Παρασκευή, Ιουλίου 23, 2010

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΟΥΡΚΟΣ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ ΤΗΣ UNESCO!

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Τουρκική υπηκοότητα πήρε ο Καραγκιόζης από την ΟΥΝΕΣΚΟ η οποία επικύρωσε σχετική απόφαση που είχε λάβει πέρυσι μια υποεπιτροπή του οργανισμού που απαρτιζόταν από εκπροσώπους έξι χωρών σύμφωνα με το «Βήμα» που σημαίνει ότι ο Καραγκιόζης αποτελεί μέρος της τουρκικής λαϊκής κληρονομιάς.

Χαίρομαι για το γεγονός αυτό και σας εξηγώ αμέσως το γιατί:
.
Επειδή ποτέ δεν ήθελα να εκπροσωπεί τον Έλληνα ένας κακάσχημος, καμπούρης, διαρκώς πεινασμένος, που εισπράττει συνεχώς φάπες και κλωτσιές από την τούρκικη εξουσία, που θέλει να την «βγάζει καθαρή» με πονηριές και μικροαπατεωνίες.
.
Αυτός ο αντιγραμμένος από το τουρκικό θέατρο σκιών ήρωας, με το τούρκικο όνομα, βαφτίστηκε Έλληνας, και περνούσε τα μηνύματα και την εικόνα του σε γενιές και γενιές Ελλήνων, ως ο καπάτσος, ο μόνιμα πεινασμένος, ο άνθρωπος της κλωτσιάς, ο άνθρωπος που κατάφερνε να επιβιώνει με μικροαπάτες και ξεγελάσματα. Δεν ξέρω αν κατάφερε να μεταδώσει το παράδειγμα και τον τρόπο ζωής του στους Νεοέλληνες, εσείς θα μου πείτε! Πάντως οι γενιές των πιτσιρικάδων Νεοελλήνων, μάθαιναν…. τι θα πει Έλληνας , διασκέδαζαν και γελούσαν με τον…Έλληνα πρωταγωνιστή του θεάτρου σκιών και ήταν και περήφανοι από πάνω για τον μάστορα της μικροαπάτης που εθνικά τους εκπροσωπούσε…
.
Δεν παρέλειπαν όμως οι πρώην πιτσιρικάδες που ενηλικιώνονταν, όταν ήθελαν να βρίσουν κάποιον, να τον αποκαλούν, (μέχρι και σήμερα) Καραγκιόζη!!
Τελικά, οι νεοέλληνες ήταν περήφανοι για τον Καραγκιόζη τους ή ο βίος και η πολιτεία του συνιστούσε βρισιά; Ψυχεδέλεια, Νεοέλληνες ψυχεδέλεια…
.
Χύθηκαν τόνοι από μελάνι για να λαογραφηθεί ο Καραγκιόζης, ξοδεύτηκαν απίστευτα ποσά, για να γίνει πλύση εγκεφάλου στους πολίτες κατά περιόδους ότι ο Καραγκιόζης αποτελεί μέρος του λαϊκού μας πολιτισμού, μέσα από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Γράφτηκαν του κόσμου τα βιβλία από… προοδευτικούς καθηγητές και σοφούς επί της λαογραφίας και του…εθνοψυχισμού των Νεοελλήνων. Ξοδεύτηκαν απίστευτα ποσά, για μουσεία με φιγούρες του Καραγκιόζη.
.
Γιατί άραγε δεν μπορούσε, αντί για την τούρκικη ξεπατικωτούρα, να δημιουργηθεί ένα ελληνικό θέατρο σκιών, με πρωταγωνιστή ας πούμε κάποιον σαν τον Γιώργο Θαλάσση; Ή έναν αέρινο καβαλάρη, που στο πέρασμά του θα έτρεμαν οι κώλοι των ανθρώπων της εξουσίας; Που θα έδινε πίσω το δίκιο στους αδύναμους που το έχασαν; Που θα έκανε τις καρδιές των γυναικών να φτερουγίζουν στο άκουσμά του;
.
Όσοι γνωρίζουν τι σημαίνει παιδί, το πώς καταγράφει σαν σφουγγάρι όσα βλέπει και ακούει, το πώς παγιώνει μέσα του τα πρότυπα που του δίνονται με την προτροπή του σχολείου, της πολιτείας και της οικογένειας, θα καταλάβει…
.
Γι αυτό και το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι σύστημα του Καραγκιόζη. Γι αυτό και η νοοτροπία που υπάρχει είναι να πάρουμε πτυχίο χωρίς να προσπαθήσουμε ή να το αγοράσουμε από πανεπιστήμια άλλων χωρών. (Ο Καραγκιόζης γιατρός!!!) Γι αυτό και η νοοτροπία που ανθεί είναι: Να τα κονομήσουμε χοντρά, δίχως να δουλέψουμε.
.
Λυπάμαι, που αναρίθμητες γενιές Ελλήνων έμαθαν από το θέατρο σκιών του Καραγκιόζη, ποιος θεωρείται «ξύπνιος» και ποιος «βλάκας».
.
Χαίρομαι όμως, που ξεχρεωνόμαστε επιτέλους το Καραγκιόζη και πάει εκεί , όπου πραγματικά ανήκει.
.
Εκτός και αν, για να γελάσουμε όσο δεν γελάσαμε ποτέ, εκτός και αν το ελληνικό υπουργείο πολιτισμού και εξωτερικών, προσβάλλει την απόφαση της UNESCO, για να διεκδικήσει τον Καραγκιόζη ως στοιχείο του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού….
.
Μπορεί κάποιος να σχολιάσει πικρά: Μα δεκαετίες τώρα ξεγελάμε τους εαυτούς μας, τι θα γίνει αν τους ξεγελάσουμε κι άλλη μια;
.
Απλά θα αποδείξουμε ότι σ’ αυτόν τον τόπο ΤΙΠΟΤΑ δεν αλλάζει.
Και ό,τι δεν ΑΛΛΑΖΕΙ δεν μπορεί και να ΕΛΠΙΖΕΙ…

Πέμπτη, Ιουλίου 15, 2010

ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ





Τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή είναι τα αισθήματα.
Των ανθρώπων.
Και των ζώων.
Τα αισθήματα των ζώων είναι απλά και δυνατά. Αγαπούν για ν’ αγαπούν.
Των ανθρώπων είναι πιο περίπλοκα στην εκδήλωσή τους,

αφού ο κάθε άνθρωπος
έχει την ιδιαιτερότητά του, τη μοναδικότητα του ψυχισμού του,

απ’ τον οποίο παίρνουν «χρώμα» και νόημα τα αισθήματά του.
Αν έχουμε αισθήματα , δεν χρειάζεται και να τα πούμε.

Όταν υπάρχουν πραγματικά, φαίνονται και τα δείχνουν όλα.
Το να δεχόμαστε τα αισθήματα των άλλων, να τα αισθανόμαστε, αρκεί.
Όπως και να εκδηλώνουμε τα δικά μας.
Ο λόγος περιττεύει για να βεβαιώσει την ύπαρξη των αισθημάτων.
Τα αισθήματα έχουν τη δική τους μοναδική γλώσσα που επιδρά άμεσα
και κάνει τον εσωτερικό κόσμο μας, ν' ανθίζει,
γεννώντας κι άλλα συν-αισθήματα.
Τα πολυτιμότερα πράγματα λοιπόν στη ζωή είναι τα αισθήματα.

Όταν είναι αληθινά.
Όλα τα αληθινά είναι σημαντικά.
Όταν όμως κάποιος δεν αρκείται στην εκδήλωση των αισθημάτων του

αλλά προσπαθεί να μας πείσει για τα αισθήματά του, τότε
το πιο πιθανό είναι, να χρησιμοποιεί τα αισθήματα ως εργαλεία,
για να επιτύχει κάποιο σκοπό: Τη χειραγώγηση του αποδέκτη των αισθημάτων,
τη χρησιμοποίησή του για δικούς του λόγους και στόχους,
να του κλείσει τα μάτια για να μη δει κάτι αρνητικό κ.λ.π. κ.λ.π.
Έτσι, τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή, μπορούν να γίνουν ΚΑΙ παγίδα

όταν "πλασσάρονται" ως αληθινά…
Αξίζει λοιπόν να θυμόμαστε, ότι όλα,

και τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή, έχουν δύο όψεις:
Η μια δρα φυσιολογικά σαν αναπνοή
και η άλλη όψη έχει την ανάγκη της σύμπραξης του λόγου
για να γίνει πειστική.
Μπορεί να μου πείτε: «Μας λες αυτονόητα πράγματα».
Αν το πείτε, έχετε δίκιο. Αυτό κάνω. Ξέρετε γιατί;

Επειδή δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα απ’ το ξεχνάμε τα αυτονόητα….


Φαίδων Θεοφίλου


Το γλυπτό είναι του Μπάμπη Κρητικού
Η Φωτογραφία του Δημήτρη Ταλιάνη

Τρίτη, Ιουλίου 13, 2010

Η ΛΕΞΗ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΧΘΗΣ


  1. Συνέντευξη στο δημοσιογράφο ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΦΟΡΟ, με την ευκαιρία
    της πρόσφατης έκδοσης του βιβλίου μου, που δημοσιεύθηκε στη Σαββατιάτικη εφημερίδα "Ο ΔΡΟΜΟΣ της αριστεράς".






Κ.Σ.«Η Νεκροφάνεια του πέους». Μάλλον ασυνήθιστος τίτλος και αρκετά προκλητικός. Πώς προέκυψε; Έχει και κάποιο συμβολικό νόημα, πέρα από το να είναι ο τίτλος μιας από τις ιστορίες σας;

Φ.Θ. Ο τίτλος προέκυψε φυσικά και αυτονόητα μέσα από την θεματική μιας τρυφερής και βαθιά ανθρώπινης ιστορίας. Πιστεύω πως ο αναγνώστης όταν διαβάσει το κείμενο θα έχει απόλυτα πεισθεί πως δεν μπορούσε να έχει οποιονδήποτε άλλο τίτλο. Αυτός ο τίτλος, κάλυψε και ολόκληρο το βιβλίο, γιατί εκτός από ασυνήθιστος έχει και μια ξεχωριστή δυναμική και αυτό μου άρεσε. Όσο για την προκλητικότητα που αναφέρετε, θα έλεγα πως άκρως προκλητικά είναι αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική, στην κοινωνία, στα Μ.Μ.Ε. καθώς και η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζονται όλα τα παραπάνω, και όχι ασφαλώς ένας τίτλος λογοτεχνικού βιβλίου. Το συμβολικό νόημα που με ρωτάτε, προκύπτει μέσα από το θέμα του διηγήματος.

Κ.Σ. Τι θα διαβάσει κανείς ανοίγοντας το βιβλίο σας; Τι περιμένει τον αναγνώστη;

Φ.Θ. - Το βιβλίο περιέχει 1 Νουβέλα (Θάλαμος 810) Μια τρυφερή ιστορία,
(Η νεκροφάνεια του πέους) μια μικρή ιστορία σαν μεγάλη, (Επαμεινώνδας Καλλικράτους) και ένα αφήγημα της ανάσας. (Το χρωματιστό κορίτσι)
Οι θεματικές εξελίσσονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις αλλά όλες κινούνται στο χώρο των ανθρώπινων σχέσεων, των θέσεων και ιδεών που προκύπτουν μέσα από συμπεριφορές στη ζωή. Όλα αυτά με το χιούμορ να κυκλοφορεί στις αρτηρίες του κειμένου, με απίστευτες ανατροπές και ένα ιδιόρρυθμο μείγμα αποδοχής και αισιοδοξίας, με το οποίο αντιμετωπίζεται ο ανθρώπινος πόνος.
Πέρα όμως από την θεματική του βιβλίου όπου τον πρώτο λόγο έχει ο αναγνώστης, θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχει επιπρόσθετο ενδιαφέρον, όταν ένας ποιητής «κάνει» πεζογραφία. Που σημαίνει: Στοχευμένος λόγος, σύντομος και περιεκτικός, καινούρια θέαση για πράγματα που μας είναι οικεία και οι λέξεις που συχνά μοιάζουν με φρεσκοπλυμένα βότσαλα.

Κ.Σ.-Υπάρχει κάποιο νήμα που να συνδέει μεταξύ τους τις ιστορίες του βιβλίου; Θέλετε να πείτε κάτι σε άντρες και γυναίκες;

Φ.Θ.- Ναι υπάρχει ένα νήμα που συνδέει μεταξύ τους τις ιστορίες του βιβλίου:
Κι αυτό το νήμα είναι τα ανθρώπινα αισθήματα που μας αποκαλύπτουν το νόημα της ζωής και μας δίνουν τη δυνατότητα για το ωραίο όσο και δύσκολο ταξίδι της. Στις γυναίκες και στους άντρες θα ήθελα να θυμίσω, ότι το πιο μεγαλειώδες στον ψυχισμό και στο σώμα των δύο φύλλων είναι η διαφορετικότητά τους. Δυο διαφορετικότητες που όταν ενώνονται, συνιστούν το «ΟΛΟΝ». Έτσι ώστε να χαίρεται και να δικαιώνεται ο μικρός (μεγάλος) Θεός: Ο Έρωτας. Δηλαδή η ζωή και οι άνθρωποι.


Κ.Σ.-Είσαστε πολύ δραστήριος και στο διαδίκτυο με ένα πολύ ενδιαφέρον μπλογκ και τη δική σας ιστοσελίδα. Τι προσφέρει και τι αφαιρεί η νέα τεχνολογία από την ποίηση και την πεζογραφία;

Φ.Θ.-Η χρήση της τεχνολογίας στο διαδίκτυο νομίζω ότι βοηθάει πάρα πολύ και την ποίηση και την πεζογραφία, αφού υποκαθιστά τις ελλείψεις των Μ.Μ.Ε. που αγνοούν παντελώς την ποίηση και προβάλλουν ακροθιγώς την πεζογραφία.
Έτσι παρατηρούμε συχνά στο διαδίκτυο να προβάλλεται σημαντικό έργο ποιητών που γνωρίζαμε μόνο το όνομά τους ή που δεν τους γνωρίζαμε αλλά έχουν σημαντικά πράγματα να πουν. Υπάρχουν άλλωστε και ιστολόγια αμιγώς ποιητικά και άλλα που ασχολούνται με το βιβλίο και την κριτική με σημαντική επισκεψιμότητα. Το διαδίκτυο λοιπόν προσφέρει τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε το σημαντικό που δεν γνωρίζαμε, που συχνότατα είναι σπουδαιότερο από αυτό που γνωρίζουμε από την ενημέρωση των Μ.Μ.Ε.
Η άποψή μου λοιπόν είναι ότι η νέα τεχνολογία μόνο προσφέρει στην ποίηση και στην πεζογραφία ανοίγοντας κι άλλους δρόμους επικοινωνίας γι αυτές.


Κ.Σ.-Έχετε πει σε παλιότερη συνέντευξη πως «απάθεια και αμηχανία επικρατούν παντού. Η ιδεολογική, κοινωνικοοικονομική, ή πολιτική ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ που θα φέρει το καινούριο απουσιάζει...». Ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το «καινούργιο»;

Φ.Θ. Η συνειδητοποίηση ότι μπορούμε «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα» μόνο αν εργαστούμε ΜΑΖΙ. Μια νέα πολιτική παιδεία για τους πολιτικούς και τους πολίτες.

Κ.Σ.-Λέτε ακόμη πως «ο συγγραφέας παρεμβαίνει με το έργο του, στο μέτρο που διαβάζεται κι ενεργοποιεί τη σκέψη τού αναγνώστη, με την προϋπόθεση ότι το έργο του δεν αποτελείται μόνο από ιστορίες που διαβάζονται ευχάριστα αλλά ότι έχει να προτείνει και κάτι στον αναγνώστη. Αλλά και ως δρων πολίτης μπορεί ο συγγραφέας να είναι ιδιαίτερα χρήσιμος εφ’ όσον έχει ανεξάρτητη φωνή, διαφορετικά αν επιδιώκει θέσεις και χρήμα (έχουμε τέτοιους) δεν θα διαφέρει από τους τσαρλατάνους της εξουσίας…» Πως κρίνετε τη στάση των διανοούμενων στη σημερινή δύσκολη εποχή της κρίσης;

Φ.Θ.-Εκτός από κάποιες ελάχιστες φωνές, η στάση των διανοούμενων, είναι στάση ασήμαντων, αφού αντί να αρθρώσει ένα πειστικό και ειλικρινή λόγο που θα βοηθήσει τη χώρα στην αυτογνωσία της και θα προτείνει στόχους, έχει περιπέσει σε αφωνία, ακολουθώντας τους κανόνες της μη δυσαρέστησης και των ισορροπιών, για να τα έχει με όλους καλά… Αλλά η λέξη «διανοούμενος» μου είναι απεχθής, επειδή στη χώρα μας, ιδιότητες σαν κι αυτή ενώ θα έπρεπε να παράγει σκέψη, και να προκαλεί το σεβασμό, γίνεται διαβατήριο για την επίτευξη προσωπικών επιδιώξεων. Προτιμώ τη λέξη «σκεπτόμενος», και ακόμα καλύτερα: Πολίτης με συνείδηση του ρόλου του.





Οι πίνακες με τα θέματα από τη Λέσβο, είναι της ζωγράφου Νίκης Ελευθεριάδη

Παρασκευή, Ιουλίου 09, 2010

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΈΞΕΙΣ ΠΟΥ ΦΟΒΟΎΝΤΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Τη περασμένη εβδομάδα πήγα να πάρω εφημερίδες στην οδό Θουκυδίδου, κεντρικός δρόμος του Αλίμου όπου και κατοικώ. Περνώντας έξω από το βιβλιοπωλείο «Παραθύρι», είδα μια αφίσα στην πόρτα. Μια αφίσα που ήταν η εικόνα από το εξώφυλλο του βιβλίου μου που πρόσφατα κυκλοφόρησε: «Η Νεκροφάνεια του πέους». Κοίταξα και στη βιτρίνα: Στο κέντρο της υπήρχαν δύο αντίτυπα του βιβλίου μου μαζί με δεκάδες άλλα. Χαμογέλασα ικανοποιημένος για τους ταχείς ρυθμούς διανομής της ομάδας του εκδοτικού οίκου.
.
Δυο μέρες αργότερα ξαναπερνώντας από το ίδιο βιβλιοπωλείο, αφού είναι ο δρόμος και περνώ πολύ συχνά από κει, διαπίστωσα ότι η αφίσα έλλειπε από την τζαμαρία.
Περίεργος για το γεγονός, μπήκα μέσα και ρώτησα γιατί κατέβηκε .
Ο ιδιοκτήτης μου είπε ζεματισμένος, ότι κάποιες κυρίες διαμαρτυρήθηκαν για την αφίσα ότι την βλέπουν τα παιδιά τους και ότι δεν είναι σωστό.
Μα είναι δυνατόν να δέχεσαι να λογοκρίνεται ένα βιβλίο και μάλιστα από τον τίτλο του; τον ρώτησα. Ε, δεν μπορούσαμε να δυσαρεστήσουμε τους πελάτες μας! μου απάντησε. Και τους ενόχλησε το πέος; ξαναρώτησα; Ή η νεκροφάνεια;
Ε, να, γιατί θα έπρεπε να εξηγήσει κανείς, μονολόγησε. Τι είναι το πέος; επέμεινα.
.
Ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου τα είχε χαμένα. Τον λυπήθηκα. Φεύγοντας, του είπα μόνο: Σκέπτεσαι να πήγαιναν οι κυρίες αυτές, μαμάδες ή όχι στα περίπτερα που καταλαμβάνουν ολόκληρα πεζοδρόμια και να ζητούσαν από τους περιπτεριούχους να κατεβάσουν τα τσοντοπεριοδικά, και τις πορνοταινίες με όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές του σεξ, τι θα άκουγαν από τους περιπτεριούχους; Σκέπτεσαι τι θα άκουγαν αν διαμαρτύρονταν για την πολυδιαφημισμένη τσόντα της γνωστής νεαρής και χαζοπανέμορφης πορνοστάρ, που προβαλλόταν σε ειδικούς ορθοστάτες (stands τους λένε στα Φιλιατρά!) μπροστά στα περίπτερα, μη και περάσει κάποιος και δεν την δει; Και τους ενόχλησε ο τίτλος ενός βιβλίου που δεν ξέρουν καν το περιεχόμενό του; Ο βιβλιοπώλης κατέβασε το κεφάλι και δεν μιλούσε. Τον χαιρέτησα κι έφυγα.
.
Τελικά βέβαια οι κυρίες αυτές, έκαναν καλό στο βιβλίο, αφού μαθεύτηκε το γεγονός, και λειτούργησε ο νόμος του μάρκετινγκ: (αγορολογίας) Τώρα σπεύδουν όλοι να αγοράσουν το βιβλίο.Απλά μοιράζομαι μαζί σας το γεγονός, για να τονίσω την υποκρισία που ανθεί ανάμεσά μας σε βαθμό μη αναστρέψιμης ηλιθιότητας.
Και πριν κλείσω να απευθύνω και λίγα λόγια στις ερίτιμες κυρίες:
.
Κυρίες μου
Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι αρχαίοι λαοί , μεταξύ των οποίων οι Έλληνες , είχαν τις περίφημες «Φαλλικές Γιορτές» που τις γιόρταζαν με έντονα πανηγυρικό χαρακτήρα περιφέροντας τεράστιους τεχνητούς φαλλούς. Στον 21ο αιώνα διαμαρτύρεσθε για μια αφίσα ενός λογοτεχνικού βιβλίου βαθιά τρυφερού, επειδή έχει τον τίτλο «Η νεκροφάνεια του πέους». Τα συμπεράσματα όλων μας.
Ακόμα: Όλοι γνωρίζουμε, ότι τα παιδιά των ελληνικών οικογενειών από το δημοτικό ήδη, έχουν ξεσκολίσει τα pornosites και έχουν δει το πέος σε όλες τις ακτιβιστικές του δραστηριότητες, αφού το σεξ είναι το πιο εμπορεύσιμο προϊόν.
Εσείς μάλλον δεν το ξέρετε….Γι αυτό και ενοχλήθηκαν τα χρηστά σας ήθη μόνο που είδατε γραμμένη σε τίτλο βιβλίου αυτή τη λέξη…Να παραμείνετε λοιπόν αήττητες, αφού και η βλακεία και η υποκρισία των οποίων είστε φορείς, είναι επίσης αήττητες...
.
Τέλος, παρ’ όλα αυτά, οφείλω να σας ευχαριστήσω, αφού χωρίς να το επιδιώκετε, κατορθώσατε να αυξήσετε τις πωλήσεις του βιβλίου μου στην πόλη που ζω.

Υγιαίνετε κυρίες μου.

Τρίτη, Ιουλίου 06, 2010

«ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ» ΦΙΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Διονύσης Καρατζάς

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ

Όταν ήμουν στον πλανήτη Γη, ζούσε ένας που ήθελε να γίνει πλούσιος,
να έχει τα πιο πολλά απ’ όλους.

Ένα βράδυ, κάνοντας τους υπολογισμούς του αυτός ο πονηρός,
άπληστος και άχρηστος άνθρωπος, νόμισε πως τα κατάφερε.
Βγήκε στη γειτονιά ανεμίζοντας ένα μαντήλι με χρήματα
και προσκαλούσε όλους στη γιορτή του.
Κανείς δεν του αποκρίθηκε. Άλλωστε με κανέναν δεν είχε φιλία.
Όλοι όμως θυμούνται πως τα χαράματα,
μόλις τέλειωσαν μια φωτισμένη νύχτα γιορτάζοντας αγάπες,
τον βρήκαν γερασμένο, μόνον του να ψάχνει για μπογιές.

Από τότε πάλευε ν’ αλλάξει τα χρήματα με χρώματα
και πάντοτε του έβγαιναν σκοτάδια.

Ξαναλέω ό,τι μου είχε πει κάποτε η αλεπού:
«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά».
Να το θυμάστε.
********************************************************
Ο πίνακας είναι του Αναστάση Στρατουδάκη
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος