Αισθήματα ευέλικτα
γυαλισμένα,
με οσμήν ευωδίας.
Αισθήματα να πλαγιοκοπούν
φορώντας υποσχέσεις,
με χρώματα έντονα
να παίζουν στα δάχτυλα τις αποχρώσεις.
Αισθήματα ευπροσάρμοστα
στα Έσοδα και στα Έξοδα των Λογισμών...
Φαίδωνα Θεοφίλου : «Από τον κύκλο της κοντινής ξαδέλφης»
γυαλισμένα,
με οσμήν ευωδίας.
Αισθήματα να πλαγιοκοπούν
φορώντας υποσχέσεις,
με χρώματα έντονα
να παίζουν στα δάχτυλα τις αποχρώσεις.
Αισθήματα ευπροσάρμοστα
στα Έσοδα και στα Έξοδα των Λογισμών...
Φαίδωνα Θεοφίλου : «Από τον κύκλο της κοντινής ξαδέλφης»
15 σχόλια:
Αισθήματα που δεν αντέχουν στη σιωπή της οικειότητας.
...
Μεγάλοι οι στίχοι σας Φαίδωνα… Απόσταγμα της πανανθρώπινης εμπειρίας. Γνώση της συναισθηματικής ποικιλότητας και απόδοση του νοήματος που σταλάζει λέξη λέξη στο νου την αλήθεια του με μέτρο.
...Αχ ζηλεύω την επικοινωνία των ποιητών. Για μένα φαίνεται ότι υπάρχουν μυστικοί κώδικες που δεν έχω ακόμα τη δυνατότητα να τους διαβάσω και κάθομαι έξω από την κλειστή πόρτα...Διάβασα το ποίημα Φαίδωνα , μ' αρέσει αλλά δεν μπορώ ν' αρθρώσω λέξη. Νάναι καλά η mama που για όλα έχει τα κατάλληλα λόγια.
Δηλώνω ταπεινά την ανεπάρκειά μου..
@Big Mama
Σ' ευχαριστώ Mama.
@Αθηνά
Δεν χρειάζεται να αποκωδικοποιήσεις τίποτα. Προς Θεού τα ποιήματα δεν είναι γρίφοι. Απλά εξοικείωση χρειάζεται με την ποίηση, χαλαρό και προσεκτικό διάβασμα. Τίποτα άλλο. Δεν χρειάζεται Αθηνά να αρθρώσεις κάποια λέξη ή άποψη. Αν το ποίημα σου άφησε κάτι εντάξει. Και σε μένα συμβαίνει όταν διαβάζω ένα ποίημα που μου αρέσει, να μην θέλω να μιλήσω γι αυτό, αλλά να το καταναλώσω μέσα στη σιωπή μου.
λογισμοί και απολογισμοί -
αισθήματα ευέλικτα και ευπροσάρμοστα.
χρώματα και αποχρώσεις - που ενίοτε ξεβάφουν .
εκεί είναι η ομορφιά τους όμως.
στο πολύχρωμο ακόμα κιαν έχει ξεβάψει.
ευχαφριστώ για τις χρωματιστές αποχρώσεις .
φιλιά από τα βόρεια
Πώς απαντά κανείς στις τρυφερές κουβέντες καλών φίλων; Το ανθισμένο περιβόλι της της φιλίας και αγάπης μας φουντώνει, άθελα από χαρά, ευγνωμοσύνη και ευχαρίστηση! Άπειρα ευχαριστώ εκλεκτέ μου,ξέχωρε φίλε Φαίδωνα, Ποιητή μου! Ευχαρστώ και την Big Mama που δεν είναι μόνο Μεγάλη Μαμά
αλλά και μεγάλη καρδούλα που την χαίρομαι στις σκέψεις της πάρα πολύ.
Όσο για το "Ξεφλούδισμά" σου...είναι σα να έχωσα το πρόσωπό μου σε μιαν αγκαλιά από δροσερά γιασεμιά και...μέθυσα.
Εύγε σου Φαίδωνα μοναδικέ και ανεπανάληπτε!
Με ολόθερμους φιλικούς χαιρετισμούς και όλη την αγάπη μου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 9.16.09 NEA ΥOΡKH
Φαίδωνα,
Στην ποίηση θα βρούμε το βαθύ μυστήριο της ζωής και της αλήθειας.
Οι καρποί της ποίησης είναι όριμοι. Εχουμε όμως εμείς οριμάσει για να τους γευτούμε;
Νάσαι καλά,
Νίκος Λιψάνος, Manhattan
Σε μια εποχή που λίγοι τολμούν να κοιτάξουν κατάματα τον άλλον, σε μια εποχή εγωκεντρισμού, τα αισθήματα έχουν ξεφτίσει και στη θέση αυτών έχουν μπει οι μάσκες.
Η λογική και το συμφέρον παραμερίζουν την έκφραση των συναισθημάτων προς τον άλλον, αισθήματα έντονα και αστραφτερά σαν φωτοβολίδα που αστράφτει έντονα και μετά το σκοτάδι, η γύμνια της ψυχής και μια διαρκής έρημος.
Φαίδων,
Συγνώμη για το "όριμοι" και "οριμάσει" αντί για "ώριμοι" και "ωριμάσει."
Νάσαι καλά,
Νίκος Λιψάνος, Manhattan
@Νίκος Λιψάνος
Σωστά το επισημαίνεις Νϊκο μου. Η ποίηση δεν διαβάζεται επιπόλαια, θέλει όχι μόνο να την προσεγγίσεις αλλά και να τη νιώσεις.Στο διάβασμα π.χ. μιας εφημερίδας δεν χρειάζεται να νίωσει κανείς κάτι. Φτάνει να διαβάζει όπως διαβάζει... μια εφημερίδα.
Η ποίηση χρειάζεται εξοικείωση. Όπως χτίζεις σταδιακά μια όμορφη σχέση. Τότε οι ορίζοντες θα είναι ανοιχτοί. Όταν κάποιος έχει διαβάσει κάποια ποιήματα στο σχολείο, και μετά ξαναδιαβάζει πάλι σε ηλικία 40-50 χρονών και δεν κατανοεί, δεν είναι που φταίει το ποίημα (που μπορεί βέβαια να είναι και κακό αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να το ξεχωρίσει) αλλά φταίει ο ίδιος που δεν έχει καμιά σχέση τόσα χρόνια με την ποίηση, που επικέντρωσε ίσως μονόπλευρα τα
ενδιαφέροντά του, που μειώθηκε η αισθαντικότητά του. Άλλωστε,όταν κάποιος Νίκο δεν μπορεί να πάει πιο πέρα από τη λογική του 1+1=2,καλύτερα να μην ασχολείται.
Μου πυροδότησες το νού κι άρχισα να φλυαρώ...
Να 'σαι καλά
@WIND OF CHANGE
Aυτό ακριβώς λέει με τον τρόπο του το ποίημα φίλε μου. Τα αισθήματα εδώ (στο ποίημα) μεταβάλλονται συνεχώς, όχι για να εκδηλωθούν σε ένα πρόσωπο, μα για να επιτύχουν το στόχο τους....
Μέσα σε λίγες σειρές έχουμε την εικόνα της λειτουργίας των περισσότερων ανθρώπων, όπου το κίβδηλο άίσθημα επικρατεί, φτάνει να είναι ευέλικτο, ξεγελαστικό, να έχει χρώματα, να γυαλίζει κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Να προσαρμόζεται εύκολα στα... ΕΣΟΔΑ και στα ΕΞΟΔΑ.
Μεγαλοδύναμη ποίηση!
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
Αγαπητέ Φαίδωνα,
επειδή μέσα στα σχόλια είμαι η μόνη που εξέφρασα μια αμηχανία για το συγκεκριμένο απόσπαμα, θεωρώ ότι το σχόλιό σου
(2.18) με τοποθετεί σε μια ομάδα που σίγουρα δεν ανήκω. Είμαι από τους ανθρώπους που έχω καθημερινή σχέση με το διάβασμα και πιστεύω πως τα έργα τέχνης γενικά δεν πρέπει να θέλουν αυστηρή εξειδίκευση του αναγνώστη για να γίνουν κατανοητά και δε μιλάω για τους άσχετους που και σ' αυτούς τα μεγάλα έργα τέχνης(λογοτεχνικά και κάθε είδους τέχνη) αν δε γίνουν κατανοητά απόλυτα κάτι θα άφήσουν στην ψυχή τους ακόμα και στη μάνα μου που δεν ξέρει γράμματα.Παρ' όλα αυτά αφού μου το συστήνεις λέω ν' αρχίσω από Δευτέρα εντατικά μαθήματα του τύπου 1+1 ίσον:::::
@Αθηνά
Αθηνά μου δυστυχώς η τάση σου για παρεξήγηση τρέχει γρηγορότερα κι απ' τη σκέψη σου. Όλα αυτά που γράφεις, ότι δηλαδή αναφέρομαι σ' εσένα στο σχόλιο του Νίκου Λιψάνου, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με σένα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν... Αναφέρθηκα σε κείνους που μετά το σχολείο δε έχουν καμιά σχέση με την ποίηση΄, αλλά όταν τύχει να διαβάσουν ένα ποίημα , αναμένουν να είναι στο επίπεδο του σχολείου γιατί εκεί έχει μείνει ο νους τους σχετικά με την ποίηση. Αναμένουν δηλαδή η ποίηση να έχει μείνει στα επίπεδα που εκείνοι ήξεραν στο σχολείο. Που η φαντασία και η υπέρβαση της καθημερινότητας, τούς είναι ξένη και κινούνται στα όρια της στοιχειώδους λογικής τού
1+1-2. Σ'αυτούς αναφέρομαι. Εσύ είσαι είσαι ένας πολυδιαβασμένος άνθρωπος, γράφεις και συ η ίδια κείμενα με ποιητικό υλικό και ευαισθησία, ένα εκ των οποίων ανάρτησα στο "Καφενείο" συνοδεύοντάς το με θαυμάσια εικαστικά.Έχουμε συχνά αναφερθεί στα τόσο αισθαντικά σχόλιά σου που αναφέρονταν σε ποιήματα κ.λ.π. Θυμήσου το εκπληκτικό σχόλιό σου -κριτική αναφορά, στη "Λειτουργία της Μήθυμνας". Πως συμπεραίνεις λοιπόν ότι αναφέρομαι σε σένα;
Γράφεις στο πρώτο σχόλιό σου:
""Διάβασα το ποίημα Φαίδωνα , μ' αρέσει αλλά δεν μπορώ ν' αρθρώσω λέξη." Και σου απαντώ, πώς και σε μένα συμβαίνει αυτό να μην μπορώ να πω λέξη και να θέλω να καταναλώσω το ποίημα μέσα στη σιωπή. Στην ποίηση δεν υπάρχει "συμφωνώ, διαφωνώ", αφού δεν πρόκειται για εκτιθέμενη επιχειρηματολογία, αλλά μόνο
"μ' αρέσει δεν μ' αρέσει". Και όποιος αποφαίνεται με το "μ' αρέσει δεν μ' αρέσει", έχει ήδη προσεγγίσει το ποίημα και έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. Είμαι ο τελευταίος στον κόσμο που θα έλεγε ότι χρειάζεται εξιδείκευση για να προσεγγίσει κάποιος ένα έργο τέχνης. ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ είπα ότι χρειάζεται, αφού δεν μπορεί κάποιος να βλέπει ένα έργο τέχνης ανά δέκα χρόνια και να θεωρείται εξοικειωμένος με την τέχνη...
Τέλος, για να κλείσω το θέμα που δημιούργησες εκ του μή όντος, θέλω να τονίσω ότι έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην ανταποκριθώ στην ειρωνία σου που χωρίς λόγο μου απηύθυνες, γιατί αν το έκανα, τότε θα είχες πραγματικά λόγους για να παρεξηγηθείς.
...Πάλι τα κατάφερα ε...Όπως και να έχει ένα φροντιστήριο μου χρειάζεται. Με συγχωρείς για το λάθος
Δημοσίευση σχολίου