ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ: ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΊΑΣ, ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...

Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Η εξομολόγηση, στους πρώτους μεταχριστιανικούς χρόνους δεν είχε τη μορφή που ξέρουμε σήμερα . Τότε, στη χριστιανική κοινότητα, ας πούμε αυτό που σήμερα ονομάζουμε ενορία, η εξομολόγηση γινόταν ανοιχτά. Ο καθένας εξομολογιόταν τα σφάλματά του, (τις αμαρτίες του κατά την Εκκλησία) στους άλλους και οι ιερείς το ίδιο. Όλη η ενορία δηλαδή άκουγε την εξομολόγηση του καθενός, συμπεριλαμβανομένων των διακόνων, των πρεσβυτέρων και των επισκόπων. Όταν όμως το παπαδαριό παραοργανώθηκε σε επίπεδα εξουσίας, άλλαξε το τροπάρι: Ο κάθε πιστός, μπορεί και πρέπει να προσέρχεται στον (λεγόμενο) πνευματικό του να εξομολογηθεί κατά μόνας και να λάβει συγχώρεση και άφεση(!!!) αμαρτιών από τον αρμόδιο παπά-εξομολογητή. Και ο κάθε ιερέας μπορεί και πρέπει να προσέρχεται στον Δεσπότη του για εξομολόγηση και άφεση αμαρτιών.
(Η δυτική εκκλησία μάλιστα προσέφυγε και στη μέθοδο του παραβάν για να μην βλέπουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου, ιερέας και εξομολογούμενος).

.
Έτσι φτιάχνοντας τη συνταγή σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, απάλλαξαν τον ιερέα από την ιδιότητα του «αδελφού» στη ζωή και στη δημόσια εξομολόγηση και τον μετέτρεψαν (οι ανώτεροι σε βαθμό άγαμοι κληρικοί) σε όργανο εξουσίας, που δίνει άφεση αμαρτιών στους αμαρτωλούς, άραγε ως Αντιπρόσωπος του Θεού; (πως λέμε Αποκλειστικός αντιπρόσωπος…) που παίρνει εντολές από τον Επίσκοπο και ο οποίος Επίσκοπος βρίσκεται σε διαρκή ζωντανή σύνδεση με το…Θεό…

.

Όμως ο ιερωμένος δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πιστό, έναντι της Εκκλησίας και του Θεού, αφού και οι δύο είναι σύμφωνα με την Εκκλησία, φορείς ιεροσύνης. Η μόνη διαφορά είναι η υποχρέωση του ιερέα να τελέσει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Κι αυτό ήταν το νόημα της δημόσιας εξομολόγησης: Η μέσω της αδελφοσύνης ισότητα.

.
Θεωρώ, αν σκεφθώ ως πιστός, ότι ουδείς ιερέας είναι κατάλληλος ή έχει το δικαίωμα να δεχθεί τα μυστικά της ψυχής ενός Ανθρώπου, πολύ δε περισσότερο και να τον συγχωρήσει για όσα θα του εκμυστηρευτεί. Να τον συγχωρήσει αν του έκανε του ίδιου κάποιο κακό μάλιστα. Όπως δηλαδή θα μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε. Αλλά ο Χριστός δεν δίνει εντολή σε κανέναν να εξομολογήσει κατά μόνας. Είπε μόνον: «Εξομολογείσθε αλλήλοις» (δηλαδή μεταξύ σας) Αν το παπαδαριό δεν θέλει να εκθέτει δημόσια τις αμαρτίες του, ας κλείσει αυτό το κεφάλαιο της εξομολόγησης. Ή μάλλον ας το κλείσουν οι θρησκευόμενοι με το να μην πηγαίνουν να εξομολογηθούν. Άλλωστε, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θα μπορούσε ο πιστός να εξομολογηθεί με την προσευχή στο Θεό του και να του πει όσα και ό,τι θέλει.

.
Πολύ δε περισσότερο που η Εκκλησία τοποθετεί την Προσευχή πολύ ψηλά σε σπουδαιότητα άρα, μέσω αυτής μπορούν να ειπωθούν τα πάντα. Θα πει κανείς : Ναι αλλά ο Θεός τα ξέρει. Υποθέτω πως η εξομολόγηση στο Θεό θα γίνει όχι για να μάθει ο Θεός κάτι που ήδη ξέρει, μα για να συναισθανθεί ο πιστός ότι έσφαλε και με την παραδοχή του αυτή, να καθαρθεί και να ζητήσει άφεση αμαρτιών από τον πραγματικά Αρμόδιο και Έχοντα εξουσία για τα πάντα. Κι αλλιώς: Μπορεί ο κάθε πιστός να ζητήσει συγγνώμη από το κάθε έναν που του έκανε κάποιο κακό οπότε η εξομολόγηση κατά μόνας, καθίσταται περιττή.
.
Και τώρα ας σκεφθώ ως πολίτης, απαλλαγμένος από την υποχρέωση του πιστού να δέχομαι άκριτα ό,τι σκοτεινό, γκρίζο ή φωτεινό, μου λένε οι παπάδες .
Η εξομολόγηση, είναι κατά τη γνώμη μου, ένα εργαλείο της Εκκλησίας, που σκοπός του είναι, να δημιουργεί μια σχέση εξάρτησης, μια άτυπη εξουσία των παπάδων πάνω στους πιστούς, των οποίων τα μυστικά γνωρίζουν από την εξομολόγηση.
Και επίσης μια επιπρόσθετη εξουσία των Δεσποτάδων πάνω στους παπάδες που οι ίδιοι εξομολογούν. Και λέω επιπρόσθετη αφού είναι και φυσικοί τους προϊστάμενοι και συχνά αδυσώπητοι. Δεν είναι λίγες οι φορές, όπου γυναίκες, μετά την εξομολόγηση, έλεγαν σοκαρισμένες, ότι ο εξομολογητής ιερέας προσπαθούσε να εκμαιεύσει τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, συσχετίζοντας τις αμαρτίες στο… κρεβάτι με τον ασπασμό των εικόνων στην εκκλησία…. Καμία από τις γυναίκες αυτές , δεν ξαναπήγε στην εξομολόγηση. Και κάποιες από αυτές δεν ξαναπάτησαν το πόδι τους στην Εκκλησία. Όσοι ή όσες από τα θύματα της εξομολόγησης συνεχίζουν να πηγαίνουν, κουβαλούν ένα σωρό προκαταλήψεις, ενοχές και ψυχικές ασθένειες. Και ασφαλώς ο καθένας από σας θα έχει τις εμπειρίες του ή θα έχει ακούσει τις εμπειρίες των άλλων.

.
Μπορεί η Εκκλησία να λέει ότι σύμφωνα με το δόγμα, η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Η μόνη τους έννοια είναι όμως το πώς θα διατηρήσουν και θα διευρύνουν την εξουσία τους πάνω στους πιστούς. Να διαφεντεύουν τους αφελείς. Το πώς να απολαμβάνουν τιμές , δόξες, αναγνώριση επιβεβαίωση. Ό,τι επιζητούν δηλαδή και οι κοσμικοί. Τότε γιατί έβαλαν τα ράσα; θα αναρωτηθεί κάποιος... Ίσως, ακριβώς, για όλα αυτά….
Είναι ανάγκη, ο σύγχρονος άνθρωπος να σκέπτεται και να διυλίζει τα πράγματα κι όχι να καταπίνει ότι του δίνουν στο όνομα του Θεού.. αφού στο όνομά Του έγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα..

.
Έτσι γινόταν μέχρι τώρα. Κοιτάξτε μέσα στην ιστορία πόσο φορτωμένη μέσα στην ανομία είναι η Εκκλησία, επειδή οι θρησκευόμενοι ήταν εύπιστοι κι η εξουσία της Εκκλησίας απόλυτη, έφτασαν μέχρι να πουλούν τα κτήματά τους, να δίνουν τα χρήματα στην Εκκλησία για να πάρουν ένα χαρτί που έλεγε ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες τους…(Στο όνομα του…Θεού) (Δυτική Εκκλησία)
Αλλά ας μη ξεχνούμε και τους σκλαβωμένους, από τους Τούρκους, Έλληνες που έδιναν τη περιουσία τους στην Εκκλησία για να τη γλιτώσουν από τον κατακτητή αλλά πιο καλά να την έπαιρναν οι Τούρκοι, αφού μετά την απελευθέρωση όλα θα πέρναγαν στην κτήση του ελληνικού κράτους που θα τα μοίραζε κάποια στιγμή στους πολίτες του. Ενώ τώρα η Εκκλησία όχι μόνο βρέθηκε με τεράστια περιουσία αλλά διεκδικεί με οθωμανικά φιρμάνια και σφραγίδες και απύθμενη απληστία, τεράστιες εκτάσεις…. (Ανατολική Εκκλησία) Αν θέλεις πίστευε. Αλλά ερεύνα. Μην καταπίνεις αμάσητα όσα σου δίνουν.

.
Κλείνοντας, θα έλεγα πως οι θρησκευόμενοι έχουν το Θεό τους για να Του εκφράζουν την πίστη και τα συναισθήματά τους. Όπως μπορούν λοιπόν να Του ζητήσουν βοήθεια για ένα τους πρόβλημα, έτσι μπορούν και να εξομολογηθούν Σ’ Αυτόν. Εκτός κι αν πρόκειται να κάνουν απεργία οι παπάδες γιατί ο Θεός τούς παίρνει τις αρμοδιότητες……..
Όσο για τους άθεους, αρκεί να τηρούν τους νόμους της πολιτείας και τους ηθικούς άγραφους νόμους ως και το δικό τους αξιακό σύστημα, που μπορεί να έχει γι αυτούς, ακόμη μεγαλύτερο βάρος και βάθος…