Τετάρτη, Δεκεμβρίου 26, 2012

ΜΑΡΙΑΣ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ- "Του Καρυωτάκη"

Μαρίας Πολυδούρη -από τα ανέκδοτά της.
ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

«Ο νέοι πο φτάσανε μαζ στ ρμο νησί» μ σένα
κάποια βραδι
μετρήθηκαν κ᾿ ηραν σ ν λείπης.
Τ
μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρς κανένα
ρώτημα, μόνο
κίνησαν τς κεφαλς τς λύπης.
Νύχτες πολλές, θυμήθηκαν, π τ μόνωσή σου
να σημεο π φωτι τος στελνες, γνωρίζαν
τ
θλιβερ χαιρέτισμα πο φώταε τς βύσσου
το
ς δρόμους κι᾿ λοι πόμεναν στν τόπο τους πο ρίζαν.
πόμεναν στν δια τους πικρία, κρεμασμένοι
τσι μοιραα κα θλιβερ στ «βράχο» το κινδύνου.
Κι
᾿ ταν πι τος χαιρέτισες, ο αώνια πελπισμένοι
ψάλαν μαζ
κάποια στροφ καθιερωμένου θρήνου.
Μ φτάνουν πάντα στ «νησί» τ νέα παιδι λοένα.
Στ
ν δεια θέση σου ζητον τς ζως τ λεγεο.
Σο
φέρνουνε στ μάτια τους δυ δάκρυα παρθένα
κα
τς καινούριας σου ποχς τ πλαστικ κμαγεο.

Αφού διάβασα αυτό σου το ποίημα Μαρία, παρακολουθούσα τις πτυχώσεις τις θάλασσας που έρχονταν προς το μέρος μου και γίνονταν φλοίσβος….Μια ρέμβη πλεγμένη με τη θλίψη, με το τετελεσμένο που ακόμα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό… Αναρωτήθηκα Μαρία, πως ήταν δυνατόν μια αγάπη σαν τη δική σου δυνατή σαν το θαύμα , δεν ήταν αρκετή να ανακόψει μιαν αυτοχειρία και να δώσει διέξοδο στο περιβόλι των αισθημάτων;; Δεν ζητούσα απάντηση  και λογικές εξηγήσεις, ούτε από μένα τον ίδιο…Μου έφτανε το μυστήριο μιας  απορίας που δεν θα απαντηθεί ποτέ…Ο λόγος που διαβάζω ποιήματά σου δεν είναι ότι είσαι κάποια  σπουδαία ποιήτρια. Άλλωστε πιστεύω πως αν δεν αγαπούσες τόσο, δεν θα έγραφες ποιήματα..Ο λόγος που σε θυμάμαι και σε παίρνω στην αγκαλιά της μνήμης μου είναι πως υπήρξες σπουδαία γυναίκα. Σε μια εποχή, ηλίθια σκληρή για τις γυναίκες, υπήρξες ένας καινούριος κόσμος μόνη σου. Κι η μοίρα σου: Να λιώνεις στο νοσοκομείο από φυματίωση κουβαλώντας ταυτόχρονα τον πόνο ενός άτυχου έρωτα.
Μακάρι Μαρία να υπάρχει κι άλλη ζωή, μακάρι τότε να ξανάρθεις, για να σου δώσει η ζωή μετανιωμένη  όσα δεν σούδωσε  κι όσα σου πήρε.
Ο φλοίσβος, έγινε πια άγριο κύμα. Σε φιλώ Μαρία.
Φαίδων Θεοφίλου





Σάββατο, Δεκεμβρίου 22, 2012

ΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ


 Φαίδων Θεοφίλου


Η ολική παράδοση του ανθρώπου σε όλα τα πεδία της ζωής 

και με όλες τις δυνατές έννοιες, σημαίνει  

ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ και  αναστολή λειτουργίας κάθε προσωπικού

στοιχείου  

 και κυρίως του «Εγώ» που συνιστά το είδος της

ποιότητάς μας,

 όμοιας με τη μυρωδιά που καθορίζει το είδος του άνθους.

Αυτή η λογική, αυτή η πραγματικότητα ανατρέπεται εντελώς 

σε ΜΙΑ μόνο περίπτωση της ζωής μας:

Στον Έρωτα, ‘Όπου ολική παράδοση σημαίνει  

 ΟΛΙΚΗ  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ…


(Από τη συλλογή: "Κείμενα Μικρά σαν Μεγάλα)

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 19, 2012

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΥΡΑ ΚΑΙ ΑΦΗ


                                                                            Φαίδων Θεοφίλου


Αντί  αγιάσματος,


προτίμησε


να την γεωγραφήσει


με τα χείλη του


ολόγυμνη.




Από τη συλλογή:  " Ο Κύκλος της κοντινής ξαδέλφης""



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος