Κυριακή, Σεπτεμβρίου 20, 2009

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ



Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δηλωτικό των πεποιθήσεών μου.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια επικοινωνία δύο ανθρώπων με διαφορετικές απόψεις, που συμβαίνει όμως, όλες να περιέχονται μέσα μου, έτσι που, ο ένας μου εαυτός (ο αθέατος) να εκφράζει τις μισές από τις απόψεις και ο άλλος μου εαυτός, ο ορατός, να απαντά με τις άλλες μισές. Έτσι ώστε να μοιάζει πως παίρνω ένα γράμμα από τον ένα μου εαυτό, στον οποίο στέλνει το απαντητικό γράμμα ο άλλος μου εαυτός. Τελικά δεν είναι παρά μόνο μια άσκηση εσωτερικού διαλόγου και στιγμιαίας αναζήτησης...

Γράμμα στον εαυτό μου

Εκνευρίζομαι με τους ανθρώπους που για να μιλήσουν κρατάνε συνεχώς δεκανίκια της γνώσης άλλων. Υποτίθεται πως όταν μαθαίνεις, αφομοιώνεις, διαπλάθεσαι από τη γνώση, συγκροτείσαι και έχεις άποψη, που μπορείς να τη βελτιώσεις ή να την αλλάξεις. Έχεις άποψη όμως. Όχι συνεχώς τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος. Εσύ, τι λες και ο συνομιλητής σου, είναι το πιο σημαντικό, για να γίνει κουβέντα.
.
Προσωπικά, όταν συζητάω, διαπλέκω τις απόψεις σε ένα σώμα και διεισδύοντας στο θέμα, έχω την προσδοκία, μαζί με τον συνομιλητή μου, να βρω μια καινούρια παράμετρο μέσα από τη συζήτηση, που θα εντοπίσει ο διάλογός μας, κερδίζοντας έτσι κάτι καινούριο. Μια νέα, τρίτη, διάσταση του θέματος.
.
Εγώ λοιπόν, για να ξέρεις, είμαι άθεος. Δεν εξαρτώμαι από τίποτα αφού δεν πιστεύω. Δεν έχω τα προβλήματα και τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που έχουν όσοι πιστεύουν και ψάχνονται δήθεν να βρουν αυτό που δεν έχουν ακόμα πλησιάσει. Αφήνω το πνεύμα ελεύθερο να πετά. Έχω βέβαια τις αξίες μου που τις ακολουθώ με συνέπεια, αφού έχω τους δικούς μου κώδικες ζωής και δεν με ενδιαφέρει να ελπίζω να εξαργυρώσω κάτι σε κάποιον παράδεισο.
.
Αυτοί που πιστεύουν στο Θεό ή σε «ανώτερες δυνάμεις» όπως είναι τώρα της μόδας να λέγεται ή που αναζητούν τις εσώτερες τους δυνάμεις για να αποκαλυφθούν στον εαυτό τους ως εκείνοι που είναι κατ' εικόνα και ομοίωση του υποτιθέμενου Θεού τους, αυτοί ενδιαφέρονται για συναλλαγματικές που θα εξαργυρώσουν στον παράδεισο. Πώς βασανίζονται οι άνθρωποι.. Τι ματαιοδοξία… Τι "εσωτερική Φιλοσοφία" μπαλαφάρα για το τίποτα… Ένα δέντρο που φυτρώνει και ανθίζει, είναι πολύ σπουδαιότερο απ' όλα αυτά.
.
Και ποιος σου είπε ότι ο άνθρωπος είναι ό,τι ανώτερο υπάρχει στο σύμπαν;; Τι εγωισμός άπατος! Τι ανθρώπινη αυταρέσκεια!!! Μόλις έμαθες ότι είμαι άθεος, εσύ που τα γνωρίζεις όλα και μας τα αραδιάζεις με βιασύνη, άρχισες να με κρίνεις εμένα τον «ανυποψίαστο», λέγοντας:
.
"Όμως ακόμη κι αν είσαι άθεος και δεν σε ενδιαφέρουν τα θεωρητικά της ύπαρξης, τι θέση δίνεις στον εαυτό σου μέσα στον κόσμο;
Ό,τι έρθει κι ό,τι κάτσει, πώς να βολευτούμε, να βρούμε μια ζωούλα,
δουλίτσα, σύντροφο, πενθήμερα μιζέριας και σαββατοκύριακα μποτιλιαρίσματος";
.
Άρχισες τα στερεότυπα. ακόμα δε μιλήσαμε. Και η πλάκα είναι πως με κατακρίνεις αναλύοντάς με συγχρόνως. Σα να μην υπάρχει ένα επίπεδο ποιότητας και για όποιον είναι άθεος… Βάλτο καλά στο μυαλό σου: Ένας άθεος , είναι απελευθερωμένη οντότητα , που σέβεται τη φύση που τον έφερε στον κόσμο και που θα τον πάρει από τον κόσμο για να τον μεταβάλλει σε χημικό στοιχείο, δεν μπλέκεται με ένα κουβάρι μάταιες σκέψεις, δοξασίες και δόγματα για να γίνει χειρότερος απ' ότι ήταν. Ο τρόπος που μιλάς από καθέδρας, μου θυμίζει την υφέρπουσα υποκρισία των χριστιανών θεολογούντων.Θα μου πεις: Εσύ δεν κρίνεις; Κρίνω βέβαια αλλά όχι όπως εσύ με στερεότυπα και προκαταλήψεις. Κρίνω όταν βλέπω πράξεις ανθρώπων μπροστά στα μάτια μου. Κρίνω θετικά ή αρνητικά με βάση πρώτα το γενικά αποδεκτό αξιακό σύστημα και μετά με το δικό μου. Είναι μια αυτονόητη λειτουργία του εγκεφάλου. Εμένα δεν με νοιάζει το τί πιστεύει ο ένας ή ο άλλος, κι αν έχει τις τάδε ή τις δείνα συνήθειες και ούτε βέβαια θα μου πέρναγε ποτέ η ιδέα να τον αλλάξω ή να του επιβάλλω τις απόψεις μου. Να ανταλλάξω απόψεις μαζί του ναι. Μέχρι εκεί. Κι ας πάρει ο καθένας από τον άλλον ότι του ταιριάζει.
.
Εγώ ας πούμε δεν τρώω κρέας. Όχι γιατί πιστεύω σε κάποια δοξασία ή μετεμψυχωτική μπούρδα. Πιστεύω ότι το πρόβατο ή η αγελάδα ή ο χοίρος ή τα πουλιά, πως είναι σύντροφοί μου μέσα στη φύση. Έτσι λοιπόν δεν μπορώ να φάω το σύντροφό μου. «Τα περί εσωτερικών ανώτερων επιπέδων» που αναφέρεις με τόσο έντονο θεολογικό χαρακτήρα, υπάρχουν και κατά τη δική μου άποψη βέβαια, αλλά μόνο ως πεδία άσκησης του ΕΓΩ μου, ώστε να καταλαβαίνω περισσότερο τον εαυτό μου και να αισθάνομαι καλύτερα τον κόσμο που με περιβάλλει.
Στην ερώτησή σου αν υπάρχει κάτι ανώτερο και πέρα από μας, η απάντησή μου είναι ξεκάθαρη: ΟΧΙ. Όταν πεθάνουμε τέλος. τίποτα. Ούτε φως ούτε σκοτάδι. Ούτε σκέψη ούτε συναίσθημα. Μόνο χημικό στοιχείο που χάνεται μέσα στη φύση. Υπάρχει βέβαια αλλά δεν είναι ορατό πια. Λες ακόμα, διαβάζοντας για τον άθεο, από το κείμενο του βιβλίου που έχεις μπροστά σου:
.
"Επειδή του λείπει η πίστη δεν ξέρει τι είναι ανώτερο επίπεδο. Δεν έχει ιδέα για την ύπαρξη ενός ανωτέρου επιπέδου μέσα του που προσπαθεί να ενωθεί μαζί του. Το είναι του, ο εαυτός του, η αυταρέσκειά του απορροφούνε τα πάντα. Γι αυτό μέσα του μισεί αυτούς που διαφωνούν μαζί του ή που δεν τον χωνεύουν ή που τον κοροϊδεύουν, παρ’ όλο που ίσως να μην το δείχνει εξωτερικά αν κινδυνεύει η αξιοπρέπεια του. Δεν θα βρει φάρμακο γι αυτό αν παίρνει τον εαυτό του έτσι όπως είναι.
.
"Μπορείς να καταλάβεις ότι αυτά που λες είναι ο κανόνας μιας εξεζητημένης σοβαροφάνειας; Ποιος δεν γνωρίζει τι είναι ανώτερο επίπεδο; Ποιος έχει αυταρέσκεια και μισεί τους άλλους που διαφωνούν μαζί του; Ποιος δεν θα βρει φάρμακο αν παίρνει τον εαυτό του όπως είναι;; Μάλλον θα εννοείς αυτούς που πιστεύουν μόνο στα χαρτιά, γιατί αυτοί που αληθινά πιστεύουν, καθώς και οι άθεοι, δεν έχουν τέτοια προβλήματα, ούτε δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις και μίση ούτε και κακώς εννοούμενες αξιοπρέπειες. Λίγη περισσότερη σεμνότη, και λιγότερη υποκρισία και δασκαλισμός δεν θα έβλαπτε από μέρους σου. Το πρόβλημά σου είναι ότι δεν μπορείς ενδεχομένως, να διαμορφώσεις δική σου σκέψη με το υλικό που έχεις μέσα σου καθώς και το δώρο της ανθρώπινης παρατήρησης και καταπίνεις ό,τι δήθεν εντυπωσιακό βρίσκεις και σου πάει. Τέλος πάντων, αρκετά με δίδαξες γι απόψε, κι αρκετά απολογήθηκα χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να το κάνω.
Καλό ξημέρωμα...



Τα σχέδια είναι της Α. Μόζα

12 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...εδώ με "βρίσκεις"!
Βασανιστικός απολογισμός αμφίδρομων σκέψεων, πεποιθήσεων και συναισθημάτων...
κι είδες πώς περνάει η ώρα!!! λες κι είναι νερό μέσ'απ'τα δάχτυλα!!! έρχεται η αυγή
"ροδοδάχτυλη και... μη " κι εσύ πας για ύπνο ξαλαφρωμένος, ανανεωμένος...
ναι, φίλε μου! η πρώτη σου παράγραφος με εκφράζει απόλυτα! κι είναι εκείνο που με βασανίζει στο αν πρέπει ή δεν πρέπει να εκφράζομαι παρόμοια... αφού μια γυναίκα θα πρέπει να είναι ΠΑΝΤΑ χαμηλοτέρων "τόνων"... (κ.λ.π.)
όσο για 'κείνο το "... ότι βλέπουν τα μάτια μου..., προς το τέλος του εμπνευσμένου εσωτερικού προβληματισμού σου "... κι εκεί τελευταία πλέον δεν πιστεύω απόλυτα.
Ίσως, πλέον, λόγω πείρας, ... απλά, απολαμβάνω τη στιγμή... πού και πού ένα βούρκωμα των ματιών
(φανερό ή όχι) αντί γι'απάντηση... και μετά: "νεξτ" ... όπως λέει κι ο υπάλληλος του ταμείου...:ο επόμενος! και πολλές φορές συμπληρώνει και το τυπικό "πλίιζ..."
Αυτή κι αν είναι σελίδα να διαβαστεί! Σε χάρηκα, φίλε,διότι πολλές φορές λες και γράφεις εκείνα που συχνά δεν "δύναμαι" να εκφράσω δυνατά...
Σ'ἁφήνω,Φίλε,
με τις πολλές "τελειούλες μου..."
για τ'ατέλειωτα...
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Φαίδωνα, πολλή Καλημέρα σας…

Άσκηση εσωτερικού διαλόγου και άσκηση προβληματισμού το κείμενό σας… αλλά και μικρή εισαγωγή στη… θλίψη.

Πόσο μας λείπουν οι μεστές συζητήσεις; Είναι φοβερό το πως το συνειδητοποιεί κανείς διαβάζοντας σας.

Συνήθως οι άνθρωποι ερχόμαστε στην όποια συζήτηση με μόνα εφόδια τα δεκανίκια και τα στερεότυπά μας. Αποτέλεσμα; Ρημάζει ο διάλογος, εξευτελίζεται σε ξηρή αντιπαράθεση που ούτε εποπτεύει ούτε διεισδύει στο θέμα ούτε φυσικά υπάρχει πιθανότητα να ανακαλύψει μια άλλη, τρίτη, διάστασή του.

Όσο για την δυνατότητα συζήτησης με τον άλλο μας εαυτό…
Πόσο χρήσιμο θα ήταν σε όλους να μπορέσουμε να δούμε, έστω και για λίγο, τις θέσεις των άλλων μέσα στο δικό μας κόσμο…

Το έχετε πει πολλές φορές στα κείμενα ή στις απαντήσεις σας… η βεβαιότητα με την οποία έρχονται οι άνθρωποι στο διάλογο, αλλά και κάθε βεβαιότητα, τους καθιστά ανίκανους και να τον χαρούν και να μάθουν και, κυρίως, τους υποβιβάζει σε έρμαια του παιχνιδιού των εντυπώσεων.

Να είστε καλά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανή
Καλά τα λες.Τρέχει ο χρόνος σα νερό όταν συγκρούονται οι αμφίδρομες σκέψεις και ψάχνεις το δρόμο. Το ότι η γυναίκα πρέπει να είναι "χαμηλών τόνων" είναι ένα πατριαρχικού τύπου στερεότυπο της σχολής : "Η γυναίκα δεν πρέπει να μιλά πολύ". Το σημαντικό είναι η γυναίκα όπως κι ο κάθε άνθρωπος όταν θέλει κάτι να πει, να το εκφράζει. Η επικοινωνία έίναι μεγάλο δώρο Γιώτα μου για όσους συναισθάνονται την αξία της.
Κατά τα άλλα, "Γηράσκω αεί διδασκόμενος" όπως ο καθένας που έχει συναίσθηση του χάους της γνώσης και της και της βραχύβιας ύπαρξής μας. Χαίρομαι πολύ που το κείμενο ενεργοποίησε κάποιες σκέψεις σου και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Να 'σαι καλά Γιώτα μου

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Καλημέρα Big Mama
Τις προϋποθέσεις που θέτεις για τον διάλογο, (εσωτερικό ή μη) καθιστούν την ανάρτηση ευρύτερα και αμεσότερα προσεγγίσημη.
Να 'σαι καλά

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα, γεια σου,
Πάλι μας βάζεις σε σκέψεις και συλλογισμούς. Από τη φύση του ο άνθρωπος όταν ανοίξει τα μάτια του - νήπιο ακόμη - αποσχολεί τη νόησή του με απορίες, ερωτιματικά και αμφιβολίες, μέχρι να βρει κάποια λύση και να ξαναρχίσει πάλι την ανακύκλωση.
Εχεις δίκιο, ο καλύτερος τρόπος για να ελέξουμε την ανθρωπιά μας ή το συλλογισμό μας, είναι αυτό που μας παρουσιάζεις σα διάλογο με τον ευατό μας.
Το παράδοξο είναι: ότι πολλοί - δυστυχώς - από μας, μέσα από την αυτοδιαλεκτική, προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας.
Νάσαι καλά,
Νίκος Λιψάνος, Manhattan

Ανώνυμος είπε...

Έχετε δει κ Θεοφίλου άνθρωπο να ξεψυχά.. να έρχεται σε επικοινωνία με την άλλη ζωή; Να ανοίγουν τα μάτια της ψυχής; Σεβαστές οι απόψεις σας αλλά προδίδουν ένα γενικό πάγωμα της συνείδησης... Λυπούμε για ό,τι σας έκανε να υιοθετήσετε τέτοιες απόψεις... Ο Θεός αποκαλέπτεται δεν διδάσκεται... ανοίξτε την καρδιά σας! Το λέω με πόνο...

Καλή σας ημέρα

Αθηνά είπε...

Είναι πολύς καιρός πια που δεν θεωρώ θέμα συζήτησης το γεγονός ότι κάποιος είναι άθεος ή πιστεύει στο θεό. Αν πράγματι είναι γνήσιες θέσεις φαίνονται από τον τρόπο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν τον χρόνο τους, τις μέρες τους.Καθόλου δεν έχω ανάγκη από επιχειρήματα και αποδείξεις ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Αυτό που μ΄ενδιαφέρει είναι να παρακολουθήσω μια μέρα τους ,να παρακολουθήσω μια νύχτα τους, αυτό που μ΄ενδιαφέρει είναι πως εγώ ξοδεύω τις μέρες μου και τις νύχτες μου .Εγώ που πιστεύω στο θεό χαίρομαι που πολλά δειλινά βλέπω τα χρώματα του ήλιου και των λουλουδιών ν' ανεβαίνουν ως τον ουρανό και μαζί μ' αυτά και το βλέμμα μου, χαίρομαι που μες στην ησυχία και στη μοναξιά μου τραγουδώ για τη χαρά μου, μοιράζομαι τη λύπη μου μαζί του,παρακαλώ να με κάνει να καταλάβω προς τι η όλη δυστυχία του κόσμου, κι ακόμα δεν το έχω καταλάβει, χαίρομαι όταν μαζί με άλλους λειτουργούμαι στο όνομά του, ανασαίνω την ευωδία των λιβανιών και υψώνεται η ψυχή μου στις βυζαντινές ψαλμωδίες, δέχομαι ως βάλσαμο την παρηγορία ότι οι νεκροί μου δεν τελιώνουν στις χημικές ενώσεις του χώματος, παρηγορώ την ψυχή μου στις φλόγες των κεριών, κι όλα αυτά όχι γιατί προσδοκώ ανταμοιβή για αιώνιους παράδεισους αλλά γιατί μου δίνουν ένα μικρό τόπο κι εδώ στη γη για έναν μικρό παράδεισο, γιατί μπορώ μέσα απ' όλα αυτά τα βιώματα να είμαι αδελφή με όλους , γιατί μέσα απ' όλα αυτά αγαπώ κι αυτόν που λέει είμαι άθεος, και το μόνο που θα ήθελα είναι να δω τον τόπο και τις εικόνες των δικών του βιωμάτων γιατί τελικά άθεος ή πιστός δεν είναι θέσεις πολέμου και αντιπαλότητας είναι θέσεις ζωής, θα ήθελα λοιπόν να δω τα δικά του τοπία γιατί ποτέ τίποτα δεν μου αρκεί όταν αυτό είναι όμορφο, θα ήθελα λοιπόν να πάρω κι απ' αυτόν τον άθεο τοπία και προτάσεις ομορφιάς και αγάπης. Και αυτό μου είναι αρκετό.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρήκες τον δρόμο σου και δεν χρειάζεται να κάνεις αναζητήσεις περί Θεού και θρησκείας και που με τόση αγάπη και συγκατάβαση αντιμετωπίζεις ακόμα και τις οξείες γωνίες στις καταστάσεις που δημιουργούν οι άνθρωποι. Φαίνεται πως προχωράς γρήγορα και άμεσα. Μπράβο σου. Στο μέτρο όμως που στο σχόλιό σου απαντάς σε μένα άμεσα ή έμμεσα, σα να έχω εγώ μια συγκεκριμένη θέση, είμαι δυστυχώς υποχρεωμένος να σου υπενθυμίσω πως δεν διάβασες το κείμενο προσεκτικά. Στην αρχή κιόλας του κειμένου γράφω:

"""Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δηλωτικό των πεποιθήσεών μου.""""

Τί σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχω ακόμα καμία από τις θέσεις που εκθέτω παρακάτω. Και αυτό σημαίνει πάλι,
ότι βρίσκομαι σε μια διαρκή πνευματική αναζήτηση. Το κείμενο λέει πως όλα αυτά που αναφέρονται στην ανάρτηση είναι διάλογος δύο ανθρώπων και επειδή όλοι αυτοί οι προβληματισμοί ενυπάρχουν και μέσα μου, μοιάζουν σαν εσωτερικός διάλογος. Φαίνεται πως ούτε ο νους μου ούτε η ψυχή μου βολεύονται εύκολα και μάλλον έτσι θα με πάει μέχρι το τέλος... Ο καθένας όμως μπορεί να έχει τις βεβαιότητές του και να εξασφαλίζει έτσι τη γαλήνη του είτε με την πίστη είτε με την αθεϊα. Αλίμονο σε κείνους που η αναζήτησή τους δεν φαίνεται να τελειώνει. Όσο για τα δειλινά Αθηνά μου, με, η χωρίς Θεό, μπορώ να αφεθώ και να ενσωματώνομαι στα χρώματά του....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Λιψάνος
Νίκο μου ο εσωτερικός διάλογος είναι μια θαυμάσια άσκηση του νού αλλά και της ψυχής στο μέτρο που και τα δύο αυτά πεδία επικοινωνούν. Αν, όπως εύστοχα επισημαίνεις, μέσα από αυτή τη διαδικασία συχνά κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, να προσθέσω πως αυτό συμβαίνει είτε επειδή έτσι μας έρχεται πιο βολικό είτε επειδή δεν αντέχουμε το βάρος μιας τέτοιας αναζήτησης.

Αθηνά είπε...

Α, τούτη τη φορά Φαίδωνα κάνεις λάθος δεν μ΄επιασες αδιάβαστη..Δεν παίρνω τις θέσεις της ανάρτησης ως προσωπικές θέσεις δικές σου και η απάντησή μου είναι γενική.
Και τούτο το φθινόπωρο τα δειλινά είναι ιδιαίτερα γοητευτικά καθώς νωρίς η βροχή γέμισε τους καρπούς και τη χλόη θορυβώδης χυμούς.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Χαίρομαι να κάνω λάθος, εκεί, όπου θα ήθελα να έχω κάνει λάθος εκτίμηση.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ανώνυμος
Ανώνυμε καλησπέρα. Μόλις τώρα είδα το σχόλιό σου και απαντώ μία-μια στις παρατηρήσεις σου:
Ναί Ανώνυμε έχω δει άνθρωπο να ξεψυχά και μάλιστα δίπλα μου. Ήταν ό,τι πιο γαλήνιο έχω ζήσει. Τα υπόλοιπα όχι δεν τα είδα.Μου λέτε:

"Λυπούμε για ό,τι σας έκανε να υιοθετήσετε τέτοιες απόψεις "

Μα δεν έχω άποψη. Δεν διαβάσατε στην αρχή της ανάρτησης, όπου εξ αρχής ξεκαθαρίζω πως "το παρακάτω κείμενο δεν είναι δηλωτικό των πεποιθήσεών μου;;;;;;; Δεν πήρε το μάτι σας και κάτι περί εσωτερικού διαλόγου και αναζήτησης; Γιατί δεν διαβάζετε με τρόπο που να σας επιτρέπει να προσλάβετε αυτό που θέλει να σας πει το κείμενο, αλλά διαβάζετε αυτά που πιστεύετε εσείς ότι μπορεί να λέει το κείμενο;; Τόσο δύσκολο είναι να γίνει μια σωστή ανάγνωση;;
Και κάτι ακόμα: Αφού εσείς πιστεύετε τα όσα γράφετε εδώ, είσθε σίγουρος γι αυτά και μας λέτε τόσο ωραία πράγματα, γιατί κρύβεσθε πίσω από την ανωνυμία; Η ανωνυμία αφαιρεί την εγκυρότητα των όσων λέμε, γιατί υποκρύπτει σκοπιμότητα.. Αν πιστεύατε τα όσα λέτε, θα έπρεπε να είσασταν ευτυχής να τα πείτε προτάσσοντας το όνομά σας...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος