Κυριακή, Ιουλίου 14, 2013

*ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ


C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Με τόσα ΝΑΙ που φόρτωσες την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σου από την αρχή
μετουσιώθηκε σε νοικοκυρεμένη ασφυξία…
Έτσι συνήθισες την ασφυξία ως ελευθερία στη ζωή σου…
Όλα τα συνηθίζει ο άνθρωπος, και κυρίως την ασχήμια
που τον ξεστρατίζει ευχάριστα από την ίσια
και άγευστη γραμμή της ζωής του.

Ύστερα άρχισες το παιχνίδι με την «αλήθεια» που τάχα μου
εσύ εκπροσωπείς ακλόνητα…
Δεν σου πέρασε από το μυαλό πως όλες οι «αλήθειες»
έχουν ημερομηνία λήξης,
πως σταθερή αλήθεια δεν υπάρχει , 
όπως λέει και ο αρχαίος παπππούς,
αφού η πραγματικότητα διαρκώς μεταβάλλεται
 μαζί με τις αλήθειες της.
Ακόμα και ο Θεός κατέβηκε στη γη για την «αλήθεια»…
Μήπως κατάλαβες ποια είναι ; Κι αν ναι, την πίστεψες βαθιά;

Οι δικές σου «αλήθειες» λοιπόν,
είναι μόνο οι προσωπικές σου εμμονές,
που κανακεύεις και ζεσταίνεις
στο θερμοκήπιο των ανεκπλήρωτων επιθυμιών σου.
Κι έχουν τόση αξία οι «αλήθειες» σου,
που αφορούν εσένα μόνο…

Τελικά, μας μένει μια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και μια ΑΛΗΘΕΙΑ σταθερή,
που δικαιούμαστε όλοι, δίχως και να την έχουμε επιλέξει:
Είναι όταν μας γνέφει , με τα μαύρα,
ο άγνωστος,
κοιτώντας το ρολόι του….
**********************************************

* Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΝΤΙΝΗΣ ΞΑΔΕΛΦΗΣ






Σάββατο, Ιουλίου 13, 2013

ΣΟΥΙΤΑ ΓΙΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑ ΚΑΙ ΑΦΗ





C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ



Δεν ζήτησα κάτι.


Μόνο της  Αύρας του καλοκαιριού


να με βρίσκει κατά πρόσωπο,


για μια μόνο στιγμή


που να μοιάζει


με αιωνιότητα.

*************************************

 *Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΝΤΙΝΗΣ ΞΑΔΕΛΦΗΣ





Τρίτη, Ιουλίου 02, 2013

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΆΝΤΑ ΜΙΚΡΑ..

C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΊΛΟΥ

Προχθές ήρθε ο προφορικός συγγραφέας στο δωμάτιό μου, για να με αποχαιρετήσει, όπως είπε, γιατί θα έκανε πολύ καιρό να με ξαναδεί. Κάθισε στο κρεβάτι μου κι ακούμπησε στο τοίχο. Είχε αδυνατίσει πολύ και τα γένια του είχαν μεγαλώσει. Ήθελε να μιλήσει. Περισσότερο για να επιβεβαιώσει στον εαυτό του αυτά που έλεγε, παρά για να απευθυνθεί σε μένα. Παρ’ όλα αυτά, με κοιτούσε σε κάθε φράση που ολοκλήρωνε, αναμένοντας την κατάφασή μου. Μονολογούσε με χαμηλή αλλά σταθερή φωνή:

-Τα μικρά λεγόμενα πράγματα που μπορεί να χαίρεται ο άνθρωπος, ίσως δεν είναι πράγματι μικρά. Η φιλία ενός ζώου ας πούμε. Εγώ, όταν έχω αγκαλιά τη γάτα μου και χαϊδεύω το βελουδένιο της τρίχωμα κι αυτή με κοιτάζει ευτυχισμένη, νιώθω πως όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα ή οι μεγαλόπνοες δημοσιονομικές πολιτικές, ακυρώνονται… Η γάτα μου που θέλει να χαϊδεύεται, να παίζει, να τρώει, να ζευγαρώνει, να γεννάει τα μικρά της, να τα θηλάζει, να τα προστατεύει, να τα μεγαλώνει, να τα βοηθάει ν’ αυτονομηθούν και να τα εγκαταλείπει. Η γάτα μου, που διαλέγει τα πιο ζεστά σημεία το χειμώνα και τα πιο δροσερά το καλοκαίρι. Που ξεχωρίζει τα πιο βολικά σημεία μέσα στο σπίτι, για να κουλουριαστεί και να ρουφήξει ηδονικά τον ύπνο, με κάνει να ζηλεύω και να θέλω κι εγώ να κοιμηθώ, χωρίς να είναι η ώρα μου. Η Αυτού Εξοχότης η Γάτα. Η εικόνα  ενός κόσμου μέσα στο σπίτι μου.

Ή τα παιχνίδια ας πούμε που κάνουν ο άνεμος και το φως πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας στις χειμωνιάτικες μέρες. Η οργή και η γαλήνη της θάλασσας . Τα κύματα που υψώνονται σαν τα λόγια ενός μεγάλου θηλυκού. Ίδια πάντα λόγια και τόσο πρωτάκουστα.

Ή για να περάσω σε άλλη σελίδα, τι σπουδαίο βήμα ζωής είναι η αλληλεγγύη  των φτωχών ανθρώπων ή των ανθρώπων με πλούσιες ιδέες. Η ζωή είναι γεμάτη καθαρά διαμάντια για όσους ψάχνουν. Διαμάντια που αντανακλούν ομορφιά, τρυφερότητα κι ελπίδα.
Θα έπρεπε να κάνω κατάχρηση της καλοσύνης σου για να σου τα ειπώ όλα. Αυτά λοιπόν τα διαμάντια επιτρέπουν στον άνθρωπο, που το θέλει, να φτιάξει το δικό του προσωπικό κόσμο, όπου θα βρίσκει η ψυχή του λιμάνι.

Έτσι θα μπορεί πότε-πότε , να λέει «όχι» στους σκηνοθέτες της ζωής μας…

**Απόσπασμα από το μυθιστόρημα  «Ο ΤΡΟΦΙΜΟΣ»-Εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος