Τρίτη, Σεπτεμβρίου 14, 2010

ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ; ΘΑ ΠΑΜΕ ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΥ;


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Δεν ήταν λίγες οι φορές που από αυτό το βήμα επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε θέματα που αφορούσαν στην εθνική μας αυτογνωσία. Συχνά γίναμε δυσάρεστοι ασκώντας σκληρή κριτική για όλους εμάς τους Νεοέλληνες, εκφράζοντας όμως την αγωνία μας για το ποιοι είμαστε και που πάμε. Άλλοτε πάλι επιχειρήσαμε να αγγίξουμε τις ευαίσθητες χορδές των συμπατριωτών μας με κείμενα όπως το: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ» Ι και ΙΙ.
.
Υπενθυμίσαμε τον αδιέξοδο δρόμο που βάδιζε η χώρα και προβλέψαμε την κατάληξή του όταν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν μεσ’ την καλή χαρά. Φυσικά, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι μας διαβάζει ένας τεράστιος αριθμός αναγνωστών ώστε να προκαλέσουμε συζητήσεις , προβληματισμό και συλλογική ενεργοποίηση της σκέψης. Όμως όλα αυτά, υποθέτω πως γίνονται μέσα στο συγκεκριμένο κύκλο αναγνωστών που μας διαβάζουν. Άλλωστε ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης έχει την υποχρέωση να κάνει το χρέος του, έστω κι αν το αναγνωστικό του κοινό δεν είναι πολυάριθμο.
.
Όλα αυτά τα θέματα λοιπόν που προανέφερα, δεν γράφτηκαν τώρα με την γενική κρίση της χώρας (δεν είναι μόνο οικονομική) αλλά σε καιρούς ανύποπτους, για το που θα καταλήγαμε ως χώρα και κοινωνία.

Σήμερα έχω την καλή ευκαιρία να παραθέσω εδώ μερικές σκέψεις και ερωτήματα του μεγάλου Έλληνα στοχαστή και φιλόσοφου Κώστα Αξελού, από το βιβλίο του «Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Ελλάδα.

Ενδεικτικά, ο κριτικός και συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος γράφει στα «ΝΕΑ» για το βιβλίο: «Η αλήθεια είναι πως διαβάζοντας το κείμενο αυτό του Αξελού, πάλευα να ξεπεράσω το αίσθημα της απογοήτευσης που μου προκαλούσε η ακρίβεια των στοχασμών του».

Ιδού λοιπόν μερικές σκέψεις από το βιβλίο του Κώστα Αξελού:
.
«Οι Νεοέλληνες που διατρέχουν τον κόσμο κι εγκαθίστανται λίγο πολύ παντού δεν συνδέονται ούτε μεταξύ τους ούτε με το κέντρο».
.
«Μήπως το κατεξοχήν νεοελληνικό θέαμα συγγενεύει με το μελόδραμα και το ιλαρόδραμα»;
.
«Υπάρχουν στις μέρες μας Νεοέλληνες που φθάνουν σ’ ένα ορισμένο επίπεδο.
Εκείνο που λείπει είναι η σύγκλιση του συνόλου των προσπαθειών».
.
«Η νεωτερική Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από ένα μουσείο και κάτι παραπάνω από μια χώρα απλώς γραφική. Είναι, όμως, και κάτι λιγότερο από μια όντως νεωτερική πραγματικότητα».
.
Η ευρωπαϊκή σκέψη διατηρεί έναν κατά πολύ ζωηρότερο διάλογο με την αρχαία σκέψη απ’ ότι η νεοελληνική σκέψη. Και η ευρωπαϊκή σκέψη είναι, επίσης,
σκέψη του επίκαιρου.
.
Οι Νεοέλληνες δεν κατασκευάζουν τον κόσμο, ούτε καν την ίδια τη χώρα τους. Δεν ξέρουν να «φτιάχνουν».Οι άνθρωποι της χώρας αυτής κοπιάζουν αλλά δεν παράγουν έργο».
.
Και βλέπουμε να αναδύεται η πολιτική (α)-συνειδησία.
Η πολιτική προέρχεται από την πόλιν (άστυ) και η σύγχρονη Ελλάδα τείνει,
από τότε που συγκροτήθηκε, να πραγματώνει το παράδοξο μιας πολιτικής πραγμάτωσης που δεν έχει κέντρο πραγμάτωσης».
.
Η μείζων αυταπάτη της νεοελληνικής συνείδησης είναι εκείνο το οποίο η ίδια
(με ελάχιστη μετριοφροσύνη) ονομάζει ελληνοκεντρισμό. Οι δύο λέξεις που συνθέτουν τον όρο είναι ελληνικές. Τι σημαίνει όμως ο όρος αυτός; Ελληνοκεντρική είναι η σύλληψη που θέλει την Ελλάδα να αποτελεί ένα κέντρο. Κέντρο τίνος πράγματος;
.
Οι χώρες που δεν δημιούργησαν τον σύγχρονο κόσμο οφείλουν να πραγματοποιήσουν ξανά και για δικό τους λογαριασμό τούτες τις κατακτήσεις αν δεν θέλουν να ζουν διαρκώς σαν φτωχοί συγγενείς,

τους οποίους από καιρό σε καιρό έρχονται να τους επισκεφθούν οι πλούσιοι συγγενείς τους για να γευθούν τη χάρη της γραφικής τους ζωής».
.
Και τα ερωτήματα που ο Κώστας Αξελός έθεσε το 1954 και βρίσκουν τις τραγικές τους απαντήσεις στη σημερινή γενική καθίζηση...
.
Πώς μια Ελλάδα καταδικασμένη να πάρει τους δρόμους της νεωτερικότητας παραμένει εγκλωβισμένη στις εσωτερικές της αντιφάσεις;
.
Γιατί δεν μπορεί παρά μόνο να γευτεί τους καρπούς της Δύσης
χωρίς να μετέχει στη δημιουργία;
.
Γιατί δεν παράγει σκέψη, και τελικά με τί ζει;
.
Θα κλείσω αυτό το σημείωμα με μια ακόμα σκέψη:
Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε και που πάμε, τόσο πιο γρήγορα θα αυξήσουμε την δυνατότητα να γίνουμε κάτι, να πάμε προς κάπου… Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε στο πουθενά…








11 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητέ μου Φαίδωνα, καλώς σας βρίσκω μετά από καιρό που έλειψα από το Καφενείο.
Διάβαζα και τις προηγούμενες αναρτήσεις ακόμη και αν δεν σχολίαζα και έτσι δεν νιώθω απούσα από την πολιτική και αισθητική ενάργεια του Καφενείου και της σκέψης σας.

Η ευστοχία του κειμένου και των ερωτημάτων που θέτετε τόσο εσείς όσο και ο Αξελός δεν με μελαγχολούν, με ενεργοποιούν. Νομίζω ότι η σιωπή είναι η πιο εγκληματική πράξη στην οποία πέφτουν οι πνευματικοί άνθρωποι ή οι αποκαλούμενοι έτσι. Σιωπή ή ακόμη χειρότερα χυδαίος και μάταιος λόγος.
Ο λόγος ο δικός σας όλον αυτόν τον καιρό που συναντιόμαστε στο Καφενείο, ο λόγος του Αξελού έτσι όπως αποτυπώνεται στο βιβλίο του, ταρακουνούν την υπνώδη βεβαιότητα όσων από εμάς νομίζουμε ότι διαφέρουμε ή ότι δεν επηρεαζόμαστε από την αδιέξοδη προοπτική του πουθενά και του τίποτα.

Ξέρετε πολλές φορές το λέμε αλλά δεν το κάνουμε πράξη… θέλουμε να αλλάξουμε αλλά δεν ξέρουμε «τι;»… διότι οι πολιτικοί είναι οι αρμόδιοι για να προγραμματίσουν το «πώς;»… οι πνευματικοί άνθρωποι όμως, εκείνοι που τοποθετούν τον εαυτό τους από την πλευρά του χρέους, είναι αυτοί που μπορούν να στρέψουν το βλέμμα μας στο «τι πρέπει να αλλάξει»… στις αιτίες δηλαδή. Είναι αυτοί που θα ενεργοποιήσουν την αυτοκριτική διάθεση. Γιατί όλοι μπορεί να λέμε ότι δεν πάμε καλά, όμως λίγοι μπορούν τόσο σαφώς και με τέτοια απόσταξη να αναδείξουν γιατί δεν πάμε καλά.
Για παράδειγμα, ποιος δεν ξέρει σήμερα ότι:
«Υπάρχουν στις μέρες μας Νεοέλληνες που φθάνουν σ’ ένα ορισμένο επίπεδο.
Εκείνο που λείπει είναι η σύγκλιση του συνόλου των προσπαθειών»…

Όμως ο Αξελός το είπε σχεδόν έξι δεκαετίες πριν. Απλά, όπως και σήμερα έτσι και τότε η βαθειά και ορθή σκέψη γίνεται κατανοητή από τους λίγους… αλλά έχει δραστικότητα σε βάθος χρόνου και δεν παύει να αναμετριέται με την ιστορία και να βγαίνει νικήτρια.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις απόψεις που ανά καιρούς καταθέτετε εδώ, στη συζήτηση των οποίων μετέχουμε οι θαμώνες του Καφενείου.
Συγκλίνουμε ή διαφωνούμε και, όσο είναι δυνατόν, συμβάλλουμε στην αποσαφήνιση της αλήθειας των θέσεών σας και μέσα από τις δικές μας οπτικές γωνίες.
Αυτό δεν είναι μόνο ποσοτικό ζήτημα, παρότι εκατοντάδες άνθρωποι διαβάζουν το Καφενείο ακόμη και αν δεν σχολιάζουν… αυτό που είναι σημαντικό είναι αυτό που κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του φεύγοντας από εδώ. Η ενεργοποίηση της σκέψης μας που σίγουρα μεταφέρεται και στις κουβέντες όλων μας εκτός διαδικτύου…

Θυμάστε την ανάρτησή σας για την στήριξη των καλών ελληνικών προϊόντων ως μια διέξοδο απλή και εύκολη σε τούτες τις δύσκολες στιγμές της οικονομίας…
Ε, πρόσφατα στο facebook -που είναι ένας χώρος που κατά κύριο λόγο επικοινωνούν οι νέοι (άσχετα που και εμείς οι μεγαλύτεροι τον αξιοποιούμε)- είδα group που παρότρυνε τον κόσμο να στηρίζει τα ελληνικά προϊόντα… παρότι εσείς το προτείνατε αρχικά.

Λοιπόν αξίζει να ρίχνουμε το σπόρο και η ιστορία θα μας δείξει αν θα υπάρξουν καρποί… ως πολίτες να επιλέγουμε και να προτείνουμε το «πώς;» και ως πνευματικοί άνθρωποι να ανοίγουμε τους ορίζοντες του μικρόκοσμού μας ή και της ανθρωπότητας ανάλογα με την εμβέλεια και της επιρροής μας και της σκέψης μας.

Είναι τα πράγματα σαν τον στίχο σας από τον Μικρό Ελληνικό:

«Τον καθαρό το λόγο να φιλάς στο στόμα
Για να γίνει σφυγμός στο σώμα όλου του κόσμου.»

Όσο για την απάντηση στα ερωτήματα του Αξελού…
Είπατε: «Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε και που πάμε…»… αυτή είναι η απάντηση.
Και οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου καλείστε να εκφράζετε τις διαπιστώσεις σας διαρκώς.

ΥΓ… Νομίζω ότι μετά από τόση απουσία δικαιούμαι … «λίγο» μεγαλύτερο σχόλιο!!!

ΥΓ2… Μου έλειψε το Καφενείο. Εδώ νιώθω ότι καταλαβαινόμαστε.

ΥΓ3… τα φιλιά μου και την αγάπη μου σε όλους.

Τζίνα Σταθοπούλου είπε...

ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΜΑΣ ΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ!!! ΤΟΥΣ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ???
ΜΗΠΩΣ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ??? ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΆΦΗΣΑΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΒΑΔΙΣΑΝ...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Big Mama
Καλώς ήρθες Big Mama στα λημέρια του καφενείου που προτιμά κι ο Θεός! Χαίρομαι που επιστρέφεις μετά από τόσο καιρό, καταθέτοντας την αποψή σου, που συνήθως, όπως τώρα, αποτελεί μια σχολιαστική ανάρτηση που φωτίζει πολλές ακόμα διαστάσεις του θέματος.
Κρατώ, την φράση σου "ότι τα ερωτήματα που τίθενται εδώ ότι δεν σε μελαγχολούν αλλά σε ενεργοποιούν. Χαίρομαι γι αυτό, επειδή αυτή είναι η πιο υγειής στάση και θέση όταν προκύπτουν ερωτήματα σκληρής κριτικής.
Κρατώ ακόμα: "ότι η σιωπή είναι η πιο εγκληματική πράξη στην οποία πέφτουν οι πνευματικοί άνθρωποι ή οι αποκαλούμενοι έτσι".
Πάντως εμείς εδώ αγαπητή Big Mama δεν σιωπήσαμε ποτέ ούτε θα σιωπήσουμε. Εδώ ασκούμε την πνευματική μας ελευθερία.
Να 'σαι καλά

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Τζίνα Σταθοπούλου
Τζίνα μου ο Αξελός, δεν ήταν μόνο σοφός αλλά και προφητικός.Αλλά 50 χρόνια τώρα ποιος τον άκουγε;
Τον αντιμετώπιζαν σαν κάποιον που λέει ωραία πράγματα αλλά μέχρι εκεί.Τον έβλεπαν πάντα με διάθεση life style....
Λένε, Τζίνα, πως η πείρα δεν μεταφέρεται. Πρέπει να καείς για να μάθεις. Ναι, αλλά εμείς καιγόμαστε δεκαετίες τώρα, πότε άραγε θα μάθουμε;;

WIND OF CHANGE είπε...

Αγαπητέ μου Φαίδωνα
Πολύ ενδιαφέρουσα η νέα σου ανάρτηση καθώς και τα ερωτήματα που θέτεις εσύ και ο μεγάλος μας στοχαστής Κώστας Αξελός.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια και ειδικά με την δημιουργία του καφενείου μας το οποίο το έχω χαρακτηρίσει ως FORUM ελεύθερης σκέψης των ενεργών πολιτών έχουμε επισημάνει τον ολισθηρό δρόμο που βαδίζει αυτή η χώρα.
Πολλές οι αναρτήσεις σου Φαίδωνα για το που πάμε, για το ότι είμαστε μια χώρα που όλα λειτουργούν στο περίπου, για το ότι 11 εκατομμύρια Έλληνες έχουν όλοι δίκιο και την ώρα που τα έλεγες όλα αυτά κάποιοι πληρωμένοι κονδυλοφόροι σιωπούσαν ακλουθώντας την πολιτική της μη δυσαρέστησης.
Ο Κώστας Αξελός αποτελεί για μένα τον τελευταίο Έλληνα στοχαστή με λόγο ευθύβολο που σε συνεπαίρνει και σε βοηθάει στην ανέλιξη της σκέψης.
Ο Κώστας Αξελός ξεπερνώντας τα στενά γεωγραφικά όρια μιας χώρας κατάφερε να κάνει το έργο του κτήμα κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου ανά τον κόσμο.
Αγαπητέ μου Φαίδωνα λές πολύ ωραία σε ένα σχολιό σου , ότι ο Κώστας Αξελός τα έλεγε όλα αυτά για 50 χρόνια, ποιος όμως τον άκουγε?
Οι Έλληνες δυστυχώς έμειναν στην επιφάνεια του έργου του Κώστα Αξελού, τον αντιμετώπιζαν όπως πολύ σωστά λές σαν κάποιον που λέει ωραία λόγια.
Τώρα Φαίδωνα για το που πάμε , δυστυχώς αυτό δεν το ξέρει κανείς, μάλλον βαδίζουμε στο άγνωστο και όπου μας βγάλει και το πλοίο που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ βουλιάζει αργά και σταθερά και στο κατάστρωμα τσακώνονται ο καπετάνιος με το πλήρωμα αντί να κάνουν κάτι να το σώσουν.
Μόνο έτσι μπορώ να παρομοιάσω την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, ασυνεννοησία παντού, πρώτα από όλα το στενό κομματικό συμφέρον, μια χώρα που διακατέχετε από το σύνδρομο του παραγοντισμού μια χώρα που θέλει να λέγετε Ευρωπαϊκή , ενώ τα κατάλοιπα της ανατολής και των Βαλκανίων μας έχουν εμποτίσει τόσο βαθιά που θα μας πάρει ακόμα χρόνο μέχρι να οδηγηθούμε στα μονοπάτια εκείνα της αλλαγής σκέψης και νοοτροπίας.
Στο να γίνουμε κάτι θα πρέπει ο πνευματικός κόσμος της χώρας να ξεβολευτεί και να σταθεί απέναντι σε κάθε εξουσία και όχι να πηγαίνει χέρι-χέρι με αυτήν προσδοκώντας θέσεις και οφίτσια.
Κλείνοντας το σχόλιο μου θα ήθελα να παραθέσω δύο απαντήσεις του Κώστα Αξελού από μια συνέντευξη του.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Αν τελειώνει η φιλοσοφία, μετά τι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η εποχή μας έχει πέσει χαμηλά και η φιλοσοφία ζει το τέλος της. Μετά από αυτήν υπάρχει χώρος για μια ανοιχτή ποιητική σκέψη.


ΕΡΩΤΗΣΗ
Το έργο σας είναι διαποτισμένο από την ποίηση.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αναμφισβήτητα. Πέρα από την ποίηση του ανθρώπου με τη λυρική έννοια, υπάρχει η ποιητικότητα του κόσμου που είναι πιο δυνατή. Και η ανθρώπινη ποίηση είναι ένα ανταύγασμά της. Με ενδιαφέρει η ποίηση που ξεφεύγει από όλα τα όρια και φτάνει σε ένα ύπατο σημείο όπου συντρίβεται, συντρίβοντας και τον ποιητή της.

Un par de neuronas... είπε...

Πρόσφατα άκουσα τον Rafael Palacios και τον Daniel Estulin (το τελευταίο στα αγγλικά), ο οποίος μίλησε για την τελευταία συνεδρίαση της Λέσχης Bildelberg στην Ελλάδα. Ένα χρόνο αργότερα, η Ελλάδα έχει σφαγεί από την "Ευρώπη". Φέτος, η λέσχη θα συνεδριάσει στην Ισπανία και έχουν απευθύνει την "καλή μας" (δώρο που μας κάνατε) Βασίλισσα Σοφία προδότρια της πατρίδας της, διότι θα μετατρέψει την Ισπανία σε ένα τενεκέ σκουπιδιών. Στη συνέχεια, Θα ερθεί Ιταλία και μαζί με αυτό, το νότιο ευρωπαϊκό τοπίο θα είναι Africanizado ή musulmanizado ...

Πώς το βλέπεις......

Φιλάκια πολλά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@WIND OF CHANGE
Φίλε μου Παναγιώτη, εσύ είσαι από τους πρώτους που βοήθησαν στο χτίσιμο του "Καφενείου" και σταθερός θαμώνας που γνωρίζεις καλά το πνεύμα αυτού του ιστολογίου όπου ασκούμε την ελευθερία της σκέψης και του λόγου μας.Χαίρομαι για το στοχευμένο σχόλιό σου καθώς και για τις θαυμάσιες αναφορές στο μεγάλο μας στοχαστή που κάνεις, για την ποιητικότητα του κόσμου.
Άραγε θα γίνουμε κάτι; Θα πάμε προς κάπου; Όλα είναι στο χέρι μας. Αλλά δύσκολα οι Έλληνες δέχονται το καινούριο, την αλλαγή των πραγμάτων και των καταστάσεων. Προτιμούν, όπως λέει η Big Mama, την υπνώδη βεβαιότητα. Το πιο βασικό είναι όμως να συνειδητοποιήσουμε ποιοί είμαστε, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι χρόνια τώρα αρμενίζαμε στραβά, για να μπορέσουμε να πάρουμε άλλο δρόμο , να πάμε προς κάπου, αντί για τη στασιμότητα και το βάλτο. Αυτό το στόχο έχει η αυτοκριτική και η αυτογνωσία: Να μας κάνουν να δούμε την αλήθεια.
Τα σχόλια όλων σας είναι τιμή και χαρά για το ιστολόγιο.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@WIND OF CHANGE
Φίλε μου Παναγιώτη, εσύ είσαι από τους πρώτους που βοήθησαν στο χτίσιμο του "Καφενείου" και σταθερός θαμώνας που γνωρίζεις καλά το πνεύμα αυτού του ιστολογίου όπου ασκούμε την ελευθερία της σκέψης και του λόγου μας.Χαίρομαι για το στοχευμένο σχόλιό σου καθώς και για τις θαυμάσιες αναφορές στο μεγάλο μας στοχαστή που κάνεις, για την ποιητικότητα του κόσμου.
Άραγε θα γίνουμε κάτι; Θα πάμε προς κάπου; Όλα είναι στο χέρι μας. Αλλά δύσκολα οι Έλληνες δέχονται το καινούριο, την αλλαγή των πραγμάτων και των καταστάσεων. Προτιμούν, όπως λέει η Big Mama, την υπνώδη βεβαιότητα. Το πιο βασικό είναι όμως να συνειδητοποιήσουμε ποιοί είμαστε, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι χρόνια τώρα αρμενίζαμε στραβά, για να μπορέσουμε να πάρουμε άλλο δρόμο , να πάμε προς κάπου, αντί για τη στασιμότητα και το βάλτο. Αυτό το στόχο έχει η αυτοκριτική και η αυτογνωσία: Να μας κάνουν να δούμε την αλήθεια.
Τα σχόλια όλων σας είναι τιμή και χαρά για το ιστολόγιο.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Veronica
Βερονικούλα, πράγματι η λέσχη Bildelberg είναι ένας εφιάλτης για όλες τις χώρες του κόσμου. Νομίζω όμως ότι κι εμείς οι πολίτες πρέπει να κάνουμε κάτι δυνατό και συνεχές για να βοηθήσουμε τις χώρες μας ώστε να μη κινδυνεύουν από τους εφιάλτες. Εγώ ένα ξέρω: Ότι μπορεί να υπάρχουν πολλοί εχθρικοί παράγοντες έξω και γύρω από τη χώρα μας, αλλά τα κάστρα πέφτουν από μέσα Βερονικούλα. Δεν θα ήθελα να ρίξω το φταίξιμο για τα χάλια της χώρας μου στη λέσχη Bildelbrg, γιατί τότε θα κάλυπτα τις τεράστιες ευθύνες των Ελλήνων για το άσχημο σημείο που έφτασε η Ελλάδα. Πρώτα φταίμε εμείς και μετά οι άλλοι Βερονικούλα μου.
Φιλιά

Dimitris Kephalidis είπε...

Φαιδωνα Γεια σου!

Σαν εφτασα το 1956 στο Freiburg ειμαστε ολοι κι΄ολοι 16 Ελληνες. Σχεδον απ΄τους
πρωτους, γνωρισα και το φιλολογο Χρηστο Αξελο, που ηταν στο Πανεπιστημιο μας
Λεκτορας των Νεοελληνικων. Γνωριστηκαμε καλα και καναμε τα πρωτα χρονια πα-
ρεα, αργοτερα οργανωθηκαμε σε συλλογο, προστεθηκαν και τα θυλικα στη συντρο-
φια μας και γιναμε φιλοι. Ηξερα πως ειχε τον αδελφο του στο Παρισι - φευβγατι-
σμενο, για ευνοητους λογους, μια 10ετια προτυτερα απ΄την Αθηνα- οπου ζουσε ο πα-
τερας τους (η μανα τους ειχε πεθανει) γιατρος το επαγγελμα. Το γερο Αξελο τον γνω-
ρισα το Μαρτη το1958, καθ΄οδον για το νησι και στην επιστροφη μου τελη Απριλη, με
περιμενε στο Σταθμο Λαρισης μ΄ενα πακετακι για το Χρηστο. Ηταν ενας θαυμασιος
τυπος μετρημενου πνευματικου ανθρωπου, που ευχαριστως πολλοι θα τον διαλεγαν
για πατερα.
Η φιλια μας κρατησε σχεδον μια δεκαετια κι΄οταν ανελαβε υπηρεσια στο Βερολινο
- τη καταγωγη της γυναικας του- μου εμπιστευθηκε τρεις απ΄τους ιδιωτικους μαθητες
του. Με το περασμα του καιρου και το βιοπορισμο του καθενος, ατονισαν οι επαφες
μας και...ξεχαστηκαμε. Αυτα εχει η ζωη!

Καλη βδομαδα, νάχουμε.

Δημητρης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Δημήτρης Κεφαλίδης

Εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα όσα αναφέρεις Φίλε Δημήτρη για τον Χρήστο , αδελφό του Κώστα Αξελού αλλά και για τον ίδιο.
Έχεις ωραίες αναμνήσεις λοιπόν από ωραίους ανθρώπους.Χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτή σου την κατάθεση.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος