Φαίδων Θεοφίλου
ανάμεσα στις θύρες των ανέμων.
*
Τα έρημα νησιά περνώ στα δάχτυλα
και με το φως τους
ξεσκεπάζω τη γυμνή αυτονομία των τοίχων
που κάποτε ήταν σπίτια.
*
Τοίχοι που δε μαρτύρησαν ποτέ
ό,τι έγινε μέσα τους
και μ' απλωμένη την υγρή γαλήνη τους
στο σώμα,
δεν ικέτεψαν ούτ' ένα όνειρο.
*
Τα γυμνωμένα τους λιθάρια, ζευγαρωμένα με άστρα
κοιτάζονται κατάματα
όταν η νύχτα μισανοίγει τα χείλη της.
*
Στο χάραμα της μέρας,
μπάζει η ψυχή μου:
ουρανό...
Από το βιβλίο μου ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ- εκδόσεις Θουκυδίδης-1986
