Τετάρτη, Ιουνίου 24, 2009

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

.

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Με πολύ συγκίνηση και χαρά διαβάζω κάποια πράγματα που τονώνουν την βεβαιότητά μου, πως υπάρχει μια μικρή κατηγορία ανθρώπων, για την οποία αξίζει να υφίσταται και να εξελίσσεται ο κόσμος.
Θα αναφερθώ σε δύο γεγονότα:
.
Πρώτα στο «ανοιχτό σχολείο μεταναστών του Πειραιά». Εκεί διδάσκουν εθελοντικά, με τη ζεστασιά της ψυχής τους και το περίσσευμα του χρόνου τους, καθηγητές και δάσκαλοι υποκαθιστώντας τό απόν ελληνικό κράτος και την ανίκανη κυβέρνηση που ακόμα δεν αποφάσισε αν πρέπει…να έχει μεταναστευτική πολιτική. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί λοιπόν, διδάσκουν εκεί την ελληνική γλώσσα , περιλαμβάνοντας στη διδασκαλία ποίηση και λογοτεχνία και διευκολύνοντας τους ξένους μετανάστες να παρουσιάσουν κι αυτοί τη δική τους κουλτούρα. Έτσι, Δεκάδες Ινδοί, Πακιστανοί σε ποσοστό 50%, Κινέζοι, Ρώσοι, Πολωνοί, Ρουμάνοι, περίπου στο σύνολο 200 ενήλικες άνδρες και λιγότερες γυναίκες, με ή χωρίς άδεια παραμονής, έρχονται με τα τετράδια και τα μολύβια τους, φρέσκοι, Κυριακάτικοι για να μάθουν αλφάβητο και Γραμματική, ενώ αρκετά παιδιά τους απασχολούνται με ζωγραφική και χειροτεχνία, όσο οι γονείς διδάσκονται. Η γλώσσα και η ποίηση γίνονται λοιπόν εργαλεία για να συναντηθούν ψυχικά και πνευματικά διαφορετικές φυλές στην Ελλάδα και να συντελεσθούν «μικρά θαύματα». Φέτος λοιπόν, με τη λήξη της χρονιάς αυτού του σχολείου μεταναστών έγινε μια μεγάλη γιορτή στον αύλειο χώρο του, όπου:
.
Ακούστηκε το Πάτερ ημών από τον μωαμεθανό μαθητή Ικμπάλ, απαγγελία των ποιημάτων «Ειρήνη του Γιάννη Ρίτσου από τους μαθητές Ζεν Γιν και Μοχάμεντ Άσραφ Ουλ Χανί, το νησιώτικο τραγούδι «Καράβι καραβάκι στα ελληνικά και στα Ουρντού, παραμύθι από την μακρινή Κίνα στα ελληνικά με τίτλο «Ο βοσκός και η Θεά από την μαθήτρια Τσιν Ίη, θεατρικά δρώμενα κ.λ.π. κ.λ.π. Η διεύθυνση του Βlog του σχολείου μεταναστών Πειραιά είναι: http://asmpeiraia.blogspot.com/

.
Η δεύτερη περίπτωση είναι λίγο πολύ γνωστή, αλλά επανήλθε στην επικαιρότητα αφού πρόσφατα ολοκληρώθηκε και η πτέρυγα φροντίδας κακοποιημένων γυναικών. Πρόκειται για την μη κερδοσκοπική εταιρεία «Η Κιβωτός του Κόσμου» που διευθύνει διευρύνοντας το έργο της, ο ακάματος νεαρός ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου, που διοχετεύει μ’ αυτό τον τρόπο στην καθημερινότητα τις αξίες που υπηρετεί και πιστεύει. Αυτός είναι και ο τρόπος για να δικαιώνει την ιδιότητά του ένας ιερωμένος: Να κάνει την πίστη του καθημερινή δράση προς όφελος των ανθρώπων. Η Κιβωτός λοιπόν, φροντίζει μικρά παιδιά κυρίως μονογονεϊκών οικογενειών. Τώρα ολοκληρώθηκε και η πτέρυγα υποδοχής και προστασίας γυναικών, όπου μπορούν να καταφεύγουν γυναίκες θύματα της ανδρικής βίας.
Δεν είναι όμως μόνο ο ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου που είναι στο προσκήνιο και είναι ήδη πολύ γνωστός. Είναι κυρίως οι εθελοντές, που δούλεψαν επί 5 χρόνια για να λειτουργήσει σήμερα η πτέρυγα κακοποιημένων γυναικών, ενώ αρκετοί συνεχίζουν και σήμερα να προσφέρουν διαρκώς εθελοντική εργασία. Συνάνθρωποί μας που πιστεύουν στην ΑΞΙΑ της προσφοράς, έγιναν αιτία να μετακινηθεί έστω και λίγο το σκηνικό της κοινωνίας μας.
Έχω την αίσθηση πως οι άνθρωποι αυτοί (και στις δύο περιπτώσεις) που προσφέρουν σιωπηρά, μοιάζουν, να κάνουν ο καθένας την ατομική του επανάσταση, που διοχετεύεται στην κοινωνία ως δράση και έργο, βοηθώντας την να μεταλλαχθεί, παρακάμπτοντας τις φιλοδοξίες των πολιτικών τενεκέδων των αστικών κομμάτων ως και τον φανατισμό των μικρών κομμάτων που συντηρούν φαντάσματα του παρελθόντος και καθυστερούν την εξέλιξη της χώρας. Μήπως τελικά ο δρόμος της προσφοράς και του εθελοντισμού είναι αυτός που θα βοηθήσει να αλλάξουμε τον κόσμο;
Για να μη λέμε όμως άλλα λόγια, δηλώνω εδώ, πως στα τέλη Σεπτεμβρίου που θα βρίσκομαι στην Αθήνα, θέτω τον εαυτό μου στη διάθεση οποιασδήποτε μη κερδοσκοπικής εταιρείας, για οποιαδήποτε εθελοντική εργασία μπορούν να με χρειαστούν. Το e mail μου βρίσκεται στο παρόν ιστολόγιο για συνεννόηση.







7 σχόλια:

Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά είπε...

Σας ευχαριστούμε θερμά για την ζεστή, ευαίσθητη, ουσιαστική και ευθύβολη ματιά σας στη δουλειά του Σχολείου μας.


Μας δίνει κουράγιο αλλά και χαρά.

Να είστε καλά.


http://asmpeiraia.blogspot.com/

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα, θα ξεκινήσω τον σχολιασμό μου από το τέλος της ανάρτησής σας.

Δίνετε ένα παράδειγμα στους πνευματικούς ανθρώπους και όχι μόνον θέτοντας τον εαυτό σας στη διάθεση των εθελοντικών οργανώσεων. Σας συγχαίρω.
Αυτό σημαίνει συμμετέχω, είμαι παρών, είμαι πολίτης, είμαι άνθρωπος.

Στο ερώτημά σας αν «ο δρόμος της προσφοράς και του εθελοντισμού είναι αυτός που θα βοηθήσει να αλλάξουμε τον κόσμο»… θα απαντήσω: φυσικά και ναι. Μπορεί να μην είναι μονόδρομος, μπορεί να πρέπει να γίνουν πάρα πολλά αυτονόητα από το κράτος, όμως ο θετικός κοινωνικός αυτοματισμός, η αλληλεγγύη, η προσφορά, το ενδιαφέρον… όλα αυτά που σήμερα βαφτίζουμε εθελοντισμό… κάποτε ήταν συστατικά της κοινωνίας και οδήγησαν τον κόσμο σε πρόοδο. Όταν αντικαταστάθηκαν με τον ατομισμό, τον ωφελιμισμό, την αδιαφορία, το κυνήγι του κέρδους, τότε οδήγησαν στα κοινωνικά και ανθρώπινα ελλείμματα, στην αποξένωση, στο φόβο, στο ρατσισμό.

Ο π. Αντώνιος, αποτελεί ένα παράδειγμα για όλους τους ιερείς. Δεν τον γνωρίζω, αλλά η συνέπεια με την οποία επιτελεί το έργο του και η ικανότητά του να εμπνεύσει δεκάδες εθελοντές που δουλεύουν στην Κιβωτό και να κερδίσει την εμπιστοσύνη ανθρώπων που η ζωή δεν τους φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, υπογραμμίζουν την αλήθεια και την ουσία του έργου του.

Είναι και άλλοι ιερείς που Σταυρώνονται και Ανασταίνονται μαζί με το Χριστό βιώνοντας την Αγάπη και τη Θυσία, την Ταπείνωση… το «δεν ζω εγώ, ζει ο Χριστός μέσα από μένα»… είναι λίγοι δυστυχώς και πολλές φορές χάνονται μέσα στη δυσωδία και τη λάσπη που διαφεντεύουν τα εκκλησιαστικά πράγματα…

Ελπίδα αποτελεί, θα έλεγα, η παρουσία στην κορυφή της ιεραρχίας ενός ταπεινού μοναχού, του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου… μακάρι να αντέξει να σηκώσει το βάρος μιας αλλαγής πορείας και μιας στροφής στην πνευματικότητα, την προσφορά και… τον Χριστό. Αυτά μας λείπουν.

Ο Χριστός, εδώ και τέσσερα χρόνια, Ανασταίνεται κάθε Κυριακή απόγευμα στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά. Τον Ανασταίνουν, άνθρωποι που, στην πλειοψηφία τους, δεν θα τους έλεγε κανείς «πιστούς Χριστιανούς»… άνθρωποι με κέφι, διάθεση για προσφορά, αγάπη για τον αδικημένο συνάνθρωπο, οραματιστές ενός καλύτερου κόσμου. Άνθρωποι με ιδέες που δεν τις κάνουν ιδεολογήματα αλλά τις κάνουν πράξη. Νεαρά παιδιά, που στερούν από τον εαυτό τους τη βόλτα της Κυριακής, για να «κοινωνήσουν» την Ελληνική Γλώσσα και τον Πολιτισμό σε μετανάστες που πολλές φορές είναι αναλφάβητοι και στην μητρική τους γλώσσα…

Είναι στ’ αλήθεια αυτές οι δύο περιπτώσεις αυτό που πολύ σοφά λέτε… ατομικές επαναστάσεις που τροφοδοτούν την κοινωνία με ζωογόνο δύναμη και δυναμική.

«Τον καθαρό τον Λόγο να φιλάς στο στόμα για να γίνει σφυγμός στο σώμα όλου του κόσμου.» Γράφατε…

Έτσι ακριβώς γίνεται Φαίδωνα και στην Κιβωτό και στο Σχολείο… σαρκώνεται ο στίχος σας και Σαρκώνεται ο Θεός Λόγος.


ΥΓ1… Μην απορείτε πώς ξέρω τόσα για το Σχολείο… διδάσκω εκεί τις Κυριακές και μεταλαμβάνω κι εγώ σώμα και αίμα… το κατά δύναμιν.

ΥΓ2… Συγγνώμη για το… διπλό σεντόνι-σχόλιο, αλλά πέσατε στην περίπτωση…

ΥΓ3… Δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά που μου έδωσε η αναφορά σας Φαίδωνα στο Σχολείο μας… Σας ευχαριστούμε και σας ευχαριστώ.

ΥΓ4... Η προσφορά σας δεκτή... έχουμε το Νο 1... άρα σε μας θα έρθετε πρώτα...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών

Θυμάστε κάποτε, παλαιόθεν, μια αξιοπρέπεια και μια τιμή που υπήρχε στη χώρα μας; Αυτήν ντε που χάθηκε ολοσχερώς...Ε, αυτήν την τιμή της χώρας, την ξαναβρήκατε εσείς και μαζί με άλλους σε άλλους τομείς τη επαναδιασώζετε για όλους μας...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Big Mama

Απαραίτητα όπως πάντα τα σχόλιά σου αφού μας λένε τόσο ενδιαφέροντα πράγματα και μαθαίνουμε τόσα που δεν ξέραμε.
Όσο για μένα σ' ευχαριστώ αλλά για κάθε σημαντικό γεγονός που γράφω, εμπνέομαι από ανθρώπους του δικού σας ήθους, της προσφοράς και του εθελοντισμού. Με την ευκαιρία να πούμε πως το "Καφενείο" περηφανεύεται που μια θαμώνας του όπως εσύ, συμμετέχει ενεργά στο σπουδαίο έργο που συντελείται στο "Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά".

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Φαίδωνα, σας ευχαριστώ και εκ μέρους των συναδέλφων που εργάζονται στο σχολείο.
Τα δικά σας λόγια και οι δικοί σας έπαινοι έχουν ειδικό βάρος… μας δίνουν κίνητρο και αυξάνουν την ευθύνη που ο καθένας μας νιώθει μπροστά στο έργο που έχει να επιτελέσει στο Σχολείο Μεταναστών…
Όσο για μένα… κι εγώ καμαρώνω που είμαι κομμάτι του Καφενείου και σας ευχαριστώ για την προσοχή και την εκτίμηση που δείχνετε στα σχόλιά μου.

Την Καλησπέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Θεοφίλου,
Η επικράτηση της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και κατ' επέκταση της ευτυχίας της κοινωνίας δεν επιτυγχάνεται μόνο με νόμους και διατάξεις της πολιτείας,αλλά με την αναγνώριση από κάθε έναν από εμάς χωριστά ότι δεν πρέπει να έχουμε μόνο λόγο αλλά και ρόλο.
Συγχαρητήρια για τη προσφορά σας.
Ντίνος Λυκογιάννης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ντίνος Λυκογιάννης
Σας ευχαριστώ κ. Λυκογιάννη. Πράγματι πολλά προβλήματα μπορούν να λυθούν, από τη στιγμή που ο πολίτης θα συνειδητοποιήσει ότι έχει ρόλο και θα αποφασίσει να τον φέρνει σε πέρας.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος