Λειτουργία για τον Έρωτα στη Μήθυμνα

Σύντομη αναφορά στην εκδήλωση ΕΡΩΣ και ΑΦΡΟΔΙΤΗ

στο μικρό αμφιθέατρο του Δημαρχείου Μήθυμνας.

Σε μια μαγική καλοκαιρινή βραδιά λοιπόν ο Έρωτας είχε την τιμητική του
με τις ευλογίες της Αφροδίτης.

Το σκηνικό της βραδιάς ανάλαφρο και η ατμόσφαιρα αισθαντική.

Λίγο πιο κάτω από το Κάστρο της Μήθυμνας ,

στο μικρό αμφιθέατρο του Δημαρχείου, με θέα τη θάλασσα και τη Σελήνη να παραστέκει κι ένα χαδιάρικο αεράκι,

οι ομιλητές ξεδίπλωσαν τις σκέψεις τους για τον Έρωτα και για την γεννημένη

στον αφρό της θάλασσας Αφροδίτη. Αφού ο Δήμαρχος Στέλιος Καραντώνης χαιρέτισε την εκδήλωση και μίλησε για τη σημασία τέτοιων εκδηλώσεων που ξεφεύγουν από συνηθισμένα, ανέλαβε ο Περικλής Μαυρογιάννης, πρόεδρος του Φιλοτεχνικού Ομίλου Μυτιλήνης «Ο Θεόφιλος», που παρουσίασε τους συντελεστές και συντόνισε την εκδήλωση. Ο συγγραφέας Απόστολος Γονιδέλλης μίλησε για τον Έρωτα και την αντίληψη που υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα γι αυτόν αλλά και για τον Έρωτα ως τρόπο ζωής απέναντι στον άνθρωπο και στη φύση, καθώς και για την λατρεία της Αφροδίτης. Ο Φαίδων Θεοφίλου μίλησε για τον Έρωτα από άλλη σκοπιά: Από τη στιγμή που ο άνθρωπος δέχεται τα βέλη του φτερωτού Θεού. Έκανε καίριες αναφορές για τον Έρωτα επισημαίνοντας πως ούτε η επιστήμη ούτε η φιλοσοφία μπορούν να τον κατανοήσουν, πράγμα που συνιστά και το μεγαλείο του. Στη συνέχεια, διάβασε δυο ποιήματα αφιερωμένα στην ιέρεια της ερωτικής ποίησης , τη Σαπφώ. Οι ηθοποιοί, Ζωή Φυτούση και ο Κώστας Αρζόγλου, απήγγειλαν Ορφικούς ύμνους και ποιήματα της Σαπφούς στο αρχαίο κείμενο (Φυτούση) και σε νεοελληνική απόδοση (Αρζόγλου) με μοναδικές ερμηνείες.
Ευχάριστη έκπληξη η υψηλή ποιότητα του κοινού που με με την προσήλωσή του ήταν σαν να ενώθηκε μαζί μας και όλοι μαζί να κάναμε την αφιερωμένη στον Έρωτα Λειτουργία. Στο τέλος, το κοινό χειροκρότησε θερμά και έμεινε για πολύ ώρα συζητώντας με τους συντελεστές της συζήτησης.

Η Σελήνη περίμενε εκεί, μέχρι που έφυγε και ο τελευταίος…

Όλοι οι συντελεστές: από αριστερά: Περ. Μαυρογιάννης, πρόεδρος του ΦΟΜ και συντονιστής της εκδήλωσης.

Ο Αποστ. Γονιδέλλης συγγραφέας, ο Φαίδων Θεοφίλου, η ηθοποιός Ζωή Φυτούση και ο ηθοποιός Κώστας Αρζόγλου

Ο χώρος της εκδήλωσης. Αριστερά και πίσω μας παρακολουθούν την εκδήλωση από ταράτσες και μπαλκόνια.

Δεξιά στο πεζούλι, (δυστυχώς δεν φαίνονται) όρθιοι και καθιστοί στο πεζούλι επισκέπτες ,

συμμετέχουν με την παρουσία τους στην εκδήλωση

Αριστερά: Ο Φαίδων Θεοφίλου κατά την ομιλία του.

Δίπλα του, η ηθοποιός Ζωή Φυτούση και ο Κώστας Αρζόγλου

Απόσπασμα από το κέρασμα λόγου,

του Φαίδωνα Θεοφίλου

...Έρχεται κάποια στιγμή στον άνθρωπο που αρχίζει να βλέπει τη ζωή του πανέμορφη ακόμα κι αν δεν είναι. Που το μέσα του φτερουγίζει αλλά ακόμα δεν ξέρει γιατί.

Που διακρίνει την ομορφιά όσο κρυμμένη κι αν είναι, ενώ λίγο πριν την προσπερνούσε κι ας ήταν μπροστά στα μάτια του.

Έρχεται κάποια στιγμή που το άγγιγμα αποκτά ξεχωριστή σημασία διακλαδώνοντας τα ρίγη στο σώμα και ξεδιπλώνοντας αισθήματα σαν μικρές σημαιούλες που ανεμίζουν τη γλύκα τους.

Τότε, όλα αυτά σημαίνουν πως ήρθε ο Μέγας. Εκείνος που δεν καθορίζεται, δεν ρυθμίζεται, δεν εντάσσεται, δεν κατηγοριοποιείται .

Που δεν μπορούν να τον κατανοήσουν ούτε η επιστήμη ούτε η φιλοσοφία. Που δεν χωρά πουθενά.

Είναι ο Έρωτας που συντρίβει τη λογική και γίνεται αρρώστια μαζί και αυτοΐαση. Θεός μαζί και Δαίμων. «Αυτός που φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την καθημερινότητα». (Σέλλεϋ)

« Ο Έρωτας που (για να θυμηθούμε το χορικό από την Αντιγόνη του Σοφοκλή)
δεν γονάτισε ποτέ στον πόλεμο
που ορμά και γεμίζει την πλάση,
που στ’ απαλά μάγουλα
των κοριτσιών νυχτερεύει,
που σεργιανά τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια,
κανείς δεν του γλιτώνει
μηδέ θνητός μηδέ Θεός αθάνατος».

Ο Έρωτας λοιπόν αισθάνεται ακμαίος όταν ανθίζει μέσα στη νεότητα των ανθρώπων. Αλλά πολλές φορές, (του ξεφεύγουν άραγε;) τα βέλη του πετυχαίνουν και τα γεράματα των ανθρώπων.
Έτσι λοιπόν, ούτε τα γεράματα δεν σε προστατεύουν από τον έρωτα. Όμως ο έρωτας σε προστατεύει από τα γεράματα… (Ζαν Μορώ)

Ο γιος λοιπόν της Αφροδίτης και του Άρη, σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη της αρχαιότητας για τη γέννηση του Έρωτα, το ροδαλό φτερωτό παιδί με τα βέλη του όπως το απεικόνισαν μεγάλοι και μικροί ζωγράφοι δια μέσου των αιώνων, υπήρξε και το προσφιλέστερο θέμα της λογοτεχνίας και των ποιητών και δεν θα πάψει ποτέ να εμπνέει τους δημιουργούς.
Η Σαπφώ, η Σαπφώ μας, ύμνησε τον Έρωτα ως ιέρεια της ποίησης . Ο Ελύτης είπε γι αυτήν, πως εκατομμύρια πριν από τη Σαπφώ είπαν «Σ’ αγαπώ» αλλά κανένας όπως Αυτή. Θα κλείσω αυτό το κέρασμα του Λόγου με δύο ποιήματά μου (ένα εδώ για λόγους οικονομίας χώρου) αφιερωμένα στη αγαπημένη ποιήτρια της Λέσβου, στην αγαπημένη ποιήτρια του κόσμου και στη μοναδικότητά της, από τον κύκλο τής κοντινής ξαδέρφης.

Σ Τ Η Σ Α Π Φ Ω



Άρωμα νεραντζιάς
πνέει στο στόμα σου.

Τραγουδάς,
και τρέχω
τους φλογισμένους τόνους να μαζέψω
τις λέξεις που ανακλούν το φως.

Στο μυρωμένο θάλαμο
γλιστρώ σαν κλέφτης
την ώρα που το σεληνόφως
τη κλίνη σου αγγίζει.

Με την ορμή της άνοιξης
ανθίζει ο έρωτας στο στήθος σου
κι η νύχτα να μας ενθαρρύνει.

Η ροδαυγή μας βρίσκει στο γιαλό .

Του πρωινού η αύρα
τα σώματά μας αντιγράφει.

Εγώ, μέσα απ’ το ελαφρύ σου ρούχο,
την αφή δικαιώνω.
Με τα δάχτυλα μεταλαμβάνω το σώμα
που μέσα του κατοίκησε η Ποίηση.

Ύστερα.. έφυγες.
Έτσι ξαφνικά.

Πέρασαν μόλις

δυόμισι χιλιάδες χρόνια από τότε
και τ’ άρωμα της νεραντζιάς
στο θάλαμό σου να πλανιέται…



Η Ζωή Φυτούση απαγγέλει Ορφικούς Ύμνους στο αρχαίο κείμενο.

Δίπλα της από αριστερά ο Φ. Θεοφίλου και δεξιά ο Κ. Αρζόγλου

Από αριστερά: Απ. Γονιδέλλης, Περ. Μαυρογιάννης, Φ. Θεοφίλου, Λευτ. Παπαδόπουλος,

Κ. Αρζόγλου,Ζωή Φυτούση και ο Δήμαρχος Στέλιος Καραντώνης

Ο καλύτερος... θεατής και παραστάτης της βραδιάς