C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Αν ήταν μπορετό να σ’ έχω μπρός μου,
θ’ άρχιζα, με τα μάτια σου φιλώντας,
που ‘ναι οι πύλες υποδοχής
της ομορφιάς και του φωτός.
Το μέτωπο θα σου φιλούσα γιατί κάπου εκεί πίσω
γεννιούνται οι ιδέες που στερεώνονται σε Λόγο.
Θα σου φιλούσα τα χείλη γιατί προφέρουν
λέξεις ανθρώπινες με αρμονία θείου σπέρματος…
Τα χέρια σου θα φιλούσα που παίρνουν λέξεις,
και τις μετουσιώνουν σε αισθήσεις και αισθήματα.
Θα σε αγκάλιαζα μετά,
να νιώσω τα καλοκαίρια που κρύβεις μέσα σου,
όχι μόνο για τις νύχτες τις αστεροπαρμένες,
αλλά και για τ’ αρώματα και τους χυμούς
των ανοίξεων που καρπίζεις
κάθε φορά που λες ''πάμε ξανά με έρωτα''.
Νοηματοδοτείς τη διάνοια
υγραίνοντας την,
ξεδιψώντας την με άγγιγμα,θ’ άρχιζα, με τα μάτια σου φιλώντας,
που ‘ναι οι πύλες υποδοχής
της ομορφιάς και του φωτός.
Το μέτωπο θα σου φιλούσα γιατί κάπου εκεί πίσω
γεννιούνται οι ιδέες που στερεώνονται σε Λόγο.
Θα σου φιλούσα τα χείλη γιατί προφέρουν
λέξεις ανθρώπινες με αρμονία θείου σπέρματος…
Τα χέρια σου θα φιλούσα που παίρνουν λέξεις,
και τις μετουσιώνουν σε αισθήσεις και αισθήματα.
Θα σε αγκάλιαζα μετά,
να νιώσω τα καλοκαίρια που κρύβεις μέσα σου,
όχι μόνο για τις νύχτες τις αστεροπαρμένες,
αλλά και για τ’ αρώματα και τους χυμούς
των ανοίξεων που καρπίζεις
κάθε φορά που λες ''πάμε ξανά με έρωτα''.
Νοηματοδοτείς τη διάνοια
υγραίνοντας την,
και σε λατρεύω.
*Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΝΤΙΝΉΣ ΞΑΔΕΛΦΗΣ
*All rights reserved
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου