Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 10, 2009

ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΥΣΗΣ ΤΩΝ... ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Δεν είναι ευχάριστο έργο να εξηγείς το αυτονόητο, που η χαρακτηριστική υπερβολή των Νεοελλήνων εξαφάνισε από το προσκήνιο, με αποτέλεσμα το φάλτσο να πρωταγωνιστεί ως αλήθεια και η αλήθεια να χαμογελάει από μακριά με νόημα…
.
Καλά το καταλάβατε: Αναφέρομαι στο χαρακτηρισμό του στιχουργού Λευτέρη Παπαδόπουλου ως Πατριάρχη των…Ελλήνων ποιητών από τον Μίκη Θεοδωράκη.
.
Και καλά, ο Μίκης Θεοδωράκης βρίσκεται σε μια προχωρημένη ηλικία και είναι φυσικό να έχουμε μια επιεική στάση σε ό,τι λέει, όπως θα κάναμε για τον πατέρα ή τον παππού μας. Αλλά οι άλλοι; Οι τηλεοπτικοί σταθμοί, οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι του Λευτέρη, έχασαν τη σοβαρότητά τους; Ή μήπως διά της κραυγαλέας προβολής των υπερβολικών χαρακτηρισμών, (που λέγονται και αλλιώς) έδειξαν πως δεν τους ενδιαφέρει αν θα εκθέσουν το Μίκη Θεοδωράκη ή το Λευτέρη Παπαδόπουλο; Ή μήπως θεωρούν οι δημοσιογράφοι συνάδελφοι του Λευτέρη, ότι λέγοντας πως ο Παπαδόπουλος είναι ο Πατριάρχης των Ελλήνων ποιητών, ότι δίνουν… έγκυρη πληροφόρηση στο ελληνικό κοινό; Οι κριτικοί; Οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι; Κάποιος τέλος πάντων; Όλοι σιωπούν, στο όνομα κάποιων ισορροπιών;
Ο ίδιος ο Λευτέρης πώς δέχτηκε τέτοιες τερατώδεις υπερβολές;
.
Που να φανταστούν λοιπόν, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης, ο Σεφέρης, ο Καββαδίας, ο Λειβαδίτης, ο Αναγνωστάκης ο Ρίτσος, ο Σαχτούρης, ο Κατσαρός και άλλοι ποιητές μας, ότι θα έρθει μια στιγμή που θα πατριαρχεύσει στο έργο τους και στην ελληνική ποίηση ο Λευτέρης Παπαδόπουλος!! Αλλά, όπως λέει σε ένα τραγούδι του ο Νιόνιος: «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε».
.
Φυσικά και υπήρξε (δεν γράφει πια) ένας σπουδαίος στιχουργός ο Λευτέρης, που όλη η Ελλάδα τραγούδησε και χάρηκε τους στίχους του. Προσωπικά, του αφιέρωσα αρκετές σελίδες στο περιοδικό «Αιολίδα» που διηύθυνα κάποτε, δημοσιεύοντας απόψεις πολλών έγκριτων ανθρώπων της τέχνης για τη δουλειά του, προσθέτοντας και τη δική μου, και γράφοντας πόσο επιτυχημένα αξιοποίησε στοιχεία από τη δημοτική ποίηση καθώς και ποιητικές φόρμες που χρησιμοποίησε από τη σύγχρονη ελληνική ποίηση, για τη στιχουργία του. Δεν είναι όμως ο μόνος σπουδαίος στιχουργός. Ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραψε επίσης θαυμάσιους στίχους, όπως και οι νεώτεροι τραγουδοποιοί Σωκράτης. Μάλαμας και Μίλτος Πασχαλίδης, η μοναδική Λίνα Νικολακοπούλου, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Κώστας Τριπολίτης, ο Παρασκευάς Καρασούλος, και άλλοι των οποίων τους εξαιρετικούς στίχους ακούω ή τραγουδώ αλλά να με συγχωρείτε που δεν γνωρίζω τα ονόματά τους. Ο Λευτέρης, εκτός από την δεδομένη ποιότητα των στίχων του, ευτύχησε να βρεθεί σε μια εποχή όπου άνθιζε μια πλειάδα μεγάλων συνθετών με τους οποίους συνεργάστηκε. Πολύ σημαντικό ακόμα γι αυτόν, ότι ήταν δημοσιογράφος και είχε όλες τις επικοινωνιακές ευχέρειες για να προβάλλει τις συνεργασίες του.
.
Και για να μην μπερδεύουμε την στιχουργία-τραγουδοποιία με την ποίηση, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια απλά πράγματα: Η στιχουργία προορίζεται μαζί με τη μουσική να γίνει το σώμα που λέγεται τραγούδι. Είναι δηλαδή το μέρος ενός όλου. Ο στίχος παίρνει από τη μουσική και η μουσική από το στίχο και τα δύο μέρη, κάνουν το τραγούδι. Αλλά ενώ η μουσική μπορεί να σταθεί και μόνη της, ο στίχος που γράφτηκε για μουσική, από μόνος του δεν μπορεί να πάει «μακριά». Δεν μπορεί δηλαδή από μόνος του να καλύψει και αυτό που του δίνει η μουσική. Για να το καταλάβετε, αρκεί να διαβάσετε τους στίχους ενός τραγουδιού, χωρίς να ακούτε τη μουσική. Άλλωστε η στιχουργία είναι περισσότερο τεχνική και λιγότερο τέχνη. Μιλώ βέβαια για την επαγγελματική στιχουργία και όχι για την ανώνυμη λαϊκή-δημοτική.
.
Το ποίημα; Τι είναι το ποίημα; Είναι από μόνο του ένα αυτόνομο έργο τέχνης. Το Άξιον Εστί π.χ. του Οδυσσέα Ελύτη θα παρέμενε Μεγάλη Ποίηση είτε το μελοποιούσε ο Μίκης Θεοδωράκης είτε όχι. Απλά η μουσική, σαν πιο λαϊκή τέχνη, έφερε ευκολότερα τη Μεγάλη Ποίηση κοντά στο λαό. Η ποίηση δεν γράφτηκε για τη μουσική. Γράφτηκε ως ξεχωριστή τέχνη. Γράφτηκε μόνο ως ποίηση. Οι συνθέτες που την μελοποίησαν, προσάρμοσαν τη τέχνη τους πάνω στις απαιτήσεις της Μεγάλης Ποίησης. Αυτά τα λίγα για να ξεθολώνουμε…
.
Κλείνοντας, να σας θυμίσω ότι ο λόγος που οι αρχαίοι Έλληνες πρόβαλαν την ανάγκη του ΜΕΤΡΟΥ, επικαλούμενοι το περίφημο «Παν μέτρον άριστον», ήταν ακριβώς το ότι δεν είχαν Μέτρο στη συμπεριφορά τους. Εμείς, δεν χρειάζεται να το επικαλούμαστε αφού έχει πια καταγραφεί ως είδος σε εξαφάνιση… Κατά τα άλλα, αναπολώ με νοσταλγία την Χατζιδάκεια αισθητική και το Χατζιδάκειο καλλιτεχνικό ήθος που ελπίζω, για όλους μας , να μην χάθηκε για πάντα…..



24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η εξαφάνιση της αίσθησης του "Μέτρου" από την ελληνική κοινωνία, υποκαταστάθηκε από το γελοίο δίχως σύνορα...
Μπάμπης Πιτέλλης

INTZIRTZIS PANAGIOTIS είπε...

Ο Φαίδωνας Θεοφίλου με τόλμη και γενναιότητα αναλαμβάνει να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο και τη σύγχυση που επικρατεί στον καλλιτεχνικό χώρο.
Έχουμε συνηθίσει σε αυτή τη χώρα να ακούμε αυτές τις βαρύγδουπες εκφράσεις με αποτέλεσμα κανείς να μην αντιλαμβάνεται την υπερβολή.
Το έργο και η πορεία του καθενός είναι εκείνο το κριτήριο που θα δώσει τη θέση που αξίζει ο καθένας μέσα στην ιστορία.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα…
Δεν θα αναφερθώ αυτή τη φορά στο περιεχόμενο της ανάρτησης σας. Όχι γιατί μας εξηγήσατε το αυτονόητο…

Ακόμη και αυτό το αυτονόητο εσείς το ποικίλατε και το πλουτίσατε με στέρεα επιχειρήματα και γνώση, οπότε δεν μου μένει κάτι να πω παρά ότι: εκ βάθους συμφωνώ.

Αισθάνομαι υποχρεωμένη να εκφράσω τη θλίψη μου και ας μου το συγχωρήσουν όσοι περνούν «κοιτούν» και-ειδικά σε τέτοια θέματα που απαιτούν έκθεση-δεν μιλούν.

Νοιώθω θλίψη γι αυτό τον τόπο… Για τον ευτελισμό της πνευματικής μας ζωής και όχι μόνο… Για την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα που δεν τολμά να πει δημόσια τις ειρωνείες που εκφράζει ιδιωτικά. (Διότι είναι βέβαιο ότι και στην περίπτωση Παπαδόπουλου αυτό κάνουν.)
Συλλογίζομαι την κατάσταση και, σας το λέω αλήθεια, οργίζομαι.

Σπάνια ο σαρκασμός αποδεικνύεται τόσο αναγκαίος για να υπογραμμισθούν και να δειχθούν τα λεγόμενα.
Ύστερα από αυτό σας το κείμενο, αναλογίζομαι, θα τολμήσουν να ισχυριστούν ότι… βρέχει;

Αστοριανή είπε...

Φαίδωνά μου, τί "πληγές" άνοιξες!
Γνωρίζω ότι μερικοί-μερικοί "ἁπό ΄δω" θα... με φάνε, μα δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου, όπως και με τους κ.κ. Πιτέλλη και Ιντζιρτζή...
προσθέτοντας μόνο
ότι κι εδώ (!)κάποια "ευφάνταστα ξεπεταρόνια" της κριτικής και των "σοβαρών απόψεων" ανεβάζουν (νομίζουν οι ταλαίπωροι)
ή ...καταποντίζουν ονόματα, τα οποία, "πονηροί όντες" δεν αναφέρουν επωνύμως!
Είναι κι αυτά μέρος από τα σημεία των καιρών...
Γράφε, εσύ, την αντικειμενική σου γνώση και γνώμη, Φίλε μου, κι εκείνοι που σε αγαπούν και σε σέβονται, λένε;-Εύγε σου Φαίδωνα, που τολμάς.
Υιώτα Στρατή,
αστοριανή,
ΝΥ

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα…
Δεν θα αναφερθώ αυτή τη φορά στο περιεχόμενο της ανάρτησης σας. Όχι γιατί μας εξηγήσατε το αυτονόητο… ακόμη και αυτό το αυτονόητο εσείς το ποικίλατε και το πλουτίσατε με στέρεα επιχειρήματα και γνώση, οπότε δεν μου μένει κάτι να πω παρά ότι: εκ βάθους συμφωνώ.

Αισθάνομαι υποχρεωμένη να εκφράσω τη θλίψη μου και ας μου το συγχωρήσουν όσοι περνούν «κοιτούν» και-ειδικά σε τέτοια θέματα που απαιτούν έκθεση-δεν μιλούν.

Νοιώθω θλίψη γι αυτό τον τόπο… Για τον ευτελισμό της πνευματικής μας ζωής και όχι μόνο… Για την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα που δεν τολμά να πει δημόσια τις ειρωνείες που εκφράζει ιδιωτικά. (Διότι είναι βέβαιο ότι και στην περίπτωση Παπαδόπουλου αυτό κάνουν.)
Συλλογίζομαι την κατάσταση και, σας το λέω αλήθεια, οργίζομαι.

Σπάνια ο σαρκασμός αποδεικνύεται τόσο αναγκαίος για να υπογραμμισθούν και να δειχθούν τα λεγόμενα.
Ύστερα από αυτό σας το κείμενο, αναλογίζομαι, θα τολμήσουν να ισχυριστούν ότι… βρέχει;

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μπάμπης Πιτέλλης
Το πιο αντιαισθητικό κ. Πιτέλλη είναι πως το γελοίο σιγά-σιγά μετατρέπεται μέσα από αυτούς που το καταπίνουν χωρίς να αντιδρούν,σε σπουδαιότητα...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@INTZIRTZIS PANAGIOTIS

Τίποτα δεν αναλαμβάνω να κάνω φίλε μου Παναγιώτη. Απλά είμαι κι εγώ ένας από κείνους που δεν λένε να συνηθίσουν τη σαχλαμάρα για φυσιολογική εξέλιξη κι έτσι παραμένω """ενοχλητικός""".
Όσο γι αυτό που λες, "Οτι το έργο και η πορεία του καθενός είναι το μοναδικό κριτήριο που θα δώσει τη θέση που αξίζει ο καθένας στο χώρο του", είναι απόλυτα σωστό Παναγιώτη με μια διαφορά που ισχύει στην Ελλάδα: Άν π.χ. κάποιος ψαράς, είναι από τους καλύτερους στο χώρο του, δεν του φτάνει αυτός ο τίτλος, (που δίκαια κατέκτησε) αλλά θέλει να έχει τον τίτλο του καπετάνιου σε υπερωκεάνειο, επειδή είναι πολύ καλός ψαράς....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama
Έχεις δίκιο Mama για τους Έλληνες που κοιτάζουν, ακούν αλλά δεν μιλούν. Σε μια κοινωνία είναι φυσικό να συμβαίνουν διάφορα, από γελοία έως κακά και άσχημα. Όπως θα ήταν φυσικό να αντιδρούν και οι άνθρωποι, να κρίνουν, να σαρκάζουν, ή να καταδικάζουν τα όσα συμβαίνουν και λέγονται, αναγκάζοντας αυτούς που εκτίθενται δημόσια, να έχουν την αίσθηση κάποιου μέτρου στις πράξεις τους και στα λόγια τους. Αμ δε! Και οι χειρότεροι σ' αυτές τις περιπτώσεις ξέρεις ποιοι είναι; Οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι.Που με τη σιωπή τους ελπίζουν να """πάρουν όσα προσδοκούν"" ή να μη γίνουν τουλάχιστον δυσάρεστοι σε όσους έχουν βήμα στα Μ.Μ.Ε.
Α ρε Έλληνες! Η συνεχής αναφορά στους αρχαίους προγόνους μας έλλειπε!!!!! Σα να τους μοιάζαμε κιόλας....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανή
Σ' ευχαριστώ Γιώτα μου για τα όσα συμμερίζεσαι. Φαίνεται πως η Μαντάμ Σουσού άφησε μεγάλη κληρονομιά, που οι Νεοέλληνες στην πλειοψηφία τους, ιδαιτέρως εκτιμούν και αξιοποιούν...

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα,
Σήμερα που ζούμε στη διάσταση της διάβρωσης, όσο αυτονόητο είναι ένα θέμα, τόσο απαρέτητη είναι και η κριτική σκέψη, γιατί πολλοί, δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουμε ούτε τα αυτονόητα, οπότε, σωστά και δίκαια κάποιος πρέπει να δώσει κάποια εξήγηση.
Κάθε τέχνη και περισσότερο η "Ποίηση" περπατάει στο δρόμο του χρόνου μόνη της. Δε χρειάζεται ούτε δεκανείς, ούτε δεκανίκια να την στηρίζουν.
Νάσαι καλά,
Νίκος Λιψάνος, Manhattan

Αθηνά είπε...

Μερικές φορές η γελοιότητα κάποιων ανθρώπων σε ξαφνιάζει. Μα είναι δυνατόν αναρωτιέσαι να φτάνει κανείς σε τέτοια κατάντια ...Δεν νομίζω πως είναι τα γεράματα , ούτε αλτσχάιμερ, μάλλον προσδοκία ανταπόδοσης έχουν τέτοιοι χαρακτηρισμοί, σε είπα πατριάρχη κι εσύ θα πεις κάποια άλλη στιγμή..τι αλήθεια...Θεό;Πόσο μ' αρέσουν οι άνθρωποι που γερνούν ευπρεπώς, τους βρίσκω μέχρι και πολύ όμορφους..Κι όσο για τη δικαίωση που επικαλείται ο φίλος Παναγιώτης των δημιουργών από την ιστορία ..Η ιστορία τώρα γράφεται από την τηλεόραση και γενικά τα Μ.Μ.Ε οπότε δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για δικαίωση ή αντικειμενικότητα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Λιψάνος

Νίκο μου η διαρκής και συμπαγής σιωπή των ανθρώπων, επιτρέπει στην υπερβολή να γίνεται η πυξίδα της ζωής μας.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Κατ' αρχήν Αθηνά έχεις πολλές απουσίες αλλά τώρα που ήρθες πάλι, σβήνονται!
Η επισήμανσή σου ότι η "Ιστορία" γράφεται από την τηλεόραση και τα λοιπά Μ.Μ.Ε. είναι πολύ εύστοχη. Ναι από τα Μ.Μ.Ε. της υπερβολής και των σκοπιμοτήτων.
Θέλω όμως εδώ για άλλη μια φορά να επαναλάβω, (το γράφω και στην ανάρτηση για όσους δεν την διάβασαν επιπόλαια) πως θεωρώ τον Λευτέρη Παπαδόπουλο από τους καλύτερους στο χώρο του και το νόημα της ανάρτησης δεν είναι ότι στρέφομαι εναντίον του. Απλά αναφέρομαι στη θεοποίηση και στην υπερβολή που αφορούν έναν εξαιρετικό κατά τα άλλα, στιχουργό, που όχι μόνο χαρακτηρίζεται αλλά και αναπαράγεται από όλα τα Μ.Μ.Ε. ότι
είναι ο Πατριάρχης των ποιητών της χώρας. Αυτό είναι και το καινούριο ανέκδοτο...

Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα, νομίζω ότι έβαλες τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Επιτέλους, διάβασα ορισμένες σκέψεις ποου γράφτηκαν δίχως φόβο! Είναι αλήθεια ότι οι δημοσιογράφοι γράφουν όπως οι... τυφλοί ακολουθούν ο ένας τον άλλον στο γκρεμό. Θα θυμάσαι, φαντάζομαι, έναν εξαιρετικό πίνακα του Μπρέγκελ (αν θυμάμαι καλά). Η περίπτωση του Λευτέρη Παπαδόπουλου μοιάζει μ' εκείνην του μακαρίτη του Σαμαράκη που τα τελευταία χρόνια της ζωής του υμνήθηκε σε δεκάδες εκδηλώσεις λες και ήταν ο συγγραφέας του αιώνα. Το ίδιο συνέβη και συμβαίνει και με έναν άλλο μακαρίτη, τον Φρέντυ Γερμανό. Δυστυχώς, ΔΕΝ υπάρχει μέτρο! Κι ο Λευτέρης, ως άνθρωπος, έχει μπει κι αυτός στο "τρυπάκι" της ματαιοδοξίας...

Αθηνά είπε...

Κι εγώ δεν αμφισβητώ την αξία του έργου και των δύο ,στο χώρο του ο καθένας και με το μέτρο που αξίζει.Πολλές φορές όμως οι άνθρωποι γενικώς μπορούν με κάποιες στάσεις και συμπεριφορές να αμαυρώσουν οι ίδιοι την εικόνα τους .Κι εδώ θα αναφέρω κάτι , που θα σε θυμώσει έ ,αλλά θα το κάνω. Μου αρέσει η ευχή ..Χριστιανικά τα τέλη της ζωής ημών ανώδυνα,ΑΝΕΠΑΊΣΧΥΝΤΑ...και το άλλο μηδένα προ του τέλους μακάριζε...αλλά σαν να το βάρυνα πολύ το θέμα και στρέφομαι τώρα στην ανεκδοτολογική του πλευρά.Πολύ θα ήθελα να δώ σκίτσα..ας πούμε τον Παπαδόπουλο να κάθεται σ' ένα παραλιακό κεφενεδάκι με κοντό σορτσάκι να πίνει τον καφέ του και ξαφνικά να μαζεύεται πλήθος ανθρώπων να χαιρετίσουν με σεβασμό τον Πατριάρχη, κάπου κάποιοι θα μπερδευτούν και θα τους μείνει μόνο το Πατριάρχης (των ποιητών , θα θυμούνται λίγοι) ..Αν πράγματι τα Μ.Μ.Ε. αναπαράγουν αυτόν τον χαρακτηρισμό, το λέω έτσι γιατί εγώ δεν παρακολουθώ ούτε τηλεόραση κι από το ραδιόφωνο δεν ακούω ειδήσεις και εφημερίδες δε διαβάζω γι' αυτό και η αδυναμία να συμμετέχω σε πολιτικά τρέχοντα θέματα, ζω ένα επιλεγμένο είδος απομόνωσης , πειραματίζομαι για κάτι,,,που είμασταν λοιπόν .. α ναι,αν τα Μ.Μ.Ε. αναπαράγουν αυτόν τον χαρακτηρισμό σίγουρα θα έχουν κάνει τον ποιητή να αισθάνεται κάπως άβολα γιατί οι δημοσιογράφοι δεν αφήνουν τέτοιες ευκαιρίες και δήθεν, δήθεν ότι το εννοούν καλοπροαίρετα αυτό που λένε ,μπορούν και επιδιώκουν να κάνουν τον άλλον να μην ξέρει που να κρυφτεί..Άλλωστε έτσι κι αλλιώς ένας από τους βασικούς στόχους της δημοσιογραφίας τα τελευταία χρόνια είναι να παίζει το ρόλο του πιο διεστραμένου δήμιου..Μάλλον είπα πολλά...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νικος Λαγκαδινός
Νίκο μου σε ευχαριστώ για τη γνώμη σου, πόσο μάλλον που προέρχεται από έναν έντιμο και συνεπή δημοσιογράφο. Στις περιπτώσεις που αναφέρεις, πράγματι είναι επίσης παρούσα η υπερβολή σε μεγάλο βαθμό, αλλά που μπορεί ακόμα να γίνει ανεκτή...Αυτό που συμβαίνει όμως τώρα, απλά βγάζει μάτια...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Δεν είπες πολλά, είπες σωστά.
Βρίσκω, αντίθετα απ' ότι πιστεύεις, πολύ ωραία την ευχή "Ανεπαίσχυντα, ειρηνικά τα τέλη της ζωής ημών" χωρίς απαραίτητα να είναι και χριστιανικά. Κάτι τέτοιο θα ήταν και το ωραιότερο τέλος για τον καθένα μας. Τώρα για την γελοιογραφία που λες, έχεις απόλυτο δίκιο, αφού μια γελοιογραφία είναι πιο δραστική απ' όλα τα άλλα και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αλλά ενώ οι γελοιογραφίες για τους πολιτικούς παίρνουν και δίνουν και συχνά είναι σκληρές αλλά κανείς από τους γελοιογραφούμενους πολιτικούς δεν αντιδρά, αν γίνει αυτό για έναν άνθρωπο των Μ.Μ.Ε. και μάλιστα του στιλ, "Δοξάστε με", ο γελοιογράφος θα χάσει τη δουλειά του, αφού το στιλ "Δοξάστε με" δεν διαθέτει ίχνος χιούμορ και σαρκασμού για τον εαυτό του. Έτσι είναι εκείνοι που δεν τους αρκεί η μεγάλη επιτυχία του έργου τους και η θέση που έχει αυτό το έργο στην καρδιά των ανθρώπων. Θα ήθελαν αν είναι δυνατόν και Ρωμαϊκούς θριάμβους. Τοπικούς και πανελλήνιους και διαρκή επιβεβαίωση και δημοσιότητα, αφού όταν πάψουν να είναι στην επικαιρότητα νομίζουν ότι θα πεθάνουν...Τέτοια ματαιοδοξία και ανασφάλεια.. Αλλά η ζωή μας έχει απ' όλα. Μόνο να έχουμε υπ' όψη, πως όλοι μας αυτοκαθοριζόμαστε με τα λόγια και τις πράξεις μας και ασφαλώς, κρινόμαστε.

STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER είπε...

Καλέ μου και πάντα εκλεκτέ μου φίλε και διανοητική,πνευματική μου απόλαυση και τροφή, Φαίδωνα:
Ανανεωμένο και πανέμορφο το Καφενείο μας με ξεκούρασε ξανά απόψε μετά από κάποιο διάστημα
αναγκαστικής αποχής, με τους ωραίους θαμώνες του που συζητούν πολιτισμένα και ενημερώνουν διαφωτιστικά
κι έχουμε τον πιο αξιόλογο, δυναμικό, οικοδεσπότη! Να μας ζήσεις πάντα γερός και απτόητος Φαίδωνά μου. Εσύ είσαι μοναδικός και ανεπανάληπτος στην ψυχή μου.
Βέβαια μου λείπει τώρα ο Αρχιοινοχόος μας...πως να το κάνουμε που είμαι κι άπληστη!!!...

Λοιπόν ούτε προμελετημένα να ήταν μεταξύ μας δεν θα 'χε τόση επιτυχία η συγκυρία στο γραφτό σου
περί υπερβολής! Δυστυχώς την έζησα άθελά μου ανάμεσα σε ΑΛΗΘΙΝΑ αυνήθιστα βάσανά μου αυτή την απαράδεκτη υπερβολή που κυριολεκτικά με αρρώστησε τελευταία. Συγκεκριμένα κάποιος γνωστός μας εδώ, ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ υποθέτω,έγραφε στην ελληνική εφημερίδα εδώ μια ωραία κριτική για μερικούς από μας που έλαβαν μέρος στη θαυμάσια 4η Ανθολογία της ΕΕΛΣΠΗ, που έγινε με την ευγενή χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.
Μέχρι εδώ θα 'ταν καλά τα πράγματα γιατί ο καλός λόγος ενθαρρύνει,τιμά και ευφραίνει. Η υπερβολή όμως αυτού προσβάλλει και ενοχλεί!Κι εκεί διάλεξε ανάμεσα σε 42 συμμετέχοντες με αξία και ταλέντα, εμένα ο χριστιανός και μου έπλεξε απίθανους ύμνους κολακείας εξωπραγματικής και εγκώμια πρωτοφανή σα να 'μουνα η αποκάλυψη του αιώνα!!!...Και μη χειρότερα.
Μα το Θεό, μου ήρθε κόλπος και ταμπλάς και θύμωσα γιατί όσοι με ξέρουν,γνωρίζουν πολύ καλά πως μόνο...ψευτρού, ξιπασμένη, κομπλεξική, παραμυθού, δεν είμαι εγώ!!!...Η καθηγήτρια Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Δήμητρα Σφενδόνη - Μέντζου, μίλησε για την βιογραφία μου στην παρουσίαση της Θεσσαλονίκης και τίποτα άλλο καταπληκτικό δεν έγινε για την αφεντιά μου. Κι αυτά τα άκουσα από 2 - 3 καλούς φίλους μουπου ήσαν παρόντες.

Γι αυτό δεν νομίζω πως (ο Πατριάρχης της ποίησης) Λευτέρης Παπαδόπουλος ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα με τέτοιο τίτλο που του κόλλησαν και του άλλαξαν την ιδιαίτερη πνευματική θέση κι από άριστο στιχουργό που είναι, τον έκαναν θέμα συζήτησης, που ελαττώνει την ολόδική του αξία.
Εσένα βέβαια καλέ μου φίλε, σε κρατάω ψηλά, σε θαυμάζω και σ' αγαπώ πολύ.
Ολόθερμους φιλικούς χαιρετισμούς σε όλους σας με απέραντη αγάπη,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 9.14.09 NEA ΥOΡKH

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@STELLA
Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε ξαναβλέπω Επίτιμη του Καφενείου του Θεού, μετά από τόσο καιρό. Χαίρομαι ακόμα που σου άρεσε το ανανεωμένο Καφενείο και σ' ευχαριστώ για την αγάπη και τη φιλία σου που σε κάνει να λές τόσο ωραία και καλά για μένα, που στην πραγματικότητα δεν αξίζω. Αλλά η αγάπη και η φιλία είναι πάντα γενναιόδωρες. Το ξέρεις πως το ίδιο σε τιμώ και σ' αγαπώ κι εγώ και σε περιβάλλω με τη φιλία μου. Ο Αρχιοινοχόος δεν θα πάψει ποτέ να είναι απαραίτητος στο Καφενείο αλλά φαίνεται πως οι σειρήνες του καλοκαιριού, της ραστώνης και της καλοπέρασης τον αποπλάνησαν, αφού εδω και κάποιους μήνες κάνει διακοπες στην Ελλάδα. Όσο για επαφή με το Καφενείο, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Του ετοιμάζω λοιπόν μεγάλο καυγά μόλις επικοινωνήσει μαζί μας....
Τώρα πάμε στην υπερβολή που λες Στέλλα μου.
Η περίπτωση για την οποία γράφω εγώ δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που λες εσύ. Εδώ έχουμε μια προσπάθεια καπελώματος της ελληνικής ποίησης από ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ στιχουργό, που μέχρι τώρα δεν έχει βγει να κάνει μια δήλωση που να "τακτοποιεί" τα πράγματα. Από κει και πέρα ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. Προφανώς ο Μίκης Θεοδωράκης ήδη σε προχωρημένη ηλικία, πέταξε μια κουβέντα υπερβολική όση και η καλωσύνη του για τον Λευτέρη, και αυτή η κουβέντα αντί να μείνει σε ιδιωτικό επίπεδο, αφού δεν αντέχει να την ακούσουν αυτιά, έγινε σημαία στα τηλεοπτικά κανάλια και στα στόματα των δημάρχων που έκαναν εκδηλώσεις στις πόλεις τους για τον Λευτέρη παπαδόπουλο, πριν γίνει η μεγάλη εκδήλωση το Ολυμπιακό στάδιο.
Καμία σύγκριση με την περίπτωσή σου, για την οποία δεν χρειάζεται καν να απολογείσαι, αφού υπάρχει ο συγκεκριμένος άνθρωπος που τα έγραψε και ο ίδιος φέρει την ευθύνη των λόγων του. Αν θα δεις εδώ στο Καφενείο το σχόλιο του αξιολογότατου δημοσιογράφου, και από πλευράς ήθους και απο πλευράς επαγγελματικής αξίας, Νίκου Λαγκαδινού, αναφέρει επίσης περιπτώσεις υπερβολής στις επαναληπτικές εκδηλώσεις και πολλά ταρατατζούμ και κιτς μεγαλεία, στους Αντώνη Σαμαράκη και Φρέντυ Γερμανό. Αλλά αυτά είναι ανεκτά, αφού ήταν ιδιαίτερα αγαπητοί στον κόσμο και η αγάπη του κόσμου τους έδωσε και κάτι παραπάνω. Χαλάλι τους. Αλλά εδώ έχουμε μια περίπτωση που βγάζει μάτι! Εδώ αλλάζει ο πολιτιστικός χάρτης της Ελλάδας! Ξαφνικά βρέθηκε ο Πατριάρχης των Ελλήνων Ποιητών!!! Το ανεκοίνωσαν τα κανάλια, το ανεκοίνωσαν οι δήμαρχοι μικρών πόλεων πρίν από τα κανάλια,( ποιος τους το είπε άραγε;) Το άκουσαν όλοι, κανείς δεν μιλάει, κανείς δεν γελάει....
Όσο για σένα,
όλοι ξέρουμε ποια είσαι Στέλλα μου. Θα κλείσω το σχόλιό μου λέγοντάς σου, πως σε χαρακτηρίζουν κάποιοι θαμώνες όταν κάνεις καιρό να φανείς στο Καφενείο: " Πού είναι η κυρία ανθισμένο περιβόλι; Καιρό έχει να φανεί""
Να 'σαι καλά, γερή,γαλήνια και δημιουργική

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Stella

Όταν διαβάζω σχόλιό σας δεν μπορώ να κρατηθώ μακριά χωρίς ένα "γεια".

Γενναιόδωρη πάντα και γλυκιά, με την αύρα της Γυναίκας και τους τρόπους της Κυρίας...
Είστε όντως ανθισμένο περιβόλι... καλά λέγεται εδώ αυτή η κουβέντα για σας.

Σας Καλησπέρίζω λοιπόν, χωρίς να αναφερθώ στο θέμα που σε τόσο δύσκολη θέση σας έφερε. Απλά σας εκφράζω την εκτίμησή μου. Ακόμη και η ελάχιστη "γνωριμία" μαζί σας, δείχνει ποιά είστε.

Να είστε καλά.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ρίχνω αρκετή ευθύνη στους λεγόμενους πνευματικούς ανθρώπους.
Που με τη σιωπή τους, για τους δικούς τους λόγους,επιτρέπουν να κυκλοφορούν τα βιβλία που κυκλοφορούν ενώ δεν σκέπτονται ότι σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει κανένας να τους διαβάσει αφού η ενημέρωσή μας θα γίνεται απ' τους δημοσιογράφους και "κριτικούς" που όλοι ξέρουμε. Κλεισμένοι εκεί στον ελεφάντινό τους πύργο ... περιμένουν... να πεθάνουν;

Συγνώμη που ήρθα απρόσκλητη,
μου έδωσε το θάρρος ο τόπος καταγωγής σας.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ελίτσα
Καλώς ήρθες καλή μου συμπατριώτισα. Είναι χαρά μου, που επισκέφθηκες ο ιστολόγιό μου και να μας επισκέπτεσαι όπουε θέλεις. Τώρα στο θέμα μας: Σίγουρα οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν ευθύνες για πολλά πράγματα, είναι βέβαιο πως οι περισσότεροι δεν λογαριάζουν παρά μόνο τον εαυτό τους και το πως θα πλασσαρισθούν στο κοινό οι ίδιοι ή τα βιβλία τους ή και τα δυο, ώς "καλό προϊόν". Αλλά δεν κατάλαβα ακριβώς την ένστασή σου. Να εμποδίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι την έκδοση βιβλίων που κατά τη γνώμη σου δεν είναι καλά; Αν αυτό εννοείς, πρέπει να σου πω ότι σε μια χώρα δημοκρατική κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό. Υπάρχουν κατοχυρωμένα από το σύνταγμα τα δικαιώματα των πολιτών και μέσα σ' αυτά είναι και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, έστω κι αν πρόκειται κα΄νείς να πει ή να γράψει μια σαχλαμάρα. Αν εννοείς να παίρνουν θέση με δημόσιες δηλώσεις τους οι πνευματικοί άνθρωποι για κάθε αρνητική κατάσταση και για τα κακώς κείμενα, είμαι απολύτως σύμφωνος ότι έτσι πρέπει να γίνεται, που δυστυχώς δεν γίνεται.. Οι περισσότεροι από αυτούς που αποκαλούμε "πνευματικούς ανθρώπους" πέρα από το ότι είναι αγκιστρωμένοι σε μικροσυμφέροντα, είναι και άνθρωποι με ένα διογκωμένο "Εγώ". Ελάχιστοι είναι αυτοί που διαθέτουν και ηθικό ανάστημα....

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ακριβώς αυτό έλεγα αγαπητέ μου
συμπατριώτη:Να μιλάνε,να παίρνουν θέση..το αναγνωστικό κοινό κακοποιείται απ'όλη την κατασταση...Παλιά νομίζω γράφανε στον Νουμά γινόταν κριτικές ακόμα και ανάμεσά τους..Να κάνουν αυτό που κάνεις εσύ...Και είμαι περήφανη, παρ όλο που σήμερα βρήκα το Μπλόγκ σου..και ευχαριστώ τη φίλη που μου το υπέδειξε.
Πήγα σαν καλεσμένη μέλους σε ένα σύλλογο λογοτεχνών και έφριξα..

Συγνώμη σου ζητώ αλλά ηταν πράγματα που τα είχα μέσα μου και επειδή δεν είμαι λογοτέχνης δεν μπορώ να αναπτύξω τέτοια θέματα στα μπλόγκς μου
Και πάλι συγνώμη
Καλό βράδυ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ελίτσα
Καταλαβαίνω τι λες. Η φράση σου:

""Πήγα σαν καλεσμένη μέλους σε ένα σύλλογο λογοτεχνών και έφριξα..""

Είναι χαρακτηριστική.
Μέσα στην απογοήτευσή μου όμως για όλη αυτή την κατάσταση, είναι παρήγορο , που μέσα στη γενική απάθεια, υπάρχει ένας άνθρωπος, όπως εσύ, που δείχνει ότι κατάλαβαίνει τι παίζεται στο χώρο. Όσο περισσότεροι το καταλάβουν, τόσο θα απογυμνώνεται η κατάσταση και όσοι την συντηρούν, μήπως και αλλάξει κάτι. Να έρχεσαι λοιπόν στο Καφενείο που κάθεται κι ο...Θεός και να καταθέτεις την άποψή σου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος