Σάββατο, Δεκεμβρίου 11, 2010

ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου


Οι κοινωνίες μας πάντα είχαν ανάγκη από πρότυπα, που πρόβαλαν μέσα από το έργο τους, την αφοσίωσή τους σε αξίες ή άνοιγαν δρόμο με τη σκέψη τους στα διλήμματα των ανθρώπων. Αυτά τα πρότυπα πάντα γίνονταν σημεία αναφοράς μέσα στο χρόνο και στο χώρο της ζωής κι όπως είναι φυσικό, συγκέντρωναν το σεβασμό, τον θαυμασμό και την αποδοχή των ανθρώπων, που είχαν να κερδίσουν καλλιέργεια πνευματική και αισθητική, καθώς και παραδείγματα που θα ενεργοποιούσαν τη σκέψη τους και θα διεύρυναν τον ορίζοντά τους.

Στη διαδρομή του χρόνου , τα πρότυπα υπέστησαν μεγάλη έκπτωση. Ένα πρότυπο σήμερα , δεν χρειάζεται πια να συγκεντρώνει όλα αυτά τα σπουδαία κριτήρια που το καθιστούσαν πρότυπο κάποτε. Αρκεί απλά να μας αρέσει. Αρκεί να έχουμε αναπτύξει μια φανατική σχέση με αυτό. Σιγά-σιγά η ευκολία αυτή να αναδεικνύουμε πρότυπα, εξελίχθηκε σε αυτό που λέμε, «φιλοτέχνιση αγιογραφίας». Βέβαια αυτή η διαδικασία φιλοτέχνισης προτύπων, δεν είναι παρά ένα είδος κοινωνικής παθογένειας, που όμως έγινε αφορμή ώστε το «Marketing» (Αγορολογία) και τα Μ.Μ.Ε. να δημιουργήσουν τα δικά τους πρότυπα, για να τα «πουλήσουν» ως προϊόντα στους καταναλωτές.

Έτσι λοιπόν όταν «αγιογραφούμε» κάποιους ανθρώπους, δίνοντάς τους μεγαλύτερη αξία απ’ όση έχουν, απλά διευκολύνουμε τη λειτουργία του εμπορίου.
Αλλά και ο Χριστός με τη γέννησή Του που είναι από τη φύση Του περιβεβλημένος με αληθινή αγιότητα, δεν γλίτωσε τη μοίρα που τον ήθελε να γίνει το καλύτερο προϊόν του εμπορίου, που δεν χρειάστηκε να αγιοποιηθεί, αφού είχε τη βούλα της αγιότητας. Έτσι έχουμε τα Χριστούγεννα που όλοι γνωρίζουμε…

Είναι πια κοινός τόπος, ότι όσοι «ανήσυχοι» θέλουν να προσπαθήσουν να συνδιαμορφώσουν την πραγματικότητα που ζούμε με βάση κάποιες αρχές και αξίες, βρίσκονται πάντα μπροστά σε μια πραγματικότητα που τους επιβάλλεται…και που τους αντιμετωπίζει ως ξένα σώματα.

Όμως, κανείς, (ευτυχώς) δεν μπορεί να εμποδίσει αυτούς τους «ανήσυχους» να ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο αλλά να ανήκουν σε άλλον. Θα τους δείτε κάποιες φορές, να πίνουν το καφέ τους σε καφετέριες της παραλίας, κοιτώντας προς τη θάλασσα, με μια χροιά γλυκύτητας στο βλέμμα τους, που μοιάζει να αιωρείται. Θα τους δείτε στο δρόμο να σταματούν για να χαϊδέψουν μια γάτα ή ένα σκύλο, συγκεντρώνοντας τα περίεργα βλέμματα των περαστικών. Θα τους δείτε συχνά αφηρημένους ανάμεσα στο πλήθος , με μια αίσθηση διαρκούς προσμονής αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους.

Αν τελικά υπάρχει Χριστός, ίσως θα έπρεπε να σκεφθεί εκεί πάνω στην ουράνιά του αυταρέσκεια, ότι ο Άνθρωπος έχει ανάγκη διαλόγου με το Θεό του…





12 σχόλια:

Stergios Kaloudis είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με το πολύ καλό άρθρο σας! Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ! Η πραγματικότητα μας ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ!......Και διαμορφώνει τα πράγματα κατά το ΣΥΜΦΕΡΟΝ των ολίγων από τους πολλούς! Το αντίθετο από το Χριστιανικό Δίδαγμα!.....

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Η αλήθεια είναι ότι εχουν επικρατήσει τα "προτυπα"που 'πουλανε" Δηλαδή αυτά που εκαναν επάνω τους την "φιλοτέχνιση αγιογραφίας" και μεις σαν κουτορνίθια τα μιμούμεθα
Οι αξίες όμως μένουν εκεί σαν μια πηγη σφραγισμένη που μονοι μας θα την ξεσφραγίσουμε όταν κολήσει η γλώσσα μας από την αρμύρα της περιττότητας.Τα κλειδιά τα κρατάνε οι "ανήσυχοι" που δηλώνουν την παρουσια τους με τον δικό τους τρόπο,τον όμορφο και τον παραδειγματικό.Σε αυτούς δεν έχει "επιβληθεί" τίποτα.Δεν τους το επιτρέπουν οι αξίες τους.

Θα επανέλθω όμως γιατι σημερα εχω τη γιορτη μου και υποσχεθηκα στον έγγονό μου τον Σπύρο να τον πάω στην εκκλησία.Του εχω μιλήσει για εναν Αγιο Σπυριδωνα "αγραμματο"και απλοϊκό που εμαθε μεσα απο την αλήθεια να χρησιμοποιεί την δύναμη του μυαλού του.

ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ είπε...

Περί προτύπων λοιπόν ο λόγος σου σήμερα φίλε Φαίδωνα
Η αναγκαιότητα των προτύπων, των μπροστάρηδων, των οδηγών …
Στο ερώτημα εάν είναι προφανής η αναγκαιότητα ύπαρξής τους, θα αναφέρω απλά (αυτό που αναφέρεις και συ) ότι: από τη στιγμή που έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης και χαλιναγώγησης, υπήρχε λόγος ύπαρξης και ο άνθρωπος τα είχε ανάγκη. Το θέμα όμως που προκύπτει σήμερα δεν είναι η ύπαρξή τους, αλλά η δημιουργία τους από θρησκευτικές και πολιτικές εξουσίες και από κάθε κέντρο που στόχο του έχει τον έλεγχο της ανθρωπότητας «μάζας».
Marketing, Marketing, Marketing, Marketing, και τα μυαλά στα …πρότυπα
Η λέξη; ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ.
Πού κολλάει; Στις σχέσεις, στην αισθητική, στη σκέψη, στην ποιότητα (ή κατ’ άλλον «πιότητα») , στην προτεραιότητα, στην ανάγκη, στη στάση, στην αμφισβήτηση, στην πολιτική, στην ίδια τη ζωή μας.
Ένα μεγάλο blanco χρειαζόμαστε για να ασπρίσουμε, να εξαφανίσουμε τα πάντα και να γράψουμε πάλι καθαρά και ορθογραφημένα (πια) τη ζωή μας. Ένα blanco κατά της μαυρίλας, του αποπροσανατολισμού και της ανορθόγραφης στάσης.
Δεν αρκεί να κοιτάς γαλήνια τη θάλασσα και να απολαμβάνεις την τρικυμία, πρέπει να πέσεις μέσα και να κολυμπήσεις, να τη δαμάσεις, αρκεί να ξέρεις …κολύμπι.-

See you (κατά το αμερικάνικο πρότυπο)

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Stergios Kaloudis
Τα δημιουργούμενα πρότυπα κ. Καλούδη, και οι αγιογραφήσεις ανθρώπων που απλά πέτυχαν στο τομέα τους και μπράβο τους, φτηναίνουν τη ζωή μας και την αποτρέπουν από το να βρει το πραγματικό της νόημα...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Ένα παράδειγμα αγιογράφησης Σπύρο μου που το ζήσαμε πέρυσι το Σεπτέμβρη. Για ένα στιχουργό τραγουδιών, πολύ καλού ομολογουμένως, (αλλά πολλοί είναι οι καλοί στο τομέα τους) οργανώθηκε τιμητική βραδιά, στο Ολυμπιακό στάδιο 80.000 θέσεων παρακαλώ! με την σύμπραξη του ΔΟΛ, του ίδιου του στιχουργού και δημάρχων, όπου τραγούδησαν περί τους 30 τραγουδιστές, για έναν αξεδίψαστο για επιβεβαίωση και δημοσιότητα στιχουργό 75 χρόνων, που επιζητούσε αποθέωση!!! Θέλοντας έτσι να ξεπεράσει τους μεγάλους μουσικοσυνθέτες που μάγευαν με το έργο τους στα στάδια... Λίγοι κατάλαβαν το κιτς της υπόθεσης, που ήθελε να πάρει διαστάσεις Ρωμαϊκού θριάμβου....
Αν λοιπόν για ένα στιχουργό, που δημιουργεί το μισό τραγούδι, γίνονται τέτοιες υπερβολές για να τιμηθεί, τι θα έπρεπε να κάνουμε για τους νεαρούς Έλληνες ερευνητές-επιστήμονες με τεράστιες επιτυχίες;;; Αλλά αυτοί ανήκουν στους "ανήσυχους".
Πάντως Σπυρέτο μου πιστεύω ότι οι "ανήσυχοι" δεν κρατούν τα κλειδιά. Απλά , αποτελούν το άλλοθι της ζωής για να μπορεί να βλέπει και το καλό της πρόσωπο....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ
Φίλε μου, (κάποτε θα μου πεις και τ' όνομά σου δεν μπορεί...) χαίρομαι που συμφωνώ σε όλα όσα λες στο σχόλιό σου, με τρόπο στοχευμένο στην ουσία του θέματος και με γερές θέσεις. Κλειδί των θέσεών σου
"Ο ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ
Στις σχέσεις, στην αισθητική, στη σκέψη, στην ποιότητα (ή κατ’ άλλον «πιότητα») , στην προτεραιότητα, στην ανάγκη, στη στάση, στην αμφισβήτηση, στην πολιτική, στην ίδια τη ζωή μας."

Εγώ, έχω μόνο να προσθέσω ότι ένα είδος ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ θα ήταν και η προσχώρησή μας στην κοινότητα των "ανήσυχων"...

ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ είπε...

Ανησυχία;
Ναι. Υπάρχει πολλή.
Αντιπαλεύει την ησυχία (Τους), τη χαζοχαρουμενιά και τη νοητική μαλθακότητα (Μας)
Ευελπιστώ σε ευοίωνο αποτέλεσμα.

Καλή σου νύχτα
Κατά κόσμον Θανάσης

Σπυρος Δαρσινός είπε...

"ΤΕΜΑΧΙΣΤΗ" παρ'όλο ότι τεμαχίζεις έχεις και ύψος και βάθος.Ισως επειδή τεμαχίζεις τα γκρίφια και ψηλώνει η ουσία.
Επίτρεψέ μου μόνο να πω πως : γιά το ¨ευοίωνο αποτέλεσμα" χρειάζεται δράση .Η ελπίδα υπησέρχεται[κατά κανόνα] όταν παραιτούμεθα.Τίποτα δεν είναι παθητικότερον με μόνη την ελπίδα.

Φαίδωνα,τα δύο "κλειδιά" της ανάτασης{γενικά και γενεσιουργικά] είναι ο στοχασμός και η φιλοσοφία.Το ατύχημα είναι ότι: τελευταία αυτά τα δύο βρίσκονται σε διάσταση,και ο λόγος είναι γιατί η φιλοσοφία συνελήφθει να φλερτάρει αστόχαστα ,και κατά συρροήν,με την αλαφρότητα.Πως να την εμπιστευτεί τώρα ο στοχασμός και να της εκμηστηρευτεί τη σοφή σιωπή του ?
Γι αυτό και βλέπουμε τους ανήσυχους" με "μιά αίσθηση διαρκούς προσμονής αποτυπωμένη στο προσωπό τους"
Και τώρα που το τοΎνελ έδειξε το τοίχινο πρόσωπό του η ίδια η ανάγκη θα αναζητήσει τους ανήσυχους να ανοίξουν τη ρωγμή.Διαισθάνομαι ακόμη ότι ο Γ.Παπανδρέου είχε από πριν τα γνωρίσματα του ανήσυχου .
Γι αυτό,ίσως, καλέσθει από την ανάγκη να είναι σήμερα εκεί που είναι.Το πάχος του τοίχου βέβαια είναι παχύ γιατί μέσα του
επιμένει και η δική μας αποκοντριά Και πιό πολύ η αισχρή ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης.

ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ είπε...

Φίλε μου επανέρχομαι για να συμπληρώσω (κομμάτι) στα «περί ανησυχίας» σου. Η πλούσια -κατά τ’άλλα – γλώσσα μας με τη λέξη «ανησυχία» (=έλλειψη ησυχίας, ταραχή //φόβος) μάλλον δε καλύπτει τη συζήτησή μας, οπότε το χέρι βοηθείας μου το έδωσε (όπως πολλές άλλες φορές) ο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος υιοθετεί την αγγλική λέξη outsider για να μας βοηθήσει στην …κουβέντα μας.

Outsider είναι εκείνος «που προσπαθεί να καταλάβει γιατί ζει και που κρατάει τη ζωή του σε αδιάκοπη ένταση, αγωνιζόμενος να τη διαπλάσει και να την εξυψώσει». (Πρόλογος στα Τετρακόσια Γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη, σ. ιε΄.)
Ο Outsider αγωνίζεται «να διαφυλάξει το δημιουργικό του ένστικτο από τις ενέδρες της καθημερινότητας» (δ.π., σ.ιθ΄). Ο αγώνας του είναι καθαυτό επίκαιρος: αφότου η θρησκεία έπαψε να προσφέρει τα μέσα μιας υπέρβασης, ο Outsider είναι ο μόνος θρησκευτικός τύπος του καιρού μας.

@ Φίλε Σπύρο
Για την ιστορία: το Τεμαχιστής μου βγήκε από την προσπάθεια να ορθοποδήσω, να συμμαζέψω τη σκέψη μου, οπότε επιβαλλόταν το μοίρασμα σε κομμάτια και όχι από χασάπικα αποθυμένα.
Επίσης το "Ευελπιστώ σε ευοίωνο αποτέλεσμα", χιουμοριστικό ήταν με την υπερβολή του "ευ" και δεν ελπίζω στο δια μαγείας επανακαθορισμό ...
Η τελευταία σου παράγραφος τείνει (εάν δεν έχει καταλάβει τελείως) στο σουρρεαλισμό. "Ανήσυχος" ο ΓΑΠ; Άμυαλος. ΝΑΙ, Ανίδεος. ΝΑΙ, Ανεπιθύμητος; ΝΑΙΙΙ.
Συγγνώμη για την πολιτική παρενθεσούλα, που δε δικαιολογείται από τη συζήτησή μας, αλλά κε Πρόεδρε επροκλήθειν ...

σπυρος δ. είπε...

Aγαπητέ 'τεμαχιστή" καταλαβαίνω όλες τις θέσεις σου.Γιά το τελευταίο ? Αυτή τη φορά θα ελπίζω εγώ,γιατί κατά....σύμτωση {?]συνοδεύεται με αναγκαστική δράση.
Τι να γίνει ,και η πολιτική ειναι παντού.Αν δεν ήταν πως θά βγαινε έξω ατιμέλητο το οφέλιμο ? Πως θα αποκτούσε ευλυγησία η σκληρότητα της νομοτέλειας ?
Φαινεται ότι με χάλασε η αμερική.Με μαθε να "μεταχειρίζουμαι" τον ενθουσιασμό- ακόμη και την αγάπη- για να δώσω θέση και μέτρο στην θετικότητα της ύλης.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ
Χωρίς να διαφωνώ με τον όρο outsider, Θανάση μου, θεωρώ ότι ο όρος "ανήσυχοι" μας εκφράζει στη περίπτωσή μας. Κι αυτό γιατί:
Οι έννοιες των λέξεων δεν παραμένουν ακίνητες και αμετάβλητες όπως είναι στα λεξικά, αλλά επανασημασιολογούνται, ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής για έκφραση. Ανήσυχος είναι και αυτός που δεν εφησυχάζει πνευματικά και κοινωνικά, όταν οι άλλοι μένουν απαθείς και πνευματικά και κοινωνικά και ενδιαφέρονται μόνο για το εγώ. Συνεπώς, "ο ανήσυχος" μέσα σε μια κοινωνία ακύμαντη πνευματικά, μπορεί να θεωρηθεί ο ξεχωριστός.
Και για να επιβεβαιώσω αυτό που λέω: Οutsider στα λεξικά, σημαίνει, "ο απ' έξω" "ο περιθωριακός", όμως ο Καζαντζάκης δίνει μια πολύ ρομαντική ερμηνεία της λέξης, τοποθετώντας την έννοιά της σε άλλο βάθρο.
Τώρα για τον ΓΑΠ. Είναι σεβαστή η άποψή σου και οι χαρακτηρισμοί σου γι αυτόν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις συμμερίζομαι. Αλλά, αν ο ΓΑΠ είναι έτσι όπως τον χαρακτηρίζεις, τότε πως θα έπρεπε να χαρακτηρίστεί, ο μικρός(σε όλα) Καραμανλής με τον θίασο των ανικάνων, που παρήγαγαν περισσότερα σκάνδαλα απ' όσα μπορούσαν να καταναλώσουν και παίρνοντας μια αδύναμη από πάντα οικονομία στα χέρια τους, της έδωσαν τη χαριστική βολή βυθίζοντας τη χώρα στην ένδεια;;
Αν θυμάμαι καλά, Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ, είπε για τους Γερμανούς μετά τον πόλεμο, αλλά ισχύει για όλους μας, ότι: "Ο λαός που ξεχνά, θα ξαναπάθει τα ίδια..."

ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ είπε...

Σύμφωνοι.
Έτσι ακριβώς είναι. Η γλώσσα προχωρά μαζί με τη ζωή του λαού που τη χρησιμοποιεί. Η γλώσσα μας είναι η ταυτότητά μας και θα παραμένει ζωντανή για όσο θα υπάρχουν Ελληνες. Το Outsider εγώ θα το μετέφραζα: έξω από τα κοινά όρια και όχι απαραίτητα "περιθωριακός", άλλωστε η παραπομπή στον Ν.Καζαντζάκη ήταν και μία αφορμή για να ...διανθίσω την κουβέντα μας.
Τελικά δεν αποφύγαμε την πολιτική κουβέντα. Φίλοι μου τα επίθετα που φόρτωσα στον ΓΑΠ και βέβαια απευθύνται και στον πρώην μπουχέσα της Ραφήνας, αλοίμονο, θα ήμουν πολύ άδικος και άτοπος. Το πρόβλημα της χώρας μας δεν προσωποποιείται σε τυχάρπαστους κληρονόμους της εξουσίας, αλλά στον εφησυχασμό μας, που τους επιτρέπει να μας εκμεταλλεύονται.

Καλημέρα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος