Παρασκευή, Μαΐου 29, 2009

Η ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ...ΕΡΩΤΑ ΣΕ ΕΥΧΡΗΣΤΑ ΠΑΚΕΤΑ...

Μικρή αναφορά στη… «Μικρή φιλοσοφία του Έρωτα»
του Αλαίν Μποτόν.
Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Στην αρχή είχαμε τον μεγάλο έμπορο και παραγωγό όσων πραγμάτων θέλουν να ακούν οι άνθρωποι για να νιώθουν ευχαριστημένοι: Τον Πάολο Κοέλιο, που κατόρθωσε να γίνει πάμπλουτος, εκμεταλλευόμενος τους πόθους, την αφέλεια και τις ελπίδες των ανθρώπων και δίνοντάς τους, μια εύκολου τύπου αισθηματική αισιοδοξία, ανακατεμένη με ένα υλικό μεταφυσικής και φιλοσοφικής σάλτσας.
.
Έτσι έδινε στους αναγνώστες, αυτό που θα τους άρεσε να ακούσουν αλλά και την τάχα μου δυνατότητα να προσεγγίσουν μεταφυσικά και φιλοσοφικά θέματα. Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας-συγγραφέας λοιπόν έγινε κυρίως γνωστός με την περίφημη διεθνούς φήμης σαχλαμάρα: «Όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν για να το…πετύχεις»
.
Εγώ θα έλεγα πως αν θέλεις κάτι πάρα πολύ θα το πετύχεις και χωρίς το σύμπαν!!! Αλλά όπως το λέω εγώ βέβαια, δεν βγάζεις λεφτά… Μετά τον Κοέλιο λοιπόν, έχουμε τον Αλαίν Μποτόν που μυρίστηκε κι αυτός ότι ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό συγκινείται ιδιαίτερα από το θέμα του έρωτα, πασπαλισμένο με λίγη φιλοσοφία και ερωτικούς, ορισμούς και βεβαιότητες, όπως λέμε «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» και ακολουθώντας τη χρυσοφόρα συνταγή του Κοέλιο, έγραψε και στο δικό του βιβλίο, πέραν των άλλων, κάτι ανάλογο με το σύμπαν που συνωμοτεί για να πετύχουμε να μας θέλει π.χ. ο καλός μας ή η καλή μας.
.
Λέει λοιπόν: "Η συνάντησή μας, με ένα πρόσωπο που παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μας, είναι προϊόν της τυχαίας ανάμιξης πληθυσμού, που καταλήγει σε μια τυχαία συνάντηση, τυχαία «ερωτικά επιτυχημένη» συνεύρεση, τυχαία ολοκληρωμένη επαφή … και άλλα τυχαία λοιπά καλά…

ή προϊόν μιας καλά σκηνοθετημένης και μοιραίας συνωμοσίας, από δυνάμεις που είναι έξω και ίσως πάνω από εμάς οι οποίες προγραμματίζουν την διασταύρωση της ζωής μας, με αυτή της ωραίας κοιμωμένης που περιμένει με το φιλί μας να ξυπνήσει από τον λήθαργο της αποτυχημένης συναισθηματικά ζωής."
.
Το βιβλίο αυτό του Αλαίν Μποτόν με τίτλο «Η μικρή φιλοσοφία του έρωτα» είναι ένα δήθεν μυθιστόρημα – πρόσχημα για να γράψει τελικά αμπελοαναλύσεις για τον έρωτα, αφελείς βεβαιότητες και σπουδαιοφανίζουσες εξυπναδίτσες, συνταγογραφίες σε πακετάκια και σε χαπάκια και…αόριστους ορισμούς, όλα για τον έρωτα!!!! Έτσι μαθαίνουμε από τον νέο συγγραφέα επιχειρηματία ότι:

«Κεφάλαιο 20: Ο Φαταλισμός των ερωτευμένων. Με τον φαταλισμό μας, οι ερωτευμένοι απωθούμε την αδιανόητη σκέψη ότι η ανάγκη να ερωτευτούμε προηγείται πάντα του έρωτά μας προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Η εκλογή μας κάποιου συντρόφου τελείται κατ' ανάγκην μεταξύ των ανθρώπων που συναντάμε.»

Δηλαδή σα να μας λέει ότι και η πείνα μας, προηγείται του γεύματος… Τέτοιες σοβαρές αποκαλύψεις…Και αυτό, το βρίσκει κανείς στα Blogs ως ενδεικτικής σπουδαιότητας σκέψη!!! Όσο για τη δεύτερη φράση του, ότι η εκλογή του συντρόφου μας γίνεται μεταξύ των ανθρώπων που συναντάμε, ούτε και σ’ αυτή την…αυτονόητη διαπίστωση (του τύπου, τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια) ευτύχησε να έχει δίκιο ο συγγραφέας, αφού αναφέρονται και στην λογοτεχνία αλλά και στην ιστορία, χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλον πριν συναντηθούν, μέσω αλληλογραφίας.
.
Θα ήθελα εδώ να υπενθυμίσω, πως ο Έρωτας, δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι επιστήμη, δεν είναι ιδεολογία και δεν χωρά πουθενά. Δεν είναι δηλαδή εντάξιμος, δεν είναι κατηγοριοποιήσιμος, δεν επιδέχεται ορισμό ούτε πακετάρεται ούτε συνταγογραφείται και γι αυτό είναι ΜΕΓΑΣ. Ο Έρωτας που συντρίβει τη λογική και γίνεται αρρώστια και μαζί αυτοΐαση. Όποιος λοιπόν προσπαθεί να τον εντάξει κάπου για να τον κάνει εύληπτο χαπάκι, τον εμπορευματοποιεί για προσωπικό του όφελος και σε βάρος των αναγνωστών του. Άντε να τελειώνουμε με τα φω μπιζού της γνώσης…
.
.
.

Κυριακή, Μαΐου 24, 2009

Η συναισθηματοποίηση της πολιτικής

Ελληνοτουρκικά
Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου
Πρόσφατα οι πολιτικοί παράγοντες του υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας έκαναν την ακόλουθη δήλωση:
"Οι χώρες κτίζουν τις συμμαχίες τους πάνω σε συμφέροντα,
όχι πάνω σε συνθήματα περί φιλίας και συναδέλφωσης.
Αυτά είναι για τα μουσικά φεστιβάλ".

Να λοιπόν που κάτι σωστό έχουμε να μάθουμε από τους Τούρκους και ιδιαίτερα εκείνοι οι Έλληνες που με πρόσχημα την Ειρήνη (λες και οι υπόλοιποι επιθυμούμε τον πόλεμο!!!!!) θέλουν μέχρι και αδέλφια να μας κάνουν με τους Τούρκους!!!! λέγοντας πως είμαστε ίδιοι και έχουμε ίδια πολιτιστικά στοιχεία!!! Εσάς, σας ρώτησε κάποιος αν συμφωνείτε ότι είστε ίδιος με τον Τούρκο; Σας ρώτησαν αν θέλετε να είστε αδελφός του; Ή αποφάσισαν από τα γραφεία κάποιου συλλόγου "Συναδέλφωσης των λαών" ή κόμματος, ότι πρέπει να γίνετε αδέλφια με τον Τούρκο οπωσδήποτε;; Μήπως θα μπορούσαν να μας αφήσουν να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας με το να έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε προσωπικά τους φίλους μας;;;;;;;
"Οι χώρες κτίζουν τις συμμαχίες τους πάνω σε συμφέροντα,
όχι πάνω σε συνθήματα περί φιλίας και συναδέλφωσης.
Αυτά είναι για τα μουσικά φεστιβάλ".

Τ’ ακούτε Έλληνες τσιφτετελιζόμενοι την ώρα που τρέχουν από τα μάτια σας τα σερμπέτια της συγκίνησης και της ειρηνολαγνείας από την αδελφοποίηση ελληνικών και τουρκικών πόλεων; Τ’ ακούτε και σεις οι άλλοι πονηροί Έλληνες και κόμματα που εμπορεύεσθε την ειρήνη για μικρά και μεγάλα συμφέροντα; Οι Τούρκοι , πρέπει να πω , ότι έθεσαν με τον πιο ρεαλιστικό αλλά και τον πιο ξεκάθαρο τρόπο επί τάπητος το αυτονόητο:
.
Ότι η πολιτική δεν έχει σχέση με συναισθηματισμούς και γλυκασμούς «γκαρντάσηδων»! Η πολιτική βάζει στόχους και βγάζει αποτέλεσμα για να είναι αληθινή πολιτική. Όσοι πολιτικοί ή παραπολιτικοί προσπαθούν να την συναισθηματοποιήσουν, απλά ρίχνουν μπανανόφλουδα στο επόμενο βήμα των πολιτών… Η πολιτική πρέπει να «ζυγίζεται» με μόνο κριτήριο το αποτέλεσμα που φέρνει. Τα συναισθήματά μας έχουν ήδη πολλούς αποδέκτες , (αγαπημένα πρόσωπα, φίλους που επιλέγουμε, τον πάσχοντα συνάνθρωπο, τα ζώα, τη φύση κ.λ.π.) για να απευθυνθούν. Για την πολιτική αρκεί η χρήση της λογικής.
.
Πριν από 20 χρόνια αρθρογραφούσα στο ίδιο κλίμα της τωρινής δήλωσης των Τούρκων επισήμων, γράφοντας: «Ως γείτονες με τους Τούρκους , πρέπει να θέσουμε τις προϋποθέσεις εμπιστοσύνης και μόνιμης ειρήνης, για να διευκολύνεται η οικονομική και εμπορική συνεργασία προς όφελος και των δύο λαών. Δεν είμαστε όμως γι αυτό αναγκασμένοι να είμαστε και φίλοι. Αυτό θα το επιλέγουμε μόνοι μας, ανάμεσα στους λαούς που τους σεβόμαστε και μας σέβονται.»
.
Αλλά και η εξωτερική μας πολιτική τις περισσότερες φορές έχει ως σημείο αναφοράς την Τουρκία και τον κατευνασμό της όταν εκνευρίζεται. Αλλά δεν είναι …κακό να θυμίσουμε πως η Ελλάδα δεν είναι κατακτημένη χώρα και ότι αντίθετα είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. εδώ και 28 χρόνια και μάλλον θα έπρεπε και να το...δείχνει...
.
Έτσι λοιπόν, την ξεκάθαρη θέση των Τούρκων πρέπει να την υιοθετήσουν όλοι οι Έλληνες , αφού η υιοθέτησή της θα μας αποτρέψει όχι μόνο από συναισθηματικές «ιδεολογίες" αλλά και από δουλοπρεπή ολισθήματα...
Τα τελικό ζητούμενο για τους Έλληνες είναι ένα:
Η ενηλικίωσή τους….



Κυριακή, Μαΐου 17, 2009

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ... ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Το θέατρο Σκιών είναι ασφαλώς μια θαυμάσια τέχνη που άνθισε στην Κίνα, την Ινδία, την Περσία, την Ινδονησία και την Μικρά Ασία. Στην Ελλάδα γνωρίσαμε το θέατρο Σκιών από τον Καραγκιόζη (στα τουρκικά Karagoez που σημαίνει μαυρομάτης). Ο Καραγκιόζης είναι κεντρικός χαρακτήρας του παραδοσιακού Τουρκικού και Ελληνικού Θεάτρου Σκιών. (Δεν θα μπορούσαμε άραγε να έχουμε έναν αποκλειστικά ελληνικό χαρακτήρα στο Θέατρο Σκιών και όχι κοινό με τους Τούρκους;)
.
Ο εξελληνισμός του πραγματοποιήθηκε στη Πάτρα, από τον καραγκιοζοπαίχτη Δημήτριο Σαρδούνη ή Μίμαρο (1865-1912) στα τέλη του 19ου αιώνα. Όσο κι αν εξελληνίστηκε όμως κράτησε τα χαρακτηριστικά του ραγιά. Ο Καραγκιόζης λοιπόν, είναι ένας κακάσχημος, καμπούρης, ξυπόλητος, αιωνίως πεινασμένος, πονηρός Έλληνας, μένει σε μια παράγκα απέναντι στο παλάτι του Τούρκου Βεζύρη (Η εξουσία) και περιστοιχίζεται από την οικογένειά του και κάποιους άλλους χαρακτήρες. Ο Καραγκιόζης εκπροσωπεί τον Έλληνα της εποχής της Τουρκοκρατίας αλλά παίζεται μέχρι σήμερα και στο ίδιο μοτίβο: Να ξεγελάσει δηλαδή με πονηριές κάποιους για να γεμίσει τη κοιλιά του.
.
Έχει ταυτιστεί ΚΑΙ με τον σύγχρονο Έλληνα, όταν άλλοι λαοί είχαν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και πλούτισαν την παράδοσή τους με ήρωες που εκπροσωπούσαν και κάποιες ανθρώπινες αξίες.Στην εφηβεία μου είχα συχνά την ευκαιρία να δω θέατρο Σκιών και ομολογώ ότι είχα μαγευτεί από την ατμόσφαιρά του. Δεν μου άρεσε όμως ο Καραγκιόζης. Αισθανόμουν ότι δεν εκπροσωπούσε την ιδιοσυγκρασία μου. Δεν μου άρεσε που ένας Έλληνας ήταν τόσο άσχημος, καμπούρης, πεινασμένος, πονηρός και το είχε και καμάρι μαζί με τους θεατές


Σκεπτόμουν ότι θα μπορούσαν τα μικρά παιδιά να έχουν για πρότυπο έναν Έλληνα που θα προστάτευε τους αδύνατους, τους καταπιεσμένους, που θα γελοιοποιούσε την εξουσία, (αντί να την κολακεύει σαν τον Καραγκιόζη) όπως ας πούμε ο Ζορό. Βέβαια τους λόγους για τους οποίους παιζόταν ο Καραγκιόζης στην εποχή της τουρκοκρατίας ή αμέσως μετά δεν τους αμφισβητεί κανείς, Αλλά η τουρκοκρατία κάποτε μας τελείωσε. Η Ελλάδα απελευθερώθηκε, προόδευσε, ήρθε σε επαφή με την Ευρώπη, αγωνίστηκε μαζί με άλλους λαούς για την ελευθερία ενάντια στο ναζισμό και στον φασισμό. Δεν υπήρξε επιτέλους κάποια στιγμή η ανάγκη να γεννηθεί και ένας άλλος Έλληνας ήρωας του Θεάτρου Σκιών, ο χαρακτήρας μιας νέας εποχής; Μια ανανέωση τέλος πάντων; Στοίχειωσε δηλαδή η παράδοσή μας με την μιζέρια, τη κακομοιριά, την ασχήμια, την καμπούρα και τη πονηριά του Καραγκιόζη; Και γιατί αγαπήθηκε τόσο πολύ ο Καραγκιόζης; Μήπως γιατί ο Έλληνας ταυτίζεται μαζί του και χαίρεται που η κακομοιριά του αναγνωρίζεται επίσημα από την παράδοση ως αξία; Οι κοινωνιολόγοι έχουν το λόγο.
.
Πάντως οι επιδράσεις στην ελληνική κοινωνία από το πνεύμα του Καραγκιόζη, στο κράτος, στην πολιτική μας, είναι ισχυρές. Ακόμα υπάρχουν έντονα κατάλοιπα καταδυναστευόμενου στη συμπεριφορά των Ελλήνων, απέναντι στο κράτος και στις υπηρεσίες του, (δοβλέτι) είτε με τη δουλική συμπεριφορά απέναντι στο κράτος-δυνάστη-κατακτητή είτε με το λάδωμα (μπαξίσι) για να εξασφαλίσει αυτά που δικαιούται δωρεάν. Που δικαιούται γενικά ως πολίτης αφού τα έχει προπληρωμένα με τους φόρους του. Η εσωτερική πολιτική βολεύει πάντα τους δικούς μας και ας μην αξίζουν παραβαίνοντας τους νόμους, όπως το οθωμανικό κράτος και «η καθ’ ημάς Ανατολή». Η εξωτερική μας πολιτική έχει δυστυχώς και μονίμως ως σημείο αναφοράς την Τουρκία (τον πρώην κατακτητή που γλείφει και ο Καραγκιόζης) και μονίμως ακολουθεί μια τακτική κατευνασμού της και ας είμαστε ήδη 30 χρόνια μέλος της Ε.Ε.
.
Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι πόσο διαφορετικές θα ήταν αυτές οι συμπεριφορές αν μετά τον Καραγκιόζη είχε υπάρξει ένας σύγχρονος Έλληνας ήρωας του Θεάτρου Σκιών που θα τον θαύμαζαν οι γενιές των πιτσιρίκων και αυριανοί ηγέτες της χώρας;
.
Πέρυσι επισκέφθηκα το μουσείο του Θεάτρου Σκιών στο Ίδρυμα Μελίνας Μερκούρη και μίλησα με τον καραγκιοζοπαίχτη Χαρίδημο που δίνει παραστάσεις εκεί και έχει μόνιμη έκθεση από τις φιγούρες που έφτιαχναν τα 5 αδέλφια του και ο ίδιος.
Τον ρώτησα γιατί κάποιος δεν σκέφθηκε να δημιουργήσει και έναν άλλον ήρωα του Θεάτρου Σκιών, πέρα από τον Καραγκιόζη; Με κοίταζε χωρίς να μου απαντά δείχνοντας ότι δεν καταλάβαινε αυτό που τον ρωτούσα. Ίσως να θεώρησε και την ερώτησή μου ασέβεια στον… Καραγκιόζη.
.
Τι ωραίο που θα ήταν να είχαν τα παιδιά μας (αφού σ’ αυτά κυρίως απευθύνεται το Θέατρο Σκιών) έναν ήρωα, Καβαλάρη σαν τον άνεμο, που θα γελοιοποιούσε κάθε λογής εξουσία, που θα έκανε τους συμπολίτες του να γελάνε για τα παθήματά της και ευτυχισμένους που θα τους έδινε πίσω το δίκιο που τους άρπαξε η εξουσία; Έναν ήρωα που θα γοήτευε τις γυναίκες με την αξιοσύνη του και που τα μικρά παιδιά θα ήθελαν να του μοιάσουν. Πόσο καλύτερα θα διαπαιδαγωγούνταν οι επόμενες γενιές!! Κανέναν δεν απασχόλησε αυτή η σκέψη ούτε πως όλα τα πράγματα έχουν ημερομηνία λήξεως και αφού κάνουν τον κύκλο τους μπαίνουν στο μουσείο της ιστορίας. Όχι! Με επιμονή προσκολλημένοι στη… βολική μιζέρια.
.
Φαίνεται όμως πως η φαντασία και η αυτοεκτίμηση των Ελλήνων, σταμάτησε στο Καραγκιόζη…




Πέμπτη, Μαΐου 14, 2009

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ...ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Ο λόγος για την ψηφοφορία «Οι Μεγάλοι Έλληνες» που οργανώνει ο ραδ. σταθμός Σκάι.
.
Άραγε αν ζούσαν όσοι δικαιούνται το χαρακτηρισμό «Μεγάλοι Έλληνες», θα επιθυμούσαν να μπουν σε μια διαδικασία πασαρέλας και να ψηφιστούν από τους τηλεθεατές με αυτήν την«γιουροβιζιονικού» τύπου μέθοδο;
.
Ας υποθέσουμε όμως ότι αυτοί που είναι «Μεγάλοι Έλληνες» θα καταδέχονταν να υποστούν μια τέτοια life style γελοιοποίηση. Πόσο θα αξίζει όμως η ψήφος εκείνων που εκτός από το όνομα δεν γνωρίζουν το παραμικρό για την προσφορά των «Μεγάλων»; Εκείνων η ψήφος δηλαδή που δεν γνωρίζουν το γιατί είναι «Μεγάλοι» όσοι τους προτείνει ο Σκάι… Δεν θα ήταν προτιμότερο, αντί για εντυπωσιακά και πονηρά τερτίπια, να παρουσίαζε κάθε εβδομάδα ο Σκάι σε επαναληπτικές εκπομπές και έναν «Μεγάλο Έλληνα» μαζί με την τεκμηρίωση, τι ακριβώς τον έκανε «Μεγάλο», για να μάθουν και οι μη γνωρίζοντες;
.
Ακόμα: Είναι δυνατόν να μπαίνει ο Καραμανλής δίπλα στον Ιωάννη Καποδίστρια και τον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο που παρέλαβε την Ελλάδα ως τη Λαμία και την έφτασε ως τη Βουλγαρία; Είναι δυνατόν να μπαίνει Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που μας έλεγε συμπαθητικές παροιμίες, να ψηφιστεί ως «Μεγάλος Έλληνας» μαζί με τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, το Σωκράτη και τον Περικλή; Είναι δυνατόν ο Κ. Καραμανλής να μπαίνει για «Μεγάλος Έλληνας» μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο; Έλεος! Έχουν χάσει οι άνθρωποι του Σκάι την αίσθηση του γελοίου ή μας περνάνε μαζί με τον Ίδρυμα Κωνσταντίνου Καραμανλή, για τόσο ηλίθιους;
.
Δεν έπρεπε αυτοί που υποβιβάζουν τους Πραγματικά «Μεγάλους Έλληνες» στο επίπεδο του Σάκη Ρουβά για να συμπεριλάβουν με το ζόρι και τον Καραμανλή στο ανόητο παιχνίδι τους, να υπολογίσουν και τους Έλληνες που ακόμα θυμούνται;;;
Τους Έλληνες που θυμούνται τις εκλογές της βίας και νοθείας, όπου ψήφιζαν τα…δέντρα και τα… νεκροταφεία για να εκλεγεί ο Καραμανλής. Τον πολιτικό που στη δεκαετία του 60 αντί να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης για τη χώρα, ξεπούλησε τα ελληνικά νιάτα στις στοές του Βελγίου και στις φάμπρικες της Γερμανίας. Το παρακράτος που στήριξε τον Καραμανλή, στηρίχτηκε απ' αυτόν, και φακέλωνε τους πολίτες ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω. Το παρακράτος που δολοφόνησε το Λαμπράκη και έκανε τον ίδιο τον Καραμανλή να αναρωτηθεί δημόσια, «Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα; όταν ο ίδιος ήταν πρωθυπουργός, (δεν…του το είχε θυμίσει κάποιος…) και που όταν είδε τα δύσκολα, έφυγε νύχτα για το Παρίσι με ψεύτικο όνομα. (Τριανταφυλλίδης) Το μόνο θετικό που έκανε ήταν πως έβαλε τη χώρα στην Ε.Ε.. Έκανε δηλαδή το αυτονόητο, αφού η ένταξη της Ελλάδας ήταν μονόδρομος, λαμβανομένων υπ’ όψη και των διαρκών απειλών της Τουρκίας.
.
Σύμφωνα λοιπόν με την αντίληψη και το σκεπτικό των κονδυλοφόρων και των ιδιοκτητών του Σκάι περί «Μεγάλων Ελλήνων» μπορεί ο κάθε ραδιοφωνικός σταθμός ή ίδρυμα να οργανώσει όπως ο Σκάι ψηφοφορίες για διάφορους «Μεγάλους» και προσωπικότητες και να μας βάλλει να ψηφίσουμε μεταξύ του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και του… Γεράσιμου Γιακουμάτου ή του Αβραάμ Λίνκολν και του… Δημήτρη Αβραμόπουλου…
.
Αλλά ενώ η γελοιότητα δεν κοστίζει στους γελοίους, οι ηλίθιοι που θα τους ενίσχυαν, ευτυχώς όλο και λιγοστεύουν…


Υ.Γ. Κάθε Blog μπορεί να αναδημοσιεύσει το κείμενο αναφέροντας απλά τον συντάκτη και το ιστολόγιό του

Τρίτη, Μαΐου 05, 2009

Τα άνθη του κακού στη χώρα της απάθειας


Του Φαίδωνα Θεοφίλου*

Τελικά όπως τον έβλεπα, παραμιλούσε. Απευθυνόταν σε όλους βέβαια αλλά δεν τον άκουγε κανείς. Κάθισα λίγο πλάγια να μη με βλέπει ώστε να μην επηρεάζεται από την παρουσία μου αφ’ ενός και να τον ακούω να μιλάει ελεύθερα αφ’ ετέρου:
.
-Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η πλειοψηφία σε μια κυβέρνηση χρειάζεται μόνο για να εμποδίζει τη δικαιοσύνη να ερευνά τις ανομίες της. Χρειάζεται για να κουκουλώνει και να λευκαίνει τους λεκέδες της που δεν μπορεί να δικάσει η δικαιοσύνη και τις παραπέμπει στη βουλή, εκεί όπου η κυβέρνηση με την ισχνή πλειοψηφία της, την μετατρέπει σε πλυντήριο. Χρειάζεται η πλειοψηφία της κυβέρνησης για να αναδείξει!!! τις πιθανές παρανομίες των πολιτικών της αντιπάλων και να τις παραπέμψει στη δικαιοσύνη!!! Σκέφτομαι ακόμα, πως πάνω σε μένα τον πολίτη, τον ανίσχυρο, (που θα μπορούσα να ήμουν πανίσχυρος αν ήθελα!!!) εφαρμόζονται όλοι οι νόμοι για να έχει άλλοθι το σύστημα ότι λειτουργεί η Δημοκρατία…Και βλέπω στα παράθυρα των τηλεοράσεων και στα ραδιοκύματα, δημοσιογράφους που περνιούνται για κάτι, να εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν επικοινωνιακά κατ αρχήν, υπουργούς, κυβερνητικά στελέχη, και ημέτερους που είχαν κρυφτεί μετά την αποκάλυψη των αμαρτιών τους για να ξεχαστούν όσα έκαναν. Και αφού αρχίσουν να παίρνουν θάρρος τα «εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσόντα» κυβερνητικά στελέχη που τους ξαναβγάζουν στο κλαρί οι κονδυλοφόροι, ξεδιπλώνουν και πάλι το θράσος τους και μας λένε τι πρέπει να γίνει για να πάει η χώρα μπροστά!!!!!!!!
.
Όχι δεν έχω ψευδαισθήσεις. Δεν πίστεψα ποτέ ότι υπάρχει καμιά κυβέρνηση αγγέλων. Άλλωστε οι κυβερνήσεις αντανακλούν την ίδια την κοινωνία που κυβερνούν. Αλλά αυτό που συμβαίνει με την κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι εντυπωσιακό. Απλά πέτυχαν το ακατόρθωτο: Σκάνδαλα, λαμογιές, αρπαχτές, μίζες, παράκαμψη των νόμων για ίδια συμφέροντα, κουκουλώματα παρανομιών, που τηρουμένων των αναλογιών θα εκτείνονταν χρονικά σε 30 περίπου χρόνια, κατόρθωσαν να τα χωρέσουν μέσα σε 5 μόνο χρόνια!!!
.
Έχω χάσει πια το λογαριασμό των σκανδάλων από τη μια και έχω συνειδητοποιήσει από την άλλη την αντίληψη των κυβερνώντων ότι οι νόμοι ισχύουν για τους πολίτες και όχι για τους ίδιους!... Μέσα στο βόθρο της… επανίδρυσης του κράτους επιπλέει πάνω - πάνω η υπόθεση Βατοπεδίου και μου φέρνει στο μυαλό μια φράση του Ευαγγελίου, που την λέω συχνά παραφρασμένη: «Διεμερίσαντο την Ελλάδα εαυτοίς και επί της δημόσιας περιουσίας εξεσχίσθησαν..»
.
Ο «καταλληλότερος» για πρωθυπουργός, απεδείχθη κατάλληλος μόνο για πατέντες που κρατούν την κυβέρνησή του στην εξουσία όταν θα έπρεπε από καιρό να καταρρεύσει από την ίδια της τη σαπίλα. Απεδείχθη καταλληλότερος ως «Αρχιερέας της Διαπλοκής»…Απεδείχθη καταλληλότερος στην ανοχή των σκανδάλων και στα ολισθήματα των συνεργατών και των υπουργών του. Ένας δε εκ των υπουργών του δήλωσε δημόσια (για να συνεχίζει να τον ανέχεται ο αρχηγός του) πως αν του πει «ο καταλληλότερος» να αυτομαστιγωθεί στο Σύνταγμα, θα το κάνει…Μα δε χρειάζεται να αυτομαστιγωθεί. Αυτοτιμωρήθηκε ήδη χειρότερα: Ξεφτιλίστηκε δημόσια με τις δηλώσεις του τόσο πολύ, ώστε η αηδία που προκάλεσε στους πολίτες, έφερε αυτόματα και το ερώτημα : «Ως πού μπορεί να φθάσει ένας πολιτικός για την καρέκλα του!!!
.
Σκέφτομαι: Δεν θα μπορούσε «ο καταλληλότερος να απαιτήσει από τους παρανομήσαντες υπουργούς του, δημόσια, την παραίτησή τους; Αλλά για κάτι τέτοιο χρειάζεται να είναι κάποιος πολιτικός άνδρας και όχι πρώην άνεργος με προίκα γνωστό όνομα… Δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό: Όποιος έχει το όνομα, τού φτάνει. Δεν χρειάζεται να έχει άλλο προσόν. Και αναφέρομαι όχι μόνο στον Καραμανλή αλλά και στον Γ. Παπανδρέου και στους Μητσοτάκηδες που αλίμονό μας, έχουν πάρει σειρά και ήδη προετοιμάζεται η τρίτη γενιά… Αναρωτιέμαι: Αν τον Καραμανλή τον έλεγαν Χατζηθεοδώρου, θα είχε έστω και μία πιθανότητα στο τρισεκατομμύριο να γίνει πρωθυπουργός; Θα μπορέσει άραγε ποτέ ο ελληνικός λαός να εξυγιανθεί από τις παθογένειές του και να στείλει τα «τζάκια» στα σπίτια τους;
.
Σκέφτομαι ακόμα:
Αντί η κάθε κυβέρνηση να θέλει όχι τυφλή αλλά ανοιχτομάτα τη Δικαιοσύνη για να την κατευθύνει σύμφωνα με τα συμφέροντά της, μήπως θα έπρεπε κάποτε να τολμήσει ένας «πολιτικός» να καταργήσει το υπουργείο Δικαιοσύνης και να αφήσει τους δικαστικούς να κάνουν κουμάντο στον ευαίσθητο χώρο της Δικαστικής εξουσίας;
Ακούω στις ειδήσεις ότι οι δημοσκοπήσεις λένε πως τα σκάνδαλα δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες και πως εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι η οικονομία. Δηλαδή ο λαός δεν νοιάζεται αν κατακλέβουν τη δημόσια περιουσία και το δημόσιο χρήμα αλλά νοιάζεται για την οικονομία; Τέτοια παράνοια; Αλλά ας το πάρουμε και αλλιώς: Το μυαλό και το ενδιαφέρον των πολιτών είναι μόνο μιας κατεύθυνσης; Δηλαδή δεν μπορεί να διεκδικούν οι πολίτες την καλυτέρευση της οικονομίας και των οικονομικών τους και ταυτόχρονα να ενδιαφέρονται για τα σκάνδαλα ξεμπροστιάζοντας δημόσια τους δημιουργούς των σκανδάλων; Είμαστε δηλαδή ανάπηροι πνευματικά και δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με παραπάνω από ένα θέμα;;;;;; Τέτοια υποτίμηση πια; Δεν πρόκειται όμως γι αυτό. Απλά, είναι στημένες οι ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων για να απαντούν οι πολίτες αναγκαστικά με τον τρόπο που θέλουν οι παραγγέλοντες τις δημοσκοπήσεις!!!
Όλα τα παιχνίδια γίνονται πια με τρόπο επιστημονικό στην Ελλάδα, μόνο και μόνο για να βγαίνουν λάδι οι παρανομούντες πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοί τους… Μετά από αυτά λοιπόν, εμφανίζονται στα παράθυρα τα χρυσά αγόρια της κυβέρνησης και οι «διολισθήσαντες» υπουργοί και μας λένε για τα… προβλήματα των πολιτών και την οικονομία που μόλις.. θυμήθηκαν ότι είναι οι προτεραιότητες του λαού, μήπως και στρέψουν τη προσοχή μας μακριά από τα…θεάρεστα έργα τους….
.
Τους κουμπάρους τους είδατε; Ελεύθεροι πια! Έπεσαν στα μαλακά. Καλώς να τους δεχτούμε σε λίγο κι αυτούς στα κανάλια να μας πουλάνε ηθική… και να μοστράρουν τα ονόματά τους στα ψηφοδέλτια του κόμματος μαζί με τους υπουργούς που «διολίσθησαν». Ε, είναι θέμα αναγνωρισιμότητας!!!! Γιατί τα σκέφθηκα όλα αυτά; Α, ναι. Έβλεπα χτες το βράδυ στο όνειρό μου, πως συγκεντρωθήκαμε οι πολίτες της χώρας και πήραμε στο κυνήγι όλους αυτούς που παρανομούν σε βάρος μας και μετά μας κοροϊδεύουν μεσ’ τα μούτρα μας . Μόνο στο όνειρο….



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος