Τρίτη, Απριλίου 23, 2013

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

C: Φαίδων Θεοφίλου

Η τέχνη της Ποίησης, δεν επιδέχεται κανένα ορισμό. 
Δεν εντάσσεται σε ορισμούς και σε συνταγές. Έχει όμως μυστικούς κανόνες και άγραφους νόμους, που ο ποιητής θα πρέπει ως μύστης να τους νιώσει και να τους ενσωματώσει στο ταλέντο του.

Αν επιχειρούσα ένα κάποιο ορισμό της αυτός θα ήταν καμωμένος από τα ίδια τα υλικά της. Δηλαδή ποιητικός ορισμός. Και θα ήταν ατελής όπως ο κάθε ορισμός που διατυπώθηκε. «Ποίηση λοιπόν είναι η τήξη και η πήξη των λέξεων μέσα στο είναι του Ποιητή, που με το αεράκι της έμπνευσης, το κανάκεμα της Ψυχής και την πειθαρχία του Νου  του, ολοκληρώνονται σε Ποίημα που τον περιέχει.»

Το ποίημα μπορεί να πυροδοτήσει τα αισθήματα, τη σκέψη, τα όνειρα,  τις αξίες, την ομορφιά όπως δεν την γνωρίζαμε πριν, να αποκαλύψει μια νέα θέαση του κόσμου και του εαυτού μας. Τα βασικά θέματα της ποίησης είναι μετρημένα: Π.χ. Ο έρωτας, διαπροσωπικός και συμπαντικός, η ομορφιά, ο πόνος, η αγάπη, η ελευθερία, η φύση, η δικαιοσύνη, η φιλία, ο θάνατος. Είναι όμως απίστευτοι  οι τρόποι και η ποικιλία που προσεγγίζονται  ποιητικά, αυτά, αλλά και άλλα θέματα που δεν ανέφερα, ανάλογα με την εποχή και την οπτική της.

Η γλώσσα της Ποίησης υπερβαίνει τη καθημερινή γλώσσα. Συχνά φτάνει στα ακρότατα όρια της λογικής, θέλοντας να εκμεταλλευθεί όλες τις δυνατότητές της   για έκφραση, ενώ συχνά κλείνει το μάτι σε μια υποτιθέμενη  μεταγλώσσα.
Έτσι λοιπόν, η Ποίηση δεν διαβάζεται σαν εφημερίδα. Χρειάζεται τη συμμετοχή του αναγνώστη, νοητική και συναισθηματική, καθώς και αναγνωστική εξοικείωση.

Ο άνθρωπος όμως δεν γράφει μόνο ποίηση. Δεν δημιουργεί μόνο ποιητικά έργα.
Ζει και ποιητικά , συνειδητά ή ασυνείδητα. Πότε γίνεται αυτό; Όταν υπερβαίνουμε την καθημερινότητά μας , όπως η γλώσσα για να γίνει ποιητική, υπερβαίνει την τρέχουσα  γλώσσα. Π.χ. Ένας άνθρωπος  ζει ποιητικά, όταν ρεμβάζει,  ατενίζοντας π.χ. τη θάλασσα, κάνει τη σκέψη, ότι πετάει πάνω από την επιφάνειά της, ότι  την διαπερνά με τη ματιά του και  διακρίνει το βυθό με τα ψάρια να χρυσίζουν. Αυτή τη στιγμή ζεί ποιητικά, αφού έχει υπερβεί την καθημερινότητά του. Πολύ περισσότερο βέβαια, αν διαβάζει ποίηση.

Η Ποίηση θεωρείται και είναι η Βασίλισσα των τεχνών, αφού δεν είναι μόνο μια αυθύπαρκτη τέχνη που χρησιμοποιεί τον ελάχιστο δυιλισμένο λόγο για να υπαινιχθεί το πολύ, αλλά εμπεριέχεται και μέσα στις άλλες τέχνες.

Ο θάνατος φθονεί την Ποίηση, επειδή είναι μία από τις  ανθρώπινες δημιουργίες που του αντιστέκεται χωρίς τέλος.
Η Ελλάδα υπήρξε,  η Μήτρα της Ποίησης και ακόμα διατηρεί επάξια αυτόν τον τίτλο.

"Κείμενα Μικρά σαν Μεγάλα"




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος