
Ήρεμη σα λάδι ήταν η θλίψη.
Ήταν νύχτα και κάτω και πάνω.
Βγήκα στο απέραντό της άνοιγμα
κι ήθελα να φωνάξω:
Έχει ασφυξία κανείς;
Περιμένοντας –κι εγώ- ν’ απαντήσω.
Όμως φοβήθηκα την ανάσα της σιωπής
κι αναδίπλωσα τα φτερά του -εγώ –
ασθμαίνοντας τους μονότονους ήχους των γρύλλων.
Ντύνομαι τη νύχτα μου
και χάνομαι στη νύχτα των ανθρώπων…
Ήταν νύχτα και κάτω και πάνω.
Βγήκα στο απέραντό της άνοιγμα
κι ήθελα να φωνάξω:
Έχει ασφυξία κανείς;
Περιμένοντας –κι εγώ- ν’ απαντήσω.
Όμως φοβήθηκα την ανάσα της σιωπής
κι αναδίπλωσα τα φτερά του -εγώ –
ασθμαίνοντας τους μονότονους ήχους των γρύλλων.
Ντύνομαι τη νύχτα μου
και χάνομαι στη νύχτα των ανθρώπων…
Φαίδωνα Θεοφίλου- "Ελληνική Νύχτα" (απόσπασμα) Εδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ