ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

.

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Με πολύ συγκίνηση και χαρά διαβάζω κάποια πράγματα που τονώνουν την βεβαιότητά μου, πως υπάρχει μια μικρή κατηγορία ανθρώπων, για την οποία αξίζει να υφίσταται και να εξελίσσεται ο κόσμος.

Θα αναφερθώ σε δύο γεγονότα:

.
Πρώτα στο «ανοιχτό σχολείο μεταναστών του Πειραιά». Εκεί διδάσκουν εθελοντικά, με τη ζεστασιά της ψυχής τους και το περίσσευμα του χρόνου τους, καθηγητές και δάσκαλοι υποκαθιστώντας τό απόν ελληνικό κράτος και την ανίκανη κυβέρνηση που ακόμα δεν αποφάσισε αν πρέπει…να έχει μεταναστευτική πολιτική. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί λοιπόν, διδάσκουν εκεί την ελληνική γλώσσα , περιλαμβάνοντας στη διδασκαλία ποίηση και λογοτεχνία και διευκολύνοντας τους ξένους μετανάστες να παρουσιάσουν κι αυτοί τη δική τους κουλτούρα. Έτσι, Δεκάδες Ινδοί, Πακιστανοί σε ποσοστό 50%, Κινέζοι, Ρώσοι, Πολωνοί, Ρουμάνοι, περίπου στο σύνολο 200 ενήλικες άνδρες και λιγότερες γυναίκες, με ή χωρίς άδεια παραμονής, έρχονται με τα τετράδια και τα μολύβια τους, φρέσκοι, Κυριακάτικοι για να μάθουν αλφάβητο και Γραμματική, ενώ αρκετά παιδιά τους απασχολούνται με ζωγραφική και χειροτεχνία, όσο οι γονείς διδάσκονται. Η γλώσσα και η ποίηση γίνονται λοιπόν εργαλεία για να συναντηθούν ψυχικά και πνευματικά διαφορετικές φυλές στην Ελλάδα και να συντελεσθούν «μικρά θαύματα». Φέτος λοιπόν, με τη λήξη της χρονιάς αυτού του σχολείου μεταναστών έγινε μια μεγάλη γιορτή στον αύλειο χώρο του, όπου:

.
Ακούστηκε το Πάτερ ημών από τον μωαμεθανό μαθητή Ικμπάλ, απαγγελία των ποιημάτων «Ειρήνη του Γιάννη Ρίτσου από τους μαθητές Ζεν Γιν και Μοχάμεντ Άσραφ Ουλ Χανί, το νησιώτικο τραγούδι «Καράβι καραβάκι στα ελληνικά και στα Ουρντού, παραμύθι από την μακρινή Κίνα στα ελληνικά με τίτλο «Ο βοσκός και η Θεά από την μαθήτρια Τσιν Ίη, θεατρικά δρώμενα κ.λ.π. κ.λ.π. Η διεύθυνση του Βlog του σχολείου μεταναστών Πειραιά είναι: http://asmpeiraia.blogspot.com/

.
Η δεύτερη περίπτωση είναι λίγο πολύ γνωστή, αλλά επανήλθε στην επικαιρότητα αφού πρόσφατα ολοκληρώθηκε και η πτέρυγα φροντίδας κακοποιημένων γυναικών. Πρόκειται για την μη κερδοσκοπική εταιρεία «Η Κιβωτός του Κόσμου» που διευθύνει διευρύνοντας το έργο της, ο ακάματος νεαρός ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου, που διοχετεύει μ’ αυτό τον τρόπο στην καθημερινότητα τις αξίες που υπηρετεί και πιστεύει. Αυτός είναι και ο τρόπος για να δικαιώνει την ιδιότητά του ένας ιερωμένος: Να κάνει την πίστη του καθημερινή δράση προς όφελος των ανθρώπων. Η Κιβωτός λοιπόν, φροντίζει μικρά παιδιά κυρίως μονογονεϊκών οικογενειών. Τώρα ολοκληρώθηκε και η πτέρυγα υποδοχής και προστασίας γυναικών, όπου μπορούν να καταφεύγουν γυναίκες θύματα της ανδρικής βίας.
Δεν είναι όμως μόνο ο ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου που είναι στο προσκήνιο και είναι ήδη πολύ γνωστός. Είναι κυρίως οι εθελοντές, που δούλεψαν επί 5 χρόνια για να λειτουργήσει σήμερα η πτέρυγα κακοποιημένων γυναικών, ενώ αρκετοί συνεχίζουν και σήμερα να προσφέρουν διαρκώς εθελοντική εργασία. Συνάνθρωποί μας που πιστεύουν στην ΑΞΙΑ της προσφοράς, έγιναν αιτία να μετακινηθεί έστω και λίγο το σκηνικό της κοινωνίας μας.
Έχω την αίσθηση πως οι άνθρωποι αυτοί (και στις δύο περιπτώσεις) που προσφέρουν σιωπηρά, μοιάζουν, να κάνουν ο καθένας την ατομική του επανάσταση, που διοχετεύεται στην κοινωνία ως δράση και έργο, βοηθώντας την να μεταλλαχθεί, παρακάμπτοντας τις φιλοδοξίες των πολιτικών τενεκέδων των αστικών κομμάτων ως και τον φανατισμό των μικρών κομμάτων που συντηρούν φαντάσματα του παρελθόντος και καθυστερούν την εξέλιξη της χώρας. Μήπως τελικά ο δρόμος της προσφοράς και του εθελοντισμού είναι αυτός που θα βοηθήσει να αλλάξουμε τον κόσμο;
Για να μη λέμε όμως άλλα λόγια, δηλώνω εδώ, πως στα τέλη Σεπτεμβρίου που θα βρίσκομαι στην Αθήνα, θέτω τον εαυτό μου στη διάθεση οποιασδήποτε μη κερδοσκοπικής εταιρείας, για οποιαδήποτε εθελοντική εργασία μπορούν να με χρειαστούν. Το e mail μου βρίσκεται στο παρόν ιστολόγιο για συνεννόηση.