C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Όλοι νομίζω σ’ αυτή τη χώρα θα ήθελαν να σταματήσει η επαχθής λιτότητα και οι περικοπές που εξαθλίωσαν τους πολίτες.
*
Όλοι θα ήθελαν , αλλά και αν δεν θέλουν, πρέπει να αλλάξουν οι δομές της λειτουργίας του κράτους, να γίνουν πιο δίκαιες, πιο οικονομικές και πιο αποτελεσματικές.
*
Όλοι μιλάμε για έναν εκσυγχρονισμό της χώρας, (που κάποτε λοιδορήθηκε τόσο πολύ, ώστε η έννοια εκσυγχρονισμός, να γίνει συνώνυμο της ύβρης) ώστε να μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του τόπου και των πολιτών, όταν οι άλλες χώρες έχουν κάνει άλματα…
*
Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρξει εθνική συσπείρωση μπροστά στα δεινά που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά κανένα κόμμα δεν τείνει χέρι συνεργασίας στο άλλο, και οι Έλληνες πολίτες, σπάνια μπορούν να συνεννοηθούν, όταν βρίσκονται περισσότεροι από δύο….
*
Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να τεθεί θέμα διαπραγμάτευσης και περαιτέρω απομείωση του ελληνικού χρέους.
Όλοι συμφωνούμε, ότι πρέπει να σπάσει η εξουσία που ασκεί το Βερολίνο στην Ε.Ε. και να συμβάλλουν τα κράτη μέλη, ώστε ξαναβρεί η Ευρώπη τον δημιουργικό και τον ανθρωπιστικό της χαρακτήρα.
*
Για όλα αυτά, μέσα στην Ε.Ε. χρειάζεται επίμονος αγώνας, πολιτική ευφυΐα και διπλωματική ικανότητα, πολιτική ευελιξία (που κάθε άλλο, παρά διαθέτει βέβαια η ενδοτική συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου) ψυχραιμία , απόσπαση του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των εταίρων μας, που θα την εξασφαλίσουμε με πολιτική σοβαρότητα και συνέπεια, και όταν χρειάζεται, με ακαμψία σε ό,τι αφορά την επιβίωση του λαού μας και ασφαλώς με εθνική ενότητα.
*
Φυσικά υπάρχει και η παραδοσιακή πολιτική σχολή των καφενείων και των κουρείων της γειτονιάς, μια γεύση της οποίας πήραμε πρόσφατα, από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Ηράκλειο Κρήτης, (αλλά και αλλού) , όπου ο αναμενόμενος νικητής των εκλογών, (όταν γίνουν) είπε πως «όταν το κόμματου γίνει κυβέρνηση, αυτό θα παίζει το ζουρνά και τα νταούλια, και οι αγορές, προφανώς και η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. θα χορεύουν…»
*
Ας μη βιαστώ να επικαλεστώ το Γεώργιο Σουρή, που είχε αυτό το πνεύμα των Νεοελλήνων ως μόνιμο υλικό της φαρμακερής του σάτιρας, ούτε ακόμα να επικαλεστώ τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου: «Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει, είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη». Ας μη βιαστώ λοιπόν και ας περιμένω, γιατί μπορεί ο Αλέξης να έχει δίκιο....
*
Και πάντως , όταν κάνει κυβέρνηση και συναντήσει δυσκολίες, εμείς θα του θυμίσουμε, να κάνει χρήση του φοβερού πολιτικού του όπλου: Να παίξει τους ζουρνάδες και να βαρέσει τα νταούλια, για να χορέψουν οι αγορές και η διεθνής κοινότητα ως οδαλίσκες, μπροστά στην κυβέρνησή του....
************************************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου