλο τον κόσμο, ότι στην πραγματικότητα είμαστε σπουδαίοι άνθρωποι αλλά μας…αδίκησε η ζωή κι αισθανόμαστε μια ευγενική έπαρση να κατακλύζει το είναι μας, ενώ η μουσική συνεχίζεται…Έτσι λοιπόν διαπιστώνουμε ότι και στα αρνητικά πράγματα υπάρχει ποιοτική διαβάθμιση. Ζούμε άραγε μ’ αυτό τον τρόπο, το Ωραίο Ψέμα ή η Τέχνη παίζει με τις χορδές της ευαισθησίας μας κι ανακαλύπτει έναν εαυτό που πριν δεν γνωρίζαμε; Η φωνή που ακούγεται από μέσα μας δεν αφήνει καμιά αμφιβολία:
Λέγε μου ψέματα, λέγε μου Ωραία Ψέματα, δεν έχω καλύτερο τρόπο να υπάρξω…


Φαίδων Θεοφίλου
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος