Παρασκευή, Φεβρουαρίου 25, 2011

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 6




ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ


Στη σειρά των σύγχρονων ζώντων ποιητών που παρουσιάζω, (5 μέχρι τώρα) με τον πιο πάνω τίτλο, συμμετέχω σήμερα κι εγώ στη παρέα με 2 ποιήματα από την ποιητική μου ενότητα, "Τα ποιήματα της κοντινής ξαδέλφης". Το σκεπτικό αυτής της σειράς είναι απλά η παρουσίαση των ζώντων ποιητών, που έχουν να πουν και που το έργο τους εκφράζει το σφυγμό της εποχής τους. Έχει νομίζω ενδιαφέρον να δούμε τι λένε οι ποιητές του σήμερα και πως το λένε και ασφαλώς να τους γνωρίσουμε αν δεν τους ξέρουμε ήδη.


ΕΙΔΗΣΗ ΜΕ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Πέφτουν οι στίχοι μου αργά.

Σαν σε ρυθμό αναποφάσιστου.

Ίσως να είναι η ερημία

που τρέφεται με το θάνατο πραγμάτων.

Ίσως βαραίνει η χώρα τούτη των νεκρών

που ακόμα για κάποιο παρελθόν επαίρεται.

Με τούτο όμως και με κείνο,

να, που το Τίποτα,

βαθιά μέσα περνάει

κι ανοίγει τρύπες σαν Ζωές.

Τι κι αν εγώ φτιάχνω τοπία

για δύσκολους καιρούς…

*******************************************************



ΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ

Εσύ,

νόημα του Μύθου

και της έμπνευσης,

που φοράς

των ερώτων το Μέγα

και της Προδοσίας

το βάρος σηκώνεις.

Εσύ, Παρουσία

του κάθε Σήμερα

και του Αιώνιου Πάντα.

Γυναίκα,

Ορίζοντα

και Μοίρα των Ανθρώπων…

*

**************************************************

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΚΑ: Στο www.terrafedon.gr
ή στη Wikipedia ή στη livepedia

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 17, 2011

ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΥΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Όπως κάθε υπερβολή κρύβει μέσα της το ψέμα και την απαξίωση της ίδιας αυτής υπερβολής «εν τη γενέσει» της, έτσι και οι υστερικές κραυγές κάποιων Μ.Μ.Ε, πολιτικών κομμάτων «καθαρών Ελλήνων», ιστολογίων, συλλόγων, συνδικαλιστών κ.ά. πολιτών της χώρας μας,ότι ξεπουλιέται η Ελλάδα, προκαλούν μειδιάματα κατ’ αρχήν και σκέψεις στη συνέχεια…Ας τα πάρουμε από την αρχή.

α) Μήπως, αγαπητοί συνέλληνες έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε ψύχραιμα και λογικά πάνω σ’ αυτό το θέμα της αξιοποίησης ή της πώλησης της δημόσιας περιουσίας που είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί ή να πουληθεί ώστε να βρούμε ένα ακόμη στήριγμα στη προσπάθειά μας να βγούμε

από την κρίση, αντί να επενδύουμε συναισθηματικά πάνω σ’ αυτό το θέμα ή σε κρύφιες σκοπιμότητες, αντιδρώντας με ανεξέλεγκτες υστερίες;

β) Μήπως θα πρέπει πρώτα να καταγραφεί η δημόσια περιουσία, την έκταση της οποίας αγνοεί και το ίδιο το κράτος, ώστε να δούμε πόση είναι και πόσο μπορεί να αποτιμηθεί και μετά να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με αυτή;

Υποθέτω πως οι περισσότεροι από κείνους που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους "που ξεπουλιέται η Ελλάδα" δεν θέλουν να ξέρουν.

Προτιμούν να είναι θολή η κατάσταση, όπως και τα

τρωκτικά που επωφελούνται πάντα από τη θολούρα…

Για ποια δημόσια περιουσία κόπτονται άραγε οι υπερπατριώτες, όψιμοι και παλαιοί; Τις παραλίες που έχουν καταπατηθεί και περικλεισθεί με τοιχία ή κάγκελα;

Τη δημόσια γη που έγινε τζάμπα οικόπεδο της ελληνικής

ιδιωτικής απληστίας; Τα δάση που καταπατούνται αγρίως;; Οι όχθες των ρυακιών και των ποταμιών, όπου χτίζουν ανεξέλεγκτα και πατριωτικά κάποιοι Έλληνες ;

γ) Το πλιατσικολόγημα λοιπόν της δημόσιας περιουσίας από τους Έλληνες, όχι μόνο δεν αποφέρει κάτι

στο κράτος αλλά δημιουργεί και συνεχείς απώλειες στη δημόσια περιουσία .

Μόνο στους καταπατητές συμπολίτες μας αποφέρει τεράστια κέρδη, που μπορούν έτσι να πίνουν αλαζονικά, εις υγείαν των υπόλοιπων κορόιδων Ελλήνων….

Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, ποιος Έλληνας δεν βλέπει ότι οι απέραντες γαίες, τα Ολυμπιακά ακίνητα αλλά και άλλα κτίρια , είναι εγκαταλελειμμένα να ρημάζουν στη μούχλα, τη φθορά και την ερείπωση, χάνοντας διαρκώς την αξία τους; Μόνο η γη δεν χάνει την αξία της αλλά και αυτή δεν αποδίδει όταν μπορεί να αξιοποιηθεί και δεν αξιοποιείται.

δ) Θα ήταν λοιπόν και έντιμο και δίκαιο αλλά και χρήσιμο για όλους τους Έλληνες, να αξιοποιηθεί ή να εκχωρηθεί προς εκμετάλλευση ή να πουληθεί ένα μέρος αυτής της περιουσίας.

Να εισπράττει το κράτος τα μίσθια της εκμετάλλευσης ή το αντίτιμο της πώλησης,

να υπάρξουν θέσεις εργασίας, να πληρώνουν οι νέοι εργαζόμενοι, τα ασφαλιστικά τους ταμεία και τους φόρους τους στο κράτος , ώστε να εξυπηρετείται το χρέος της χώρας από τη μια και να κινείται η οικονομία της χώρας. από την άλλη.

Και….φυσικά όποιος αγοράσει δημόσια

ακίνητα, δεν θα τα πάρει να τα πάει στη χώρα του αν είναι ξένος ούτε αν είναι Έλληνας να τα πάει στο εξωτερικό…

Όλα στην Ελλάδα πάλι θα μείνουν.

ε) Όσοι λοιπόν αγανακτούν και κραυγάζουν ότι ξεπουλιέται η Ελλάδα, ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες:

Εκείνοι που δεν θέλουν να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα

αφού μόνο στη θολούρα μπορούν να εξυπηρετήσουν τα φανερά και τα κρύφιά τους συμφέροντα.

Τα Μ.Μ.Ε εκείνα που παίρνουν εντολές από τα αφεντικά τους

που θέλουν να εκβιάσουν καταστάσεις και να κάνουν «παιχνίδι» ….είτε σε ιδιωτικό είτε σε κομματικό πεδίο.

Είναι τα κόμματα που ενδιαφέρονται περισσότερο για

την επιτυχία του αρχηγού τους παρά για τη χώρα, όπως και άλλα κόμματα που νοιάζονται μόνο για την εφαρμογή των αρχών του ιδεολογικού τους ευαγγελίου,

βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα συμφέροντα της χώρας.

Είναι οι κομματικοί στρατοί των φανατισμένων,

που κατασκευάζουν μια δική τους πραγματικότητα, για να την

πλασάρουν ως τη ΜΟΝΗ αλήθεια…

Τέλος είναι και αυτοί, που αφήνουν τους άλλους να…σκέπτονται γι αυτούς κι έτσι παρασύρονται από τα άδεια συνθήματακαι τις κομματικές ιδεολογικές κουρελαρίες

αλλά και κείνοι των οποίων το θυμικό έχει θέσει στο περιθώριο το λογικό τους.

Μήπως τελικά είμαστε μια παιδοκεντρική κοινωνία;;

Κλείνοντας το σημείωμα αυτό θα ήθελα να πω, σε όσους αναρωτιούνται τί έγινε τελικά…. με το πρωτάθλημα, να τους

πληροφορήσω, ότι έχουμε ήδη κερδίσει το πρωτάθλημα της Υστερίας και της Υποκρισίας… Και εις άλλα με υγεία….





Δευτέρα, Φεβρουαρίου 07, 2011

ΛΕΞΕΙΣ ΛΑΜΠΗΔΟΝΕΣ

ΕΜΒΟΛΙΜΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ
ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ, "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Όταν οι λέξεις πάρουν τη θέση τους στο καλό ποιητικό σώμα, θέλουν να λαμπυρίζουν την αυτονομία τους αλλά ταυτόχρονα να συνεισφέρουν τη συνεκτικότητά τους στην ισχυρή δομή του ποιήματος.

Υπήρξαν βέβαια λέξεις που ξεχώρισαν από το ποίημα και έμειναν άφθαρτες στον αιώνα. Δεν είναι που πρόδωσαν το σώμα του ποιήματος. Απλά, η αυτονομία τους ήταν μεγαλύτερη από την προσφορά τους στη συνεκτικότητα του σώματος. Όμως και πάλι το ποίημα κουβαλούσαν μέσα στην αφθαρσία τους και αυτό δόξαζαν.

Οι λέξεις, συνηθίζουν να ακκίζονται ερωτικά με τα χείλη εκείνων που τις εκφέρουν απαγγελτικά.

Λέξεις ανοιχτόχρωμες, σαν τις αισθήσεις,

σκούρες για να δίνουν αξία στις αποχρώσεις,

θαμπές για να κρύβουν ό,τι υπονοούν,

λέξεις γυαλιστερές σαν βότσαλα που τα ‘βρεξε το κύμα,

λέξεις κυματιστές που παίζουν σαν άρπα τις χορδές των αισθημάτων,

λέξεις που απλώνουν τα δάχτυλα σαν τη αφή,

ορμητικές λέξεις σαν σφαίρες που ενεργοποιούν νέες πηγές σκέψης

στον ανθρώπινο Νου ή ενεργοποιούν τις παλιές.

Λέξεις που διαβαθμίζουν τις αισθήσεις και τις έννοιες σε μια μουσική ανάπτυξη.

Λέξεις που φωτίζουν τα γήινα και υποψιάζονται τα άγνωστα.

Λέξεις που με τη δύναμη της μυστικής ροής τους αποτυπώνουν μιαν «άλλη» ζωή, όπου η «αδυναμία» θα είναι δύναμη και το πρόσωπο της ομορφιάς δεν θα γερνά.

Λέξεις που, από τη Σαπφώ μέχρι σήμερα «την ομορφιά διακονούν» και αρνούνται την ανθρώπινη μοίρα, που οι Θεοί εκλαμβάνουν ως «Ύβρη».

Λέξεις που, από τον Ευριπίδη ως το Ρήγα κι από τον Ρήγα ως σήμερα, φλέγονται για Δικαιοσύνη και Ελευθερία.

Λέξεις που οπλίζουν τα όνειρα.

Λέξεις που φλερτάρουν με το αδύνατο και συλλυπούνται το θάνατο.

Έτσι λοιπόν οι λέξεις, μπαίνουν στη σειρά σαν τις νότες που διαλέγει

ο ποιητής-μουσικός, για να πλέξουν τον ιστό της δημιουργίας

και να γίνουν ποίημα…


*Από τη συλλογή: "ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΙΚΡΑ ΣΑΝ ΜΕΓΑΛΑ"



Παρασκευή, Φεβρουαρίου 04, 2011

Η ΤΟΨΗ ΜΟΥ




Σήμερα αργά το απόγευμα η γάτα μου η Τόψη

που ήταν ξαπλωμένη πάνω σε μια πολυθρόνα,

έβγαλε ξαφνικά μια κραυγή,

σαν ξεριζωμένο Αχχχχχχχχ ανθρώπου

που ζητάει βοήθεια.

Και μετά τέλος.

Σιγά-σιγά μετά το πρώτο σοκ,

άρχισα να αισθάνομαι πως τα πράγματα

μέσα και έξω μου, δεν θα ήταν πια ίδια.

Είναι που η καρδιά αποτιμά σε χρυσάφι τους συντρόφους της….

Αύριο που θα ξυπνήσω,

θα αισθάνομαι το ίδιο βάρος πάνω στα πόδια μου

κι ας μην είναι η Τόψη εκεί.

Ψευδαίσθηση;

Όχι.

Είναι που η αγάπη δεν παραιτείται…


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος