Οι λύκοι ήταν στο δρόμο
όταν εμείς πριονίζαμε
το δέντρο που μας έτρεφε.
όταν εμείς πριονίζαμε
το δέντρο που μας έτρεφε.
Οι άρχοντές μας, μόνιμα βίαζαν
τις λέξεις - συν-εννόηση,
και μας πουλούσαν για πολιτική παιδεία,
την εξουσία που εκπορνεύεται.
Ήθελαν να βλέπουν τους λύκους ως πρόβατα
και τα πρόβατα για λύκους.
Άρεσε και σε μας το παιχνίδι αυτό.
Ή τουλάχιστον το ανεχτήκαμε
σαν φυσιολογικό.
Ένας ποιητής φώναζε ανάμεσα στον κόσμο:
«Πατριωτισμός είναι ο έρωτας για τη χώρα
που μετατρέπεται σε πράξη».
Τον κάναμε πέρα να περάσουμε.
Θέλαμε να εισπράξουμε τη
βαρβάτη επιδότηση
για το σωματείο μας.
Στην πλατεία ακούγονταν συνθήματα:
« Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά»
Οι επιδοτήσεις σημαίες ασυμβίβαστες.
Ο καθένας, υπεράνω όλων.
Τώρα η συν-εννόηση σφαδάζει
μπρος τα μάτια μας.
Κανείς πια δεν ακούει κανέναν.
Τώρα,
άλλο δέντρο πρέπει να φυτέψουμε,
πιο ανθεκτικό
και καρτερεύοντας να μεγαλώσει,
καινούριοι από μέσα
να γινόμαστε.
Αλλιώς, η ιστορία, ανελέητη,
απλά, καταβροχθίζει.
Φ.Θ.