ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Τους σημαντικούς πολιτικούς άνδρες τους ανεβάζει ψηλά στα μάτια των πολιτών και της πολιτικής, σχετικά εύκολα, η ακτινοβολία του αναστήματός τους, που δανείζει και νόημα καθώς και ποιότητα στην πολιτική μας ζωή. Οι περισσότεροι σημερινοί πολιτικοί μας άνδρες τεντώνουν ακραία την σπουδαιοφάνειά τους για να την κάνουν σπουδαιότητα. Ο πήχης είναι τόσο χαμηλά που φθάσαμε να θεωρούμε σημαντικούς πολιτικούς άνδρες τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου με μόνα πραγματικά «προσόντα», τα ονόματά τους… Αυτές οι εκλογές μου προκαλούν μελαγχολία όταν κοιτάζω και ακούω τα κόμματα, τους αρχηγούς και τα στελέχη τους:

Ν.Δ.: Ένας θίασος ανικάνων που υποσχέθηκε να επανιδρύσει το κράτος και ίδρυσε κάτι άλλο που έχει τα χαρακτηριστικά ενός οίκου ανοχής. Επί 6 χρόνια που κυβερνούσε, έκανε αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Τώρα ξαναζητά την ψήφο των πολιτών κάνοντας ……αντιπολίτευση στην κυβέρνηση που… θα προκύψει από τις εκλογές!!!

Πασοκ.: Τιμωρημένο, δικαίως, σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για τα όσα αρνητικά έκανε ή θετικά που παρέλειψε να κάνει. Αν το κόμμα της αντιπολίτευσης διαθέτει κάποια ικανά στελέχη, κανένα από αυτά δεν είχε την ευκαιρία να ηγηθεί του κόμματος, παρά μόνον ο Γιώργος Παπανδρέου που δεν μπορεί ακόμα να ξεχωρίσει το πηλίκον απ’ το… πηλήκιο!!!

Κ.Κ.Ε: Μετά και το πρόσφατο σταλινικό παραλήρημα της Αλέκας Παπαρήγα, πείστηκε και ο πλέον αφελής ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι εξωτικοί όπως και οι Ταλιμπάν. Χώρια, που όταν ανοίγουν το στόμα τους για το κομματικό κήρυγμα, σε πιάνει βαρεμάρα και πλήξη, αφού ξέρεις ότι θα σου πουν όσα ήδη γνωρίζεις απ’ έξω αφού χρόνια τώρα, ακούς το ίδιο μονότονο μάθημα. (Αλλά το πολύ το κυρ ελέησον…) Ακόμη, το Κ.Κ.Ε. αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνητική συνεργασία με οποιοδήποτε κόμμα, επιδεικνύοντας κομματική αυταρέσκεια και οραματιζόμενο το...δικό του Πάσχα με την ανάσταση των…σοβιέτ.

Σύριζα: Η παιδική χαρά της πολιτικής μας, όπου, λέει, υπάρχουν δεν ξέρω πόσες συνιστώσες ανθυποκοματιδίων του ενός ατόμου, στο κόμμα. Δεν μπορούν να συννενοηθούν μεταξύ τους ούτε και να βγάλουν αρχηγό, αφού όλοι οι εκπρόσωποι των συνιστωσών θέλουν να είναι αρχηγοί κι αφού δεν μπορούν όλοι, δεν βγάζουν κανένα. Ορίζουν μόνο έναν αρχηγεύοντα υπό την πίεση των εκλογών και για να μην διαλυθούν στα «εξ ών συνετέθησαν». Αυτοί που δεν μπορούν να διοικήσουν το σπίτι τους , θα έχουν λόγο για τη χώρα. Θέλω να αναφέρω εδώ ότι η πολιτική μας ζωή έχει ανάγκη από πολιτικούς σαν τον Φώτη Κουβέλη και τον Δημήτρη Παπαδημούλη, που το κόμμα τούς έβαλε στο περιθώριο…Πάντα οι μικροί και ασήμαντοι κάτεχαν την τέχνη του αποκεφαλισμού…

ΛΑ.Ο.Σ. : Προϊόν που γέννησε η πολιτική παρακμή. Κόμμα ευκαιρίας και …εκπτώσεων με νεοταξικές αντιλήψεις που ισοπεδώνει την αισθητική και προβάλλει την αυθάδεια της ανοησίας, ως πολιτική λογική. Κόμμα, «Αποθήκη» ξεπεσμένων πολιτικάντηδων και συλλογής ετερόκλητων στοιχείων με στόχο την άγρα ψήφων από κάθε κατεύθυνση. Πρόσφατα προσχώρησε στο κόμμα Κυπατζής, (πρώην διοικητής της Κ.Υ.Π.) ενώ ταυτόχρονα ο Καρατζαφέρης, έκανε επαφές και για την προσχώρηση του γνωστού μάνατζερ θεαμάτων, Ηλία Ψινάκη που δεν ευδοκίμησε μετά από αντιδράσεις στελεχών τού κόμματος. Τραχανοδικαστήριο …

Οικολόγοι-Πράσινοι: Ενώ έχουν εξαιρετικές θέσεις για το περιβάλλον και αξιόλογους νέους ανθρώπους- στελέχη, στηρίζουν τις σκοπιανές θέσεις στο Μακεδονικό και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με το «Ουράνιο τόξο» λέγοντας πως υπάρχει Μακεδονική (Makedonski) μειονότητα στην Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι ζητούν όμως την ψήφο των Ελλήνων και όχι των Σκοπιανών όπως θα έπρεπε….

Η πολιτική μελαγχολία απλώνεται παντού. Ευτυχώς υπάρχουν οι κουβέντες με τους λιγοστούς, ακριβούς, φίλους. Ευτυχώς υπάρχουν οι ποιητές που περιμένουν πάντα στα φαρδιά ράφια της βιβλιοθήκης. Η φύση με τις μυρωδιές της . Οι μουσικές του κόσμου έτοιμες να σε υποδεχθούν από τον απογευματινό περίπατο.
Έτσι η πολιτική μελαγχολία ξαλαφρώνει…

Μήπως δεν αγαπάμε αρκετά αυτή τη χώρα;
Πάντως την Κυριακή , ψηφίζω.

Οι πίνακες είναι του Τσόκλη