Πέμπτη, Ιανουαρίου 30, 2014

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ, Η ΠΛΆΚΑ ΚΑΙ Η ΕΙΡΩΝΙΑ;




C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ


Με ρώτησαν: Τί είναι το χιούμορ;

-Χιούμορ είναι ένα άνθος της ευφυίας.


Πλάκα τί είναι;

-Πλάκα είναι η κατώτερη μορφή του χιούμορ.


Και ειρωνεία;

-Ειρωνεία είναι η μικροψυχία της ευφυίας...







Κυριακή, Ιανουαρίου 26, 2014

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ... ΠΟΙΗΤΩΝ..




C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Τα στερεότυπα για τους ποιητές συνεχίζονται πότε κείθε πότε δώθε.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να πω μερικά πράγματα μια και καλή:

Ας σπάσουμε πια τα στερότυπα: Οι ποιητές δεν είναι στον κόσμο τους.

Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας σε κάθε εποχή.Πατούν στέρεα στη γη και καταδύονται βαθιά στην ουσία της ζωής, ώστε να μπορεί η δημιουργία τους να πετάξει ψηλά,  να αντανακλά στη χώρα τους και να δικαιώσει τους ίδιους.

Η ποίηση είναι στρατευμένη από τη φύση της, αφού απευθύνεται στον άνθρωπο, και διαθέσιμο φως..
Όσοι πιστοί ας προσέλθουν...Όλες οι άλλες """στρατεύσεις""" είναι εκ του πονηρού, που θέλουν να χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο τους τον ποιητή για την επιτυχία των  σκοπιμοτήτων τους..


Ο ποιητής μόνο αν είναι ελεύθερος να δημιουργήσει, και βρίσκεται απέναντι στις κάθε είδους Εξουσίες, αξίζει να υπάρχει.

Οι ποιητές, όπως όλοι οι δημιουργοί του πνεύματος και της τέχνης, προικίζουν τη χώρα τους με πολιτιστικά αγαθά και την κάνουν πολιτιστικά ισχυρή.
Αυτό συνιστά την πιο καθαρή και μεγάλη πολιτική πράξη.
Αν ΑΚΟΜΑ, η ανθρωπότητα μιλά με αγάπη και συμπάθεια για την Ελλάδα, αυτό οφείλεται κυρίως στα πολιτιστικά αγαθά της..

Υπάρχουν και σήμερα σπουδαίοι ποιητές. Αλλά ποιος τους ακούει; Υπάρχουν φαίνεται πιο ενδιαφέροντα πράγματα στη χώρα μας: Οι πρωινές και οι απογευματινές τηλεοπτικές εκπομπές με αγράμματους και ατάλαντους που επεξεργάζονται τα άχρηστα σκουπίδια της κοινωνίας και τα ανακυκλώνουν,με τεράστιες θεαματικότητες, το ποιος πολιτικός έβρισε ποιον,(θέμα για μια εβδομάδα), η ευκολία της ισοπέδωσης που διευκολύνει την... ΜΗ παραγωγή της σκέψης, και άλλα πολλά...

Αν οι ευθύνες της ανάλγητης και άπληστης Εκκλησίας, οι ευθύνες των πολιτικών, οι ευθύνες των συμπολιτών μας, που έχουν κρατικά πόστα και ροκανίζουν τα πόδια της χώρας μας, αν οι ευθύνες των κομματικών στρατών, αν οι ευθύνες των συνδικαλιστών και των συντεχνιών, ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ,

τότε ας στραφούμε και στις ευθύνες των ποιητών....

Είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να αδιαφορεί για την ποίηση, αλλά δεν είναι απαραίτητο να ασεβεί προς τους ποιητές...

Παρ' όλα αυτά, από τον Όμηρο μέχρι σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα παραμένει Μήτρα της ποίησης, και διατηρεί την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις της ποίησης παγκοσμίως.
Αλλά οι ποιητές δεν θορυβούν αγαπητοί φίλοι.

Ας έκανε και ο καθένας τη δουλειά του σωστά και θα βλέπαμε ποια θα ήταν η χώρα μας σήμερα...





ΒΡΑΔΙΑ ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ



ΒΡΑΔΙΑ ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ --27 IANOYAΡΙΟΥ
 Ώρα 1900μ.μ.

Είστε όλοι προσκεκλημένοι αγαπητές φίλες και φίλοι στη βραδιά για την Ζωή και την Τέχνη με ανθίσματα ποίησης και πεζογραφίας από το έργο μου, που θα αποδώσουν εξαιρετικοί συνεργάτες και φίλοι με μικρά διαλείμματα ζωντανής μουσικής στο ART EXPRESS CAFE.
Η πρόσβαση εύκολη: Σταθμός Μετρό Ηλιούπολη. 4 λεπτά απέχει η οδός Δωδεκανήσου και στον αριθμό 17 είναι το ART Ex.CAFE.

ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΒΡΑΔΙΆ

....Ο άντρας γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται στη Μήτρα της Γυναίκας, στη Μήτρα της Ζωής, στη Μήτρα της Γης, στη Μήτρα της Ανατριχίλας, στη Μήτρα των Ιδεών, στη Μήτρα της Αγάπης, στη Μήτρα της Δημιουργίας, στη Μήτρα του Καλού.
Στο μεταξύ, όσο προσευχόταν ο άντρας, μια ρωγμή είχε ανοίξει στον ορίζοντα, απ' όπου σαν αστραπή, ξεχυνόταν μια μουσική που έφτανε ως το δωμάτιο, γαλήνευε την ατμόσφαιρα και συνόδευε τη ροή της προσευχής τού άντρα ...
Ο ένας προσπαθούσε να χωρέσει μέσα του το είναι του άλλου, με γέφυρα τη γυμνότητα . Μεθυσμένοι από ηδονή, αφήνονταν να τους παρασύρουν τα κύματα του Έρωτα, κάτω από το γλυκό βλέμμα του Θεού και των Αγγέλων Του ...
Η εισβολή της Άνοιξης στο δωμάτιο, έγινε λίγο πριν απ' το Μέγα Τέλος και για το χατίρι της Γυναίκας και του Άντρα, από Εποχή του χρόνου, συμπυκνώθηκε σε μια μεγάλη Στιγμή για να χωρέσει στο χρόνο και στο χώρο του Έρωτά τους. Μυριστικά βότανα και λουλούδια άφησαν την ανάσα τους στο δωμάτιο, Αυγά πουλιών ράγιζαν κι εμφανίζονταν οι νεοσσοί. Τιτιβίσματα παντού στο δωμάτιο, σπόροι να σκάνε, να πρασινίζει ο χώρος, αγκομαχητά ν' ακούγονται από τα έγκατα της γης, να συσπάται η γήινη Μήτρα και να γεννάει να γεννάει να γεννάει Το ένα σώμα διεκδικούσε απελπισμένα το άλλο μέσα σ' ένα κυματισμό σπασμών και λυτρωτικών λυγμών.

Στην Κορύφωση, το σώμα του Άντρα, πέρασε - διαχύθηκε στο σώμα της Γυναίκας κι έτσι οι δύο έγιναν Ένας, φτάνοντας στο μέγιστο σημείο ευτυχίας και ερωτικής πληρότητας ...



(Φαίδων Θεοφίλου - Απόσπασμα από το αφήγημα 

(Ο  Παραμυθένιος)








Τετάρτη, Ιανουαρίου 22, 2014

Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ

C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ -Από τον "Κύκλο της κοντινής ξαδέλφης" (Σαπφώ)

Να προλάβω

απαλό αεράκι να γίνω

στον ιδρώτα του νυχτερινού ύπνου σου.

Σπόρος ρουμπινί από ρόδι

να σφηνωθώ ανάμεσα στα χείλη σου.

Αισθητή τρικυμία να είμαι, κάπου μακριά

για να νιώθεις ασφαλής στη γαλήνη σου.

Να προλάβω.

Τη θύρα της μνήμης σου ν΄ ανοίξω

να εγερθεί η ευωδία της σάρκας.

Ήλιος θρασύς κατάντικρυ στον Ήλιο

να σε διεκδικώ με Φως.

Σε απηνή διωγμό να δικάζω

τα σκοτάδια σου.

Να καλοπιάνω τη θάλασσα

να σ’ αποδέχεται ισότιμη.

Να προλάβω, να προλάβω,

μήπως και μείνει μόνη η λογική

να στεγνώνει την υγρασία

της αυταπάτης...
.
 
 
 





Δευτέρα, Ιανουαρίου 13, 2014

ΕΙΔΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ … (ΑΠΌ ΤΑ ΦΟΡΤΊΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΖΩΉΣ)


ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι θα αλλάξει η ζωής τους
όταν κρύβουν τα ολισθήματά τους που προξένησαν, πόνο και οργή στους άλλους , κάτω απ’ το χαλί…

Η ζωή των ανθρώπων όμως, δεν αλλάζει επειδή κρύβουν κάτω από το χαλί τα επαναλαμβανόμενα λάθη τους οι άνθρωποι, αλλά επειδή αλλάζουν οι ίδιοι.

Η ζωή μας δεν αλλάζει, όταν μας ενδιαφέρει, μόνο τι θα πούμε εμείς,  αλλά ποτέ τι λέει ο άλλος…

Η ζωή δεν πρόκειται να αλλάζει γι αυτούς/ες που ενώ είναι δουλικοί σε όσους εξαρτώνται με διαφόρων ειδών εξαρτήσεις, γίνονται , ανάλγητοι και αδυσώπητα σκληροί ,σε όποιον είχε την ατυχία να τους χαρίσει τα αισθήματά του. (Είναι η έπαρση του δουλικού ανθρώπου, που ξαφνικά ανακαλύπτει τη δυνατότητα να ασκήσει έστω, συναισθηματική εξουσία σε βάρος του άλλου…. )

Η ζωή δεν αλλάζει για εκείνους/ες, που αντί να αφήσουν ελεύθερη την καρδιά τους να τους οδηγεί, (η καρδιά λέει βέβαια και όχι), ασκούν κουτοπόνηρες ερωτικές στρατηγικές, που πάντα έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης. 

Τέλος, η ζωή παραμένει βάλτος για εκείνους/ες που θεωρούν την «αλήθεια» ως... αποκλειστικό τους προνόμιο, στην οποία θα.... πρέπει να προσαρμόζονται και οι άλλοι...

Αυτοί οι άνθρωποι, με εξαίρεση κάποια σύντομα διαλλείματα εκλάμψεων χαράς στη ζωή τους, και κάποιες ερωτικές ψευδαισθήσεις, θα ζήσουν στη μοναξιά, μετρώντας τις χαμένες ευκαιρίες της ζωής τους. 
Και όσο προχωρούν προς τη δύση τους, τόσο πιο 
πεισματικά θα πιστεύουν ότι οι ίδιοι/ες,
υπήρξαν σε όλα τους σωστοί/ες και πως μόνο η Ζωή και οι άλλοι υπήρξαν… το μέγα λάθος…








Τρίτη, Ιανουαρίου 07, 2014

ΟΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΩ Χαρές

Απόσπασμα αναγνωστικής  γαλήνης

C:  ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Η  άλλη μέρα ξημέρωσε ήρεμη κι ανίδεη για το τι θησαυρούς κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους. Δεν θέλω να βγω έξω. Θα μείνω στο δωμάτιο για να απορροφηθεί εντελώς στη μνήμη του σώματος και του νου, η χθεσινή ερωτική λειτουργία.

Δεν θέλω να ξοδέψω την προσοχή μου σε εξωτερικές εικόνες και συμβάντα. Θα μείνω εδώ με το ραδιόφωνο. Διαλέγω αυτό που μου αρέσει και ξεχύνεται ποταμός η μουσική στο δωμάτιο.
Σε σηκώνει ψηλά η μουσική. Ο νους, η ψυχή, η φαντασία, έρχονται κοντά, γίνονται ένα. Άπιαστες ελευθερίες προσφέρονται για κατάκτηση. Όμως, δεν θέλεις τίποτα να κατακτήσεις.

Αφήνεσαι σαν πλοίο, χωρίς ανάγκη κατεύθυνσης και πορείας, γιατί ο κόσμος γίνεται ξαφνικά μικρός. Αφήνεσαι να πετάς σαν πουλί με τα φτερά ανοιχτά, χωρίς να τα κινείς. Με τα φτερά τεντωμένα να σχίζεις την αντίσταση, που χαλάρωσε για χάρη σου.

Το μαρτύριο του νου ν’ αναζητά, να φτάνει σε μια κορυφή και να πέφτει αρχίζοντας  και πάλι την ίδια πορεία, ξάφνου σταματά.

Τίποτα πια δεν είναι άγνωστο. Ο νους ησυχάζει πάνω σε μια μεγαλόψυχη βεβαιότητα. Η μουσική γίνεται αίμα στις αρτηρίες «του είναι». Συμφιλιώνεσαι με το χρόνο κι ο τόπος γίνεται ενιαίος. Το ταξίδι αποκτά το αληθινό του νόημα αφού ο προορισμός δεν έχει πια σημασία.

Όταν μιλώ για μικρές και μεγάλες χαρές, ξεδιπλώνω την έντασή τους ανάλογα με την αξία τους κι εκφράζω την ευχαρίστηση που νιώθω γι αυτές,  ο μικρός γιατρός με κοιτάζει παράξενα, όπως κι οι νοσοκόμοι κι οι υπάλληλοι του γραφείου.

Διακρίνω μια ανησυχία στο βλέμμα τους, μήπως οι χαρές οι δικές μου, μεγάλες και μικρές, είναι η αρχή μιας νέας έξαρσης. Γι αυτούς, οι χαρές του εσωτερικού κόσμου μοιάζουν επικίνδυνες, αφού δεν έχουν σχέση με τις χαρές της απόκτησης υλικού πλούτου…

Οι ισορροπίες όμως και η ψυχική υγεία, μετατοπίζονται κι αυτές, ανάλογα με το πόσες εμπειρίες  έχει κάθε άνθρωπος, με το πώς τις επεξεργάζεται και τις αξιοποιεί και πόσο ο ίδιος μετακινεί τα ενδιαφέροντά του και τους στόχους του. Δεν μπορεί η ψυχική υγεία και η ισορροπία να βρίσκονται σε ένα αμετακίνητο πλαίσιο με σταθερούς κανόνες.

Οι γιατροί  μπορούν μόνο να προσεγγίσουν, όχι να ελέγξουν το εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, που ούτε αρχή ούτε τέλος έχει.
Είναι αλήθεια πως κι αυτές , που ο μικρός γιατρός, οι νοσοκόμοι κι οι υπάλληλοι του γραφείου θεωρούν χαρές, πράγματι είναι. Αλλά χαρές δεν υπάρχουν μόνο στον εξωτερικό κόσμο όπου απευθύνονται οι δραστηριότητες και οι υλικοί μας στόχοι.

Γιατί αν είναι μόνο, τότε καταδικάζεται ο έσω κόσμος να γίνει ένα είδος εξελιγμένης αμοιβάδας. Ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου είναι ωκεανός, που προσφέρει μεγάλα ταξίδια με στάσεις, με αποκαλύψεις, συγκρούσεις, πόνο, βεβαιότητα, που συνευρίσκονται με την αμφιβολία. Όσοι κάνουν μικρές και αποσπασματικές διαδρομές, δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό.

 Η αληθινή ισορροπία είναι να εισπράττεις  χαρές του έξω και του έσω κόσμου μαζί και όχι πάντα χωρίς τίμημα.

 Ωστόσο, μερικές χαρές του έξω κόσμου μπορούν να κατακτήσουν το είναι μας. Όπως ο έρωτας. Ο μεγάλος έρωτας. Πρέπει όμως ο εσωτερικός κόσμος να είναι έτοιμος να δεχθεί το γήινο, για να το κάνει θείο.

Εγώ λοιπόν, τις μεγάλες χαρές τις αποταμιεύω στα στήθη μου. Τις μικρές χαρές τις καταναλώνω αμέσως, αφού μπορώ  ευκολότερα να τις έχω.

Αν και, συλλέγοντας πολλές μικρές χαρές, μπορώ να τις ανταλλάξω με μια μεγάλη…

*Ο ΤΡΟΦΙΜΟΣ- Μυθιστόρημα-Εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ





Παρασκευή, Ιανουαρίου 03, 2014

Θ Η Λ Υ Κ Ο Φ Ω Σ


 
 
C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Ο κόσμος είναι κυρίως η Γυναίκα.

Η ίδια δεν έχει συναίσθηση γι αυτό.

Η τρυφερότητά της, μόνη, φτάνει

για να ωριμάζει τους αμπελώνες

νωρίτερα..

*******************************************
* Ο Κύκλος της κοντινής ξαδέλφης
  








Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος