Πέμπτη, Οκτωβρίου 10, 2013

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΙΝΑ



C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Έτσι συννεφιασμένος  όπως ήταν  σήμερα ο ουρανός με μια τάση βροχής  με έκανε να σκεφτώ, πως ο καιρός  αυτός , όχι μόνο σε συσπειρώνει συναισθηματικά αλλά γίνεται και μαγνήτης των αναμνήσεών σου.

Ξεδιπλώθηκε λοιπόν ολοζώντανη μέσα μου η ανάμνηση:  Ήταν τότε που η κυβέρνηση Αντρέα Παπανδρέου ετοίμαζε το νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα. Μας κάλεσε το Υπουργείο πολιτισμού, ως Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, για να ακούσει τις απόψεις μας για το νομοσχέδιο και τα αιτήματά μας. Υπουργός η Μελίνα Μερκούρη. Υφυπουργός  ο εξαιρετικά επιτυχημένος πολιτικός, Σταύρος Μπένος που θα διηύθυνε τη συζήτηση.  Πήγαμε 4 συνάδελφοι από το προεδρείο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, όχι στο υπουργείο, αλλά στο σπίτι της Μελίνας στο Λυκαβηττό, όπως μας είπαν την τελευταία στιγμή.   

Η Μελίνα, φορούσε πυτζάμες , άσπρα σοσόνια, τρύπια σε κάποια σημεία, καθόταν σ’ ένα καναπέ σε σχήμα Γ και είχε αγκαλιασμένα τα γόνατά της  ακτινοβολώντας όπως πάντα.

Σκεφτόμουν:  Τι όμορφα που η συζήτηση δεν θα γινόταν σε κάποιο οβάλ τραπέζι  του υπουργείου, αλλά στο σπίτι της.  Τι άνετα που ένιωθε η ίδια μέσα στις πυτζάμες  της και πόση ανθρώπινη θέρμη  αντανακλούσε η συγκεκριμένη της παρουσία, στη συζήτηση που σε λίγο θα κάναμε… 

Η σκέψη μου συνεχίστηκε: Λίγες ημέρες πριν, κυκλοφορούσα με ένα ανοιχτό χακί  πουκάμισο έξω από το παντελόνι, με χοντρό αλλά δροσερό ύφασμα, που είχε μια μικρή τρυπούλα κάτω από το στήθος μου. Στο ταμείο του σουπερ μάρκετ, το πρώτο που είδε η ταμίας σε μένα, ήταν η τρυπούλα του πουκαμίσου. Το γυναικείο προσωπικό, το ίδιο, η κάθε γυναίκα γνωστή ή άγνωστη που συναντούσα στο δρόμο, κάρφωνε το βλέμμα της στην τρυπούλα. Στο τέλος μια φίλη μου που έπιασα την κουβέντα μαζί  της, μου είπε: «Να μην ξαναφορέσεις αυτό το πουκάμισο! Χαμογέλασα και απομακρύνθηκα σκεπτόμενος ότι εγώ φορώ το πουκάμισο και όχι αυτό εμένα και πως ό,τι κι αν φοράω, μετάξι ή καραβόπανο, μου αρέσουν το ίδιο, ανάλογα με τη διάθεσή μου. Χώρια που χαίρομαι τη νεολαία να τη βλέπω να κυκλοφορεί με τα μπλουτζίν της σχισμένα, ενάντια στην ενδυματολογική «ευπρέπεια».

Με απέσπασε η φωνή της Μελίνας: «Ταξιδεύετε»;
Ναι!, της είπα. Ταξιδεύω συχνά και μετά το ταξίδι , νιώθω πιο διαυγής πνευματικά και συναισθηματικά.
-Ω! Καλός και συνειδητός ταξιδευτής! Μου απάντησε.  Λίγο μετά, χτυπώντας  με την παλάμη της τον καναπέ, μου έδειξε να καθίσω δίπλα της. Με κοίταζε με κείνα τα μεγάλα της μάτια, που χάιδευαν και ταυτόχρονα ερευνούσαν.
-Από πού είστε;
-Από τη Λέσβο, απάντησα από τη Μήθυμνα ή το Μόλυβο αν ξέρετε!
 -Μα είναι υπέροχος τόπος.
-Τότε, της είπα, όταν το αποφασίσετε μαζί με τον κ. Ντασέν, θα χαρώ  πολύ να  σας φιλοξενήσω και να κάνετε τις διακοπές σας στη Λέσβο, με ορμητήριο το κτήμα μου.
-Ναι μου αρέσει! Θα το σκεφτούμε! Είπε και αφαιρέθηκε να κοιτάζει το ταβάνι…

Αργότερα, ακούστηκαν οι περιπέτειές της με τον καρκίνο και τα ταξίδια της στην Αμερική για την αντιμετώπισή του. Σε κάποια συνέντευξή της στην τηλεόραση, πολύ καταβεβλημένη, ο δημοσιογράφος, προσπάθησε με διακριτικότητα να την εμποδίσει να καπνίσει τον αγαπημένο της Ασσο  άφιλτρο, αλλά μάταια.

Πολύ καιρό αργότερα, στεκόμουν αμήχανος και δακρυσμένος μπροστά στο φέρετρό της, που πάνω του είχε ένα πακέτο ΄Ασσο  άφιλτρο, που άφησαν  κάποιοι φοιτητές, με την πρόβλεψη να έχει να καπνίσει και στις γειτονιές του ουρανού….






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος