Πέμπτη, Μαρτίου 01, 2012

ΣΟΝΑΤΑ ΓΙΑ ΦΩΣ ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΘΟΛΟ*

Φαίδωνα Θεοφίλου

Μου αρέσουν οι βροχερές ημέρες δίχως κρύο.

Να κοιτάζω στο φλιτζάνι το ζεστό μου πράσινο τσάι

και να μετρώ τις απώλειες αντάμα με τις άνοιξες.

Να βρίσκω τις απώλειες, αφόρητα πολλές , κι ας ήταν τόσο λίγες.

Τα κέρδη των ανοίξεων ελάχιστα, όσα πολλά κι αν ήταν…

Η βροχή ασταμάτητα να κρατάει το ρυθμό

κι η μνήμη επιλεκτική, αγνώμων κι αναιδής.

Τα πρόσωπα των φίλων να περνούνε από μπρος μου ανέκφραστα,

εκείνων που δεν πρόλαβαν μήτε το θάνατό τους να εννοήσουν

φεύγοντας ξαφνικά, χωρίς ούτ’ ένα «γεια».

Εκείνο που με καίει πιότερο κι από τον ίδιο το χαμό τους

ειν’ η αγάπη που κόπηκε στη μέση και δεν δόθηκε.

«Έχουμε μια ζωή μπροστά μας», έλεγα…

Μ’ αρέσουν οι βροχερές ημέρες δίχως κρύο…





-* Από τον Κύκλο της κοντινής ξαδέλφης-








12 σχόλια:

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Αυτα μου κάνεις Εσύ Φαιδωνα Θεοφίλου και πετάω να μολύβια μου γιά μηνες όταν διαβάζω ποιήματά σου σαν Κι Αυτό.Δεν ξερεις πόσο χαίρομαι που μπορώ και χαιρομαι τις ωραίες δημιουργίες των άλλων΄
η "ΣΟΝΑΤΑ ΓΙΑ ΦΩΣ ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΘΟΛΟ"
είναι ποίημα γλυκοπικρα εξομολογητκό γιά μιά ζωή που κυλισε και κυλάει στα ρέχτια της ζωής.Είναι οι στιγμές που χάθηκαν και χάνονται στα τουνελ της αφάνειας,άλλες σκεπάζονται στη καφτή άσφαλτο της καθημερινότητας κι άλλες έρχονται μουσκεμένες μεσα από τον λυπητερό ήχο της βροχής να σου θυμίσουν τις "αφόρητες απώλειες"Μ Συνεπήρες

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Σ' ευχαριστώ Σπυρέτο μου. Η γνώμη των φίλων είναι πολύ σημαντική γιατί είναι και αληθινή, κι ακόμα περισσότερο αν οι φίλοι είναι και ομότεχνοι.
Δεν πειράζει που σε απασχολώ από τη συγγραφή και την επιμέλεια του βιβλίου σου. Το κέρδος μας είναι ότι ενεργοποιούμαστε δημιουργικά ο ένας από τον άλλον. Οι κουβέντες μας, οι απόψεις μας και οι γραφές μας, συνιστούν το λεγόμενο "καλιλιτεχνικώς ζήν" που γίνεται κυψέλη για όλους και μας ενεργοποιεί το πνεύμα και την έμπνευση. Γηράσκω αεί διδασκόμενος από τους φίλους και τις φίλες μου.

Katerina Toska είπε...

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΟΥ.....Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΔΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΙ....ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!!!!!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Κατερίνα μου, χαίρομαι που τα ποιήματα γίνονται στέρεες γέφυρες για διάφανες επικοινωνίες και αγαπημένες φιλίες. Δέχομαι με ευχαρίστηση τα καλά και εγκάρδια λόγια σου και σ΄ευχαριστώ, επίσης από καρδιάς.

Ανώνυμος είπε...

Σπουδαίο ποίημα! Με άγγιξε ως το βάθος της καρδιάς μου. Σα να γράφτηκε και για μένα...

"Ο Παράξενος"

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ο Παράξενος

Σ' ευχαριστώ Παράξενε. Ναι! Κάθε ποίημα είναι και ποίημα του καθενός, αρκεί να βρει το δρόμο για τη καρδιά του. Το ποίημα βρήκε το δρόμο, όπως λες, και συ το δρόμο προς αυτό. Έτσι γίνονται οι όμορφες συναντήσεις που δεν χάνουν το δρόμο τους...
Χαίρομαι για την επικοινωνία σας/μας.

Μαργαρίτα είπε...

Οι βροχερές ημέρες δίχως κρύο
έχουν τη δική τους ολότητα...
φορτισμένες, έτοιμες να δώσουν πράγματα... γεμάτες...
ίσως γι αυτό να σας αρέσουν
επειδή είστε άνθρωπος που μοιράζεστε με γενναιοδωρία!!

Αν και ανυπομονώ να μπει επίσημα η Άνοιξη.. η ήσυχη και σιγανή βροχή (δίχως κρύο) κι εμένα μου αρέσει!
κι εσείς την αποδώσατε τόσο όμορφα!!

Γλυκιά Καλημέρα :)

Un par de neuronas... είπε...

Δεν μου αρέσουν τις βροχερές μέρες, δεν μου αρέσουν τις συννεφιασμένες ημέρες. Ποτέ δεν τις συμπάθησα.

Ναι, φίλε μου, είναι εκείνοι που αγαπάμε περισσότερο αυτοι που φέυγουν χωρίς να μας ρωτάνε.

Σήμερα, την ημέρα, είναι πολύ συννεφιασμένη εδώ.

Μια αγκαλιά και ένα φιλί.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μαργαρίτα

Σ' ευχαριστώ καλή μου Μαργαρίτα.
Ναι πράγματι οι βροχερές ημέρες δίχως κρύο κουβαλάνε φορτία και σε βοηθούν να συναντήσεις τον εαυτό σου.
Η γλυκιά σου καλημέρα ήταν πράγματι γλυκιά και έγινε αιτία μιας καλύτερης θέασης της επόμενης μέρας.
Καλό βράδυ καλή μου φίλη

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Veronica

Ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται και αναζητά το κατάλληλο σκηνικό για να νιώσει καλά. Έτσι εσύ αγαπάς τις λιακάδες μόνο. Έγώ τα αγαπώ όλα Βερόνικα. Και τις βροχερές μέρες και τις λιακάδες, γιατί το ένα δίνει αξία στο άλλο.
Όσο για τους φίλους που έφυγαν, είναι αληθινός πόνος όταν σκεπτόμαστε ότι δεν τους αγαπήσαμε όσο θέλαμε και όσο άξιζαν..
Φιλιά πολλά από μια ηλιόλουστη Αθήνα που συμμαχεί μαζί σου.

Artemis είπε...

Από τα ποιήματα που γίνονται δικά σου. Με όμορφο, ατμοσφαιρκό περίγραμμα και μέσα του η ανασκόπηση, το ζύγισμα μιας πορείας που γίνεται με τρυφερότητα, αυτοκριτική και θλίψη. Νομίζω πως η αλήθειες της ζωής είναι χρωματισμένες περισσότερο με δραματικούς τόνους. Έτσι και τα συμπεράσματα που βγαίνουν από το ποίημα έχουν αυτό το χαρακτήρα, που κορυφώνεται με φυσικό τρόπο και επομένως συγκινητικά πειστικό. Η βροχή, εκτός από την έμπνευση που φέρνει, σβήνει πρόσκαιρα και όσα σε καίνε, λειτουργώντας και ως αναλγητικό.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Artemis

Άρτεμη με εκπλήσσεις με την σύντομη πληρότητα της ανάλυσης! Είπες τόσα πολλά μέσα σε λίγα, που εμένα δεν μου μένει άλλο να πω, παρά ευχαριστώ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος