Δευτέρα, Νοεμβρίου 09, 2009

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ: ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΊΑΣ, ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...



Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Η εξομολόγηση, στους πρώτους μεταχριστιανικούς χρόνους δεν είχε τη μορφή που ξέρουμε σήμερα . Τότε, στη χριστιανική κοινότητα, ας πούμε αυτό που σήμερα ονομάζουμε ενορία, η εξομολόγηση γινόταν ανοιχτά. Ο καθένας εξομολογιόταν τα σφάλματά του, (τις αμαρτίες του κατά την Εκκλησία) στους άλλους και οι ιερείς το ίδιο. Όλη η ενορία δηλαδή άκουγε την εξομολόγηση του καθενός, συμπεριλαμβανομένων των διακόνων, των πρεσβυτέρων και των επισκόπων. Όταν όμως το παπαδαριό παραοργανώθηκε σε επίπεδα εξουσίας, άλλαξε το τροπάρι: Ο κάθε πιστός, μπορεί και πρέπει να προσέρχεται στον (λεγόμενο) πνευματικό του να εξομολογηθεί κατά μόνας και να λάβει συγχώρεση και άφεση(!!!) αμαρτιών από τον αρμόδιο παπά-εξομολογητή. Και ο κάθε ιερέας μπορεί και πρέπει να προσέρχεται στον Δεσπότη του για εξομολόγηση και άφεση αμαρτιών.
(Η δυτική εκκλησία μάλιστα προσέφυγε και στη μέθοδο του παραβάν για να μην βλέπουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου, ιερέας και εξομολογούμενος).
.
Έτσι φτιάχνοντας τη συνταγή σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, απάλλαξαν τον ιερέα από την ιδιότητα του «αδελφού» στη ζωή και στη δημόσια εξομολόγηση και τον μετέτρεψαν (οι ανώτεροι σε βαθμό άγαμοι κληρικοί) σε όργανο εξουσίας, που δίνει άφεση αμαρτιών στους αμαρτωλούς, άραγε ως Αντιπρόσωπος του Θεού; (πως λέμε Αποκλειστικός αντιπρόσωπος…) που παίρνει εντολές από τον Επίσκοπο και ο οποίος Επίσκοπος βρίσκεται σε διαρκή ζωντανή σύνδεση με το…Θεό…
.
Όμως ο ιερωμένος δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πιστό, έναντι της Εκκλησίας και του Θεού, αφού και οι δύο είναι σύμφωνα με την Εκκλησία, φορείς ιεροσύνης. Η μόνη διαφορά είναι η υποχρέωση του ιερέα να τελέσει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Κι αυτό ήταν το νόημα της δημόσιας εξομολόγησης: Η μέσω της αδελφοσύνης ισότητα.
.
Θεωρώ, αν σκεφθώ ως πιστός, ότι ουδείς ιερέας είναι κατάλληλος ή έχει το δικαίωμα να δεχθεί τα μυστικά της ψυχής ενός Ανθρώπου, πολύ δε περισσότερο και να τον συγχωρήσει για όσα θα του εκμυστηρευτεί. Να τον συγχωρήσει αν του έκανε του ίδιου κάποιο κακό μάλιστα. Όπως δηλαδή θα μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε. Αλλά ο Χριστός δεν δίνει εντολή σε κανέναν να εξομολογήσει κατά μόνας. Είπε μόνον: «Εξομολογείσθε αλλήλοις» (δηλαδή μεταξύ σας) Αν το παπαδαριό δεν θέλει να εκθέτει δημόσια τις αμαρτίες του, ας κλείσει αυτό το κεφάλαιο της εξομολόγησης. Ή μάλλον ας το κλείσουν οι θρησκευόμενοι με το να μην πηγαίνουν να εξομολογηθούν. Άλλωστε, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θα μπορούσε ο πιστός να εξομολογηθεί με την προσευχή στο Θεό του και να του πει όσα και ό,τι θέλει.
.
Πολύ δε περισσότερο που η Εκκλησία τοποθετεί την Προσευχή πολύ ψηλά σε σπουδαιότητα άρα, μέσω αυτής μπορούν να ειπωθούν τα πάντα. Θα πει κανείς : Ναι αλλά ο Θεός τα ξέρει. Υποθέτω πως η εξομολόγηση στο Θεό θα γίνει όχι για να μάθει ο Θεός κάτι που ήδη ξέρει, μα για να συναισθανθεί ο πιστός ότι έσφαλε και με την παραδοχή του αυτή, να καθαρθεί και να ζητήσει άφεση αμαρτιών από τον πραγματικά Αρμόδιο και Έχοντα εξουσία για τα πάντα. Κι αλλιώς: Μπορεί ο κάθε πιστός να ζητήσει συγγνώμη από το κάθε έναν που του έκανε κάποιο κακό οπότε η εξομολόγηση κατά μόνας, καθίσταται περιττή.
.
Και τώρα ας σκεφθώ ως πολίτης, απαλλαγμένος από την υποχρέωση του πιστού να δέχομαι άκριτα ό,τι σκοτεινό, γκρίζο ή φωτεινό, μου λένε οι παπάδες .
Η εξομολόγηση, είναι κατά τη γνώμη μου, ένα εργαλείο της Εκκλησίας, που σκοπός του είναι, να δημιουργεί μια σχέση εξάρτησης, μια άτυπη εξουσία των παπάδων πάνω στους πιστούς, των οποίων τα μυστικά γνωρίζουν από την εξομολόγηση.
Και επίσης μια επιπρόσθετη εξουσία των Δεσποτάδων πάνω στους παπάδες που οι ίδιοι εξομολογούν. Και λέω επιπρόσθετη αφού είναι και φυσικοί τους προϊστάμενοι και συχνά αδυσώπητοι. Δεν είναι λίγες οι φορές, όπου γυναίκες, μετά την εξομολόγηση, έλεγαν σοκαρισμένες, ότι ο εξομολογητής ιερέας προσπαθούσε να εκμαιεύσει τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, συσχετίζοντας τις αμαρτίες στο… κρεβάτι με τον ασπασμό των εικόνων στην εκκλησία…. Καμία από τις γυναίκες αυτές , δεν ξαναπήγε στην εξομολόγηση. Και κάποιες από αυτές δεν ξαναπάτησαν το πόδι τους στην Εκκλησία. Όσοι ή όσες από τα θύματα της εξομολόγησης συνεχίζουν να πηγαίνουν, κουβαλούν ένα σωρό προκαταλήψεις, ενοχές και ψυχικές ασθένειες. Και ασφαλώς ο καθένας από σας θα έχει τις εμπειρίες του ή θα έχει ακούσει τις εμπειρίες των άλλων.
.
Μπορεί η Εκκλησία να λέει ότι σύμφωνα με το δόγμα, η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Η μόνη τους έννοια είναι όμως το πώς θα διατηρήσουν και θα διευρύνουν την εξουσία τους πάνω στους πιστούς. Να διαφεντεύουν τους αφελείς. Το πώς να απολαμβάνουν τιμές , δόξες, αναγνώριση επιβεβαίωση. Ό,τι επιζητούν δηλαδή και οι κοσμικοί. Τότε γιατί έβαλαν τα ράσα; θα αναρωτηθεί κάποιος... Ίσως, ακριβώς, για όλα αυτά….
Είναι ανάγκη, ο σύγχρονος άνθρωπος να σκέπτεται και να διυλίζει τα πράγματα κι όχι να καταπίνει ότι του δίνουν στο όνομα του Θεού.. αφού στο όνομά Του έγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα..
.
Έτσι γινόταν μέχρι τώρα. Κοιτάξτε μέσα στην ιστορία πόσο φορτωμένη μέσα στην ανομία είναι η Εκκλησία, επειδή οι θρησκευόμενοι ήταν εύπιστοι κι η εξουσία της Εκκλησίας απόλυτη, έφτασαν μέχρι να πουλούν τα κτήματά τους, να δίνουν τα χρήματα στην Εκκλησία για να πάρουν ένα χαρτί που έλεγε ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες τους…(Στο όνομα του…Θεού) (Δυτική Εκκλησία)
Αλλά ας μη ξεχνούμε και τους σκλαβωμένους, από τους Τούρκους, Έλληνες που έδιναν τη περιουσία τους στην Εκκλησία για να τη γλιτώσουν από τον κατακτητή αλλά πιο καλά να την έπαιρναν οι Τούρκοι, αφού μετά την απελευθέρωση όλα θα πέρναγαν στην κτήση του ελληνικού κράτους που θα τα μοίραζε κάποια στιγμή στους πολίτες του. Ενώ τώρα η Εκκλησία όχι μόνο βρέθηκε με τεράστια περιουσία αλλά διεκδικεί με οθωμανικά φιρμάνια και σφραγίδες και απύθμενη απληστία, τεράστιες εκτάσεις…. (Ανατολική Εκκλησία) Αν θέλεις πίστευε. Αλλά ερεύνα. Μην καταπίνεις αμάσητα όσα σου δίνουν.
.
Κλείνοντας, θα έλεγα πως οι θρησκευόμενοι έχουν το Θεό τους για να Του εκφράζουν την πίστη και τα συναισθήματά τους. Όπως μπορούν λοιπόν να Του ζητήσουν βοήθεια για ένα τους πρόβλημα, έτσι μπορούν και να εξομολογηθούν Σ’ Αυτόν. Εκτός κι αν πρόκειται να κάνουν απεργία οι παπάδες γιατί ο Θεός τούς παίρνει τις αρμοδιότητες……..
Όσο για τους άθεους, αρκεί να τηρούν τους νόμους της πολιτείας και τους ηθικούς άγραφους νόμους ως και το δικό τους αξιακό σύστημα, που μπορεί να έχει γι αυτούς, ακόμη μεγαλύτερο βάρος και βάθος…









54 σχόλια:

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Δηλώνω αδαής, άσχετη με τα εκκλησιαστικά , θεολογικά ,τα τελετουργικά . Δεν ήμουν ποτέ επιρρεπής σ’ αυτά , δεν έτυχε να βρεθώ σε τέτοιους κύκλους κι ούτε ένοιωσα τηνεπιθυμία ή την περιέργεια να μάθω περισσότερα απ’ όσα υποχρεωτικά μαθαίναμε στο σχολείο. Ως εκ τούτου δεν μπορώ να έχω θέση και άποψη εμπεριστατωμένη.
Από πλευράς ενημέρωσης λοιπόν βρίσκω την ανάρτηση σας χρήσιμη.
----Για το παραβάν μεταξύ εξομολόγου και εξομολογούμενου ,γνωρίζω και το βρίσκω σεβαστό για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.
---Παρακολουθώντας τον συλλογισμό σας που δεν αποδίδει φόρο τιμής στους εκπροσώπους της ιεροσύνης για την ..μονομερή εκ μέρους των κοινών ανθρώπων εξομολόγηση, δεν μου εγείρεται καμία διάθεση υπεράσπισης των ιερωμένων . Λαμβανομένου υπ’ όψη ότι στην πορεία αποδείχτηκε ότι το κληρικό λειτούργημα μπήκε σε δεύτερη μοίρα για να δώσει την θέση του σε μια εξοργιστική άσκηση εξουσίας σε όλα τα επίπεδα. ΄Αλλωστε οι ίδιοι οι κληρικοί προέβαλαν veto σ’ αυτήν καθ’ εαυτή την εντολή του Χριστού που είπε «Εξομολογείσθε αλλήλοις»
Αλήθεια τι λένε γι αυτό οι πατέρες της εκκλησίας; Ύστερα δεν ξέρω τι σόι μυστήριο είναι η εξομολόγηση και όλα τα’ άλλα μυστήριο όταν συντελούνται από κληρικούς που εννοούν να ασκούν εξουσία και επιρροή στους «κοινωνούς» μιας πολιτείας και που οι ίδιοι δεν είναι «πρότυπα « Χριστιανών. Θου κύριε φυλακή τω στόματί μου.. Και μη μου πει κανείς ότι δεν έχει σημασία τι είναι και τι κάνει ο παππάς ,όταν εκτελεί μυστήριο κ.λ.π. Όλα κι όλα, αυτά είναι για τα μικρά παιδιά.
Χωρίς καμιά προκατάληψη ή εναντίωση προς το κλήρο, θεωρώ ότι έχει ύψιστο χρέος απέναντι του Θεού, των ανθρώπων αλλά και του εαυτού του να κάνει μια γενναία εξομολόγηση των αμαρτιών του που θα τον οδηγήσει σε ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗ . Μόνο τότε ο σκεπτόμενος Χριστιανός θα δημιουργήσει μιαν σεβαστή αλληλέγγυα σχέση και συνύπαρξη μαζί του όχι μόνο στους κόλπους της εκκλησίας αλλά και έξω στην κοινωνία . Έχουμε ζωντανά φωτεινά παραδείγματα κληρικών που ακολούθησαν αυτό τον δρόμο της Αρετής και άγιασαν εν ζωή στην συνείδηση των χριστιανών.
-----Της ίδιας άποψης είμαι ότι « η προσευχή» είναι μια εκ βαθέων ανάγκη επικοινωνίας με τον Θεό ,όχι για ενημέρωση του Θεού, αλλά για την ψυχολογική αποφόρτιση του εξομολογούμενου. Είναι όμως αναφαίρετο δικαίωμα του Χριστιανού ν’ ακουμπήσει ότι τον βαραίνει σε κάποιον ιερωμένο όταν μάλιστα τον θεωρεί άξιο αποδέκτη της εμπιστοσύνης του. Και πιστεύω να υπάρχουν κάποιοι εξομολογητές που στέκονται στο ύψος του λειτουργήματός του και έχουν το θείο χάρισμα ν’ ακούν τους συνανθρώπους τους όχι σαν κριτές –εισαγγελείς αλλά σαν άνθρωποι που αγαπούν τον συνάνθρωπο.
Και για να το ελαφρύνομε λίγο και αμαρτία ουκ έχω, η τελευταία φορά που εξομολογήθηκα ήταν σε ηλικία 6-7 ετών όταν η πιο μικρή σε μια ομάδα παιδιών πήγαμε να εξομολογηθούμε. Βρέθηκα μόνη μου με έναν ψηλόλιγνο παππά και ως συνήθως , με τα αρσενικά, ήμουν πολύ άνετη από τότε.
------Για πες μου κοριτσάκι μου τι αμαρτίες έχεις κάνει ;
-----Κάνω νάζια ,του είπα χαμογελώντας.
Πίσω του υπήρχε μια εικόνα του εσταυρωμένου ,μου την έδειξε και μου είπε:
------Κοίταξε τον Χριστό στο σταυρό , Εκείνος κάνει νάζια.;
-----Δεν κάνει του απήντησα .
-----Ε, πήγαινε και να μην κάνεις και συ !!!!
Έκτοτε δεν έτυχε να βρω έναν «άγιο» η αμαρτωλή να ελαφρύνω την ψυχή μου από τα πάθη και τα πάθια της. Αν τον βρώ , δεν έχω κανένα λόγο να μην το κάνω.
Με το ΘΕΟ μου όμως, τ’ ορκίζομαι, τα έχω πολύ καλά μαζί του,. Έχουμε μιαν εντελώς δική μας διαπροσωπική επικοινωνία και του οφείλω αν μη τι άλλο την πίστη μου στην Ζωή.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία. Μεταβάλαμε τελικά του Θεού παρόντος, το Καφενείο σε εξομολογητήριο χωρίς παραβάν…
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απολύτως με την αναρτηση.
Η Εκκλησία υπάρχει για να δίνει το παράδειγμα αγάπης μέχρι και στους εχθρούς ημών, συμπαράστασης στον πάσχοντα και όχι να αναπτύσσει εξουσιαστικές δομές. Η Εκκλησία πρέπει να είναι η ταπεινότερη των ταπεινών. Αρκετά βουτήχτηκε μέσα στη λάσπη μέχρι τώρα.
Μπάμπης Πιτέλλης

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Οταν είμουνα 12 χρονών μέ πιασε η μάνα μου να φιλάω ένα κοριτσάκι της γειτονιάς μου πίσω από τις ανθισμένες γλάστρες που χωριζαν τα σπίτια μας.Ηταν ,θυμάμαι, άνοιξη !!!.....
Γαιδούρι,μου είπε θυμώμενη η μάνα μου καθως μου τράβαγε το αυτί ,καί ρχεται και Πάσχα,θα πας αύριο να εξομολογηθείς στον παπά και να του πεις την αλήθεια γιά να μεταλάβεις καθαρός ,αν δεν πας δεν θα πάς στην Ανάσταση και ούτε θα φας κουλούρια και κόκκινα αυγά.
Την αλήθεια να πω ρε μάνα ,της είπα φοβισμένος
Την αλήθεια ,μου ειπε θυμωμένη πάλι ,αν πεις ψέματα θα αμαρτήσεις πιό πολύ.
Τι να κάνω ?
Την άλλη μέρα πήγα μετά την λιτανεία στην εκκλησία ,ξέρεις τι είναι να μην φας κουλούρια και αυγά εκεινη την εποχή ?
Τι θες εσύ εδώ ,μου είπε ο παπάς μόλις με είδε στημένον μπροστά στο Ιερό
Ηρθα να εξομολογηθώ πάτερ,του είπα με κατεβασμένο το κεφάλι
Κάτι θα έκανες εσυ και σ'εστειλε η μάνα σου,έτσι δεν είναι ?
Ναι πάτερ του είπα,παλι με το κεφάλι κάτω.
Θα σε ρωτά εγώ λοιπόν και συ θ'απαντάς ,μου ειπε ,και μ'έβαλε γονατιστό μπροστά στον Εσταυρωμένο.
Λες ψέματα ? με ρωτησε αμέσως
Λέω πάτερ
Ακους τους γονείς σου και τους δασκάλους σου?
Οχι πάντα πάτερ
Νηστεύεις όλη την σαρακοστή
Οχι όλη πάτερ
Πιστευεις στο Θεό?
Πιστεύω σ'αυτό που μου λένε οι γονείς μου,η δασκάλα μου και σεις.
Εσύ πιστεύεις σε αυτό που σου λέμε ?
Δεν ξερω,του είπα,γιατί ακόμη δεν το γνωρίζω αυτο που λέω ότι πιστεύω.
Πως δεν το γνωρίζεις αφού σου το λέει Το Ευαγγέλιο .
Θελω να το διαβάσω μόνος μου όταν μεγαλώσω
Α έτσι ε?
Δεν μου λες τωρα κοιτάς πονηρά τα κορίτσια ?
Ναι.
Εχεις διεγέρσεις ?
Αν εννοήτε πάτερ...Ναι
Αλλά δεν ξέρω αν ειναι αυτό κακό και πονηρό
Ξέρεις και παραξέρεις ,μου είπε αυστηρά,κι αυτά ολα που κάνεις και σκέπτεσαι είναι μεγάλες αμαρτίες ,για να σε μεταλάβω πρέπει να γράψεις 50 φορές τον Πάτερ ημών , 50 φορές τον Πιστεύω και να τα δώσεις στην δασκάλα σου,και να κάνεις και 30 μετάνοιες μπροστά στις εικόνες κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς και να λες συγχώραμε Θεέ μου γιατί είμαι αμαρτωλό παιδί.Αν δεν τα κάνεις θα σε αποβάλλει η δασκάλα σου από το σχολειο ,δεν θα σε μεταλάβω και θα σε βρούνε πολλά κακά στη ζωή σου .
Εδω υπήρχε μιά τέλεια συνεργασία
οικογένειας,σχολείου και θρησκείας γιά να βάλουν τον φόβο και την εξάρτηση στην ψυχή ενός παιδίου Και τα κατάφεραν τέλεια.
Εννοήται ότι από τότε δεν έχω ξάνα εξομολογηθεί.
Τα άλλα τα λες εσύ όλα Φαίδωνα και θα μας τα πει και η ΜΠΙΓΚ ΜΑΜΑ που είναι στο πεδίο της.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Λυγερή
Προσωπικά δεν θεωρώ την ανάρτησή μου χρήσιμη μόνο από πλευράς ενημέρωσης αλλά και σαν θέσεις, που είναι οι εξής, αν δεν ξεχνώ κάποια: Πρώτη η Εκκλησία είναι βουτηγμέμη μέσα στη βρώμα. Η εξομολόγηση είναι κατά τη γνώμη μου ένα εφεύρημα για να έλέγχει τους πιστούς και να ασκεί επίδραση και εξουσία. Αν θέλει όμως ο πιστός ας κάνει αυτό που νομίζει. Μόνο να μην καταπίνει σαν χάνος ότι του λέει το παπαδαριό αλλά να κάνει χρήση της κρίσης και της βούλησής του ώστε να μη γίνεται έρμαιο στα χέρια των παπάδων και τελικά από άνθρωπο που τον έκανε ο Θεός και κατ' εικόνα και ομοίωση, όπως λένε οι γραφές, να μην καταντήσει αμοιβάδα ακούγοντας τους ιερωμένους...
Ακόμα: Διατείνομαι ότι δεν εχει το δικαίωμα ούτε εξουσία κανείς να γίνεται αποδέκτης των μυστικών της ψυχής ενός ανθρώπου. Τέλος, το έργο της εκκλησίας το αντιλαμβάνομαι μόνο κάτω από το πρίσμα της ζωής του Αγίου Νεκταρίου, της Μητερας Τερέζας, του Κοσμά του Αιτωλού.
Αυτά κ. Βασιλείου δεν είναι ενημέρωση αλλά θέσεις που εκφράζονται με παρρησία και όχι διπλωματικά.
Δεν θα ήθελα να επαναλαμβάνω όσα έγραψα ΄και πιστέψτε με λυπόυμαι όταν επαναλαμβάνομαι.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μπάμπης Πιτελλης
Νομίζω κ. Πιτέλη ότι πιάνετε έναν από τους βασικότερους σφυγμούς του θέματος.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου το παράδειγμα που μας έφερες από τη ζωή σου είναι πολύ χαρακτηριστικό και καλά έκανες και μας το έφερες.Πως δη΄λαδή ο παπάς στο όνομα της Εκκλησίας και του Θεού, θέλει να μετατρέψει ένα παιδάκι σε ρομπότ της Εκκλησίας, κάνοντάς το να ντρέπεται για τα ωραιότερα πράγματα που δημιούργησε ο ίδιος ο Θεός!!!(Αν υπάρχει) Την άνοιξη, την ερωτική διέγερση, το φιλί. Το ίδιο κάνει και το Κ.Κ.Ε. !! Θέλει να φτιάχνει ρομποτάκια που να σκέπτονται με το μυαλό του κομμουνιστικού Θεού: Της κεντρικής επιτροπής. Έτσι Εκκλησία και Κ.Κ.Ε. συγκλίνουν ως πρός αυτό το θέμα!!! Πίστευε αν θέλεις αλλά ερεύνα! Σκέψου. Μην αφήνεις σταγόνα να πέσει κάτω. Κοσκίνιζε στη κρίση σου όσα σου λένε.
Αν Σπυρέτο μου πρέπει ένα παιδάκι να πάει να εξομολογηθεί, τι πρέπει να κάνουν οι όποιοι επίσκοποι και αρχιμανδρίτες που ξεσχίζονται στην ανομία;;; Αστεία πράγματα. Αυτά είναι για τους αθεράπευτα αφελείς μέχρι παθογένειας...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα… πρώτα-πρώτα θα συμφωνήσω με τον τίτλο της ανάρτησής σας.

Μυστήριο δεν είναι η εξομολόγηση, αλλά η Μετάνοια.

Η ίδια η μεταστροφή του νου, η βαθειά αλλαγή της καρδιάς και της πορείας του ανθρώπου, η στροφή του όλο και περισσότερο προς το Θεό και τους συνανθρώπους σε μια σχέση προσωπική και αγαπητική και όχι η ομολογία των όποιων πράξεων του. (η «εξαγόρευση των αμαρτημάτων» όπως ονομάζεται σήμερα στην εκκλησιαστική πρακτική…)

Είτε συμφωνήσει είτε διαφωνήσει, λοιπόν, κάποιος με όσα γράφετε, θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι η ανάρτησή σας ενεργοποιεί τη σκέψη και θέτει προβληματισμούς. Καταθέτετε άποψη και εμπειρία δημόσια για ένα θέμα που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές πληγές και αιτία πολλών και τραγικών ψυχικών ασθενειών στο χώρο των πιστών αλλά και κύριο λόγο απομάκρυνσης τους από την Εκκλησία.
Κυρίως όμως, στην ανάρτησή σας, παίρνετε θέση παραθέτοντας επιχειρήματα, κάτι που συμβαίνει σπάνια ή και καθόλου στις μέρες μας.

Φαίδωνα, είτε ως πιστός είτε ως σκεπτόμενος, έχετε επίγνωση του τι είναι ο άνθρωπος. Ελεύθερος νους, σκεπτόμενος και υπεύθυνος για τις επιλογές του. Αντίθετα οι πιστοί δεν έχουν… «πειστεί» από τους πνευματικούς ταγούς (σιγά μην το έκαναν αυτό οι παπάδες) ότι πλάστηκαν από τον Θεό ελεύθεροι.
«Όστις θέλει οπίσω μου ελθεί.», είπε ο Χριστός, απλά και ξεκάθαρα.
Οι κληρικοί, στην πλειοψηφία τους, θέλουν τους πιστούς υποταγμένους, αλλιώς τους προτιμούν εκτός Εκκλησίας. Όμως ο Χριστός θέλει να τον επιλέξουμε και να πάμε κοντά του. Θέλει να τον συναντήσουμε από έρωτα και όχι από τον φόβο της τιμωρίας.

Η Μετάνοια, λοιπόν, είναι μυστήριο επανασύνδεσης με το Χριστό και όχι αποσύνδεσης ή ενοχών και τιμωρίας.

«Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν.», λένε οι άγιοι γέροντες… και έτσι είναι.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Η εξομολόγηση, αρχικά, ήταν πράγματι δημόσια και ήταν απολύτως συνδεδεμένη με την Ευχαριστηριακή σύναξη, δηλαδή το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αφορούσε δε όσους είχαν αποκοπεί από το σώμα της Εκκλησίας. Αυτοί ομολογούσαν δημόσια τη μετάνοιά τους για να έχουν δικαίωμα Κοινωνίας.

Δικαίωμα στον «αφορισμό», στην απαγόρευση δηλαδή σε κάποιον να μεταλαμβάνει, είχαν μόνο οι Επίσκοποι οι οποίοι είχαν και δικαίωμα στην λύση του «αφορισμού», στην άφεση δηλαδή των αμαρτιών. (Το δικαίωμα του «δεσμείν και λύειν» που έδωσε ο Χριστός στους Αποστόλους)

Τότε οι Επίσκοποι ήταν και οι μόνοι που τελούσαν τα μυστήρια οι ιερείς έκαναν μόνο κηρύγματα. Δεν ήταν Δεσποτάδες οι Επίσκοποι. (αυτός είναι βυζαντινός αυτοκρατορικός τίτλος που κληρονόμησαν οι κληρικοί της εξουσίας και όχι της πίστης… όπως πολύ σωστά επισημαίνετε).
Ήταν διάδοχοι των Αποστόλων, άνθρωποι που είχαν τη Χάρη του Θεού, άνθρωποι που φλέγονταν από Θείο έρωτα. Γι αυτό και το σώμα της Εκκλησίας τους αποδεχόταν. Είχαν αγιότητα αυτό τους έκανε «ξεχωριστούς».
Η ζωή των Χριστιανών τότε ήταν φανερή και οι καρδιές ανοιχτές. Υπήρχε αγάπη. Ζούσε ο Χριστός μέσα στην Εκκλησία. Δεν ήταν θεωρίες, συμφέροντα, οργανωμένος θεσμός, αλισβερίσια με το κράτος και άλλα απεχθή και φοβερά.
Κυρίως όμως ΔΕΝ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΑΝ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ. Αυτή είναι η βασικότερη διαφοροποίηση του τότε και του σήμερα κι ας φαίνεται απλοϊκή.

Αυτά τα λίγο φλύαρα και περιττά κατά μίαν έννοια, τα γράφω για να δείτε, έστω και ελάχιστα, πόσο πολύ έχει παραποιηθεί η εκκλησιαστική ζωή. Πόσο έγινε «φασόν», «σύμβαση» και επάγγελμα η ιεροσύνη… Εξάλλου, τότε, οι Επίσκοποι εργάζονταν για να ζήσουν, δεν τρέφονταν από το εκκλησιαστικό ή το κρατικό ταμείο.

Αυτοί λοιπόν οι επαγγελματίες, οι εργολάβοι της πίστης, έκοψαν και έραψαν στα μέτρα τους όχι το λόγο του Χριστού, αλλά την ερμηνεία του. Επέτρεψαν στη δεισιδαιμονία, την άγνοια και το φόβο να ανθούν στην Εκκλησία και έφτιαξαν ένα μαγαζί προσοδοφόρο για όλους τους.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλία για το θέμα… είναι ατελείωτο.
Εγώ δεν θα πω τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ο πιστός. Θα πω τι πρέπει να κάνουν οι ιερείς.
Θα πρέπει να συναισθανθούν την αναξιότητά τους και την ευθύνη του ρόλου τους. Κυρίως… θα πρέπει να πάψουν να τρυπώνουν στα κρεβάτια των πιστών. Πουθενά και ποτέ δεν τους δόθηκε αυτή η εξουσία. Αντί λοιπόν να ελέγχουν τον κοσμάκη για τα ερωτικά του, ας ελέγξουν εαυτούς και αλλήλους για την φιλαρχία, την φιλαργυρία κλπ. Τα λοιπά ας τα αφήσουν στο Θεό… Μόνο εκείνος ξέρει και κρίνει.

Σήμερα που τιμούμε τη μνήμη του αγίου Νεκταρίου, αγαπημένου Δασκάλου της Θεολογίας και πνευματικού άνδρα, θα θυμίσω το εξής:
Ο άγιος γέροντας, όταν του εξομολογιόταν ένας μαθητής του ή ένα πνευματικό του παιδί κάτι, αντί να του επιβάλλει νηστεία, νήστευε ο ίδιος για να μην τον πληγώσει ή τον κάνει να ντραπεί.

Έτσι είναι οι άγιοι… από την ψυχή τους μεταλαμβάνουμε Χάρη, Αγάπη, Ταπείνωση… έτσι θα έπρεπε να είναι και οι ιερείς… θα έπρεπε να σηκώνουν στην πλάτη τους την «αμαρτία» του κόσμου και όχι να κατατρέχουν και να επιδιώκουν να εξουσιάζουν τους πιστούς. Αν δεν μπορούν, να μας το πουν… δημόσια.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Σπύρος Δαρσινός

Όσοι έχουν υποστεί ως παιδία την βία της εξομολόγησης, έχουν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό ενοχικές συμπεριφορές… την γλύτωσαν ίσως οι ποιητές… συνομιλούν βλέπετε απευθείας με το Θεό.
κ. Σπύρο μας… για να μην πω «μου»… διότι μου άρεσε τόσο πολύ το σχόλιό σας, που θα ήθελα να σας κλέψω λίγο από την παρέα και να γαληνεύω ακούγοντας τον γλυκό τρόπο με τον οποίο διηγείστε και τα πικρά.
Ίσως εκείνη η άνοιξη κι Πασχαλιά να σας έκαναν ποιητή… τα κόκκινα μάγουλα των κοριτσιών λίγο πριν η φυσική συστολή γίνει ενοχή… οι μυρωδιές της γιορτής… ο φόβος που ερχόταν αντιμέτωπος με την φύση και τη ζωή… ίσως…

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Σέβομαι τις θρησκείες καθώς και τη δική μας "τιμής ένεκεν" αγαπημένων μου που έχουν φύγει..
Δεν είμαι καλή χριστιανή για πολλούς αφού θεωρώ ώς οίκον του θεού τον ίδιο τον άνθρωπο...το μυαλό του...την καρδιά του..
Από εκεί μέσα μου δίνει κι'εμένα τις εντολές Του,κι'αν πέσω σε σφάλμα οι τύψεις είναι η "εξομολόγηση" και η συγνώμη που θα ζητήσω.."το μυστήριο της μετάνοιας"
Θυμάμαι με τρόμο ακόμα που στην πρώτη Δημοτικού έψαχνα να βρώ τί αμαρτίες έχω κάνει για να τις πώ όταν μου το ζήτησαν
Να είσαι καλά Πατριωτάκι

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Καλημέρα κύριε Θεοφίλου.

Επειδή δεν είμαι σχετική,το εδήλωσα άλλωστε ,προσπάθησα προσεκτικά και με μετριοπάθεια να προσεγγίσω το θέμα .Αυτό που εσείς κατονομάσατε διπλωματία...
Ας είναι.
Νομίζω ότι δεν περιορίστηκα μόνο στην επισήμανση της αξίας της ενημέρωσης που έλαβα από το κείμενό σας για πράγματα που αγνοούσα . Πως γινόταν τότε η εξομολόγηση π.χ.
Είναι αυτονόητο ότι τις "θέσεις σας" αξιολόγησα και μέσα από την επικοινωνία αυτή εξέθεσα απερίφραστα τις δικές μου, που ύστερα από μια δεύτερη ανάγνωση μπορεί να γίνουν νομίζω πιο ευκατάληπτες.
Ευχαριστώ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Λυγερή
κ. Βασιλείου και η ενημέρωση έχει τη θέση της και αρκούντως χρειαζούμενη είναι. Αλλά στο καφενείο παράγονται θέσεις.
Σε μια Ελλάδα, όπου όλα στρογγυλοποιούνταικαι εξωραϊζονται για να τα έχουμε με όλους καλά, σε μια Ελλάδα που αποφεύγεται η ευθεία σύγκρουση απόψεων (για λόγους μιας πολιτικής -Της μη δυσαρέστησης) και οι διαφωνίες (που είναι υγιέστατο στοιχείο) διοχετεύονται συνήθως υπόγεια, το Καφενείο όχι μόνο τολμά να παίρνει θέσεις που θεωρούνται ταμπού, αλλά οι τολμηρές του θέσεις έχουν γίνει καθημερινότητα.
Συνεπώς ακόμα κι αν υπάρχουν στοιχεία ενημερωτικού χαρακτήρα στις αναρτήσεις, αυτές δεν υπηρετούν την ενημέρωση αλλά στηρίζουν τις θέσεις που παίρνει το καφενείο. Σιγά μη περίμεναν οι θαμώνες του Καφενείου να ενημερωθούν από μένα, όταν τα Μ.Μ.Ε. βομβαρδίζουν τους πάντες. Θέσεις μας λείπουν κ. Βασιλείου θέσεις τολμηρές που θα μας ενεργοποιήσουν να σκεφθούμε και να κατανοήσουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και να μας κάνουν να σταθούμε "απέναντι" όπου χρειάζεται. Θετικό θα είναι ακόμη για μένα, αν υπάρξει και μια ισχυρή και πειστική διαφωνία, που θα με κάνει να πιστέψω ότι μια θέση μου είναι λανθασμένη και ότι έχω να μάθω από αυτόν που τόσο πειστικά διαφώνησε. Πάντως ενημέρωση τα όσα γράφω δεν είναι σε καμία περίπτωση...
Να 'στε καλά

Αθηνά είπε...

.Η εξομολόγηση κυρίως έξω από τα πλαίσια της οποιασδήποτε εκκλησίας είναι ανάγκη ισχυρή και μερικές φορές επιθυμία βασανιστική. Και δεν είναι να σου συγχωρεθούν οι αμαρτίες με τρόπο μυστηριακό, έχεις την ανάγκη να μοιραστείς, πράγματα, σκέψεις , συναισθηματα που είτε σε βαραίνουν γιατί τα έκανες είτε γιατί σε οδηγούν σε μελαγχολία γιατί δεν τα έκανες. Κι αν είσαι πιστός, ακόμα και με τον εύκολο και επιπόλαιο τρόπο που είναι οι περισσότεροι, καλά κάνεις και προσφεύγεις στον εξομολογητή κι αν αυτό ελαφρώνει την ψυχή σου ακόμα καλύτερα.Και αλήθεια απορώ με κάποιους που επικαλούνται την ελευθερία του ατόμου, ότι μπορεί να διαχειρίζεται τη ζωή του μόνος του.Αυτό θα ήταν ωραίο και μεγαλειώδες αν τα ανθρώπινα όντα έφταναν σε άλλα επίπεδα συνειδητότητας και ομορφιάς.Εμείς οι πολλοί δεν αντέχουμε τη μεγάλη ελευθερία και τρέχουμε να ενταχτούμε σε ομάδες. Δεν μας αναγκάζει κανείς παρά μόνο η σχεδόν ενστικτώδης γνώση του πόσο είμαστε ελλιπής.
Και ναι είναι αλήθεια πως ο χριστιανισμός προσαρμόστηκε και προσαρμόζεται στα μικρά μέτρα των μικρών ανθρώπων.Ευτυχώς όμως υπάρχουν και κάποιοι που δεν είναι μικροί,, υπάρχουν και κάποιοι που διατηρούν μέσα τους την ιερή νοσταλγία του θεού, του χριστού, των πρώτων χρόνων του χριστιανισμού.
(Έχει συνέχεια)

Αθηνά είπε...

Και συνεχίζω, αν και για να σας εξομολογηθώ νιώθω κάπως γελοία...σαν να κάνω κήρυγμα. Τέλος πάντων το ξεπερνώ και εκτίθεμαι...
Λοιπόν Φαίδωνα, θα σου ομολογησω πως όλο το άρθρο σου παρ' όλο που λέει πολλά πράγματα σωστά , εμένα μου άφησε δυσάρεστη αίσθηση. Πρώτα πρώτα ο τίτλος..εργαλείο εξάρτησης και εξουσίας...πολύ βαρύγδουπο και για μένα μακράν της αληθειας.Η εκκλησία σήμερα και με τον τρόπο που λειτουργεί ασκεί εξουσία στις τελευταίες γιαγιούλες του 1925 μέχρι και λίγων ακόμα χρόνων και κάποιων άλλων που έτσι κι αλλιώς επιθυμούν κάποιον να ασκεί εξουσία πάνω τους. Μετά περνάς στην ειρωνεία .."αποκλειστικός αντιπρόσωπος" και μετά στη συνολική απόρριψη μιας ομάδας "παπαδαριό" Και για να εξηγούμαστε , δεν ανήκω στην ορθόδοξη εκκλησία παρά μόνο εν μέρει ανήκω περισσότερο στην εκκλησία της πεντηκοστής κι εκεί πάλι εν μέρει και εν μέρει σε πολλές άλλες εκκλησίες.Δεν έχω εξομολογηθεί ούτε μία φορά στη ζωή μου σε παπα παρά μόνο σε φίλη μου και φωναχτά στον εαυτό μου.Αυτά για να μη νομίσεις πως υπαρασπίζομαι κάτι με πάθος. Δυστυχώς μου λείπει το πάθος αν και πολλές φορές το επιθύμησα αλλά ...τίποτα κάτι διαστήματα μικρών ενθουσιασμών και μετά πάλι στο δρόμο...Θεωρώ λοιπόν την κριτική σου εύκολη σαν άνθρωπος που στέκεται μόνο παρατηρητής , σαν άνθρωπος που ποτέ δεν σε έχει αγγίξει κάτι από την εκκλησία παρά μόνο με το τρόπο της λογικής και μάλιστα της απορριπτικής λογικής, θεωρώ λοιπόν πως σου διαφεύγουν ουσιαστικά πράγματα που τα γνωρίζουν μόνο όσοι έχουν βιωματική σχέση με την εκκλησία και το θεό και μάλιστα αυτά δεν είναι μεταδόσιμα δια λόγου...Για πες μου όμως αγαπητέ Φαίδωνα θα μπορούσες να μιλήσεις επαινετικά γενικώς για μια ομάδα 'οπως οι ποιητές, οι ηθοποιοί, οι λογοτέχνες με τη σκέψη πως όλοι είναι άψογοι. Εγώ πιστεύω πως το μόνο που μπορεί κανείς να πει για όλες τις ανθρώπινες ομάδες είναι πως υπάρχουν παντού οι καλοί, οι άξιοι και οι ανάξιοι. Και τέλος είναι αλήθεια πως όταν κάποιος ασχολείται με το θέμα του θεού η τον απορρίπτει και δέχεται την αθεία ως τρόπο ζωής και όχι ως μετερίζι για πόλεμο με την υπάρχουσα θρησκεία κι ακόμα καλύτερα επιδιώκει να μεταδώσει εικόνες από τον τρόπο ζωής ενός άθεου που ίσως για κάποιους να είναι και ωραίος. Γιατί αυτό ζητάμε.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Δεν είμαι επί παντός επιστητού, για να έχω θέσεις και μάλιστα απυρόβλητες για το κάθε τι.
Απόψεις όμως έχω και τις διατυπώνω χωρίς καμία προσπάθεια στρογγυλοποίησης και εξωραϊσμού και με κανέναν δεν με ενδιαφέρει να τα έχω ιδιαίτερα καλά χωρίς όμως και να επιδιώκω κατά μέτωπο σύγκρουση μαζί του.
Θεωρώ ότι η κατάθεση άποψης διαμορφώνει θέση. Και αν δεν είναι θέση αυτή που διατυπώνω όταν λέω :
«Χωρίς καμιά προκατάληψη ή εναντίωση προς το κλήρο, θεωρώ ότι έχει ύψιστο χρέος απέναντι του Θεού, των ανθρώπων αλλά και του εαυτού του να κάνει μια γενναία εξομολόγηση των αμαρτιών του που θα τον οδηγήσει σε ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗ . Μόνο τότε ο σκεπτόμενος Χριστιανός θα δημιουργήσει μιαν σεβαστή αλληλέγγυα σχέση και συνύπαρξη μαζί του όχι μόνο στους κόλπους της εκκλησίας αλλά και έξω στην κοινωνία . Έχουμε ζωντανά φωτεινά παραδείγματα κληρικών που ακολούθησαν αυτό τον δρόμο της Αρετής και άγιασαν εν ζωή στην συνείδηση των χριστιανών.»
Τότε τι είναι;;
Δεν έγραψα εγώ πουθενά, κι αν κάνω λάθος διορθώστε με, ότι το «Καφενείο» είναι κέντρο ενημέρωσης πολιτών . Απλά είπα ότι έμαθα κάτι που δεν ήξερα .. Που είναι το κακό; Για όλα τα πράγματα υπάρχει η πρώτη φορά.
Με την ελπίδα ότι η παρέμβασή μου δεν υποβάθμισε το πνεύμα της σελίδας σας ,
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και αντεύχομαι να είστε πάντα καλά.

korinoskilo είπε...

η τελευταια παραγραφος εκφραζει εμενα απολυτα.... ο καθενας μπορει να επικοινωνει με τον θεο του οπως θελει αυτος ..... για το τι ειναι αμαρτια και τι οχι .... δεν νομιζω να μπορει να το κρινει κανενας ανθρωπος και ας ειναι ,,εκπροσωπος,, του θεου
δεν εχω εξομολογιθει με την εννοια που το εχει η εκκλησια ποτε ουτε προκειτε να το κανω νομιζω :)


καλησπερες

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Big Mama
Mama υποθέτω πως όλοι περίμεναν το σχόλιό σου άσχετα με το ότι ο καθένας έχει τη γνώμη του, ώστε να δούμε το θέμα και από την πλευρά της θεολογίας της οποίας είσαι φορέας.Πρέπει να πω ότι χαίρομαι να διαβάζω και να ακούω μία θεολόγο , σύγχρονη, με ανοιχτά τα μάτια και το πνεύμα, όχι μόνο να γνωρίζει τη Δογματική της θρησκείας ή των θρησκειών αλλά να γνωρίζει και να ομολογεί και τις πληγές της Εκκλησίας. Χαίρομαι να συνομιλώ με ανθρώπους απαλλαγμένους από τον φανατισμό, που κρίνουν αυστηρά τα κακώς κείμενα από έγνοια και αγάπη, και έχουν σεβασμό, ακόμα κι αν διαφωνούν, στην άποψη των άλλων. Ο τρόπος σκέψης σου δεν συναντάται εύκολα στο χώρο της θεολογίας, όπου η λέξη κριτική είναι δυσδιάκριτη στο λεξιλόγιο. Με βάση όλα αυτά το σχόλιό σου είναι πολύτιμο για το θέμα της ανάρτησης.

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι όπως είναι κωδικοποιημένη η επεξήγηση της θρησκείας,χωρίς δηλαδή να προσαρμόζεται στις σύγχρονες πιέσεις,αλλα και στο...στένεμα που την έχει αναγκάσει η εφευρετική επιστήμη ,ώστε να παίρνει την κατάλληλη βοηθητική θέση και στάση ,ναι σε πολλές περιπτώσεις μιλάει,σαν να μιλάει σε γυναικούλες του 1920.
Ενας "πιστός"που εχει στοιχειώδη παιδεία και θέλει να αποφωρτιστεί από το βάρος αμαρτημάτων του-που δεν εστιάζονται ανάμεσα στα σκέλια,οπως πολύ σωστά λέει η ΜΠΙΓΚ ΜΑΜ- αλλά από λάθη και πτώσεις του που έβλαψαν τον ίδιον ή τον πλησίον του ,δεν εχει παρά να καταφύγει πρώτα στον εαυτό του ,να κάνει την αυτοκριτική του και να επαναπροσδιορίσει την σταση του.Κι αν δεν μπορεί ? να βρει εναν ψυχολόγο[αυτοί κρίνουν τα αμαρτήματα σε συνάρτηση κι άλλων πραγμάτων και ξεγυμνώνουν τα...φυτευτά ]έναν φίλο ή και έναν παπά που είναι φίλος και να κάτσουνε να τα πούνε.Η προσευχή είναι δύσκολη υπόθεση ,πρέπει να την συνδέσεις με το δικό σου όρθωμα στον ψηλότερο εαυτό σου,αλλιώς όταν πάς ζβάρνα, ανακουφίζει προσωρινα χωρίς να παραμεράει το πρόβλημα
Εκτός τούτου,αν γίνει εμμονή
γίνεται και εξάρτηση που κάνει και την....παραπανήσια αναπνοή αμάρτημα .
Διάβασα με προσοχή τα καλοεκφρασμένα σχόλια και είδα ότι στη βάση τους συμφωνούν με την ανάρτηση.Και εκει που υπάρχει διαφορετική άποψη,είναι χρήσιμο να υπάρχει,γιατί το σωστό βγαινει μπροστά με την αντιμαχία του δευτερεύοντος.Σας...εξομολογούμαι ,
πιστεύω στην τολμηρή θέση οταν έχει το πρόσωπό της στο φως ,την πιστεύω έστω κι όταν πατάει πάνω σε λουλούδια θερμοκηπίων.

οινοχόος είπε...

BIG MAMA
Σας εξολογούμαι,επίτηδες γίνουμαι λίγο...ελκυστικός γιατί δεν εχω τις γνώσεις σας.Ασε,που σας γεμίζω συνέχεια τα ποτήρια γιά να με βλέπετε σε καταχνιά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Συμφωνώ απόλυτα ότι η εξομολόγηση εκτός εκκλησίας, σε φίλο, φίλη, συγγενικό πρόσωπο, ερωτικό σύντροφο, είναι αληθινή ανακούφιση και μεγάλο δώρο, όπου τούτο είναι δυνατόν να γίνει.
Αλίμονο σε κείνους που δεν μπορούν να διαχειριστούν τη ζωή τους και μεταβάλλονται σε έρμαια στα χέρια επιτήδειων. Δεν χρειάζονται υψηλά επίπεδα συνειδητότητας για να διαχειρίζεται κάποιος τη ζωή του. Αίσθημα αξιοπρέπειας χρειάζεται και αυτοεκτίμηση. Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος, και όπως λέει η Mama, ο Χριστός αναγνωρίζοντας αυτήν την ελευθερία είπε: "Όστις βούλεται οπίσω μου ελθείν".
Λυπάμαι που σε δυσαρέστησα με τον βαρύγδουπο , όπως τον χαρακτήρισες τίτλο μου, αλλά δεν βρήκα κομψότερα λόγια για τις πατέντες της Εκκλησίας.
Πάντως,είσαι εκτός πραγματικότητας αν νομίζεις ότι η Εκκλησία ασκεί εξουσία μόνο στις γιαγιούλες που γεννήθηκαν το 1925...Η Εκκλησία είναι πανίσχυρη εξουσία στη χώρα μας, βρίσκεται σε διαρκή εναγκαλισμό με το κράτος και επιβάλλει τις θελήσεις της, εμποδίζοντας το κράτος να λειτουργήσει σωστά, έχει τεράστια περιουσία και μας εξαναγκάζει να πληρώνουμε τους μισθούς των ιερωμένων κάθε βαθμίδας. Θέλεις κι άλλη εξουσία; Θυμήσου τα συλλαλητήρια του Χριστόδουλου με τις ταυτότητες, το πλήθος των φανατικών της Εκκλησίας, την πατριδοκαπηλία του Χριστόδουλου, που έφερε ως και την σημαία της Αγίας Λαύρας , κάτω από την οποία κηρύχθηκε η επανάσταση του 21!!!!!!! Ελπίζω σου φτάνουν αυτά περί εξουσίας...
Οι ειρωνικές εκφράσεις που χρησιμοποιώ, μπορεί να μην σου αρέσουν, αλλά έχουν ως αιτία τα έργα και τις ημέρες του κλήρου.
Μου κάνει εντύπωση όταν λες ότι ανήκεις μερικώς, στην Ορθοδοξία, μερικώς στους Πεντηκοστιανούς, μερικώς σε άλλα δόγματα. Σε κανένα δεν βρήκες πληρότητα;; Από όλα τα δόγματα είσαι δυσαρεστημένη; (Περισσότερο κι απ' τον τίτλο μου;) Αν κατάλαβα καλά θέλεις να ανήκεις
κάπου και δεν μπορείς; Ας είναι. Δικαίωμά σου να κάνεις ή να μην κάνεις ότι θέλεις.
Εδώ θα αναφέρω μια φράση που αναφέρει η Λυγερή στο σχόλιό της, την οποία θεωρώ υγιή θέση και σεβαστή. Λέει λοιπόν:

"Με το ΘΕΟ μου όμως, τ’ ορκίζομαι, τα έχω πολύ καλά μαζί του,. Έχουμε μιαν εντελώς δική μας διαπροσωπική επικοινωνία και του οφείλω αν μη τι άλλο την πίστη μου στην Ζωή."

Θεωρείς λοιπόν την κριτική μου εύκολη μέσω μιας απορριπτικής λογικής , επειδή όπως λες, δεν με άγγιξε τίποτα από την Εκκλησία. Μπαίνεις στα προσωπικά μου λοιπόν, αντί να κρίνεις μόνο τις απόψεις μου!! Σε παραπέμπω λοιπόν στην ανάρτησή μου "Πάσχα-Πάθος-Ποιητής" για να πάρεις μια γεύση για το τι με αγγίζει, ώστε να πάψεις να κελαϊδάς ανεξέλεγκτα. Ενώ εσένα που σε αγγίζουν όλα, έχεις πάρει τις Εκκλησίες των διαφόρων δογμάτων με τη σειρά. (Και των μαρτύρων του Ιεχωβά;;;)
Δεν έχεις το δικαίωμα Αθηνά να μου βάζεις ταμπέλες κατατάσσοντάς με ως άθεο, επειδή κρίνω τα κακώς κείμενα και επειδή απ' όλο το κείμενό μου διαλέγεις αποκομμένες καποιεςς φράσεις. Το κείμενό μου χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο μέρος που γράφω ότι σκέπτομαι ως πιστός και το δεύτερο μέρος εκεί που γράφω ότι σκέπτομαι ως άθεος.
Αν μου επιτρέπεις να έχω ακόμα το δικαίωμα να μην ανήκω ούτε στο μηδενισμό της αθεΐας, ούτε σε μια Εκκλησία που είναι "Νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου". Να μου επιτρέψεις το ακριβό τίμημα, εφ' όσον το πληρώνω, του να μην ανήκω.
Για τους ποιητές και τους λογοτέχνες ασφαλώς και δεν μπορώ να πω ότι είναι όλοι καλοί. Θα είχα μάλιστα πολλά αρνητικά σε βάρος τους. Δεν είναι όμως το ίδιο με τους παπάδες. Αυτοί "υποτίθεται ότι γίνονται ιερωμένοι για να υπηρετήσουν τον ΘΕΟ, τον ΑΝΘΡΩΠΟ, το ΚΑΛΟ. Να γίνουν πρότυπα. Ασφαλώς και θα υποπέσουν σε σφάλματα και ολισθήματα. Αλλά αν αυτά γίνονται επαναληπτικά και χωρίς ντροπή, τότε καλά θα κάνουν να βαδίσουν προς την ΕΞΟΔΟ, όπου του περιμένει η λαχανογορά του Αγίου Ιωάννη Ρέντη με τις φορτοεκφορτώσεις λαχανικών και φρούτων και τους πάγκους της...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Λυγερή
Αγαπητή μου φίλη, μπορεί να ισχύει στην κοινωνία η ρετσέτα, για άλλον να μιλούν και άλλον να εννοούν, αλλά αυτό δεν ισχύει στην περίπτωσή μας. Προσωπικά, μιλώ ευθεως για ό,τι θέλω να πω, στο αρμόδιο πρόσωπο. Σας εξήγησα ότι δεν είναι ενημερωτικες οι αναρτήσεις μου, μου εξηγήσατε τη θέση σας γι αυτό, τη δέχομαι΄και έληξε το θέμα. Τωρα τα όσα περιέγραψα για τα ισχύοντα στην κοινωνία περί στρογγυλεμάτων και περί πολιτικών της μη δυσαρέστησης, είναι αναμφισβήτητες αλήθειες, αλλά προς Θεού δεν αφορούν εσάς. Περιέγραψα ένα κλίμα που όλοι γνωρίζουμε, για να δείξω πως λειτουργεί το Καφενείο.
Μέσα στη βιασύνη μου βέβαια να σας εξηγήσω όλα αυτά, παρέλειψα (κακώς αλλά άθελά μου) να σας τονίσω την αξία και υγεία των θέσεών σας που παραθέσατε στο πρώτο σας σχόλιο και τις οποίες σέβομαι. Δεν υπάρχει καμία παρεξήγηση λοιπόν τουλάχιστον από πλευράς μου και σας παρακαλώ να σχολιάζετε ακριβώς όπως το κάνετε: Σα να είμαστε όλοι παρέα και θέλουμε να ακούσουμε ο ένας τον άλλον.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ ελίτσα
Ενδιαφέρουσα η άποψή σου:

" Δεν είμαι καλή χριστιανή για πολλούς αφού θεωρώ ώς οίκον του θεού τον ίδιο τον άνθρωπο...το μυαλό του...την καρδιά του..''

Θα με απασχολήσει.

Όσο για τον τρόμο που ένιωσες όταν σε πίεζαν μαθητούδι του δημοτικού , να βρεις με το ζόρι αμαρτίες που έκανες , για να αιτιολογηθεί η διαδικασία της εξομολόγησης, μοιάζει με βιασμό της παιδικής ψυχής. Κι αυτό το κάνει η εκκλησία και οι γονείς υπό την επίδραση και την εξάρτηση της εκκλσιαστικής εξουσίας...
Τώρα όμως ξέρεις...
Γειά σου πατριώτισα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@korinoskilo
Είσαι ξεκάθαρη φίλη μου και ξέρεις που πατάς κατά τη δική μου άποψη.

Ανώνυμος είπε...

Αφού υπάρχουν άνθρωποι που ασκούν κριτική σε τέτοια θέματα και τα φέρνουν για συζήτηση, υπάρχει ελπίδα.

"Ο Παράξενος"

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητοί φίλοι… θα μοιραστώ μαζί σας την μικρή εμπειρία από τα χρόνια των σπουδών μου στη Θεολογική.
Εγώ δεν προερχόμουν από εκκλησιαστικούς ή παρεκκλησιαστικούς κύκλους και δεν είχα τις επιδράσεις που δέχονται χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι άνθρωποι και γι αυτό το λόγο έβλεπα εξ αρχής το πρόβλημα. Δεν ήμουν και δεν είμαι όμως η μόνη. Καθηγητές, ψυχολόγοι, ιερείς, πιστοί με κάθε ιδιότητα… βλέπουν και έχουν αρχίσει και μιλούν για την αρρώστια που εξαπλώθηκε στην Εκκλησία ως επιδημία. Την βαθειά και επικίνδυνη ψυχική και πνευματική εξάρτηση, δηλαδή, από τους «πνευματικούς» και την δημιουργία εκκλησιαστικού star system καθώς και εκκλησιαστικούς savoir vivre...

Γνώρισα παιδιά, σαν τα κρύα τα νερά, που ντύνονταν και φέρονταν σαν κλωνοποιημένα ζόμπι. Παιδιά με τόσες ψυχικές διαταραχές, με τέτοιο αίσθημα φόβου που δεν μπορούσαν να αρθρώσουν λέξη και άποψη. Γνώρισα παιδιά που ο «πνευματικός τους» τους απαγόρευε να φιληθούν με το ταίρι που αγαπούν.
Αγόρια που ήθελαν να γίνουν έγγαμοι κληρικοί - διότι ήδη είχαν γνωρίσει και αγαπούσαν κάποια κοπέλα - και ο «πνευματικός» τους τα προωθούσε να ενταχθούν στον άγαμο κλήρο-με απώτερο σκοπό φυσικά την εξουσία και τη δόξα.
Γνώρισα ενήλικες με τικ και συμπλέγματα. Ανθρώπους ενοχικούς με το βλέμμα στραμμένο στο κακό και στην υπόδειξη της «αμαρτίας».
Γυναίκες που δεν έβαφαν τα μαλλιά τους ή δεν έκαναν αποτρίχωση, επειδή ο καλλωπισμός είναι «αμαρτία»…
Γνώρισα ανθρώπους που για κάθε τι που έκαναν ρωτούσαν τον «πνευματικό» τους… από την μάρκα του αυτοκινήτου που θα έπαιρναν ως και το αν θα αλλάξουν κάποιο έπιπλο στο σπίτι τους.

Δεν μπορώ λοιπόν να μιλήσω ελαφρά και απέξω απέξω για το θέμα που βάζει η ανάρτηση.

Δεν είμαι «μοντέρνα» Θεολόγος εγώ που σας τα λέω αυτά. Αντίθετα, είμαι βαθειά προσηλωμένη στην παράδοση. Προσπαθώ όμως να έχω ανοιχτά μάτια και νου και δέχομαι με χαρά το συμπέρασμα του οικοδεσπότη μας… όχι γιατί με βολεύει, αλλά γιατί είναι στόχος ζωής για μένα.

Έγραψα στο προηγούμενο σχόλιό μου: «Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν.».

Σας παρακαλώ λοιπόν να σκεφτείτε τη σημασία αυτής της ρήσης. Προσπάθησα μέσα από τη φράση αυτή να προσδιορίσω τη διαφορά των δύο τόσο παρανοημένων εννοιών.

Δεν θέλω να λέω πολλά Θεολογικά… δεν βοηθούν. Προσπαθώ όμως να παραμείνω στην ουσία του θέματος της ανάρτησης και, αν είναι δυνατόν, να αποσαφηνίσω κάποια πράγματα.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Πρώτος πολίτης του Παραδείσου είναι ο δεξιός ληστής, αυτός που είπε απλά: «Μνήσθητι μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία σου.». Αυτός που απλά Τον πίστεψε, που συναισθάνθηκε τη θέση του δηλαδή και αφέθηκε στο έλεος Του.

Μέγας μετανοών είναι ο Πέτρος που αρνήθηκε τρεις φορές το Χριστό και Δάσκαλό του. Όταν συναισθάνθηκε όμως ότι αρνήθηκε τον άνθρωπο που ισχυριζόταν ότι αγαπούσε πιο πολύ από όλους, «έκλαυσε πικρώς», λέει το Ευαγγέλιο.
Μια μικρή στιγμούλα τον κοίταξε ο Κύριος στα μάτια και αναλύθηκε από μέσα του ένας χείμαρρος πικρά δάκρυα.

Αν λοιπόν θέλουμε να μιλάμε για μυστήριο, θα μιλάμε για τη Μετάνοια.
Αυτό το μυστηριακό που συντελείται μέσα μας και που δεν είναι απτό και περιγραφόμενο.

Η εξομολόγηση, έτσι όπως γίνεται σήμερα, είναι απλά μια βολική πρακτική.
Η εντολή τους Χριστού: «εξομολογείσθε αλλήλοις» είναι εντολή αγάπης, όχι κατάκρισης. Λέμε πολλές φορές, ότι τα μυστικά μας μπορούμε να τα πούμε στους φίλους μας… στους αγαπημένους μας… σ’ αυτούς που κατοικούν στην καρδιά μας.
Ε, αυτό εννοούσε ο Χριστός ως Εκκλησία. Τους ανθρώπους εκείνους που τους ενώνει τόσο βαθειά αγάπη που ανοίγουν ο ένας την καρδιά του στον άλλο με τρόπο αβίαστο και φυσικό. Θα σας ξεχωρίζουν για την αγάπη που έχετε μεταξύ σας… έλεγε στους μαθητές Του. Αφού λοιπόν έχει χαθεί η αγάπη, όλες οι υπόλοιπες αλλαγές είναι διαστροφές του Θείου λόγου. Η Εκκλησία τις λύσεις που έχει βρει τις ονομάζει «κατ’ οικονομία» λύσεις… και φυσικά κόβει και ράβει αυτή την «οικονομία» στα βολικά μέτρα της. Ελέγχει το κρεβάτι και αφήνει την κακότητα να αλωνίζει ανενόχλητη.

Ας διδάξουν οι ιερείς τον λόγο του Κυρίου και την Αλήθεια, ας παραδειγματίσουν με την καθαρότητα του βίου και της καρδιάς τους, ας αφήσουν την πόρτα ανοιχτή για να έρθει ο άνθρωπος κοντά στο Θεό και τότε τα λέμε…
Δεν μπορεί να κρατάμε από τη διδασκαλία του Χριστού ό,τι μας βολεύει.
Ούτε οι πιστοί, ούτε ο κλήρος.

Φυσικά υπάρχουν και τίμιοι και άξιοι ιερείς… και άγιοι υπάρχουν στην Εκκλησία. Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι το κακό που προκαλούν στον άνθρωπο και στην ίδια την Εκκλησία, ακόμη και ως θεσμό, αλλά και στην κοινωνία οι εκκλησιαστικοί «διάβολοι».

Διάβολος είναι ο διαβολεύς, ο εισαγγελέας, ο κατήγορος… Σκεφτείτε το λίγο. Τίνος το ρόλο παίζουν οι ιεροκατήγοροι και οι ελεγκτές του βίου;

Αυτά τα… πολλά και ελπίζω να βοηθώ λίγο και να μην περιπλέκω τα πράγματα με… θεολογικούρες.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
ελίτσα

Αγαπητή φίλη του Καφενείου... επίτρεψέ μου μια μικρούλα κουβέντα.

Ο άνθρωπος είναι ναός Θεού. Αυτό το απλό πραγματάκι μας το λέει ο Παύλος και αργότερα οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Θεός δεν κατοικεί στους χειροποίητους ναούς αλλά μέσα μας... στα σώματά μας... στις ψυχές μας... στις καρδιές.

Αυτά λεέι ο Παύλος...οι Πατέρες και ο ίδιος ο Χριστός.

Πες λοιπόν σε όσους δεν σε θεωρούν "καλή Χριστιανή"... να ανοίξουν και κανένα βιβλίο ή έστω τις καρδιές τους.

Την καλησπέρα μου.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Σπύρος Δαρσινός...

Είστε ένας κόφτης εσείς... μέγας.

Την καλησπέρα μου

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ευχαριστώ Big Mama
γι'αυτή την μικρή κουβέντα.
Μου έιπατε πράγματα που δεν τα ήξερα δεν τα είχα διαβάσει...μόνο τα ένοιωθα.
καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα, γεια σου,
Χρειάζεται κάποιος να μιλά με κεραυνούς κι αστροπελέκια στις ασθενικές κι αποκοιμισμένες αισθήσεις και στα σκοτεινά κελιά των φαιοφόρων κακοπροαίρετων δούλων και τοποτηρητών της ρατσιστικής ψευδευλάβειας. Χειρότερο πράγμα από το να λες ψέματα είναι να τα πιστεύεις.
Ο Ελληνας πιστεύει μόνο σε ότι ορθολογικά αποδεικνύεται και το χρησιμοποιεί αν είναι ωφέλιμο για την ψυχοσωματική του γαλήνη και την ηθονοητική του διάπλαση.
Πίσω από τις σκέψεις και τα συναισθήματα του ανθρώπου βρίσκεται ένα δυνατό είμαι, ένας άγνωστος σοφός, είναι ο εαυτός του. Βιώνει μέσα στο σώμα του, είναι το σώμα του. Κάποιος Ελληνας Λακεδαιμόνιος, ο Χίλων, πριν 27 κάπου αιώνες, άφησε ως ανάθημα στους Δελφούς το "γνώθι σεαυτόν." Και είναι μέχρι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα (αν όχι το μελαλύτερο) φιλοσοφικά ζητήματα του ανθρώπου. . .
Το θέμα της ανάρτησης, Φαίδωνα, μ'εβαλε ν'αναρωτιέμαι αν σε κάποιο γυρισμό στο σπίτι του ο Ελληνας - και κάθε άνθρωπος - δε θα χρειάζεται να σκύβει σε ψηλές πόρτες και σε μικρούς ανθρώπους.
Νa'σαι καλά,
Νίκος Λιψάνος, Manhattan

Βαγγέλης Πολέμης είπε...

Παρ' ότι δάσκαλος νιώθω σαν μαθητής
μπροστά σ'αυτό τον χείμαρο των επιχειρημάτων από οικοδεσπότη και σχολιαστές.Πιστεύω πάντως πως αυτός που εξομολογήται σε άνθρωπο που δεν εμπιστεύεται την κρίση του και την ηθική του αμαρτάνει διπλά κατά του εαυτού του .
Οταν ανοίγεις την ψυχή σου σε κάποιον πρέπει να είσαι σίγουρος ότι δεν θα της πετάξει μέσα λάσπη.

Αθηνά είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα ,
Προσπαθώ να μην κελαϊδώ ανεξέλεκτα..Άθεο δε σε χαρακτηρίζω εγώ αλλά σε κάποια παλιά σου ανάρτηση που δεν μπόρεσα να τη βρώ εσύ το δηλώνεις αυτό και δεν σημαίνει πως είμαι αντίθεταη σε μια τέτοια δήλωση.Τώρα αν έχω διακαή πόθο να ενταχτώ κάπου, δε θα το έλεγα ακριβώς έτσι αλλά ναι είναι αλήθεια πως ψάχνω παντού και δεν έχω βρει κάτι ολοκληρωμένο σε επίπεδο εκκλησίας (συνάθροισης πιστών) γι' αυτό κινουμαι λίγο ως μέλισσα.Το μόνο που αποδέχομαι χωρίς επιφυλάξεις είναι το ευαγγέλιο , όχι τις πράξεις των αποστόλων.Και δεν κατάλαβα καλά το διαχωρισμό που κάνεις ανάμεσα στις απόψεις σου και τα προσωπικά σου. Οι απόψεις σου δεν είναι προσωπικά;
Όταν μιλάω για την εξουσία της εκκλησίας ασφαλώς και δεν αναφέρομαι στην εκκλησία ως νομικό πρόσωπο , υπόσταση που δε θα έπρεπε να την έχει μια αληθινή εκκλησία αλλά στην εξουσία που ασκεί στις ψυχές και στην καθημερινότητα των ανθρώπων.Όσο για τους ανθρώπους που περιγράφει η μάμα που έχουν αρρωστημένη εξάρτηση από την "εκκλησία" ασφαλώς και είναι αλήθεια και αυτές οι ομάδες σε όποια θρησκεία και ήταν και στους αρχαίους χρόνους πάντα θα ήταν άρρωστα εξαρτημένοι . κι εδώ επιμένω η ελευθερία δεν εύκολη υπόθεση και στην πραγματικότητα πολύ λίγα είναι τα αληθινά ελεύθερα άτομα. Ακόμα και η ρήση 'Όστις βούλεται οπίσω μου ελθείν..δεν είναι πραγματική ελευθερία γιατί αν δε θέλεις και δεν ακολουθησεις θα υποστείς τις συνέπειες αιώνιας τιμωρίας.. και κάπου αλλού λέει πόσα πράγματα θα πρέπει να αρνηθείς και πόση απολυτότητα και πάθος θέλει το να είσαι ακόλουθος του Χριστού. Η σχέση με το θεό έστω και σε προσωπικό επίπεδο ποτέ για μένα δεν είναι μια ήρεμη κατάσταση, αλλά μια σχε΄ση συνεχούς αναζήτησης. συνεχών ερωτήσεων, γιατί ετούτο , γιατί εκείνο, και όχι ότι κάποτε θα καταλάβω... αλλά η διαρκής δυστυχία του κόσμου, ο διαρκής πόνος με κάνει να βρίσκομαι σε μια διαρκή διαπραγμάτευση μαζί του, αλλά πάντα παρών στην καθημερινότητά μου.Όσο για την εξομολόγηση στην προσευχή μας..Δεν υπάρχει πιο αυτάρεσκο πλάσμα από τον άνθρωπο. Νιώθουμε τόσο αθώοι, μας χρειάζεται τόση πολλή αγάπη που δεν την έχουμε που για κάθε μας πράξη έχουμε τόσες δικαιολογίες, τόσες υπέροχες αλλά και σκοτεινές δικαιολογίες που η κάθε μας προσευχή θα είναι μια προσπάθεια :Θεέ μου κατάλαβέ με , ακόμα κι αν αυτό που έκανα είναι κακό , εσύ το ξέρεις πως δεν φταίω εγώ...και στο βάθος ...βάθος.. εγώ πιστεύω πως όποιος το λέει αυτό ..δεν φταίει... Και δεν με πειράζει η μικρή υπόγεια επίθεση και επίκριση που υπάρχει..δεν είναι ακριβώς διαφωνία , κάπου μου τη λες κανονικά..Μην πεις πάλι πως δεν διάβασα σωστά...

Οινοχόος είπε...

Λίγα από τα λόγια που μείναν μέχρι τώρα στο τραπέζι.

Είναι ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος να σκέπτεται και να διυλίζει τα πράγματα και όχι να καταπίνει ότι του δίνουν στο όνομα Του Θεού ,αφού στό όνομά Του γίναν τα χειρότερα εγκλήματα .
ΦΑΙΔΩΝ
Χωρίς καμιά προκατάληψη και εναντίωση προς τον κλήρο θεωρώ πως έχει ύψιστο χρέος απέναντι Του Θεού,των ανθρώπων αλλά και απέναντι του εαυτού του να κάνει μιά γενναία εξομολόγηση των αμαρτιών του που θα τον οδηγήσει στην ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗ.
ΛΥΓΕΡΗ

Η εκκλησία πρέπει να είναι η ταπεινότερη των ταπεινών.
Μπάμπης Πιτέλης

Μυστήριο δεν είναι η εξομολόγηση αλλά η μετάνοια ,η ίδια μεταστροφή του νου ,η βαθειά αλλαγή της καρδιάς και της πορείας του ανθρώπου όλο και περισσότερο προς τον Θεο και τον συνανθρώπους του σε μιά σχέση προσωπική και αγαπητική και όχι η ομολογία των όποιων πράξεών του[η "εξαγόρευση" των αμαρτημάτων όπως ονομάζεται σήμερα στην εκκλησιαστική εκτροπή]
BIG MAMA

Δεν είμαι καλή χριστιανή γιά πολλούς αφού θεωρώ ως οίκον του Θεού τον ίδιο τον άνθρωπο.
ΕΛΙΤΣΑ

Και ναι είναι αλήθεια ότι ο χριστιανισμός προσαρμόζεται στα μικρά μέτρα των μικρών ανθρώπων
ΑΘΗΝΑ

Χειρότερο πράγμα από το να λες ψέματα είναι το να τα πιστεύεις
ΝΙΚΟΣ ΛΙΨΑΝΟΣ

Οταν ανοίγεις την ψυχή σου σε κάποιον πρέπει να είσαι σίγουρος ότι δεν θα της πετάξει μέσα λάσπη.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

όταν εκλεισα το καφενείο ,τα άφησα
στο τραπέζι να συνομιλούν.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ "Ο Παράξενος"
Όσο οι άνθρωποι, αγαπητέ μου Παράξενε σκέπτονται και εκφράζοντκαι ελεύθερα και ξεκάθαρα, υπάρχει ελπίδα...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Βαγγέλης Πολέμης

Εκλεκτέ μας Δάσκαλε... είπατε το πιο ορθό και το πιο σοφό...

"Κουκιά τρως, κουκιά μολογάς", έλεγε η γιαγιά μου...

Και ο γλυκός μαθητής του Χριστού, Πέτρος έλεγε: "ό δε έχω τούτο σοι δίδωμι"...

Ο άνθρωπος πρέπει λοιπόν να επιλέγει με ποιον μιλά και από που δέχεται πνευματικές συμβουλές...
Όπως δεν πηγαίνει κανείς σε έναν γιατρό χωρίς να γνωρίζει τις ικανότητες και την ειδικότητά του, έτσι πρέπει να κάνει και όποιος επιλέγει την εξομολόγηση ως δρόμο στη ζωή του.

Την καλησπέρα μου

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama
Όταν η θεολογία μέχρι τώρα , εννοώ αυτή που φτάνει στο λαό, κινείται στο επίπεδο της τυπολογίας και της αυθεντίας, χωρίς να νοιάζεται για τα ερωτήματα των πιστών, θεωρώ πως τα σχόλιά σου Mama εδώ στο καφενείο, είναι θερμόμετρο γνώσης και θεολογικής ΟΥΣΙΑΣ. Είναι μεγάλη ικανοποίηση για όλους μας υποθέτω, ότι κατατίθενται τέτοιες σημαντικές απόψεις εδώ που διευρύνουν και ενεργοποιούν τη σκέψη όσων επιδεκτικών.
Να ΄'σαι καλά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Λιψάνος
Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον σχόλιό σου, μας θυμίζεις το φως του ελληνικού πολιτισμού που καμία σχέση δεν είχε με τον χριστιανισμό, και μεγαλούργησε όσο κανείς άλλος είναι αλήθεια. Όπως όμως όλα τα "ρέοντα" διήνυσε τον ιστορικό του κύκλο και έκλεισε. Δεν μπορεί να επαναληφθεί, αφού ο κάθε πολιτισμός έχει και τους συγκεκριμένους ανθρώπους που τον δημιουργούν και την ανάλογη εποχή που δημιουργεί με τις ανάγκες της τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να ανθίσει ο πολιτισμός της. Και ναι, το "Γνώθι σαυτόν" του μεγάλου Έλληνα σοφού, θα είναι για πάντα επίκαιρο και αναγκαίο. Και κάτι ακόμα: Είναι τέτοιος ο πλούτος και η δύναμη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, που η ορθόδοξη Εκκλησία τον ενέταξε κατά κόρον στο Λειτουργικό της.
Γνώθι σαυτόν λοιπόν και για το χριστιανισμό και καθαρός λόγος, αντί για τυπικό και "ψέματα που γίνονται πιστευτά...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βαγγέλης Πολέμης

Καφενείο - Ανοιχτό Σχολείο,Δάσκαλε!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Ουδέποτε είπα πως είμαι άθεος άλλά ούτε και θρήσκος. Αυτό που λες ότι διάβασες σε προηγούμενη ανάρτησή μου λέει τα εξής: "Ότι σέβομαι εκείνους τους άθεους που ενώ δεν πιστεύουν ότι θα εξαργυρώσουν την καλοσύνη τους στον ουρανό, παραμένουν καλοί άνθρωποι γιατί ακολουθούν στη ζωή το αξιακό τους σύστημα".Είναι δηλαδή καλοί, απλά γιατί έτσι θέλουν κι όχι επειδή περιμένουν κάποια ανταμοιβή. Σε παρακαλώ λοιπόν, να μην διαβάζεις στο περίπου και κυρίως να με χαρακτηρίζεις από τα γραφόμενά μου και όχι από όσα νομίζεις ότι έγραψα.
Για όλα τα άλλα που εκθέτεις, για τα ερωτήματά σου και τη διαρκή διαπραγμάτευσή σου με τα θρησκευτικά θέματα, έίναι απολύτως σεβαστά, αφού δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που έχει τέτοια βασανιστικά ερωτήματα.

Για την άποψη και τα προσωπικά:
Άποψη, είναι αυτό που εκθέτω δημόσια. Προσωπικό είναι ό,τι κρατώ για τον εαυτό μου και δεν το εκθέτω δημόσια. Αν κάποιος κρίνει την άποψή μου κάνει καλά, γιατί του έδωσα το υλικό για να το κάνει. Αν, αντί για να κρίνει την άποψή μου, με χαρακτηρίζει προσωπικά ή προσπαθεί να εκμαιεύσει κάτι που δεν είπα δημόσια, τότε υπεισέρχεται στα προσωπικά.

Τώρα, αν θέλεις να έχεις μια σαφή απάντηση για το αν σου τη λέω κανονικά όπως λες, σου συνιστώ να διαβάσεις ξανά το πρώτο σου σχόλιο και μετά το δικό μου όπου και νομίζεις ότι σου τη λέω.
Ελπίζω να είσαι αμερόληπτη και με τα δύο σχόλια...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου, εξαιρετική η σύνοψη των επιλεγμένων απόψεων που έκανες! Και απαραίτητη όπως φάνηκε. Πρώτη φορά Αρχιοινοχόος αποδεικνύεται και ΨΥΧΗ του χώρου όπου δρα και λειτουργεί.
Στην υγειά σου ωρέ τζογούλα μου...

Σπύρος είπε...

Σήμερα
έγραψα ένα ποίημα
Αλλά δεν σας το έστειλα
Γιατί δεν το είχα
ντύσει καλά
Και τα μάτια σας
αξίζουν την
ομορφιά.

Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα αγαπητέ μου Φαίδωνα.
Σοβαρό, λεπτό αλλά και επικίνδυνο το θέμα σου. Προσωπικά δεν συμφώνησα ποτέ με την ιδέα ότι θα πρέπει τις οποιεσδήποτε αμαρτίες μου να τις εξομολογούμαι στον κάθε ιερέα. Κι΄ακόμη πιό πολύ αμφισβητώ την ικανότητα, το δικαίωμά του να δίνει άφεση ή να επιβάλει τιμωρίες.
Είμαι θρησκευόμενος αλλά δεν είμαι θρησκόληπτος.Οι αμαρτίες είναι δικές μου και το μόνο που νοιώθω ότι μπορώ και πρέπει να κάμω είναι να σηκώσω το βλέμμα μου ψηλά στον ουρανό. Και να μιλήσω μ' αυτόν που οι ιερείς μας παρουσιάζουν γιά κακούργο, με κεραυνούς, με φωτιές, με καζάνια να βράζουν. Αυτός είναι ο Θεός τους. Ο δικός μου είναι ο Θεός που αγαπά το δημιούργημά του όσο αμαρτωλό κι΄αν είναι.
Νάσαι καλά φίλε. Και να περνάς από τα Εφτάνησα αλλά και από το Καφενείο μου. Όλοι σας είστε ευπρόσδεκτοι.

Ντενης Κονταρίνης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός\
Σπυρέτο μου πολύ συγκινητικό και με υψηλό δείκτη ανθρώπινης ευγένειας αυτό που είπες: "Τα μάτια σας αξίζουν την ομορφιά"!!
Προσωπικά, στο μέτρο που με αφορά, σε ευχαριστώ ολόκαρδα,
Μόλις το δουλέψεις το ποίημα στο βαθμό που νομίζεις ότι πρέπει, θα περιμένουμε να μας το στείλεις.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Dennis Kontarinis
Σιορ Κονταρίνη μου η θέση σου είναι νομίζω και σεβαστή και σοφή. Η θέση ενός ανθρώπου, που απόσταξε την εμπειρία του , έκανε χρήση τής καλλιεργημένης του κρίσης και αποφάσισε για τη στάση που θα έχει απέναντι στα πράγματα. Γιατί εδώ δεν κρίνεται η θρησκευτικότητα ή η αθεΐα , αλλά τα τερτίπια της Εκκλησίας που ευτελίζουν τους πιστούς...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Σπύρος Δαρσινός

Σήμερα γράψατε δύο ποιήματα...

Το ένα μας ήρθε μέσα στο σχόλιό σας, το άλλο το περιμένουμε.

Την Καλησπέρα μου.

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Σας στέλνω λοιπόν ένα ποίημα μου
που είναι και "εξομολόγηση"
σε Αυτό που πάνω Του αμαρτάνουμε Και που κάνουμε το παν για να μην μπορεί να μας συγχωρέσει.
Μια εξομολόγηση στο περιβάλλον.
Μιά εξομολόγηση που δυστυχώς όμως παραμένει ακόμη στην κυρτωμένη δαπίστωση της ενοχής χωρίς το ψήλωμα του κορμιού μας.

ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ

Είναι πρωί Πολύ πρωί
Αλλά δεν βλέπω....

Ξεμπλέχω
με τα χέρια μου την
καταχνιά
από το πρόσωπό μου
και γεμίζει το σώμα μου
αίμα από τις πηχτές
ανάσες μου.
Πέφτω κι αγκαλιάζω
με το χωμάτινο σώμα μου
τα πόδια της γης
και ακούω από
τους ψιθύρους του νερού
το παράπονο
της μολυσμένης μήτρας της
Τολμώ
να κοιτάξω τον ουρανό
και βλέπω καλικάτζαρους
να τρυπάνε
το σώμα του κρεμασμένου
ήλιου

Θεέ μου
πότε θα σπάσει
με τις οπλές του
το άσπρο άλογο
τις σάπιες σανίδες
του φλεγόμενου σταύλου ;

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου η φράση σου:

"Μια εξομολόγηση στο περιβάλλον.
Μιά εξομολόγηση που δυστυχώς όμως παραμένει ακόμη στην κυρτωμένη δαπίστωση της ενοχής χωρίς το ψήλωμα του κορμιού μας. "

Τα λέει όλα για το ποίημά σου που με δυνατούς συμβολισμούς και μια εφιαλτική ατμόσφαιρα, αυτήν που δημιουργήσαμε εμείς , προσπαθώντας να ΞΕΚΑΝΟΥΜΕ ό,τι ο Μέγας Ποιητής ΕΚΑΝΕ - ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ...και τα αποτυπώνει με μεγάλη ένταση.
Πράγματι. Αν φθάσει ο άνθρωπος να εξομολογηθεί (έστω στον εαυτό του) και να αποκτήσει συνείδηση για τα εγκλήματα που έκανε στο περιβάλλον που του δόθηκε ως μέγιστο δώρο για να ζήσει, τότε, ναι τότε θα μπορέσει ""το άσπρο άλογο να σπάσει τις σάπιες σανίδες του φλεγόμενου σταύλου""...

΄Να 'σαι καλά ευαίσθητε ποιητή, ευαίσθητε άνθρωπε.

Ανώνυμος είπε...

Κέρνα μας πάλι
απ'αυτό το κρασί οινοχόε
Κέρνα μας να ξαναμεθύσουμε

Νίκος Λιψάνος, Manhattan

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Φαίδωνα
πάντα εχω δισταγμούς ν'ανταπαντώ με ποίημα σε ποιητή πάνω στο ίδιο θέμα,γιατί νιώθω σαν να χρησιμοποιώ τα δικά του σκαλοπάτια.
ή σαν να του σταματάω την αναρρίχηση.
Εδω όμως πρόκειται γιά ένα κοινό αμάρτημα .Που είναι η ιεροσυλία μας στην μήτρα της φύσης.
Και είπα να παρουσιάσω μιά δραματική εικόνα,μήπως έρθει ο...ελάχιστος προβληματισμός Και μετά ,πολύ μετά,ίσως έρθει η εξομολόγηση.Και λέω μετά ,γιατί πριν φτάσουμε σ'αυτήν πρέπει να έρθει πρώτα η "ΜΕΤΑΝΟΙΑ"

Είδατε ότι ποτέ δεν εξανλήται ένα θέμα όταν του ανοίγουμε παράθυρα ?

οινοχόος είπε...

Φίλε Νίκο,πάρε τις απόψεις σου στην αγκαλιά και έλα μας συχνά στο καφενείο Και εγώ θα σε κερνώ από το αστείρευτο βαρέλι του Φαίδωνα με τις χίλιες κάνουλες και η κάθε μιά με την δική της θαυμάσια γεύση.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
κ. Σπύρο μας…

Θαυμάσια περιγραφή του ρόλου και της ευθύνης του χωμάτινου ανθρώπου μα και του θλιβερού ουρλιαχτού της γης.
Με την ουσία της γνώσης συμπυκνωμένη στον τίτλο και την αίσθηση της απόγνωσης και της κραυγής προς τον Δημιουργό να διαποτίζει λέξη λέξη τους στίχους σας.

Σας ευχαριστούμε.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@

Πολύ Καλημέρα σας κ. Σπύρο μας...

Περιγράψατε την σωστή "σειρά"... για το πώς φτάνει τελικά κανείς να ομολογεί τα σφάλματά του.

Είναι πολύ όμορφο να ανοίγουν παράθυρα. Δημιουργικό και όμορφο. Κάποιες φορές, την αφορμή την δίνει ο ποιητής και κάποιες φορές η δική μας έμπνευση από την αποσταγμένη σκέψη του η οποία μας ενεργοποιεί.

Αυτό δεν είναι άλλωστε ο ποιητής;

Αυτός που εμπνέει...

Ξέρετε, θα σας ομολογήσω κάτι, δεν εκτιμώ καθόλου τους σχολιαστές που σε κάθε ανάρτηση πάνε και ακουμπούν ένα δικό τους ποίημα, αντί να μιλήσουν για το περιεχόμενό της.
Όμως, όταν αυτό γίνεται στην πορεία μιας δημιουργικής κουβέντας, είναι δώρο για όλους και τιμή.

ΥΓ... ναι σήμερα φορώ τα φτερά μου... το κρασί σας βλέπετε.

Σπύρος Δαρσινός είπε...

BIG MAMA μας ,είσθε ένας άγγελος που πάντα φοράει τα φτερά του.
Το κρασί μου ίσως τους δίνει ένα
χρώμα λίγο πιό αγαπητικό στο φως.
Μην νομίζετε ? Και το φως έχει αγαπητικές .Εχει πρώτα πρώτα τις κορυφές.Γιά δες πως ντύνεται όταν βγαίνει κι όταν δύει? Εχει και τα φτερά ,γιατί το ταξιδεύουν....

Ναι "ποιητής είναι αυτός που δημιουργεί" κι ας μην γράφει ποτέ
ποιήματα ,και σεις δημιουργήτε
BIG MAMA!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Γλυκύτατε κ. Σπύρο μας… η αλήθεια είναι ότι με «τσακώσατε». Πράγματι φορώ φτερά, όχι τα ίδια πάντα. Άλλοτε φορώ καψαλισμένα, της πεταλούδας κι άλλοτε των μικρών εκείνων χαριτωμένων διαβόλων… φτερά είναι όλα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι η ποίηση των σχολίων σας, δίνει φτερά στη διάθεση και τη φαντασία και μας στροβιλίζει σ’ έναν κόσμο φωτός και χρωμάτων.

Να είστε καλά.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος