Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 29, 2010

Ο ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΤΩΝ ΓΑΤΩΝ

Τιμώ το ανεξάρτητο πνεύμα του Νίκου Δήμου και τη φρεσκάδα της σκέψης του.
Ο Νίκος Δήμου έχει ένα τεράστιο και ποικίλο συγγραφικό έργο, πασίγνωστο στην ελληνική κοινή γνώμη. Εκείνο όμως που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι η ποίησή του. Παραθέτω λοιπόν ένα δείγμα από το βιβλίο του «Σκοτεινός Θάλαμος» που κυκλοφόρησε εκτός εμπορίου το 1983, και είχα τη χαρά να το λάβω, τότε, από τον ίδιο τον ποιητή.


Φαίδων Θεοφίλου


ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΙΙ


Ο ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΤΩΝ ΓΑΤΩΝ

Του Νίκου Δήμου


Ποιος χάιδεψε ποτέ τους γάτους
των νεκροταφείων;
Οι φύλακες τους κλωτσάνε
οι παπάδες το ίδιο
οι συγγενείς κλαίνε
και οι νεκροί-

οι νεκροί σιγολιώνουν σιωπηλοί μέσα στο χώμα.

Και οι γάτοι γυρίζουν, γυρίζουν
ανάμεσα στους τάφους
βρώμικοι, πειναλέοι
μακάβριοι
άγριοι
έχοντας εμπιστοσύνη μόνο στους νεκρούς.
(μόνο οι νεκροί δεν κλωτσάνε).

Όταν βγαίνει ο ήλιος παριστάνουν συχνά
τα επιτύμβια γλυπτά
ακίνητοι στο υψηλότερο σημείο
ενός μνημείου.

Πρέπει να είναι οι πιο αυτόνομοι γάτοι.
Τόσοι πολλοί
μια πολιτεία υπέργεια
παράλληλη
με την υπόγεια των νεκρών.

Τη νύχτα ουρλιάζουν και συνουσιάζονται
πάνω στις πλάκες.
Τη νύχτα κανείς δεν τολμά να ταράξει
τους νεκρούς
ή τη μακρόσυρτη οδυνηρή
ηδονή.

Άγρια ελευθερία
αγορασμένη από το μηδέν
με πείνα.
Οικιακά ζώα
χωρίς οίκους-
έξω από τους οίκους των μαυσωλείων
ερμητικά κλειστούς
μη διαπηδήσει
θάνατος στη ζωή.

Καμιά στέγη
(τα κυπαρίσσια ανελέητα ορθά)
κι όταν βρέχει
οι γάτοι που μισούν το νερό
όσο εμείς το θάνατο
στήνονται στωικά
-σταγόνα σταγόνα
ως το κόκαλο.

Εγώ, αντί για κόλλυβα στους νεκρούς
(που δεν τρώνε)
πηγαίνω φαγητό στους γάτους
που καταβροχθίζουν.

Κι ανάμεσα στους συγγενείς των πεθαμένων
κυκλοφορώ
ο συγγενής των γάτων

που είναι άγριοι και μόνοι
και ποτέ δεν μ’άφησαν
να τους χαϊδέψω.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος