Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2011

Γ ΡΑΜΜΑ ΣΕ ΦΙΛΟ ΜΑΚΡΙΝΟ


Φαίδων Θεοφίλου

Γράφοντάς σου κάτω από τη γενναιοδωρία του ήλιου

ήθελα να σου πω μη ξεγελιέσαι ότι ο άνθρωπος

είναι ασήμαντα μικρός.

Η αλήθεια είναι πως περιέχει όλη τη θάλασσα

μαζί με τα νησιά της, κομμάτια τ’ ουρανού και των αστέρων.

Μη ξεγελιέσαι πως ο άνθρωπος είναι μικρός.

Μέσα του κατοικούν δαίμονες και Θεοί,

όλες οι τρικυμίες του κόσμου και μικρά διαλλείματα

γαλήνης κι αρμονίας…

Α ναι! Υπάρχει κι ο Έρωτας .

Αυτός δεν είναι μήτε δαίμονας μήτε Θεός.

Είναι και οι δύο, με την τρικυμία του να κρύβεται πίσω απ’ τη γαλήνη.

Κραταιός, γλυκύς και άδικος σαν το θάνατο.

Για να σε καταλάβω και να σου γράψω αυτό το γράμμα,

έπρεπε ν’ ανέβω όλα τα σκαλοπάτια των ανέμων

ως το χάος και να ξαναγυρίσω.

Να βάλλω όλους τους ωκεανούς σου

σε μια κουταλιά νερό.

Έπρεπε να δω τη δικαιοσύνη να μου ζητά βοήθεια τρέμοντας

μπροστά στην πόρτα του Έρωτα.

Είσαι μια ολοζώντανη ψυχή φίλε μου

κι οι ζωντανές ψυχές πονάνε τόσο,

που κάνουν το πολύ να φαίνεται για λίγο.

Να όμως που έχουν τη δύναμη να πετάξουν

θαρρείς κι ο πόνος βγάζει τα φτερά.

Αν μακρινέ μου φίλε δεν πονέσει η ψυχή

θα μείνει βαλτωμένη σα να μη έκανε

καμιά διαδρομή, φεύγοντας όπως ήρθε

σαν αφηρημένη, δίχως ν’ αφήνει πίσω τίποτα

που να λογιάζεται για κάτι…

Ή μάλλον όχι. Αφήνει κάτι σημαντικό:

Τον πόνο που προκαλεί στις ζωντανές ψυχές

και τις κάνει να πετάξουν!

Πέτα φίλε μου και μη φοβάσαι.

Πόνεσε με πάθος, με αλήθεια, πόνεσε με δύναμη

βάζοντας τις λεπταίσθητες χορδές σου γι’ αντιζύγιασμα.

Κι εγώ ας βοηθήσω από μακριά

να είναι το ταξίδι σου όμορφα επώδυνο.

Η σκέψη μου μαζί σου

κάτω από τη γενναιοδωρία του ήλιου.





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος