Παρασκευή, Απριλίου 13, 2012

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΛΕΫ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου- "Κείμενα Μικρά σαν Μεγάλα"

Σήμερα ξύπνησα με μια γεύση υγρασίας ουρανού στο στόμα. Με μια αίσθηση απληστίας για το απέραντο, να διατρέχει το είναι μου σαν αίμα γαλάζιο.

Παραμέρισα τις αναλώσιμες κακίες των ανθρώπων που είχαν συσσωρευτεί στα πόδια μου, φόρεσα το δερμάτινο παντελόνι, το δερμάτινο μπουφάν, τα καστόρινα μποτάκια με τα κρόσια, τα γάντια μου και το κράνος με τα μικρά συννεφάκια ζωγραφισμένα στο μαύρο του χρώμα. Καβάλησα την αγαπημένη μου 1600σάρα Χάρλεϋ και γίναμε ΕΝΑ. Μαρσάρισα κι η Χάρλεϋ χλιμίντρισε σαν διακόσιες φοράδες μαζί, στο καιρό του ζευγαρώματος.

Κοίταξα τον ουρανό. Χάραξα με τη θωριά μου το δρόμο για τη Χάρλεϋ από τη λεωφόρο Ποσειδώνος ως τα σύννεφα πάνω από το Σαρωνικό. Ταυτόχρονα ακύρωσα τους νόμους της Φυσικής για όσο θα διαρκούσε η ουράνια βόλτα μου.

Έβαλα ταχύτητα και άνοιξα το γκαζ. Η εξάτμιση έβγαζε φωτιές. Η ανύψωση πάνω από τη θάλασσα ήταν θεσπέσια. Τα πλοία από κάτω μου μίκραιναν ώσπου έμοιαζαν να χωρούν σε παιδική χούφτα. Οι ζωγράφοι εκστατικοί για το γεγονός, φωτογράφιζαν τον ανηφορικό δρόμο από τη γη στον ουρανό χαραγμένο από τη θωριά μου, με μένα να τον διασχίζω πάνω στη Χάρλεϋ που άφηνε μια πυριφλεγή γραμμή πίσω της, και την ίδια στιγμή ετοίμαζαν τα πινέλα τους με μια εμπύρετη έμπνευση, σε απ’ ευθείας σύνδεση με την ποίηση.

Η απληστία μου καταβρόχθιζε το απέραντο «ε πάνω» όπου βρισκόμουν, και το κάτω που ατένιζα. Φορές, περνούσα μέσα από τα σύννεφα ανοίγοντας στιγμιαίες πύλες, ενώ η υγρασία με έλουζε γενναιόδωρα.

Ήταν ένα υπέροχο πρωινό της Μ. Παρασκευής, που μύρωνε τη σάρκα και το πνεύμα στη διαδρομή. Ανέβηκα ακόμα πιο ψηλά. Η Χάρλεϋ στην πίσω ρόδα της είχε βγάλει φτερά. Μπροστά μου άρχισαν σιγά –σιγά να προβάλουν μικρές ομάδες ενήλικων Αγγέλων, που όταν με είδαν, το πρόσωπό τους, πήρε έκφραση παιδκή. Πλησίασα. Ξέρετε που είναι οι φίλοι μου, ο Νάσος, ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Θέμης, ο Κώστας, ο Παντελής, η Έλλη; Τους ρώτησα. Με κοίταζαν μ ‘ένα γλυκό βλέμμα, σα να μου έλεγαν ότι τώρα διαβάζουν τα έργα του Μεγάλου Ποιητή, ενθέτοντας και τα δικά τους.

Ξάφνου, ένα χέρι εμφανίστηκε μέσα από ένα σύννεφο και με μια αυστηρή κίνηση, μου έδειξε επιτακτικά το δρόμο για το γυρισμό. Έκανα επιτόπια στροφή και άρχισα μια επιθετική κατάβαση με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όσο πλησίαζα στη γη, τόσο μου έρχονταν μεθυστικές λιποθυμιές από τα αρώματα της άνοιξης. Στο νου μου φύτρωναν στίχοι: «Έστησε ο Έρωτας χορό με το ξανθόν Απρίλη»… Εξαχνωμένες προσδοκίες και αισθήματα των ανθρώπων σε όλες τις χρωματικές διαβαθμίσεις ήταν διάχυτες στην ατμόσφαιρα. Η όσφρησή μου, υποδεχόταν τις γαστρονομικές ευωχίες από τις ετοιμασίες για τη γιορτή του Πάσχα.

Σαν έφτασα πολύ κοντά στη γη, είδα ένα τεράστιο πίνακα σαν οθόνη κινηματογράφου. Δεν ξέρω πως, αλλά αντί να προσγειωθώ στη λεωφόρο, βρέθηκα μαζί με τη Χάρλεϋ ενσωματωμένος στον πίνακα . Το μόνο που αντιλήφθηκα, ήταν αυτοί που κοίταζαν τον πίνακα και έλεγαν στο ζωγράφο: «Το έργο σου έχει ψυχή».

* All rights reserved



14 σχόλια:

Σπυρος Δαρτσινός είπε...

Ωραίο ταξίδι με την ¨ΗΑΡΛΕΎ"στον ουρανό.Με όλα τα στοιχεία μιάς ουράνιας δημιουργίας .Γεμάτη εικόνες,κεντημένες με ομιλητικές πινελιές από το επίγειο και το υπερπέραν.
Τέτοιες ταξιδιωτικές "αλητείες" τις κάνουν μόνο όσοι μπορούν να ισορροπήσουν,χωρίς επιρεασμούς, ανάμεσα στο ουράνιο και το γήϊνο.
Οσοι ωρα το διάβαζα νόμιζα ότι ήμουν καβάλα στις φλόγες από την φλέγουσα πισω ρόδα της ΧΑΡΛΕΫ.Για άλλη μιά φορά σε συγχαίρω Ποιητή ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Πολύ σημαντικό Σπυρέτο μου ότι σε πήρα μαζί μου στο ταξίδι. Άλλωστε για ένα τέτοιο ταξίδι πρέπει να είναι κανείς επιδεκτικός. Και συ είσαι ανοιχτός όπως κι εγώ σ' όλους τους ανέμους και τα ρεύματα.
Σ΄ευχαριστώ φίλε μου για τα όμορφα λόγια σου, που έχουν ξεχωριστή αξία προερχόμενα από σένα.

Ανώνυμος είπε...

Μοντέρνο κείμενο, με τον ποιητικό νου να καλπάζει και την ανήσυχη ψυχή να ζωγραφίζει! Μ ε ένα αναπάντεχο και δυνατό φινάλε! Νόμιζα ότι διάβασα δέκα σελίδες και ήταν μόνο μια! Η πιο τρυφερή αλητεία (όπως λέει και ο φίλος Δαρσινός) που έζησα. Όσο γερνάς Φαίδωνα τόσο ανανεώνεσαι.

"Ο Παράξενος

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα φίλε μου,
Εξαιρετικό!!! Αν και... λάτρευα από μικρός τις ΝΟΡΤΟΝ. Δεν ξέρω ανα αυτές έβγαζαν φτερά!
Είσαι τυχερός που είδες τον κόσμο από ψηλά.
Το παρακάτω μου έρχεται στο νου με την αισθαντική φωνή του Χατζή.

Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά

Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι.

Σου εύχομαι καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ και σε όλους τους θαμώνες του ΚΑΦΕΝΕΊΟΥ.

Σεραφείμ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@O Παράξενος

Παράξενε νιώθω ξεχωριστή χαρά που μπόρεσα να σου δώσω με το κείμενό μου όλα αυτά που αναφέρεις.΅Σ' ευχαριστώ από καρδιάς. Και ναι! Αγνοώντας την όποια βιολογική φθορά, δίνω προτεραιότητα στη διαρκή νεότητα, αφού η νεότητα είναι ΑΞΙΑ που μπορεί ο καθένας που μπορεί και θέλει, να την έχει σαν πυξίδα ζωής. Νεότητα, στο πνεύμα, στη ψυχή χωρίς ρυτίδες και όσο επιτρέπει και η φθορά, ΚΑΙ στο σώμα...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σεραφείμ

Καλημέρα φίλε μου. Να που στην επιλογή της μοτοσυκλέτας ως μέσου ελευθερίας και χαρούμενης αλητείας, είμαστε βίοι παράλληλοι! Η μάρκα δεν έχει τόση σημασία αλλά το φύλο: Δηλαδή η μοτοσυκλέτα που είναι ένα υπέροχο μηχανικό θηλυκό!!!
Είναι αξιοσημείωτο πάντως, ότι συχνά ο νους, ενεργοποιούμενος από το συναίσθημα και την επιθυμία, φτιάχνει τόσο ζωντανά τοπία...Υπέροχο αξεσουάρ στο σχόλιό σου και οι στίχοι του Κ.Χατζή, που μαζί με το κείμενο, δίνουν κι αυτοί τη δική τους θαυμάσια αίσθηση από ψηλά.
Καλή Ανάσταση Σεραφείμ και σε όλους τους φίλους και αναγνώστες του Καφενείου. Άλλωστε εδώ που φτάσαμε, ο μόνος δρόμος που απομένει είναι η...Ανάσταση.

Artemis είπε...

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους. κ. Φαίδωνα διάβασα το "ταξίδι με τη Χάρλεϊ στο ουρανό, από τον υπολογιστή μιας φίλης στο χωριό μου. Ακολούθησα κιεγώ πάνω στην κάθε λέξη σας το ταξίδι μέχρι τα όρια της ελευθερίας του γήινου. Εκρηκτικό και μαγικό κείμενο. Ένα σύγχρονο διήγημα, σωστό λογοτεχνικό κέντημα.
Χαίρομαι να σας διαβάζω.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Eπί τη ευκαιρία,θα ήθελα να ευχηθώ,από εδώ,στο καφενείο,τα χρονια πολλά σε ολους τους αγαπητούς θαμώνες και περαστικά στον οικοδεσπότη ,Φαίδωνα,που ασθενεί κλινήρης μετά από το ταξίδι του με την ΧΑΡΛΕΫ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.Δεν φόραγε,λέει κράνος γιά να ακούει τους ψιθύρους των αστεριών.Τι να του κάνουμε ? αν παραπονιόταν ότι κρυώνει,θα τού ριχνε στην πλάτη την γαλάζια μπέρτα του ο ουρανός .

Ανώνυμος είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Χρόνια πολλά και σε σένα αγαπητέ μας φίλε. Πίνω από το γευστικό σου κρασίπου κερνάς στο Θεό, στην υγειά σου και στην υγειά του Φαίδωνα που την πλήρωσε με τη λαχτάρα του ν' ακούσει τα ψιθυρίσματα των.... αστεριών.

"Ο Παράξενος

Artemis είπε...

@ Σ. Δαρσινός

Ευχαριστώ κ. Δαρσινέ για τις πασχαλιάτικες ευχές σας. Αντεύχομαι χρόνια πολλά. γεμάτα υγεία και νόημα ζωής. Εύχομαι και για τον κ. Φαίδωνα να γίνει γρήγορα καλά.

Οινοχόος είπε...

"ΠΑΡΑΞΕΝΕ"μου αρέσει το κρασί.Δεν είναι μόνο ο καλός μου φίλος αλλά ενώνει πιό ζεστά τους φίλους.Βάλε μιά κανάτα κρασί σε ένα τραπέζι με δυό φίλους .Αμέσως οι φίλοι γίνονται τρεις και φωνάζουν κι άλλους .Δεν ξέρω γιατί,αλλά το καλό κρασί ασκεί μιά όμορφη μαγεἰα επάνω μου.Δεν πίνω πολύ,δεν θέλω να καταχραστώ την φιλία μας.Πίνω όσο χρειάζεται γιά να μιλάμε ήρεμα και απλά.Γι αυτό και σας κερνώ αγιοργίτικο Νεμέας.Δεν υπάρχει ωραιότερο αγίασμα γιά να βουτάμε μέσα του το λόγο μας,πριν τον πούμε καιτο πιούμε.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Artemis,ευχαριστώ γιά τις ευχες.Πάντα θεωρούσα όμορφο να υπάρχει μιά επικοινωνία ανάμεσα στους θαμωνες του 'ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ" και όταν ακόμη διαφέρουν οι απόψεις.Μπορω να πω ότι τότε, κυρίως,μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον.Ο κοινός μας φίλος και οικοδεσπότης Φαίδωνας θα γίνει σύντομα καλά.Ενα κρυωματάκι είναι από τα ρεύματα των αστεριών.

Ανώνυμος είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Αγαπητέ μου Σπύρο. πίνω και γω το Αγιωργίτικο της Νεμέας και το απολαμβάνω. Έτσι ξέρω τι μου λες τώρα. Το κρασί είναι συνεκτικός κρίκος των ψυχών! Εδώ στο καφενείο μπορούμε να βάζουμε στη μέση το κρασί, και να βουτάμε ψωμί και λόγο. Σε χαίρομαι φίλε μου όχι μόνο τώρα, αλλά από παλιά που διάβαζα τα ωραία σχόλια και τις κρίσεις σου.

"Ο Παράξενος"

Μαργαρίτα είπε...

Χριστός Ανέστη!!!

δεν θα απολογηθώ για την αργοπορία γιατι ούτως ή άλλος λέγεται για 40 μέρες!!! :)))

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος