Πέμπτη, Ιουλίου 09, 2009

Η Φυλή των Ξερόλων


Υπάρχει μια «φυλή» ανθρώπων σ’ όλες τις κοινωνίες.
Αλλά στην ελληνική κοινωνία όπου όλα είναι ημι-ανεπτυγμένα ευδοκιμεί ιδιαίτερα. Πρόκειται για την «φυλή» των Ξερόλων, που είναι "βέβαιοι" για όλα. Που μας λένε τι να κάνουμε, πώς να το κάνουμε, που μας καταδικάζουν για τις απόψεις μας και οργίζονται όταν δεν εκλαμβάνουμε τις σαχλίτσες τους ως… δόγματα. Ακόμα και τυφλοί μπορεί να χαρακτηριστούμε απ’ αυτούς… Η φυλή των Ξερόλων λοιπόν, που είναι "βέβαιη" για όλα, που τα ξέρει όλα, εκτός από μία λέξη, τη «συγγνώμη».
.
Η φυλή λοιπόν αυτή ακριβώς λόγω της πνευματικής της ένδειας και ελλειμματικότητας, κορδακίζεται όλο και περισσότερο για να καλύψει τα κενά της. Και για να πείσει δείχνει μια υπερσιγουριά σε ότι λέει παίζοντας έναν άλλον ρόλο, όχι στο θέατρο αλλά στη ζωή. Έτσι ο καθένας «φοράει» έναν άλλο εαυτό, αφού ο δικός του δεν είναι επαρκής για να εντυπωσιάσει. Γιατί αυτό έχουν ανάγκη: Να εντυπωσιάσουν. Να τους λάβουν υπόψη, όπως όλοι οι «βέβαιοι» και επιδειξιομανείς, που αναφέρονται και ως τζάμπα μάγκες. Κινούνται ανάμεσα στην σπουδαιοφάνεια έως τη γελοιότητα, αλλά φτάνουν να γίνονται ακόμα και επικίνδυνοι για όσους αφελείς ή καλόπιστους θα τους έπαιρναν στα σοβαρά.
.
Μέσα από αυτή τη «φυλή»… αναδεικνύονται και οι πολιτικοί μας, που όταν μας μιλούν, το μόνο που σκέπτονται είναι ότι θα καταπιούμε αμάσητα τα όσα μας λένε. Δεν τους απασχολεί οι περίπτωση ότι οι περισσότεροι πολίτες σίγουρα έχουν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης από αυτούς. Ότι θα κοσκινίζουν τα όσα ακούν και τελικά θα τους φτύνουν. Οι πολιτικοί της φυλής των Ξερόλων δεν νοιάζονται για τέτοιες λεπτομέρειες. Όσο για το… φτύσιμο, πάντα το αποδίδουν στο… γνωστό μετεωρολογικό φαινόμενο.
.
Έτσι λοιπόν, χαίρομαι πολύ που ανήκω σε κείνους που είναι μόνο προσωρινά βέβαιοι, με την έννοια ότι επιφυλάσσουν στον εαυτό τους τη δυνατότητα να βελτιώνουν τις απόψεις τους, να είναι ανοιχτοί στο καινούριο, στην ανατροπή, στην αναπροσαρμογή. Χαίρομαι που ανήκω σε κείνους που όταν συζητούν με άλλον, αφήνουν την άποψή τους πάνω στο τραπέζι που είναι ανάμεσά τους και όποιος θέλει, παίρνει ότι του λείπει και του ταιριάζει για να ενισχύσει τη γνώση και την άποψή του. Χαίρομαι που ανήκω σε κείνους, που μετά την πρώτη οργή όταν συναντώ Ξερόλους, κοιτάζω αλλού. Φαντάζομαι να είμαι στη θάλασσα σε μια βάρκα που κινείται και να έχω το χέρι μου μέσα στο νερό, νιώθοντας την απαλή, υγρή, αφή να με διαπερνά .
Σκέφτομαι τον ήλιο που βυθίζεται στον ορίζοντα και τις ασύμμετρες δόσεις των χρωμάτων που αφήνει πίσω του. Τα μάτια του σκύλου καθώς συναντούν τα δικά μου.
Κατά τα άλλα οι Ξερόλοι μπορούν να συνεχίζουν όσο θέλουν το θέατρό τους.
Χωρίς εμένα.


21 σχόλια:

ANKYR είπε...

Σέυχαριστώ Φαίδωνα !
Η θάλασσα δίπλα μου , η βάρκα στο γιαλό και εγώ τόσα χρόνια να βασανίζομαι απ' τους ξερόλες !!!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Φαίδωνα... έτσι μου έρχεται να κλίνω το "ο Ξερόλας"... με Ξε-τρελάνατε!!!

Θαυμάσια και πολύ σωστά τα λέτε… και για όσους υποφέρουν από τους Ξερόλες και για κάτι τύπους σαν κι εμένα που ρέπουν προς την… Ξερολίτιδα…
Φλεγμονή είναι, ελπίζω με την κατάλληλη αγωγή να την εμφανίζω με… ελαφρά συμπτώματα…
Το κείμενό σας είναι βαθύ, αιχμηρό και παράλληλα τρυφερό. Με προβληματίσατε και με βάλατε σε διαδικασία αυτοελέγχου και σκέψεων…
Είναι άσκηση χαρακτήρα η ανταλλαγή απόψεων που τόσο γλαφυρά περιγράφετε και είναι το πρώτο ζητούμενο σε μια κοινωνία ανθρώπων και όχι αναχωρητών και διωκτών.

Αθηνά είπε...

H Φυλή αυτή ευδοκιμεί γιατί εμείς οι άλλοι είμαστε αδύναμοι,(όσοι είναι αδύναμοι) όχι τόσο να αντιτάξουμε επιχειρήματα ή απόψεις αλλά να αντιτάξουμε δύναμη χαρακτήρα. Να τους περιφρονήσουμε μ' ένα βλέμμα, με μια απαξιωτική χειρονομία , να σταματήσουμε να είμαστε ακροατές τους. Γιατί κακα΄τα ψέματα χρειάζεται ένας είδος πυγμής που μπορεί να ξεκινάει από το θράσος, αλλά ναι θέλει μια πυγμή να θέλεις να βγαίνεις μπροστά σε όλα και να θέλεις να παίξεις το ρόλο του συμβουλάτορα και του κριτή των πάντων.Ακόμα κι αυτούς που είναι γνώστες ΄πολλών πραγμάτων , δε θα πω όλων, τέτοιοι δεν υπάρχουν , ακόμα κι αυτούς εγώ τους αποφεύγω, γιατί σε μια παρέα πρέπει να κάνεις μεγάλο αγώνα να μην μονοπωλήσουν τη συζήτηση,Εμένα αυτοί με πνίγουν, έστω κι αν λένε σωστά πράγματα γιατί ξεχνούν ένα βασικό κανόνα μιας παρέας που είναι η συζήτηση.Είναι σαν να σε βάζουν κάτω και δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα, σου μουδιάζουν το μυαλό με την ακατάσχετη πολυλογία.Και ειλικρινά σ' έναν άνθρωπο εκείνο που εκτιμώ πολύ είναι όχι η πολυγνωσία αλλά η δυνατότητα να καθήσεις απέναντί του να μιλήσει εκείνος, να μιλήσεις κι εσύ να δοθεί περιθώριο για ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα χωρίς λόγια , να μπορέσεις να δεις την έκφραση του άλλου , τα μάτια του, να υπάρχει και μια ανάσα σιωπής .
Μου αρέσει πολύ Φαίδωνα αυτό που λες για τον εαυτό σου, πως είσαι μόνο προσωρινά βέβαιος,,κ.τ.λ. εγώ νομίζω πως αυτό το κομμάτι είναι κατά κάποιο τρόπο ο ορισμός του ανθρώπου του προοδευτικού, του ανήσυχου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ANKYR
E, Αντώνη μου τώρα σύμφωνα με το αναρτημένο κείμενο, ξέρεις πια τι να κάνεις, ώστε οι Ξερόλοι να μην σε έχουν πια ως αποδέκτη βασανισμού...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama

O Ξερόλας ως νέο ουσιαστικό που κλίνεται μάλιστα γραμματικά, προέκυψε αυτονόητα από τον βίο και την πολιτεία των ίδιων των ξερόλων Mama. Εγώ απλά το αξιοποίησα. Αλλά το σχόλιό σου επισημαίνει κάτι σημαντικό που αξίζει να ξανασκεφτούμε και κάνει το θέμα μας πιο ξεκάθαρο:

"Είναι άσκηση χαρακτήρα η ανταλλαγή απόψεων που τόσο γλαφυρά περιγράφετε και είναι το πρώτο ζητούμενο σε μια κοινωνία ανθρώπων και όχι αναχωρητών και διωκτών."

Πράγματι αυτή η άσκηση είναι απαραίτητη σε όσους βέβαια είναι επιδεκτικοί, γιατί οι Ξερόλες είναι ανεπίδεκτοι αφού η κατάστασή τους είναι μη αναστρέψιμη...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Ναι Αθηνά μου, "σου μουδιάζουν το μυαλό με την πολυλογία" όταν τους ακούς. Το μόνο που σκέφτονται είναι το : ΕΓΩ και ο...υπόλοιπος κόσμος. Απλά, είναι καμένα χαρτιά. Σκέφτεσαι το σοφό Σωκράτη να λέει: "Ένα ξέρω πως δεν ξέρω τίποτα"!!!! Και κάποιοι από τους σύγχρονους Έλληνες να τα ξέρουν όλα;;;;;;;;;;;;;;
Εδώ όμως, σ' αυτό το χώρο δεν έχουμε Ξερόλους. Όλοι επωφελούμαστε από την άποψη του άλλου. Καλλιεργούμε σ' αυτό εδώ το θερμοκήπιο ένα άγνωστο φυτό για την ελληνική πραγματικότητα: Μαθαίνουμε """να ακούμε""" τον άλλον και να κάνουμε αντίλογο με ευπρέπεια όχι για να επιβάλλει ο ένας τη γνώμη του στον άλλον αλλά να μάθουμε και από τον ίδιο τον αντίλογο.
Τώρα για το τι θα κάνεις όταν συναντάς Ξερόλες, ελπίζω να σε βοήθησε αυτό που κάνω εγώ και περιγράφω στο κείμενο...

Ανώνυμος είπε...

@Πολύ ενδιαφέρον και πάντα επίκαιρο
θέμα. Όλους αυτούς τους είχε χαρακτηρίσει στη βουλή ο τ. πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, τζάμπα μάγκες. Και εξήγησε τότε ότι πρόκειται γι αυτούς που με την ελάχιστη προσπάθεια θέλουν να απολαμβάνουν τα αγαθά της μέγιστης προσπάθειας και να θεωρούνται σημαντικοί, χωρίς να έχουν κάνει τίποτα γι αυτό. Για μένα είναι όχι μόνο σκουπίδια της κοινωνίας αλλά και εχθροί της,αφού πολλές φορές καταλαμβάνουν θέσεις που ανήκουν στους άξιους που τελικά μένουν στην απ' έξω.

"Ο Παράξενος"

Unknown είπε...

Καλη σας ημέρα κ. Φαίδωνα αλλά και σε όλους τους θαμώνες. Εγώ περνώ και σας διαβάζω αλλά δεν μιλώ εύκολα.
Η ανάρτησή σας αυτή μου θύμησε ένα ποίημα που μας είχατε παλιότερα γνωρίσει. Την "Ευλογία"...το ξαναφέρνω λοιπόν εδώ γιατί νομίζω ότι είναι μέσα στο πνεύμα και του κειμένου σας και των σχολίων αλλά και του Καφενείου γενικότερα.

JUAN VICENTE PIQUERAS
Ευλογία

Μακάριοι όσοι μονάχα κλαιν μονάχοι

όσοι μιλούν γλώσσες νεκρές

όσοι πιστεύουν σε θεούς που ακόμη δεν φάνηκαν

και αποκοιμιούνται πάνω στον άτλαντα

(τα χείλη στην Κεϋλάνη η μύτη στην Αγκόλα)

μακάριοι όσοι τρέπονται σε φυγή

όσοι λεν όχι και φεύγουν σφυρίζοντας

οι χαζοί οι άχρηστοι οι άλλοι

όσοι δεν λεν τη γνώμη τους για τίποτε

όσοι πονούν που δεν ξέρουν να ψεύδονται

μακάριοι όσοι αγαπούν και μένουν μόνοι

όσοι δεν έχουν βιασύνη ούτε τόπο

όσοι δεν λένε τίποτα

όσοι φεύγουν χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις


Καλή συνέχεια στο Καλοκαίρι όλων μας.

Θεόφιλος Γ. Θεοφανίδης

Αγνή είπε...

Φίλε Φαίδωνα,

Καλημέρα. Αχ!!Και ποιος δε βασανίστηκε ή βασανίζεται από Ξερόλες.. Πόσες έξοδοι διασκέδασης δεν έχουν καταστραφεί από έναν/μια μόνο από δαύτους που μιλά-μιλά-μιλά.. Πόσοι άνθρωποι δεν έχασαν τη δουλειά τους, επειδή κάποιος/α από δαύτους κατάφερε μέσα από την κλίκα των πολιτικών ξερόλων να είναι σε υψηλή ιεραρχική θέση...Αχ!! Ευτυχώς γράφεις τόσο όμορφα, που το κείμενο μαλακώνει την οργή που σου προκαλεί η φύλη τούτη! Μα πώς τα καταφέρνουν και προκαλούν τόση οργή??!!

Καλέ μου Φαίδωνα, έχω κι εγώ μια τεχνική για να τα βγάζω πέρα: πέρα του γιαλού με τις βαρκούλες (που πάντα βοηθά)... σε ό,τι λένε απαντώ: "δεν το γνωρίζω αυτό!!Μπα??!! Σώπα!! βρε τι μάθαμε σήμερα!! Μπράβο βρε σύ!"..
Και τους δίνω κι άλλο χώρο να μιλάνε, για να χαίρονται με την αυτο-έκθεσή τους.. και να με αφήνουν στην ησυχία μου!!

Και πάλι την καλημέρα μου και εύχομαι να χαρείς το γιαλό το Σαββατοκύριακο...χωρίς παρεμβάσεις ξερόλων!

Νίκος Πετρόχειλος είπε...

Σ'αυτόν τον ωραίο χώρο συζήτησης και σκέψης έχω και παλιότερα αναφερθεί στη μοναδικότατα ελληνική φράση "ρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ;", οπότε ο συνομιλητής σου, αν δεν ξέρει ή δεν έχει μέχρι εκείνη τη στιγμή σκεφθεί, μένει... έκθαμβος από τη μεγαλειότητα του ατόμου με το οποίο συζητεί και ή δεν απαντάει καθόλου στο ερώτημα ή περιμένει τη συνέχεια του λόγου του "ξερόλα". Γιατί ένας τύπος "ξερόλα" είναι και αυτός που σε κεραυνοβολεί με την ηλίθια ερώτηση. Φαντασθείτε, έστω και προς στιγμήν, την ερώτηση αυτή του αναιδούς και ανόητου "ξερόλα" μεταφρασμένη στην αγγλική, για παράδειγμα: "do you know who I am?" Τι άραγε θα απαντούσε ο ξένος; "No, I don't know who you are" ή "Of course, I know you" ή οτιδήποτε άλλο. Γιατί είναι αδύνατον να φανταστεί το μέγεθος της ηλιθιότητάς του, να περιμένει ότι το κύρος που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έχει αντλήσει από την όλη παρουσία και την προσωπικότητά του θα το αντλήσει τώρα υποβάλλοντάς σε στη δοκιμασία μιας οποιασδήποτε απάντησης στην γελοία ερώτησή του. Οι Ρωμαίοι κάτι τέτοιο θα το ονόμαζαν "ineptiam". Η λέξη δεν μεταφράζεται ακριβώς στα ελληνικά, αλλά σημαίνει την ιδιότητα εκείνου που αγνοώντας τόπο, πρόσωπα και ανάγκες της στιγμής έρχεται να σε βομβαρδίσει με τη δήθεν γνώση του επί θέματος που ο ίδιος είναι στην ουσία τελείως άσχετος!! Αναφέρεται μάλιστα σχετικά σε ένα από τα λατινικά κείμενα ότι κάποιος Έλληνας "φιλόσοφος" συζητούσε σε μια ομήγυρη όπου ήταν παρών και ο περίφημος στρατηγός των Καρχηδονίων Αννίβας. Σ' αυτή τη συζήτηση ο "φιλόσοφος" προσπαθούσε να δώσει μαθήματα στρατιωτικής τακτικής και ελιγμών σε ποιον; Σε έναν από τους μεγαλύτερους στρατηγούς της αρχαιότητας. Ο συγγραφέας σημειώνει εδώ ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη δυνατή επίδειξη της ιδιότητας της "ineptiae", ένας άσχετος με τη στρατιωτική ζωή και παρουσία να προσπαθεί να δώσει μαθήματα σε ποιον; Στον Αννίβα!!
Αυτός είναι ο "ξερόλας" : τα ξέρει όλα, μιλάει για όλα, πιστεύει ότι όλα τα ξέρει καλύτερα από τον καθέναν! Στην ουσία ο άνθρωπος είναι αφάνταστα δυστυχής και μόνος. Κανείς εχέφρων δεν θα εκπλαγεί από τη "μεγαλειότητά" του, κανείς δεν θα συγκινηθεί από το λόγο του, κανείς στην ουσία δεν θα πεισθεί στα λεγόμενά του. Θα αποχωρήσει από τη σκηνή όπως ήλθε : μόνος και έρημος. Αν κάποτε το καταλάβει, τόσο το καλύτερο γι' αυτόν, αν όχι,κανείς δεν έχασε και κανείς δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτε από την κούφια παρουσία του.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ "Ο Παράξενος"

Αυτή η εικόνα που δίνεις Παράξενε είναι από τις πιο επικίνδυνες των Ξερόλων.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Θεόφιλος Θεοφανίδης

Σ' ευχαριστώ Θεόφιλε που παρακολουθείς το "καφενείο" και μάλιστα τόσο προσεκτικά, που μας θύμισες το πόσο ταιριάζει ένα ποίημα που είχαμε αναρτήσει, με το τωρινό θέμα.
Να 'σαι καλά και μείνε μαζί μας έστω και αν δεν σχολιάζεις.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αγνή
Καλησπέρα καλή μου βορεινή φίλη.
Ο καθένας λοιπόν όπως αποδεικνύουν τα όσα λες, έχει το δικό του τρόπο να αποφεύγει τους Ξερόλες. Εσύ, αφήνοντάς τους να εκτίθενται, το γλεντάς κιόλας! Χαρά στο κουράγιο σου...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Νίκος Πετρόχειλος

Αλλη μια ζωντανή εικόνα από την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα, συνδυασμένη με την...ιστορική ειδησεογραφία, (ρεπορτάζ το λένε στα Κύθηρα!) όπως μας έχεις καλομάθει Νίκο μου. Σπάνιος και δραστικός συνδυασμός!!!

Αστοριανή είπε...

Φαίδωνά μου, μα δεν είναι μόνον το ότι μονοπωλούν... αν αλλάξεις τη συζήτηση να τους "σταματήσεις" θυμώνουν και σε βλέπουν τόσο αφ' υψηλού... που νομίζεις ότι έκανες το μεγαλύτερο ατόπημα...
Μεγάλωσα αρκετά για να είμαι υπομονετική κι ευγενική με τους "ξερόλες"...
κάποτε, λες, ας βρουν άλλους ακροατές... και αποχωρείς...
και
ξέρεις?
Έφτιαξα κάτι "κολοκυθο-λουλουδα" όπως οι λουκουμάδες
κι ήταν η συζήτηση της παρέας...
Η συνταγή μου?
Μόνον αν τη ζητήσετε!!!
Καλομαγείρευτα τα του κήπου σας,
με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανή
Έχεις δίκιο. Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο ανοχής για τους Ξερόλες. Αυτοί το δρόμο τους και με τους όμοιούς να ξεσκίζονται για το ποιος είναι πιο....σπουδαίος τενεκές, και μεις το δικό μας δρόμο της γαλήνης και της δημιουργίας.
Για τα κολοκυθολούλουδα είμαι ο φανατικώτερος . Σε παρακαλώ γράψε εδώ τη συνταγή για να την υλοποιήσω κατά γράμμα αφού έχω τοσα πολλά καλοκυθολούλουδα, και να επωθεληθεί και όποιος θαμώνας θέλει. Αναμένω λοιπόν την Αστοριανή συνταγή.

Unknown είπε...

Είμαι φανατικός της μαγειρικής. Δεν μου... στέλνετε λίγα κολοκυθολούλουδα κι εμένα να πειραματιστώ;

Αχ... να είχε τέτοιες δυνατότητες το διαδίκτυο... θα σας έστελνα να δοκιμάσετε τις συνταγές μου.

[Όταν έχω χρόνο, η γυναίκα μου χαίρεται, γιατί την απαλλάσω.]

Την καλησπέρα μου

Αστοριανή είπε...

Να λοιπόν, που θα γράψουμε και κάτι το διαφορετικό, της εποχής...
Βέβαια, θυμάμαι κι εκείνη τη συνταγή των...φίλων, από ένα κείμενό σου,
Φαίδων μου,
...που δεν θα ήταν άσκοπο να την επαναλάβεις στους ..."ιστο-φαγάδες" ...
Λοιπόν:
Η συνταγή της "Αστοριανής":

Κατσαρόλα βαθιά εμαγιέ ή στέινλεςς(ανοξείδωτη)
λάδι: μισό-μισό (ελαιόλαδο-"βέτζιταμπλ όιλ",
για να είναι ελαφρύτερο στο στομάχι)

Σ΄ένα βαθύ μπωλ, ετοιμάζετε:
Αλεύρι για το χυλό:
μισό-μισό
με εκείνο της χρήσεως για "πάνκέικς")
Δυο κουταλιές μέλι.
Μια κουταλιά μαρμελάδα από μαύρο σταφύλι.
Ένα ίχνος αλατάκι.
Μια κουταλιά κοφτή
"μπέικιν-πάουντερ"
Τ' ανακατώνετε, ώς που να γίνει παχύρευστος χυλός.

Έν τω μεταξύ, το λάδι στην κατσαρόλα ζεσταίνεται.
Είναι έτοιμο, όταν ρίξτε μια σταγόνα "χυλού" και τσιτσιρίζει...

Βεβαίως,από πριν, έχετε πλύνει τα κολοκυθολούλουδα (μη σας έχουν και καμμιά σφίγγα-πρωτεϊνη, μέσα...)
Προσπαθήστε να είναι τα λουλούδια ανοιχτά, όταν τ' αγοράζετε,
μα και την δεύτερη μέρα, που θα μοιάζουν "κλειστά" (στον κήπο)είναι προτιμότερα,
διότι κρατούν το χυλό καλύτερα επάνω τους(αφηρημένη...τέχνη!).
Τα στεγνώνετε ολόγυρα με χάρτινη πετσέτα, να μην κρατούν νερό πάνω τους διότι θα σας αραιώσουν τον χυλό!!!

Έχετε δυό πηρούνια στο μέρος που εργάζεστε.
Με τό ένα, τρυπάτε το λουλούδι στο κεφαλάκι του και το "βαφτίζετε" στο χυλό, το ρίχνετε μέσα στο καυτό λάδι, ΒΟΗΘΟΥΜΕΝΟΙ με το άλλο πηρούνι, για να ξεκολλήσει εύκολα.
Ανάλογα με την κατσαρόλα, θα σας πάρει πέντε μ' έξι
κολοκυθο-λουλουδο-λουκουμάδες (!!!)
(προσέξτε να μην αγγίζει το ένα το άλλο, θα δυσκολευτείτε να τους ξεκολήσετε...)
Όταν ροδίσουν καλά, τους αναποδογυρίζετε, και τους βγάζετε με τρυπητή κουτάλα, σε τρυπητό,
ντυμένο με απορροφητικό χαρτί
-για να τραβήξει το πλεόνασμα του λαδιού-
και
συνεχίζετε την ίδια διαδικασία, ως που να σας τελειώσουν...
(αν σας μείνει "χυλός", ρίξτε τον στο καυτό λάδι και θα βγει σαν "τηγανίτα"!)
"Ντελίσιους"=νοστιμότατα όταν σερβιριστούν ζεστά, μα και αργότερα, σαν κρύο πιάτο, το ίδιο εύγευστοι, αρκεί να μην τα βάλετε τον ένα πάνω στον άλλο όταν βγουν ζεστά...

Ελπίζω να μη ξέχασα κάτι...
ΥΓ.:
Άλλος Συνδιασμός:
λουλούδια, τρυφερά πράσινα φύλλα απονευρωμένα, λίγες φουντίτσες βλίτα, και κάποια άλλα μυστικά...
θα φτιάξετε μια "φριττάτα" πεντανόστιμη!!!
Ίσως, εις το επόμενον...

Περιμένω γευσο-γνωσίες...
Υιώτα,
Αστοριανή
(ακόμη του ηλίανθου... μα αν δείτε και τις ντάλιες μου! λέω ν' αλλάξω ...όνομα!) (κι αυτό, διότι το εδώ χώμα είναι από τα...χειρότερα που έχω δει και χρειάζεται ενίσχυση...)
από μια ηλιόλουστη Νέα Υόρκη!

Στέλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ είπε...

Ο ΞΕΡΟΛΑΣ

O Ξερόλας...o Ξερόλας...
πού μας έγινε καθηγητής μας κιόλας...
Στον καθρέφτη καμαρώνει
και κορδώνεται σαν το παγώνι!

Βλέπετε πως ο Ξερόλας
είναι άνθρωπος ολόδικής του βιόλας.
To γουδί το γουδοχέρι...
Κι ο Ξερόλας μας ΟΛΑ πια θαρρείς τα ξέρει!

Kι αν ...{Ξερόλα} τον αποκαλέσεις
πάλι το αλεύρι σου άδικα θ' αλέσεις...
To ζυμάρι του τώρα δεν αλλάζει
ούτε με το ηλιόφως ούτε με το χαλάζι!...

Ότι κι αν ακούσει ότι κι αν του πεις
ακόμα και για χάρη του να γίνεις
κακιάς ώρας... ποιητής...
Εκείνος ένα πράγμα αλλοίωτα πιστεύει:
Πως όλος ο ντουνιάς τον νοιάζεται
και κείνον πια ζηλεύει!!!...


Φαίδωνα εκλεκτέ μου φίλε, το απόλαυσα χανα πολύ το έξυπνο και πάντα φιλοσοφιμένο γραφτό σου, αυτή τη φορά για τον γνωστό τύπο του Ξερόλα...Μη γελάσεις τώρα με τις δικές μου αρλούμπες και τις...ποιητικές εξάρσεις μου στο θέμα.Πνίγομαι σε τρεχάματα αυτό το καιρό αλλά πάντα σε κρατώ για το μεθυστικό μου επιδόρπιον στο τέλος της μέρας όταν σε διαβάζω,σε θαυμάζω και σε απολάμβάνω και πάντα σ' αγαπώ και παρακολουθώ μ' ενδιαφέρον όλους τους καλούς και αγαπητούς θαμώνες του "Καφενείου μας. Μου λε΄'ιπει βέβαια η κόκκινι Νεμέα που μου πρόσφερε πάντα ανοιχτόχερα και ζεστά ο οινοχόος μας που παραθερίζει τώρα ανέμελα κάπου κονά σας απολαμβάνοντας τη γαλανάδα του Κορινθιακού...Αχ! τυχεράκηδες...
Σας ζηλεύω βρε καλά μου παιδιά. Φέτος δεν το βλέπω εφικτό το ταξίδι μου γιατί έγινα κλασική χαζογιαγιά σε δύο τρισχαριτωμένες εγγονούλες που με παίζουν τόμπολα!!!
(Η τρίχρονη Αναστασούλα μου και η νεογέννητη Σοφία)
Χαλάλι τους όμως γιατί τα λατρεύω!
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Με ολόθερμους φιλικούς χαιρετισμούς και όλη μου την φιλία, αγάπη και εκίμηση,
STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 7.17.09 NEA ΥOΡKH

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Στέλα
Κατ' αρχήν με τέτοια τρεχάματα στη δουλειά σου, συν τις χαρές της νέας σου εγγονούλας, είναι απορίας άξιον ότι βρήκες χρόνο να μας στείλεις το σχόλιό σου. Να 'σαι καλά πάντα καλή μου φίλη, χαίρομαι πολύ που εισπράττω την αγάπη και τη φιλία σου και γνωρίζεις ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Το ποίημα που ενεργοποιήθηκες από το θέμα να γράψεις έχει πολλή πλάκα και είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν για τον Ξερόλα. Κάτι τέτοιο του ταιριάζει γάντι απ' όλες τις πλευρές.
Ο αρχιοινοχόος που είναι εντεταλμένος να σου γεμίζει (ως επίτιμη θαμώνα) το ποτήρι, ξενοιάζει στις δροσιές και στις σκιές που πάντα βρίσκονται κάτω από την απειλή του ήλιου... Θα του γυρέψουμε όταν γυρίσει διπλές δόσεις δόσεις (Αγίας κοινωνίας από τη Νεμέα)και τότε να δεις κέφια στο "Καφενείο", μέχρι και το Θεό θα παρασύρουμε!!!
Στέλα μου δεν πειράζει που δεν τα κατάφερες να γευτείς Ελλάδα φέτος. Εύχομαι οι εγγονούλες να σου αναπληρώσουν σε αγάπη,χαρά και ψυχική πληρότητα, όσα θα έπαιρνες από το ελληνικό καλοκαίρι.
Πάντα σε περιμένουμε με χαρά στο καφενείο, όποτε μπορείς, αφού εδώ είναι το στέκι σου κι εδώ σ' αγαπούν και θαμώνες που δεν γνωρίζεις ακόμα και που τους κέρδισες με το ήθος του λόγου σου.
Με την αγάπη και τη φιλία μου

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανή
Γιώτα μου πολύ σ' ευχαριστώ για τη συνταγή των κολυκυθολουλουδολουκουμάδων! Φαίνεται πολύ ωραία συνταγή που θα την δοκιμάσω την Κυριακή και θα σου πω. Κοίτα περίπτωση: Να μη ξέρω και αυτή τη χρήση των κολοκυθολούλουδων και να την μάθω από τη Νέα Υόρκη!!! Ή την ήξερες από το Αίγιο;; Να 'σαι καλά Γιώτα μου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος