ΠΑΛΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΝΕΎΜΑ ΤΟΥΣ...

 C:ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Σκηνοθετημένη ατμόσφαιρα όπως κάθε χρόνο, ανυπόφερτα τεχνητή, με το πνεύμα του εμπορίου να βάζει τα καλά του, να εφευρίσκει  ανάγκες  που δεν   είχαμε πριν, εμείς, να  φορτώνουμε τα παιδιά με τη χροιά του κλίματος ενός χύμα καταναλωτικού εορτασμού, να τους δίνουμε δώρα, εικόνες και εντυπώσεις, παρακάμπτοντας την αληθινή ουσία των Χριστουγέννων, για να συνεχίσουν κι αυτά, τα ίδια ακριβώς μετά από μας, όπως γίνεται μέχρι τώρα. Όλα όμως παραμένουν  ίδια, όπως και λίγο πριν τα Χριστούγεννα:

   Φτώχεια, αγωνία για επιβίωση, ανθρώπινα αδιέξοδα, απληστία, εκμετάλλευση, εξαθλίωση, οι αδύναμοι έρμαια  στη θέληση των ισχυροτέρων, η αγάπη να είναι το διαρκές ζητούμενο, συνωστισμός των ΕΓΩ για επιβολή στους υπόλοιπους, και, αυτές ακόμα  οι στοιχειώδεις  ανθρώπινες ανάγκες, να σκοντάφτουν  στην απληστία των ολίγων.

Το πνεύμα των Χριστουγέννων μπήκε  στο σπίτι του αποξηραμένου από αγάπη τσιγγούναρου και σκληρόκαρδου Εμπενέζερ Σκρουτζ.  Εκεί όμως  βρήκε πρόσφορο έδαφος να υπάρξει…

Όπως και ο Χριστός που κάθισε στο τραπέζι του τελώνη. Που υπερασπίστηκε την πόρνη, εύκολο θύμα εκείνων που δεν ανέχονται τα ολισθήματα των άλλων, αλλά που ίδιοι τα επισημοποιούν για τον εαυτό τους. ..

Υπάρχει άραγε το πνεύμα των Χριστουγέννων , έτσι όπως  μπήκε  τα μεσάνυχτα στο περιβάλλον του Εμπενέζερ Σκρούτζ, να του θυμίσει την προσωρινότητα του ανθρώπου στη ζωή,  την αξία της αθωότητας των παιδιών  και τη χαρά του να δίνεις;

Υπάρχει άραγε; Γιατί αν δεν υπάρχει , τότε  είναι δυσανάλογα μεγάλες οι προσδοκίες της Λογοτεχνίας από το χριστουγεννιάτικο πνεύμα, όπως το αποτύπωσε ο  Charles Dickens  στις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του,  όσο και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και άλλοι λογοτέχνες. Αλλά...πάντα αγαπάμε το παραμύθι, όπου το ΚΑΛΟ πάντα επιβάλλεται....

Καλές γιορτές σε όλους σας  αγαπημένες φίλες και φίλοι.