ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Σήμερα έλαβα ένα γράμμα του φίλου Δημήτρη Κεφαλίδη από τη Γερμανία. Δραματικό στην ουσία του, χωρίς εθνικιστικές κορώνες, γεμάτο αυτογνωσία και καθαρή κρίση. Η αγωνία ενός Έλληνα που δεν ζει εδώ, που ποτέ δεν περίμενε και δεν περιμένει τίποτα από την Ελλάδα αλλά αγωνιά όπως θα αγωνιούσε για την ίδια του τη μάνα.

Τ’ ακούτε κοντινοί μας πρόγονοι; Γιατί οι τωρινοί δεν ακούνε πια.

Μας χαρίσατε μιαν Ελευθερία, που δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε…

Φαίδων Θεοφίλου


Φίλε μου,


Πρέπει να σου εμπιστευτώ, ανεμοδέρνω -από βδομάδες τώρα- καταμεσής σ’ ένα φουρτουνιασμένο πέλαγος.

Η κρίση μέσα μου, ξεκίνησε απ' την ώρα που κατάλαβα,

πόσο Έλληνας έχω μείνει, ύστερα από 55 χρόνια ξενιτεμό.

Πως «πέσαμε», σε πέσιμο πρωτάκουστο
και δε θέλουμε να το χωνέψουμε είναι για κλάματα.

Μα το ότι εκείνοι που καρπωθήκαν δεκαετίες οφέλη, ωρύονται σήμερα για τα κεκτημένα,

με φέρνει σε απόγνωση.

Καθώς και η παράταξη με τις κλεφτοσυμμορίες που φωνασκούν με την ελπίδα να απωθήσουν

τις δικές τους ευθύνες.

Απ΄την άλλη πλευρά όταν ακούω την αλληθωρίζουσα

κα Μέρκελ και όλο το συνάφι των εμπορικών συμφερόντων να μαίνονται
στο... δίκιο τους σαν να μην αποκόμισαν κι απ'τη καταστροφή μας ακόμα πάμπολλα αργύρια, και να έχει η Γερμανία διαθέσει 175 δις ευρώ
για τη σωτηρία ιδιωτικών Τραπεζών και τώρα να της λείπουν τα 5 δις για τη στήριξη του κοινού νομίσματος,
πάω να κρεπάρω.

Πως να νιώθεις ότι πατάς στέρεα στα πόδια σου;

Το δίδαγμα όλης της ιστορίας είναι πως μείναμε ολομόναχοι.

Τιτάνιος αγώνας μπροστά μας. Με τεντωμένα νεύρα αναλογίζομαι, θ' αντέξει ο Γιώργος; Θα τον παρασταθούμε;

Καληνύχτα!
Δημήτρης Κεφαλίδης
Γερμανία