Τετάρτη, Απριλίου 18, 2012

ΤΑ ΦΟΡΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου


Συχνά συναντώ θερμές εκφράσεις και… συμβουλές για την αγάπη που συνοδεύεται από τη λέξη φως.

Ακόμα συχνότερα λαμβάνω κείμενα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, που θέλουν να με διδάξουν τη μεγάλη σημασία της αγάπης. Κείμενα που είναι μια μείξη, απλοϊκής φιλοσοφίας, θρησκευτικών ανακλαστικών και μιας δόσης αγαπησιάρικου ρομαντισμού, αυτό που θα αποκαλούσαμε αμερικανιά.

Αλλά και στην καθημερινότητά μου ακούω ή και διαβάζω στο διαδίκτυο τις απόψεις κάποιων για την αγάπη σε μακροσκελείς αναφορές του τύπου: «Αγάπη είναι…» και συμπληρώνεται η φράση με ποιητικές εκφράσεις και φιλοσοφικές σφήνες για να δείξουν το μεγαλείο της αγάπης και να εντυπωσιάσουν τους αναγνώστες ή ακροατές, που ίσως δεν συνειδητοποίησαν ακόμα το μεγαλείο της !

Δεν αμφισβητώ ούτε τις προθέσεις ούτε τις απόψεις κανενός για την αγάπη. Όμως, η εμπειρία μου από τη ζωή λέει, πως όποια ΑΞΙΑ υπερτονίζεται μέχρι υπερβολής, σημαίνει ταυτόχρονα και την έλλειψή της. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στην αρχαία Ελλάδα. Φιλόσοφοι με ρητά, πολιτικοί με συστάσεις, διανοούμενοι με την κατάθεση της σκέψης τους, τόνιζαν κατά κόρο, την ανάγκη ύπαρξης «ΜΕΤΡΟΥ» στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Και το έκαναν αυτό, γιατί απλά δεν υπήρχε «μέτρο» στη ζωή τους.

Ας επιστρέψουμε όμως στην αγάπη, και να δούμε με ποια φορέματα εμφανίζεται στη πράξη μέσα στη ζωή μας…

¨Ένα μέρος των συνανθρώπων μας, πιστεύει, χωρίς να το ομολογεί, ότι η αγάπη πρέπει να αρχίζει από τους… άλλους, αφού θεωρούν ότι ο κόσμος πρέπει να περιστρέφεται γύρω τους.

Άλλοι, συγχέουν την αγάπη, με τα βίτσια , την ερωτική λαγνεία, τον θαυμασμό.

Πολλοί χρησιμοποιούν την αγάπη ως εργαλείο: Όταν αγαπιούνται, εκμεταλλεύονται αυτή τη αισθηματική εξάρτηση για να χειραγωγήσουν αυτόν που τους αγαπά και να επιβάλλουν τους όρους τους σε μια πιθανή σχέση.

Κάποιοι, προσποιούνται ότι αγαπούν κάποιους, για να τους «διαχειριστούν» και χρησιμοποιώντας τους , να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους.

Τέλος, κάποιοι άλλοι απολαμβάνουν αυτάρεσκα την αγάπη των άλλων, χωρίς να ανταποδίδουν, επιβεβαιώνοντας απλά το «Εγώ» τους και τα όποια εσωτερικά τους ελλείμματα.

Η αλήθεια είναι ό,τι όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται την αγάπη. Όμως, όχι λίγες φορές, όσοι έχουν τραύματα εξ αιτίας της, θέλουν να τα προκαλέσουν και στους άλλους. Και όσοι χρησιμοποιούν ως εργαλείο την αγάπη, μπορεί να μην ένιωσαν ποτέ το νόημά της ή να το μπέρδεψαν με κάτι άλλο. Π.χ. Με τη μνήμη της ηδονής.

Το κείμενο δεν αναφέρεται σε ατομικές και συλλογικές περιπτώσεις άδολης και μεγάλης ΑΓΑΠΗΣ που έτσι κι αλλιώς υπάρχει στον κόσμο μας. Απλά ήθελα να σημειώσω πως όσοι μας τονίζουν με θέρμη την αξία της αγάπης, είναι συνήθως και εκείνοι που την κακομεταχειρίζονται και της φοράνε τα φορέματα που τους βολεύουν για κάθε συμφέρουσα περίπτωση.

Τελικά φαίνεται ότι εκείνοι που δεν μας διδάσκουν την αγάπη και είναι φειδωλοί στις αναφορές τους γι αυτήν, είναι ίσως εκείνοι που ξέρουν να αγαπούν.

Ό,τι παράγει ΑΓΑΠΗ ή παράγεται από αυτήν, γίνεται και νόημα Ζωής.

Στην πραγματικότητα η ΑΓΑΠΗ δεν έχει ή δεν πρέπει να έχει φορέματα. Είναι γυμνή, απέριττη και αυτονόητη και έχει ένα μόνο δρόμο: Εκείνο του ΣΚΥΛΟΥ που αγαπά για να αγαπά και μ’ αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνει το λόγο της ύπαρξής του…

Άλλο τώρα, αν ο άνθρωπος και όχι ο σκύλος είπε: «Αγαπώ άρα υπάρχω»…



*Οι πίνακες είναι του Χρίστου Καρά






12 σχόλια:

Βελησσαρίου Χρυσούλα είπε...

Αυτό το συναίσθημα της ζεστασιάς και της αναγκαιότητας για την επιβίωση του ανθρώπου μέσα μας, όχι μόνο δε φορά φορέματα αλλά δεν επιδέχεται και δεοντολογίες. Η αποδοχή του αγαπώμενου είναι βασικό της αγάπης χαρακτηριστικό και υπάρχει γιατί τρέφει την ύπαρξη σου, την συντηρεί και την αναπτύσσει. Κάτι άλλο, που νιώθω, με όσους αγαπώ είναι η απλή χαρά της συνάντησης, της συνεύρεσης, χωρίς κανένα ιδιοτελή λόγο, απλά και μόνο η χαρά του αντικρίσματος, της ματιάς. Αυτή η αγαπητική ματιά με συγκινούσε πάντα ακόμη και ιδιαιτέρως στο σκύλο μου όντως. Τι υπέροχη ματιά! Ακόμη και στον πόνο, ακόμη και στο θάνατο απαραίτητη ανάμεσα σ' αυτούς που αγαπώνται... Και τι μεγάλη πίκρα η κατ' ανάγκην έλλειψή της!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Χρύσα Βελησσαρίου

Εκτιμάς την αγάπη με τα μέτρα αυτά, που είναι και μέτρα του κειμένου της ανάρτησης, επειδή είσαιάνθρωπος φωτεινός και ταυτόχρονα εσωστρεφής και εξωστρεφής. Έχουν το χάρισμα άνωθεν, όσοι ξέρουν να αγαπούν και να δέχονται ως δώρο την αγάπη και οτιδήποτε έχει σχέση με αυτήν. Όμως: Χειρότερο και από την έλλειψή της, είναι το να βρεθεί ο άνθρωπος ανάμεσα στη δίνη της κακομεταχείρισης της αγάπης ή της διάψευσής της.

Μαργαρίτα είπε...

Ο Απόστολος Παύλος έχει γράψει έναν εξαιρετικό ύμνο στην Αγάπη! και πράγματι είναι γεγονός πως όταν μιλάμε πολύ για κάτι επιβεβαιώνουμε την έλλειψη του...

όμορφα αποδόσατε κ. Θεοφίλου το συναίσθημα αυτό που κατα βάση είναι και η ΟΥΣΙΑ της ΖΩΗΣ....
θαρρώ πως χωρις αγάπη, σε οποιαδήποτε μορφη κι αν παίρνει στη καθημερινοτητα μας, απλά δεν υπάρχει Ζωή...
επομένως αβίαστα παίρνει σαρκα και οστά η ρηση "Αγαπώ αρα Υπάρχω"

μια ανοιξιάτικη (χωρις βροχή σήμερα) καλημέρα!!

Unknown είπε...

Αγαπητέ Φίλε Φαίδωνα Γειά σου , το κείμενο σου περί Έρωτος , Βαθύ Απέριττο και Θαρραλέο ,όπως αποτυπώνεται κάθε φορά στα γραφόμενά σου,το Ήθος και το Ύφος της Ξεκάθαρης Σκέψης σου !

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Μαργαρίτα

Μαργαρίτα μας έλλειψες. Αλλά: Όπως αγαπάμε την παρουσία, τόσο σεβόμαστε και την απουσία.
Ναι! Ξέρω την προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου περί αγάπης. Θαυμάσιο κείμενο! Το μελοποίησε ο γνωστός και σπουδαίος Πολωνός συνθέτης Ζ.Πραισνερ, με χορωδία που τραγουδά το κείμενο στην ελληνική γλώσσα.
Εγώ απλά προσπαθώ εδώ να υποψιάσω τους φίλους, για τα αυτονόητα που δυστυχώς γίνονται ζητούμενα! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ανάρτηση, όπως εύστοχα τη συνοψίζεις στο σχόλιό σου. Ο συνδυασμός της ανοιξιάτικης καλημέρας, με την "χωρίς βροχή" σημερινή μέρα, είναι και χαριτωμένος και όμορφος και ευπρόσδεκτος με πλατιά χαμόγελα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ geopolitisalex

Φίλε μου Αλέξη και συ μας έλλειψες!
Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα και στοχευμένα λόγια σου για την ανάρτησή μου και τη σκέψη μου.
Ακόμα περιμένω να συναντηθούμε! Και είμαστε τόσο κοντά...Στη καφετέρια "cafe ne" στην οδό Παλαμηδίου που είναι απέναντι από το Σκλαβενίτη της Θουκυδίδου, μας περιμένει ένας ζεστός καφές! Συγγνώμη! Δύο ζεστοί καφέδες.... Περιμένω να μου πεις το πότε.

censurasigloXXI είπε...

Η Βερόνικα είμαι. Τώρα πρέπει να γράφω ανώνιμα λόγο λογοκρισίας.

Για αυτά που λες... νομίζω ότι στο κακό χωριό όπου μένουμε δεν έχουν φορέματα τότε.

Πολλά φιλιά, φίλε μου.

Θα σε δω εδώ.
http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/

Artemis είπε...

Οι μάσκες της αγάπης και ο δρόμος της ανυστερόβουλης αγάπης που μας δείχνει ο σκύλος!!!
Κείμενο μοναδικής καθαρότητας, τόλμης και θέσης, που δεν ευνοεί όσους επωφελούνται στη θολούρα..

Ανώνυμος είπε...

Με βάση τα όσα διάβασα στην ανάρτηση, που είναι πράγματι η εικόνα της ζωής, θα έλεγα ότι θα έπρεπε να έχουμε υ' όψη μας δυο φράσεις:
1) Φοβού τους αγαπώντας σε.
Και 2) Αγάπα το σκύλο σου ως εαυτόν.

"Ο Παράξενος"

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@censurasigloXXI

Καλή μου Βερόνικα. Να παρακάμψεις τα σκουλίκια και να διαθέτεις τη ψυχή σου σε όποιους αγαπάς. Κράτα το πνεύμα σου κοφτερό. Είμαστε ΜΑΖΙ!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αrtemis

Καλή μου φίλη σ' ευχαριστώ πολύ για την αποτίμηση της ανάρτησης. Ναι! Το κείμενο ταιριάζει σε όσους θέλουν και μπορούν να είναι απλά ο εαυτός τους....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ανώνυμος/Παράξενος

Καλέ μου Παράξενε, το χιούμορ σου σκοτώνει με μπαμπάκι!! Το χάρηκα και για ένα επιπρόσθετο λόγο: Ότι το εμπνεύσθηκες από την ανάρτηση.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος