(Όταν η ποίηση αγαπάει την αίσθηση)
Θέλω να ξεσκεπάσω την αγάπη των δέντρων
που μας δίνουν καρπούς και φυλλορροούντα όνειρα.
*
Την περήφανη λεπτότητα τού αγέρα
Στο δωμάτιο της επιθυμίας μου να κλείσω.
*
Τον ολάνοιχτο δρόμο να σφραγίσω
με σταθερή περπατησιά.
*
Την έπαρση του σώματος
με τη χαρά της κίνησης να ζέψω,
*
βυζαίνοντας τη λευκότητα
των φρέσκων καρυδιών.
*
Των βουνών τις κορυφογραμμές
σε χάδι θα μπορούσα ν’ αντιγράψω.
*
Τη γύμνια ν’ ακουμπήσω στα βότσαλα
και μ’ αιχμηρήν αφή
τα αισθήματα να πλέξω.
Θέλω να ξεσκεπάσω την αγάπη των δέντρων
που μας δίνουν καρπούς και φυλλορροούντα όνειρα.
*
Την περήφανη λεπτότητα τού αγέρα
Στο δωμάτιο της επιθυμίας μου να κλείσω.
*
Τον ολάνοιχτο δρόμο να σφραγίσω
με σταθερή περπατησιά.
*
Την έπαρση του σώματος
με τη χαρά της κίνησης να ζέψω,
*
βυζαίνοντας τη λευκότητα
των φρέσκων καρυδιών.
*
Των βουνών τις κορυφογραμμές
σε χάδι θα μπορούσα ν’ αντιγράψω.
*
Τη γύμνια ν’ ακουμπήσω στα βότσαλα
και μ’ αιχμηρήν αφή
τα αισθήματα να πλέξω.

Oi δύο φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Ταλιάνη