Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2012

ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ήταν μια από αυτές τις υπέροχες χειμωνιάτικες λιακάδες. Περνώντας από το χώρο του Ζαππείου, διάλεξα ένα παγκάκι και κάθισα να διαβάσω το βιβλίου του φίλου μου Στράτου Λιακάτου, "Ο Μεγάλος ονειρευτής", ανάμεσα στην υγρασία του φυτικού κόσμου που με περιέβαλλε και την επαρκή, για την εποχή, θερμότητα που μου έκανε τη χάρη να εκπέμπει ο ήλιος.
Δίπλα μου ένας γκριζομάλλης άντρας με μερικά ντοσιέ δίπλα του, καταπιανόταν με την τακτοποίησή τους. Πέρασε αρκετή ώρα με μένα να ταξιδεύω στο βιβλίο του φίλου μου και τον άγνωστό μου άντρα να φροντίζει με σχολαστικότητα και ζήλο τα ντοσιέ του.
Αλλά και οι δυο κάτω από το συγκρατημένο, έστω χαμόγελο, δώρο της λιακάδας.

Κάποια στιγμή, η σιωπηλή μου παρέα πήρε τα ντοσιέ και απομακρύνθηκε. Κοίταξα την άδεια θέση του δίπλα μου και είδα ένα χαρτί διπλωμένο στα δύο. Το Πήρα και έτρεξα ξωπίσω του.
Είχε ήδη επιβιβασθεί σ'ενα ταξί που ξεκίναγε. Δεν πρόλαβα και γύρισα πίσω στο παγκάκι.
Έβαλα το χαρτί ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου που διάβαζα και το άνοιξα αποκαλύπτοντας το περιεχόμενό του:


"Ηλιε μου.
Σήμερα μου άνοιξες τα βλέφαρα κι ενώ κοιμήθηκα καλά ξύπνησα με πόνο.
Οχι όμως στενάχωρο πόνο αλλά εκείνον τον γλυκύ πόνο του έρωτα και της απουσίας...
Με το άνοιγμα των ματιών μου αναγνώρισα το συναίσθημα που κρύβω περιτεχνα μεσα μου...
Αδικία!! Άδικος υπήρξε ο Θεός μαζί μας...με καθυστέρησε να με βγάλει στη ζωή κι εσένα βιάστηκε να σ'εμφανίσει.
Δεν μας ενωσε ο Θεός αγάπη μου...Οχι...ο Θεός που ξέρω, δεν αναγνωρίζει τα λάθη του...δεν λυπάται και δεν πισωγυρνά!
Άγγελος μας ένωσε! Κάποιος άγγελος του, σκανδαλιάρης, ανένταχτος μα και δίκαιος!
καληνύχτα - καλημέρα μαζί."
Μάζεψα τα πράγματά μου, δίπλωσα το χαρτί τέσσερις φορές και το σφήνωσα βαθιά στη ρωγμή του κοντινού μου δέντρου. Έφθασα στο σπίτι κουβαλώντας τη γεύση από το πέρασμα της πρωινής αγάπης και της ζεστασιά της λιακάδας, που ήδη είχε απλωθεί σαν χάδι πάνω μου.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος