Κυριακή, Σεπτεμβρίου 23, 2012

ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ


Φαίδωνα Θεοφίλου

Σκεπάζω το σώμα μου

με τη χνουδωτή έκφραση των ροδακίνων.

Τα μάτια μου στο λυπημένο βλέμμα ακουμπώ, 

που πλανιέται στα μεταίχμια των εποχών.

Το φιλί μου υγραίνω, εκεί που «τσακίζει» ο φλοίσβος.

Το δέρμα του ανέμου φορώ στο λαιμό μου

κι αναπνέω τη μοναξιά των κυπαρισσόμηλων

με τη φρέσκια πληγή από ανθρώπινο νύχι.

Φυτεύω μεγαλόπρεπα την αναμονή στο σώμα μου

για ό,τι πρόκειται να ‘ρθει.

Κοντά στα άλλα

ασκώ τις αισθήσεις μου

κατά της χαλαρότητας….


Από το βιβλίο ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ  Εκδ. Θουκυδίδης-1986





Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2012

ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Φαίδων Θεοφίλου

Έρχεται ο Θάνατος
μα ο ερχομός του δεν είναι σκοτεινό πέπλο,
παρά η ερωτική του πρόθεση για τη Ζωή.
-
Έτσι λοιπόν Ζωή και Θάνατος
κλείνονται στους θαλάμους των συνόρων τους
και ολοκληρώνουν τη σχέση τους.
-
Μόνο που μεταξύ τους
οι κανόνες του Έρωτα αντιστρέφονται:
-
Αντί να της χαρίσει,
της παίρνει κάθε φορά ένα παιδί,

που μπορεί να είναι ο Παππούς
με τις τρυφερές συνήθειες του
αφημένες στο σκρίνιο.
-
Το χλωμό κοριτσάκι καβάλα στο Άδικο.
-
Το δελφίνι με τη γυαλάδα του ξεντυμένη
στη λεία επιφάνεια της θάλασσας.
-
Ή το Αγιόκλημα με τους στήμονές του
να ελευθερώνουν μ’ ένα μόνο αχ
τις ολόγλυκες σταγόνες τους.
-
-
Κάθε τέτοιο παιδί λοιπόν,
που παίρνει ο Θάνατος
γίνεται μια φωτεινή κηλίδα
εκεί ψηλά
και κοιτάζει από μέσα της
σαν από παράθυρο.
-
Κι είναι τα «παιδιά» τόσα αμέτρητα
στους κήπους του θανάτου,
και τόσο  αμέτρητες οι φωτεινές κηλίδες,
που δεν απόμεινε ούτε μια στάλα σκότος.
Έτσι, που να μη νοιάζεται πια κανείς
αν είναι για τα επάνω ή για τα κάτω
-
Να δεις που ο Θάνατος,
δε θα τ’ αντέξει τόσο φως...
-
αλλά και  η Ζωή, ίδια Γυναίκα
σου αφήνει την ψευδαίσθηση,
πώς τάχα μου την έχεις κατακτήσει…
Έτσι αποπλανεί το θάνατο,
 όταν τον υποτάσσει στο αέναο της συνέχειάς της…

-
Τότε πειθαρχικά εισέρχεται
στο Ναό της Ζωής με την επιγραφή:
«ΑΕΙΖΩΟΝ ΠΥΡ»



Από το: ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΏΡΗΜΑ -Εκδ. Θουκυδίδης-1986







Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2012

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ


                                                                      Φαίδωνα Θεοφίλου

Να φύγω είπα.

Να φύγω αργά και σταθερά.

Να ‘χω και το νου μου μη κινδυνέψω άδικα.

Να κρύψω είπα και τον έρωτα,

που ξεκινάει απ’ το κεφάλι μου

και διακλαδίζεται στην αφή μου.

Να σκεπάσω και το μέρος της καρδιάς μου

οπού ‘ναι καρφωμένη η αρμονία,

μη και με καταλάβουν

πως είμαι φορτωμένος τέτοια πράγματα.

Να φύγω αργά και σταθερά,

με προσποιητή αδιαφορία,

κρατώντας στα χέρια «είδη επουσιώδη εν επαρκεία»

πως είμαι τάχατες δικός τους.

Κι αφού περάσω με τον πανικό στα χείλη

πάνω απ’ το σώμα της Ελλάδας που πεθαίνει,

να φτάσω ασθμαίνων στο κεφάλι της.

Εκεί δεν θα με αντιληφθούν

Ότ’ είναι όλοι στο κέντρο της συνωστισμένοι.

Θ’ αναπάψω το λαχάνιασμα

στη πρωινή δροσιά της πέτρας.

Θα φιλήσω τα βρώμικα μαλλιά της.

Θα προλάβω το άγγιγμα "της κεφαλής"

και τη θέρμη της να μεταλάβω.

Και με την τελευταία θέρμη της μαγιά

δια μέσου των ρωγμών της Ιστορίας,

πάλι για το ξεκίνημα…


«Από το: ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ- εκδ. Θουκυδίδης 1986»





Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2012

Η ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΆ…


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Τώρα που παίρνονταν πάλι τα νέα μέτρα των 11.5 δις με τις περικοπές για πολλοστή φορά και για κάθε κατηγορία εργαζομένων και κυρίως των συνταξιούχων που τους περικόπηκε ήδη το 50% της σύνταξής τους, με φόντο βέβαια το 1.200.000 ανέργων και των λουκέτων σε μια χώρα που στενάζει,  τρύπωσε σα σκουλήκι   στο μυαλό μου η σκέψη, περί  των…  υπέρ πατρίδος  λογίδριων  των Ιεραρχών της Εκκλησίας, περί της επιδεικνυόμενης…πατριδολαγνείας  τους, που  έφτανε ως  την εξωτερική πολιτική από άμβωνος  (Βλέπε Άνθιμο με μόνιμο θέμα τα Σκόπια)  και κατέληξε σε  έντυπα  κριτικής παρέμβασης της Εκκλησίας  που μοιράστηκαν στους Ναούς, για την  πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, ώσπου, σκούρυναν πολύ τα πράγματα και το έριξαν στη σιωπή (που είναι και… χρυσός)  μήπως και τους ρωτούσε κανείς: «»Εσείς με ποιο τρόπο θα συμμετάσχετε στην ανόρθωση της χώρας από την κατρακύλα;;  

Τρύπωσε στο μυαλό μου η σκέψη περί κηρυγμάτων της Κυριακής για τον πάσχοντα άνθρωπο και άλλα γραφικά…Τόλμησα ακόμα να σκεφθώ ότι η αξία της Δικαιοσύνης έχει σχέση με την Εκκλησία… 

Σ’ αυτό το σκηνικό της εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας, η Εκκλησία όχι μόνο δεν έδωσε το παράδειγμα προσφέροντας εθελοντικά στο κράτος τη δυνατότητα περικοπών της μισθοδοσίας του κλήρου, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά για να αποτρέψει κάθε δυνατότητα να αγγιχτούν οι μισθοί των παπάδων! Έτσι χωρίς ίχνος ντροπής, με  κυνική απάθεια για την κόλαση που ζούμε όλοι μας…Ποια πατρίδα και ποιοι και ποιος πάσχων λαός ….Στη τσέπη των ράσων κανείς δε βάζει χέρι…Μόνο οι αδύναμοι σφαγιάζονται  ξανά και ξανά….και πληρώνουν  από πάνω τους μισθούς  του ράσου…Και όχι μόνο αυτό: Ο Ιερώνυμος εξασφάλισε υπόσχεση του πρωθυπουργού για την αποδέσμευση και άλλων περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας από το κράτος, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για το…φιλανθρωπικό της έργο!!!!! Το οποίο μέχρι τώρα, (οι πολυδιαφημισμένες μερίδες φαγητού) γίνεται με ξένα κόλλυβα, προσφορές super Market, βιοτεχνιών , δωρεών ευκατάστατων πολιτών και εθελοντική διαθεσιμότητα πολιτών, έτσι που η Εκκλησία δεν χρειάζεται να βγάλει ούτε ένα ευρώ από τα συρτάρια της…

Αφού λοιπόν πέρασα αυτή τη κρίση της αφέλειας, ότι η Εκκλησία θα σταθεί δίπλα στον πάσχοντα λαό δίνοντας το παράδειγμα της θυσίας, προσγειώθηκα στην πραγματικότητα: Στην παραδοσιακή πανουργία και κουτοπονηριά του κλήρου, στο καρτέρι της ύαινας και στο μάτι του γερακιού που ζυγίζει τα πράγματα…, στην υποκρισία ως βασικό εργαλείο του Ιερατείου, στο φτηνό και πομπώδη θεατρινισμό του κλήρου, που παίζει την πολιτική της μη δυσαρέστησης, για να τα έχει με όλους καλά, αφού μπορεί  όλους  να τους χρειαστεί…

Μέσα στο πρόγραμμα λοιπόν της κυβέρνησης και της Ε.Ε. για την κατάργηση των κρατικών υπηρεσιών και Ν.Π.Δ.Δ. που δεν παράγουν έργο, πρέπει να συμπεριληφθεί και η κατάργηση των κονδυλίων του κράτους προς την Εκκλησία. Και ας βρεί η Εκκλησία τον τρόπο να συντηρήσει τον κλήρο. Γιατί και η Εκκλησία εκτός από «κυρ- ελέησον» , σκάνδαλα και φιλανθρωπία με ξένα κόλλυβα,  δεν παράγει.  Ας αυτονομηθεί οικονομικά λοιπόν η Εκκλησία αξιοποιώντας την  ήδη υπάρχουσα περιουσία της αλλά και αυτή που θα αποδεσμευτεί μετά τη συμφωνία Σαμαρά Ιερώνυμου, να απαλλάξει το κράτος και τους φορολογούμενους από το βάρος της επισημοποιημένης ζητιανιάς της και ας κάνει ό,τι θέλει… Ας διπλασιάσει το κλήρο, τα σκάνδαλά της ας κάνει ό,τι θέλει φτάνει να μας απαλλάξει από υποχρεώσεις που δεν  δικαιούται από μας τους πολίτες.

Φυσικά,  πριν κάποιοι θελήσουν να αντιδράσουν, να τονίσω ότι τα όσα γράφω για την Εκκλησία ως  θρησκευτική εξουσία, δεν έχουν καμία σχέση με την πίστη των ανθρώπων στο Θεό τους, που είναι απόλυτα σεβαστή. Η σχέση του πιστού με τον Θεό του είναι ιερή και μάλλον μολύνεται από το Ιερατείο, που έχει θεσπίσει θρησκευτικούς κανόνες για να χειραγωγήσει τους πιστούς και να τους έχει σε μόνιμη εξάρτηση, ώστε να συντηρεί την ύπαρξή του ως θρησκευτική εξουσία. Ο Ιησούς Χριστός σε κήρυγμά του είπε ότι είναι ακριβώς το ίδιο, αν ένας πιστός προσεύχεται στο όρος Γαρειζίν ή στο ναό, θέλοντας να δείξει, ότι  το σημαντικότερο όλων είναι η σχέση του πιστού με το Θεό του και όχι με το ιερατείο. Δεν παρέλειψε ακόμα σε μια οργισμένη του ομιλία να μαστιγώσει αλύπητα το ιερατείο για την υποκρισία του… που δεν αλλάζει μέσα στους αιώνες…

Συμπέρασμα: Είναι η πιο κατάλληλη κοινωνική ώρα να επέλθει επιτέλους ο χωρισμός κράτους και Εκκλησίας που θα είναι κέρδος και των δύο σε τελική ανάλυση, όπως κέρδος θα είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απεξάρτηση του πιστού από το Ιερατείο, προς  βλάβη του Ιερατείου και όφελος του χριστιανού και της πίστης του, που θα έχει την ευκαιρία μιας ουσιαστικής προσωπικής επικοινωνίας με το Θεό του, αφού ο κλήρος δεν είχε ποτέ το… Θεό του, παρά μόνο ως βιτρίνα.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος