Φαίδωνα Θεοφίλου
Κάποτε με ρώτησαν αν προτιμώ περισσότερο να είμαι Έλληνας ή Ευρωπαίος.
Απάντησα: Έλληνας αλλά να με χρειάζεται η Ευρώπη, επειδή θα έχω να της δώσω και όχι κατ’ ανάγκην χρήμα. Έλληνας που έχει να δώσει στην Ευρώπη την ελληνικότητά του. Να την χαρίσει.
Δηλαδή ποιαν ελληνικότητα; με ρώτησαν πάλι.
Τι σημαίνει ελληνικότητα; Δεν είναι λίγο αφηρημένο αυτό;
Ελληνικότητα λοιπόν σημαίνει, πρόταση πολιτισμού. Σημαίνει ακόμα πρόταση τρόπου ζωής. Ας αναλύσουμε όμως λίγο περισσότερο τα πράγματα:
Πρόταση πολιτισμού θα μπορούσε να ήταν π.χ. Να χτίζουμε τα σπίτια μας ή τα κτίριά μας εντάσσοντας σ’ αυτά, πολιτισμικά στοιχεία μιας ιστορικής περιόδου της χώρας μας, λαμβάνοντας υπ’ όψη τις ανάγκες της σύγχρονης λειτουργικότητας και της οικολογίας και ολοκληρώνοντας το σχέδιο με μια συνολική σύγχρονη αισθητική που θα μας έσωζε τελικά από την αισθητική ισοπέδωση που επικρατεί και θα αποτελούσε μια καινούρια πρόταση.
Και ακόμα: Η συστηματική αξιοποίηση στοιχείων της παράδοσης που μαζί με σύγχρονα στοιχεία θα δημιουργήσει μια νέα και διαρκώς ανανεωνόμενη από τις σύγχρονες αλλά και επερχόμενες γενεές, παράδοση.
Πρόταση πολιτισμού θα μπορούσε να είναι μια απόφαση του υπουργείου παιδείας, να έρχονται οι μαθητές τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα σε επαφή με τους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς δημιουργούς εναλλάξ: Ποιητές, Ζωγράφους, Γλύπτες, Μουσικούς, Ηθοποιούς κ.λ.π. και να γίνονται συζητήσεις με τους δημιουργούς, όπως π.χ. τι χρειάζεται η ποίηση η λογοτεχνία ,η ζωγραφική, το θέατρο και γενικά η τέχνη στη ζωή μας κ.λ.π.
Πρόταση τρόπου ζωής θα μπορούσε να ήταν π.χ. να αγαπήσουμε και να συστηματοποιήσουμε την ελληνική γαστρονομία με τέτοιο τρόπο, ώστε να ανανεωθεί, να γίνει περισσότερο υγιεινή, να διατηρήσει την πλούσια γεύση της και να γίνει ένα εξαγώγιμο και εμπορεύσιμο είδος που θα αναγνωρίζεται από όλους ως ελληνική.
Πρόταση ζωής θα μπορούσε να ήταν, να αγαπήσουμε τόσο πολύ τη χώρα μας ώστε να θέλουμε ο καθένας μας να προσφέρει κάτι
σ ’αυτήν. Δηλαδή: Δίνω όχι για να πάρω αλλά γιατί αγαπώ.
Πρόταση ζωής θα μπορούσε να είναι π.χ. οι πολιτικοί μας να έχουν το δικαίωμα να εκλέγονται 2 φορές, ώστε να ανανεώνεται η πολιτική ζωή με όλες τις ευεργετικές συνέπειες για τη ζωή μας.
Με λίγα λόγια, να έχουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας, οι Έλληνες τόσο ισχυρά και ποιοτικά χαρακτηριστικά, που να τυχαίνουν της αποδοχής και υιοθέτησης και άλλων λαών. Όλα αυτά δηλαδή τα ισχυρά ποιοτικά χαρακτηριστικά, που θα προκύπτουν από τις ανανεούμενες προτάσεις πολιτισμού και τρόπου ζωής και θα συνιστούν την «Ελληνικότητα», να έχουν μια οικουμενική αποδοχή.
Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι «Ελληνικότητα» σημαίνει πρόταση πολιτισμού και πρόταση τρόπου ζωής, με ισχυρά ποιοτικά χαρακτηριστικά και οικουμενική αποδοχή.
Συχνά υπάρχει όμως μια σύγχυση με αυτόν τον όρο. Κάποιοι νομίζουν πως η «Ελληνικότητα» είναι ένα υλικό αφηρημένο, που έχει απ’ όλα μέσα: κρεμμύδι, γιαούρτι, πατάτες, γύρο, ντομάτα μουστάρδα, πατριωτισμό της καυχησιολογίας και της δεκάρας και ότι μ’ αυτό το υλικό μπορούμε να νιώθουμε σπουδαίοι, (τζάμπα) μάγκες, ανώτεροι σα λαός από τους άλλους, χωρίς να έχουμε κάνει κάτι γι αυτό. Σαν τους κούφιους καυχησιάρηδες, που τους αποφεύγουν όλοι, γνωρίζοντας ότι στον καυχησιάρη όχι μόνο δεν υπάρχει περιεχόμενο αλλά είναι και γελοίος χωρίς να το καταλαβαίνει. Αντίστοιχη σχέση, (γελοίου καυχησιάρη και άλλων που τον αποφεύγουν) υπάρχει και μεταξύ των λαών. Θέλουμε λοιπόν ως λαός να έχουμε το ρόλο του καυχησιάρη χωρίς αντίκρισμα; Δεν είμαστε ούτε ανώτεροι ούτε κατώτεροι από άλλους λαούς. Είμαστε «αυτό που κάνουμε» ή «αυτό που δεν κάνουμε»…
Η «Ελληνικότητα» λοιπόν, δεν είναι υλικό για να επαίρονται τζάμπα, οι Άνθιμοι, οι (τύπου) Χριστόδουλοι, οι Καρατζαφέρηδες, και όποιοι εθνικοί φουσκωτοί και Ελληνάρες που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν.
«Ελληνικότητα» είναι ο δρόμος που μας οδηγεί ν’ ανέβουμε «λίγο ψηλότερα».
«Ελληνικότητα είναι η γέφυρα που θα μας δώσει την ευκαιρία να προσφέρουμε κάτι από τον καλό μας εαυτό στους άλλους λαούς και τη δυνατότητα να πάρουμε από αυτούς.
Η αφίσα και οι πίνακες είναι του Νίκου Εγγονόπουλου
Δηλαδή ποιαν ελληνικότητα; με ρώτησαν πάλι.
Τι σημαίνει ελληνικότητα; Δεν είναι λίγο αφηρημένο αυτό;
Ελληνικότητα λοιπόν σημαίνει, πρόταση πολιτισμού. Σημαίνει ακόμα πρόταση τρόπου ζωής. Ας αναλύσουμε όμως λίγο περισσότερο τα πράγματα:
Πρόταση πολιτισμού θα μπορούσε να ήταν π.χ. Να χτίζουμε τα σπίτια μας ή τα κτίριά μας εντάσσοντας σ’ αυτά, πολιτισμικά στοιχεία μιας ιστορικής περιόδου της χώρας μας, λαμβάνοντας υπ’ όψη τις ανάγκες της σύγχρονης λειτουργικότητας και της οικολογίας και ολοκληρώνοντας το σχέδιο με μια συνολική σύγχρονη αισθητική που θα μας έσωζε τελικά από την αισθητική ισοπέδωση που επικρατεί και θα αποτελούσε μια καινούρια πρόταση.
Και ακόμα: Η συστηματική αξιοποίηση στοιχείων της παράδοσης που μαζί με σύγχρονα στοιχεία θα δημιουργήσει μια νέα και διαρκώς ανανεωνόμενη από τις σύγχρονες αλλά και επερχόμενες γενεές, παράδοση.
Πρόταση πολιτισμού θα μπορούσε να είναι μια απόφαση του υπουργείου παιδείας, να έρχονται οι μαθητές τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα σε επαφή με τους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς δημιουργούς εναλλάξ: Ποιητές, Ζωγράφους, Γλύπτες, Μουσικούς, Ηθοποιούς κ.λ.π. και να γίνονται συζητήσεις με τους δημιουργούς, όπως π.χ. τι χρειάζεται η ποίηση η λογοτεχνία ,η ζωγραφική, το θέατρο και γενικά η τέχνη στη ζωή μας κ.λ.π.
Πρόταση τρόπου ζωής θα μπορούσε να ήταν π.χ. να αγαπήσουμε και να συστηματοποιήσουμε την ελληνική γαστρονομία με τέτοιο τρόπο, ώστε να ανανεωθεί, να γίνει περισσότερο υγιεινή, να διατηρήσει την πλούσια γεύση της και να γίνει ένα εξαγώγιμο και εμπορεύσιμο είδος που θα αναγνωρίζεται από όλους ως ελληνική.
Πρόταση ζωής θα μπορούσε να ήταν, να αγαπήσουμε τόσο πολύ τη χώρα μας ώστε να θέλουμε ο καθένας μας να προσφέρει κάτι
σ ’αυτήν. Δηλαδή: Δίνω όχι για να πάρω αλλά γιατί αγαπώ.
Πρόταση ζωής θα μπορούσε να είναι π.χ. οι πολιτικοί μας να έχουν το δικαίωμα να εκλέγονται 2 φορές, ώστε να ανανεώνεται η πολιτική ζωή με όλες τις ευεργετικές συνέπειες για τη ζωή μας.
Με λίγα λόγια, να έχουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας, οι Έλληνες τόσο ισχυρά και ποιοτικά χαρακτηριστικά, που να τυχαίνουν της αποδοχής και υιοθέτησης και άλλων λαών. Όλα αυτά δηλαδή τα ισχυρά ποιοτικά χαρακτηριστικά, που θα προκύπτουν από τις ανανεούμενες προτάσεις πολιτισμού και τρόπου ζωής και θα συνιστούν την «Ελληνικότητα», να έχουν μια οικουμενική αποδοχή.
Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι «Ελληνικότητα» σημαίνει πρόταση πολιτισμού και πρόταση τρόπου ζωής, με ισχυρά ποιοτικά χαρακτηριστικά και οικουμενική αποδοχή.
Συχνά υπάρχει όμως μια σύγχυση με αυτόν τον όρο. Κάποιοι νομίζουν πως η «Ελληνικότητα» είναι ένα υλικό αφηρημένο, που έχει απ’ όλα μέσα: κρεμμύδι, γιαούρτι, πατάτες, γύρο, ντομάτα μουστάρδα, πατριωτισμό της καυχησιολογίας και της δεκάρας και ότι μ’ αυτό το υλικό μπορούμε να νιώθουμε σπουδαίοι, (τζάμπα) μάγκες, ανώτεροι σα λαός από τους άλλους, χωρίς να έχουμε κάνει κάτι γι αυτό. Σαν τους κούφιους καυχησιάρηδες, που τους αποφεύγουν όλοι, γνωρίζοντας ότι στον καυχησιάρη όχι μόνο δεν υπάρχει περιεχόμενο αλλά είναι και γελοίος χωρίς να το καταλαβαίνει. Αντίστοιχη σχέση, (γελοίου καυχησιάρη και άλλων που τον αποφεύγουν) υπάρχει και μεταξύ των λαών. Θέλουμε λοιπόν ως λαός να έχουμε το ρόλο του καυχησιάρη χωρίς αντίκρισμα; Δεν είμαστε ούτε ανώτεροι ούτε κατώτεροι από άλλους λαούς. Είμαστε «αυτό που κάνουμε» ή «αυτό που δεν κάνουμε»…
Η «Ελληνικότητα» λοιπόν, δεν είναι υλικό για να επαίρονται τζάμπα, οι Άνθιμοι, οι (τύπου) Χριστόδουλοι, οι Καρατζαφέρηδες, και όποιοι εθνικοί φουσκωτοί και Ελληνάρες που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν.
«Ελληνικότητα» είναι ο δρόμος που μας οδηγεί ν’ ανέβουμε «λίγο ψηλότερα».
«Ελληνικότητα είναι η γέφυρα που θα μας δώσει την ευκαιρία να προσφέρουμε κάτι από τον καλό μας εαυτό στους άλλους λαούς και τη δυνατότητα να πάρουμε από αυτούς.
Η αφίσα και οι πίνακες είναι του Νίκου Εγγονόπουλου
51 σχόλια:
Φαίδωνα, μεγάλο θέμα ανοίγετε και πολύ καλά κάνετε…
Αναζητώ πολλές φορές την περηφάνια της καταγωγής μου στο σήμερα… και βγαίνω χαμένη. Όχι με την έννοια φυσικά της εθνικιστικής κορώνας, όπως είπατε κι εσείς, αλλά με την ανάγκη του ανθρώπου που αγαπά την πατρίδα του και αγωνιά αφού δεν διαπιστώνει ένα ελάχιστο παραγόμενο προϊόν πολιτισμού. Μια "εξαγώγιμη" Ελληνικότητα… Κι όχι πως δεν υπάρχει, αλλά επειδή επικράτησε η μοναχικότητα και στη δημιουργία και στην αντίσταση στην αισθητική ισοπέδωση. Δεν συναντιούνται οι άνθρωποι που μεμονωμένα αντιδρούν… δεν υπάρχει μια κινηματική αγάπη για την χώρα… το έχω σαν ζητούμενο για χρόνια κι όλο δεν μου βγαίνει… Αυτή η ακηδεμόνευτη συλλογικότητα, αυτό το πάθος που χρειάζεται αυτός ο τόπος για να ξεφύγει από τη μιζέρια και τον νεοραγιαδισμό…
Καλώς θέτετε ζήτημα επαφής των νέων ανθρώπων, στα πλαίσια της σχολικής ζωής, με τις μορφές της τέχνης… αναγκαία η συνάντηση με την ζωντανή δημιουργία και σπουδαίο μέσο μάθησης.
Όλες οι προτάσεις σας, κατ’ εμέ, είναι στα πλαίσια του εφικτού… υπό την προϋπόθεση ότι, λαός και κυβερνώντες, θα ήταν φορείς πολιτισμού… δυστυχώς όμως και τα κουκιά και η κάλπη, στην πλειοψηφία τους, αρκούνται στην εξαγωγή του γκρικ σάλαντ με νοθευμένο σπορέλαιο και μια ιδέα μπαλσάμικο να κάνει μόδα… επιδιώκουν την αυθαιρεσία και την βολικότατη άναρχη διαχείριση… και ανεβαίνουν λίγο ψηλότερα με τζιπ 4επί4 που πάει καλά με τα πέδιλα του σκι…
Μηδενίζω ίσως… αλλά πικραίνομαι… πικραίνομαι πολύ γιατί η Ελληνικότητά μου δεν έχει "ούγια" και δεν αποτελεί πρόταση αλλά κατάσταση και μάλιστα ντροπής…
Από την άλλη… αισιοδοξώ όταν συναντώ τέτοιους προβληματισμούς και ελπίζω σε μια έξοδο μαζική προς την αγάπη για τον τόπο, σε μια μαζική πορεία με το βλέμμα στο μέλλον… μαζική όμως από το μαζί και όχι από το… μάζα.
Να είστε καλά…πάλι φόρα πήρα…φρενάρω εδώ…
"...δεν συναντιούνται οι άνθρωποι που μεμονομένα αντιδρούν..."
κι έτσι είναι οι περισσότεροι, φίλοι μου.
Δεν βγαίνουν από τη φυλακή που οι ίδιοι έχουν βάλει τον εαυτό τους...
Χρειάζεται πολλή δουλειά γι' αυτό...
Ξαναγυρίζουμε στον Πλάτωνα... μα πρέπει? Είμαστε στον αιώνα του φωτός!!!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, σε όλους,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Και σωστά και εφικτά όλα αυτά, αρκεί να το θέλουμε όλοι, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι. Η συλλογική προσπάθεια είναι εκείνη που θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Συγχαρητήρια για την ανάρτηση και καλό Σαββατοκύριακο!
@Big Mama
Aν και η ανάρτησή μου αγαπητή φίλη είναι εστιασμένη στον πολύπαθο και παρεξηγημένο όρο: "Ελληνικότητα" , έτσι ώστε να συμβάλλω να ξεθολώσουν όσα είναι χύμα και μπερδεμένα στα μυαλά κάποιων ανθρώπων, εντούτοις το σχόλιό σου είναι μια βαθιά διείσδυση στην ουσία των πραγμάτων, και μοιάζει σαν προέκταση στο θέμα της ανάρτησης. Παλιά, ασχολήθηκα με τα όσα λες και διαπιστώνεις, άλλοτε με σκληρή εθνική αυτοκριτική κι άλλοτε με επαναστατικά αισιόδοξο πνεύμα. (Θέλουμε άνοιξη παντού) Και στις δύο περιπτώσεις είχα αντιδράσεις, αφού προφανώς οι Έλληνες προτιμούν τη μέση οδό της μιζέριας, εκτός βέβαια κάποιων εξαιρέσεων που θέλουν την αλλαγή της κατάστασης με οποιοδήποτε τίμημα. Θα επανέλθω όμως και η αιτία είσαι εσύ.
@Αστοριανή
Επισημαίνω και σε σένα Γιώτα μου ότι κατ' αρχήν ο λόγος της ανάρτησης είναι να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει "Ελληνικότητα". Πέρα όμως από αυτό έχεις δίκιο για τα όσα επισημαίνεις περί απομόνωσης των ανθρώπων που δεν συναντώνται. Πρέπει όπως αναφέρει και η Big Mama να αποκτήσουμε μια ακηδεμόνευτη συλλογικότητα και προσθέτω: "Και έναν έρωτα για τη χώρα που θα μεταφράζεται σε προσφορά προς αυτήν. Αυτά όμως είναι πολύ μελλοντικά πράγματα, αφού πρώτα πρέπει να μάθουμε πως εκτός από το τεράστιο ΕΓΩ μας υπάρχει και ο διπλανός μας με τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του...Αυτό το ακατέργαστο ΕΓΩ, που δυστυχώς συνιστά τη χειρότερη βαλκανική εκδοχή του νεοέλληνα...
@pink floyd
Σ' ευχαριστώ pink. Nαι η συλλογική προσπάθεια μπορεί να φέρει καλύτερο αποτέλεσμα, όμως πριν θελήσουν κυβερνώντες και κυβερνώμενοι να συμφωνήσουν στο στόχο, πρέπει από τα πριν να έχουν καταλάβει και συνειδητοποιήσεικάποια απλά πράγματα όπως π.χ. "Τι σημαίνει Ελληνικότητα"...
Κάποιος Έλληνας βρέθηκε στη Γερμανία.
Κι επειδή του χάλασαν τα ακουστικά από το ραδιοφωνάκι του, μπήκε σε ένα Γερμανικό μαγαζί να αγοράσει ένα ζευγάρι.
Ο Γερμανός πωλητής τον εξυπηρέτησε με τον καλυτερο δυνατό τρόπο.
Όταν έφτασε η ώρα της πληρωμής, ο Ελληνας άρχισε να κάνει παζάρια.
-Μη μου κόβεις απόδειξη και κράτα λίγότερα χρήματα, είπε ο Ελληνας, έτσι θα κερδίσω εγώ, θα κερδίσεις κι εσύ.
-Εγώ θα κερδίσω, λέει ο Γερμανός, εσύ επίσης θα κερδίσεις, αλλά η Γερμανία τι θα κερδίσει;
(Η Ιστορία είναι αληθινή)
Δεν αγαπάμε το τόπο μας, δεν κανουμε καμιά θυσία γι' αυτον. Αλλά κι η Ελλάδα μοιάζει να μισεί τα παιδιά της. Δυστυχως χαρακτηριζομαστε πια Νεοέλληνες κι όχι Έλληνες. Κρυβόμαστε πίσω από έναν Σωκράτη, από έναν Πλάτωνα κι έναν Αριστοτέλη και μας αρέσει να οικειοποιούμαστε κατορθώματα άλλων.
Ο τόπος θέλει αλλαγή. Θα είμαστε και θα λεγόμαστε Έλληνες όταν αποδείξουμε με πράξεις (στον εαυτό μας πρώτα) καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί πως δεν είμαστε ένα λαός του φραπέ, της ξάπλας, του άρπακόλα, του ωχαδελφισμού και της διαφθοράς.
Όχι, δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ έτσι ο "ΈΛΛΗΝΑΣ"
Ο ΦΑΙΔΩΝΑΣ
Προσπερνάει ,σ'αυτή την ανάρτηση,την πικρία μιάς, επανειλημμένα, πιστοποιημένης πραγματικότητας και κάνει ουσιαστικές και θεμελιωμένες προτάσεις γιά μιά διέξοδο απο την στασιμότητα της διάγνωσης σε κινήσεις επανόρθωσης ,με υλικά που χτίζουν τον άνθρωπο -Ελληνα-και όχι να τον καθηλώνουν σε συνεχείς αναλύσεις στο ίδιο πάλι και πάλι μικρόβιο της ασθένειας -που μας φθείρει αντί να μας αναδεικνύει
Απ'ότι είδα οι προτάσεις του ΦΑΙΔΩΝΑ χαραχτηρίστηκαν "ΕΦΙΚΤΈΣ" από τους εκλεκτούς θαμώνες του ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ
Όπως ξέρουμε όμως το ΕΦΙΚΤΟ δεν εχει πόδια νά έρθει σ'εμας ,εμείς πρέπει να σταθούμε στα δικά μας και να πάμε σ'αυτό ,με κινήσεις ,έστω μικρές,που μπορεί ομως να γίνουν....μικρά μπουμπούκια σε μικρές εκκολαπτόμενες οάσεις γιά μιάν "ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ"
Ο Φαίδωνας ανοίγει διάπλατα τις πόρτες και τα παράθυρα του ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ σε μιά τέτοια ΑΝΟΙΞΗ
Και εγώ,σαν οινοχόος,κερνάω μαζί με το κρασί και την ελπίδα.
@
Αγαπητέ μου Φαίδωνα...μακάρι να είμαι η αιτία εγώ για να επανέλθετε. Μεγάλη μου τιμή και θα το χαρώ...
Όντως ξέφυγα από το πλαίσιο της ανάρτησης...η φόρα που λέγαμε...και κυρίως το ότι με κάνατε να δω πέρα από τα γραφόμενα...στον ορίζοντα ενός οράματος.
Άνοιξη παντού, ναι...έχω δει "περαστική" αυτή σας την ανάρτηση.
Μου θύμισε τον Μαγιακόφσκι..."το μέλλον δεν θα 'ρθει από μονάχο του"...
Καλά τα λέει ο κ.Σπύρος...πολύ καλά.
Σας φιλώ όλους
Φαίδωνα,
και λοιποί Φίλοι και φίλες,
... στη "Δημοκρατία" του Πλάτωνα,
υπάρχει μία αλληγορία η οποία στοχεύει να βοηθήσει και να κινητοποιήσει τους εκπαιδευτικούς, τους συμβούλους και άλλους οι οποίοι κατέχουν θέση-κλειδί και να δώσει την ευκαιρία στο πώς θα καταφέρουν να φέρουν τον έσω άγριο, αμόρφωτο, ανειδίκευτο, τον φτωχό στη σκέψη και πείρα εαυτό, να "βγει" στο Φως, να μη το φοβηθεί, να μη το κοιτάξει κατάματα και τυφλωθεί, να το συνηθήσει, να μάθει να διακρίνει το φως από το σκοτάδι, να γίνει έμπειρος ως προς το περιβάλλον του για να δύναται να αντιμετωπίσει τον καθένα και το κάθε τι με αυτοπεποίθηση...κ.λ.π.
να βγει από τη "σπηλιά" που πρωτοβρέθηκε και να καταφέρει να γίνει άνθρωπος ικανός, μέσα σε κοινωνία...
Όμως, από τον πρώτο άνθρωπο που επέστρεψε να διδάξει εκείνους που ζούσαν ακόμη στο "σκοτάδι" (οι οποίοι τον περιγέλασαν, τον αγνόησαν, τον ονόμασαν τρελό και
τον υποτίμησαν... τον μίσησαν...) έχουν περάσει πολλές χιλιάδες χρόνια, και -συντομεύοντας, δεν βλέπω καμία αλλαγή.
Πιστεύω ότι παρ' όλες τις προσπάθειες που γίνονται, οι θεωρείες μένουν θεωρείες κι ο καθένας, δυστυχώς, περιφρουρεί τη "σπηλιά του" κατοχηρώνοντας ένα τεράστιο "ΕΓΩ" δίχως ν' αφήνει μεγάλα περιθώρια προσέγγισης.
Παραδήγματα για...διάλογο; αμέτρητα.
Μα δεν θέλω να κρατώ πολύ από τον χώρο σας.
Όμως, θα ήθελα να προσθέσω με λίγο παράπονο, ότι για τους εν Ελλάδι έλληνες, οι Έλληνες του εξωτερικού οι οποίοι λόγω χώρου αποκτούν μια διαφορετική εποικοδομητική εμπειρία
για πολλά πράγματα, αντιμετωπίζονται πολλές φορές χλευαστικά, ενώ θέματα όπως της μίμησης, της ξενο-γλωσσίας, του κοινωνικού ...μαϊμουδισμού κ λ π , είναι ολόγυρά τους, προσποιούνται ότι δεν τα βλέπουν.
Αυτά γι' απόψε,
Πάντα φιλικά,
Υιώτα,
ΝΥ
Καλημέρα Φαίδωνα. Τι όμορφη μουσική! Και πάλι έχει δίκιο. Τι να πω; Μόνο που όπου κι αν βρεθούμε ο τόπος είναι γεμάτος από αυτούς τους καυχησιάρηδες που περιγράφεις...
"Καλως θέτετε ζήτημα επαφής των νέων ανθρώπων, στα πλαίσια της σχολικής ζωής,με τις μορφές της τέχνης...κ.λ.π. ..."
Δεν ξεφύγατε από το "πλαίσιο της ανάρτησης" BIG MAMA
Ίσα ίσα ,κάνατε την ανάλυση πρώτα και μετά μπήκατε στο επόμενο βήμα.Δεν είναι σωστό να έχετε κάθε τόσο ενοχές για τις απόψεις σας που είναι πάντα αυθεντικές και αξιόλογες.
Συγνωμη ΦΑΙΔΩΝΑ που βγήκα μπροστά,
αλλά η BIG MAMA δεν άγιξε απόψε ούτε το κρασάκι που την κέρασα
@
κ. Σπύρο...μπήκατε στον πυρήνα της ψυχοσύνθεσής μου...
Ναι...δεν το άγγιξα το κρασί...μέθυσα με το όραμα του Φαίδωνα και την ελπίδα που μας κεράσατε εσείς...
Ώρες ξεδιψώ με το κρασί και ώρες με το όραμα και την ελπίδα...
Να είστε καλά αγαπητέ κ. Σπύρο... και μεταξύ μας...χάρηκα που με νοιάζεστε.
@Tonia
Ευχαριστώ για το παράδειγμα και τα όσα σωστά επισημαίνεις Τόnia μου , ώστε να βρει χώρο και ν' ανθίσει η "Ελληνικότητα" στην οποία αναφερόμαστε.
@Σπύρος
Αναζητούμε Σπύρο όλοι όσοι συμμετέχουμε εδώ, το συντομότερο δρόμο για την αλλάγή και την εξέλιξη, γι αυτό, από το μικρό αυτό βήμα, προσπαθούμε να εξηγήσουμε προς τα πού δείχνουν οι πυξίδες που έχουμε στη διάθεσή μας. Η ελπίδα που κερνάς μαζί με το κρασί είναι τόσο απαραίτητη, που πιστεύω ότι θα χάναμε το κουράγιο μας χωρίς αυτήν. Κέρνα Σπύρο μας. Κέρνα ελπίδα, απόψεις και κρασί. Τα έχουμε ανάγκη. Σε έχουμε ανάγκη..
@Βig Mama
To "Καφενείο του Θέού" χαίρεται που σ' έχει Mama. Άπλωνέ μας τις ιδέες σου μαζί με τα συναισθήματα που είναι μπολιασμένες ώστε ν' ανάβουν οι ψυχές και τα μυαλά..
@Αστοριανή
Γιώτα μου ναι πράγματι έτσι είναι. Η μοίρα των πρωτοπόρων και των οραματιστών σχεδόν πάντα συναντούσε το χλευασμό και την απόρριψη. Παράξενο ζώ-ον ο άνθρωπος. Μέχρι και το Θεό του έφτυσε και σταύρωσε...
Στο δεύτερο σκέλος του σχολίου σου δεν συμφωνώ. Έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές. Ίσως μένοντας εμείς ακίνητοι στις θέσεις μας, νομίζουμε πώς όλα μένουν ακίνητα. Βεβαίως οι πιο πολλές αλλαγές είναι στη λάθος κατεύθυνση, ενώ θα μπορούσαν να έχουν έναν πιο ανθρωπιστικό χαρακτήρα.
Τέλος, στις παρατηρήσεις σου για τους εδώ και για τους έξω Έλληνες:
Πράγματι. Η μίμηση και ο μαϊμουδισμός μιας μεγάλης μερίδας των ντόπιων Ελλήνων είναι και απεχθής και γελοίος. Μέχρι και το ""Ουάου"" των χωριατών της ανθρωπότητας (Των Αμερικανών) μιμούνται, αυτοί που κάποτε παρήγαγαν ασταμάτητα γλωσσικό,πνευματικό και καλλιτεχνικό πολιτισμό. Όσο για τον χλευασμό των Ελλήνων του εξωτερικού, αυτοί που το κάνουν ας κοιτάξουν πρώτα τα χάλια τους αν και, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι περήφανη για την αξιοσύνη και τα επιτεύγματα των Ελλήνων της διασποράς. Πάντως και "κάποιοι" Έλληνες του εξωτερικού που έρχονται στην Ελλάδα, πρέπει να σταματήσουν να κάνουν το δάσκαλο και να δείχνουν με το δάχτυλο και κυρίως να μην επικοινωνούν με τους εδώ, με όρους ανταγωνισμού: "Εμείς οι σπουδαίοι, εσείς οι τίποτα.." Λέω, "κάποιοι" . Βλέπεις Γιώτα μου δεν φτάνει μόνο να διαπιστώνουμε τα όποια προβλήματα. Πρέπει να έχουμε και ΤΡΟΠΟ να τα προσεγγίζουμε..
@Kostast
Kώστα μου και μένα μου αρέσει αυτή η μουσική. Είναι προϊόν της "Ελληνικότητας" που αναφέρω εδώ: Ο δημιουργός της μουσικής έχει ελληνική παιδεία, (Μάνος Χατζηδάκις) το έργο του, είναι μια καλλιτεχνική πρόταση, έχει ισχυρά ποιοτικά χαρακτηριστικά και είναι οικουμενικά αποδεκτό. Όσο για τους καυχησιάρηδες, τους άδειους ντενεκέδες δηλαδή που κάνουν πολύ θόρυβο και τους φελλούς, είναι γεμάτος ο τόπος μας. Μεγάλη παραγωγή...
@Σπύρος/Big Mama
Πολύ σωστά επισημαίνει ο Σπύρος για σένα Big Mama. Άλλωστε κι εγώ στο αρχικό μου σχόλιο είχα επισημάνει πως το σχόλιό σου είναι σαν προέκταση της ανάρτησης...
@
Ώρες ώρες…άγνωστο γιατί Φαίδωνα, με κυριεύει μια αδιόρατη θλίψη, ένα παράπονο… μια σκοτεινή εφηβεία που χορεύει στην ψυχή μου… όμως τα λόγια σας με αλαφραίνουν και μου δίνουν χαρά…
Ναι, με έχει το καφενείο… ανάμεσα στα καλούδια του, έχω φέρει κι εγώ τα γλυκά του κουταλιού και τα σπιτικά λικέρ μου… πορτοκάλι για την ελπίδα και βύσσινο για το όραμα. Σας φιλώ
@Βig Mama
Χαίρομαι αν τα λόγια μου πράγματι σε ελαφρώνουν. Όμως διαπιστώνω ότιόλα αυτά τα συναισθήματα που σε περιβάλλουν-κυριεύουν, παράγουν ταυτόχρονα ωραίο ποιητικό λόγο ακόμα και στα σχόλιά σου.
Θα κρατήσουμε τα γλυκά σου για τους λόγους που αναφέρεις να τα δοκιμάσουν όλοι. Το πορτοκάλι για την ελπίδα και το βύσινο για το όραμα. Να που το "Καφενείο" απέκτησε και τον θηλυκό Σπύρο του...Σ' ευχαριστούμε Μama.
@
Φαίδωνα, είστε ευλογημένος άνθρωπος...
Για πάρα πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για το υλικό από το οποίο είστε πλασμένος. Αυτό της ποιητικής καταγωγής το ζυμωμένο με την στόφα της αρρενωπής αδρής ψυχής... ο λόγος σας εμπνέει… τιμή μου να είμαι ο θηλυκός κ. Σπύρος…μεγάλη μου τιμή. Δώστε μου και… τίτλο όμως, γιατί οι οίνοι δεν είναι το…φόρτε μου.
Να είστε καλά
@
Φαίδωνα, είστε ευλογημένος άνθρωπος...
Για πάρα πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για το υλικό από το οποίο είστε πλασμένος. Αυτό της ποιητικής καταγωγής το ζυμωμένο με την στόφα της αρρενωπής αδρής ψυχής... ο λόγος σας εμπνέει… τιμή μου να είμαι ο θηλυκός κ. Σπύρος…μεγάλη μου τιμή. Δώστε μου και… τίτλο όμως, γιατί οι οίνοι δεν είναι το…φόρτε μου.
Να είστε καλά
ΥΓ...το στέλνω δύο φορές για καλό και για κακό γιατί το άλλο το πήρε και το σήκωσε...ο άνεμος
Η θεά ΕΣΤΙΑ είχε αδέρφια τον Δία την Ηρα και τον Ποσειδώνα .Ηταν η πιό σεβαστή θεά της αραχαιότητας.
Συμβόλιζε την φωτιά της εστίας και της θυσίας .Και επειδή[λεω]οι θαμώνες του ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ είναι σαν οικογένεια-με όλες τις γνώμες και τις αντιγνωμίες-βάζω αυτο τον τίτλο ΣΤΟ ΤΡΑΠΈΖΙ για την BIG MAMA .
Πρώτα πρώτα όμως πρέπει ν'αρέσει σε σας BIG MAMA .
Μου ήρθε αυτή η ιδέα γιατί,εδώ που είμαι μακριά,μου λείπει η ΕΣΤΙΑ Και παγώνουν τα χέρια μου στους ξένους θεούς κι ανέμους.
Εκτός τούτου,μήπως θά πρεπε να ξαναβαφτίσουμε την
"Ελληνικότητά "μας στην σοφία των μύθων μας ?
@Σπύρος
Προσωπικά Σπυρέτο μου δεν έχω καμιά αντίρρηση στην πρότασή σου, αλλά δεν είναι θέμα εγώ να συμφωνώ αλλά η Mama. Εγώ είχα μια άλλη πρόταση: "Νεφοδιώκτης" που σημαίνει για το καφενείο: Να διώχνει πρώτα τα δικά της σύννεφα η Mama και μετά να φροντίζει να μην υπάρχουν σύννεφα στο καφενείο, έτσι ώστε όλα να γίνονται μέσα στη διαφάνεια , την καθαρότητα και την καλή ορατότητα. Αλλά ο λόγος στη Mama.
Φίλες και Φίλοι,
Κατ' αρχήν "Καλή Εβδομάδα"!
Χαίρομαι και τούτη, μα και την προηγούμενη ανάρτηση...
Στα γρήγορα, λοιπόν, σας υπενθυμίζω
και την αφήγηση του Σπύρου, που αρνήθηκε να...τοξεύσει το ελαφάκι, στο κτήμα του φίλου του στο Κεντάκυ...( ανάρτηση 9ης Απριλίου)
Σπύρο μου, και να ήμουν στη θέση σου... αν και είμαι στον αστερισμό του τοξότη, το ίδιο θα ένιωθα...
Να μου επιτρέψετε, όμως,
να του αφιερώσω ένα ...αυθόρμητο ποίημα, έτσι όπως ήρθε... ίσως να φταίει και η...πανσέληνος!
*
Το ελαφάκι, κι ο Σπύρος στο Κεντάκυ!
Ζωσμένος με το τόξο και τα βέλη
σαν Έρωτας στο δάσος, ο ποιητής.
Σε κάθε κίνηση των θάμνων τρέμει
μην είναι στόχος το ελαφάκι της αυγής.
-Αδύνατον! ψιθύρισε , ο ξένος,
δεν γίνεται να γίνω...Ηρακλής!
Τα μάτια απ' το μικρό το ελαφάκι
πώς θα τα δω στο δείπνο της γιορτής!
Κι ως έτοιμη να πάω ν΄αγοράσω
μπριτζόλες απ' αρνάκι Πασχαλιάς,
είπα: το φετεινό τραπέζι ας έχει άλλα
παραδοσιακά φαγιά της λιχουδιάς.
Στα μάτια μου, τα μάτια ενός φίλου
ζωγράφισαν εικόνες τραγικές!
Αλήθεια, πόσο άγριοι έχουμε γίνει!
και πού μας πάνε οι συνήθειες του Χτές!
Έτσι...ελαφροποιητικά(!)
Καλές Γιορτές,
Καλή Ανάσταση!
Φίλη σας,
Υιώτα Στρατή
"Αστοριανή"
ΝΥ
@
κ.Σπύρο/Φαίδωνα
Εστία…
Νεφοδιώκτης…
Από καρδιάς θα πω, ότι με συγκινούν και οι δυο προτάσεις και με τιμούν αφάνταστα…
κ. Σπύρο μας… είστε πολύ καλός μαζί μου και γενναιόδωρος.
Μέχρι να αναχθώ όμως σε…Θεά, πρέπει να περάσω από εκπαίδευση…νοικοκυρίσια.
Άρα θα μείνω Νεφοδιώκτης… ή μάλλον Νεφοδιώκτρα… διαλέγω την θηλυκή εκδοχή αγαπητέ Φαίδωνα.
Κι αν δεν τα καταφέρω με τα δικά μου νέφη… να είστε βέβαιοι και οι δυο, καλοί μου φίλοι, ότι θα κάνω το καλύτερο για το Καφενείο.
Σας ευχαριστώ… για το δροσερό αεράκι, ήταν βάλσαμο για την ψυχή μου.
Νεφοδιώκτρα
@
κ.Σπύρο/Φαίδωνα
Εστία…
Νεφοδιώκτης…
Από καρδιάς θα πω, ότι με συγκινούν και οι δυο προτάσεις και με τιμούν αφάνταστα…
κ. Σπύρο μας… είστε πολύ καλός μαζί μου και γενναιόδωρος.
Μέχρι να αναχθώ όμως σε…Θεά, πρέπει να περάσω από εκπαίδευση…νοικοκυρίσια.
Άρα θα μείνω Νεφοδιώκτης… ή μάλλον Νεφοδιώκτρα… διαλέγω την θηλυκή εκδοχή αγαπητέ Φαίδωνα.
Κι αν δεν τα καταφέρω με τα δικά μου νέφη… να είστε βέβαιοι και οι δυο, καλοί μου φίλοι, ότι θα κάνω το καλύτερο για το Καφενείο.
Σας ευχαριστώ… για το δροσερό αεράκι, ήταν βάλσαμο για την ψυχή μου.
Νεφοδιώκτρα
ΥΓ...ΚΑΛΟΥ ΚΑΚΟΥ ΣΤΕΛΩ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ... ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕ ΠΑΙΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Γιώτα ,
σ'ευχαριστώ που σε ξεσήκωσαν οι εικόνες μου του δασους με το ελαφάκι και μας έστειλες το ωραίο ποιήμα σου στο ΚΑΦΕΝΕΙΟ
Φυσικά,την στιγμή που τέντωσα το τόξο ήθελα να παραστησω και εγω τον κυνηγό ,σαν το φιλο μου ,τι
στο καλό ,να με πει κατουρλή ?Μολις ομως κοιταχτήκαμε στα μάτια με το ελαφάκι εγινα πάλι ο Σπυρος .Με τα ελάφια και τα δελφίνια με συνδέει ενα αλλο συναισθημα. Πριν δυο χρόνια που ψαρεύαμε ομαδικά στον κολπο του Μεχικού κάποιος εβγαλε επάνω ενα μωρό δελφίνι,μόλις το είδα και σπαρταρούσε στο κατάστρωμα σαν άνθρωπος φώναξα στον καπετανιο να το ρίξει παλι στη θάλασσα ,μόνο αν το ρίξει αυτός που το έπιασα ,μου είπε ,παρακάλεσα αυτόν που το επιασε και του έδινα και 500 δολλάρια για να το ρίξει στη θάλασσα ,εκείνος γέλαγε.Πηγα στην άλλη μεριά του πλοίου και έκανα εμετό.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΦΑΙΔΩΝ -BIG MAMA
Πράγματι,αν ξαναδιαβάσουμε τα σχόλιά σας σε όλες τις αναρτήσεις του ΦΑΙΔΩΝΑ
θα δούμε ότι το ΝΕΦΟΔΙΩΚΤΗΣ σας πάει καλύτερα,και μια και αρέσει και σε σας από σημερα είστε Η Νεφοδιώχτρια ου ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ.΄θέλω όμως να σας πρακαλέσω να εξοικειωθήτε λίγο και με το κρασάκι,γιατί αν καμιά μέρα αρρωστήσω ποιός θα κεράσει το θεό το κατρουτσάκι ?
... σε άλλους (μαζί κι εγώ) αυτά και άλλα, είναι σαν κατοικίδια ζωάκια...
Γι' άλλους είναι τρόπος ζωής, και εισοδήματος...
' Αλλο θέμα είναι εκείνα που θυσιάζονται στη Μεγάλη Κατανάλωση, για όλους εμας τους σαρκοφάγους, μα υπάρχουν και οδυνηρές εξαιρέσεις.
Άστα! που λένε!
Άκρη δεν βρήσκουμε, κι η ζωή προχωράει.
Πάλι ευχές,
Υιώτα
ΝΥ
@
κ.Σπύρο μας...Νεφοδιώκτρα και Γυναίκα με νοικοκυρίσια εκπαίδευση...ε, στην ανάγκη, εγώ θα κερνάω φυσικά...
Αλλά... να μην αρρωστήσετε.
Το καλό που σας θέλω...
Φαίδωνα,
Θα ήθελα να κάνω μια πρόταση, με αφορμή την ανάρτηση…και με έντονη την διάθεση να μην κλείσουμε το θέμα.
Αν μου επιτρέπετε…
Η επιλογή του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Εγγονόπουλου σαν μεγάλα στολίδια του κειμένου σας, με έκανε να σκεφτώ το εξής…
Σίγουρα υπάρχουν όψεις της ελληνικής πραγματικότητας-από την εκπαίδευση ως την γαστρονομία και από την επιστήμη ως την τέχνη ή ακόμη και την καθημερινότητα- που έχουν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και, χωρίς να το συνειδητοποιούν πολλές φορές, επενδύουν στην Ελληνικότητα ως πρόταση πολιτισμού και τρόπου ζωής.
Θα μπορούσαμε λοιπόν, στα Blogs μας, να προσθέσουμε μια μόνιμη στήλη μικρών τέτοιων, ας το πω, ειδήσεων… ένα σημείο αναφοράς, αυτών των προσώπων ή των συλλογικοτήτων, που εργάζονται με φιλότιμο και πολλές φορές μοναξιά χωρίς να τους προβάλλει κανείς ως πρότυπα και χωρίς την επιβράβευση ή το ευχαριστώ της κοινωνίας…
Αν συμφωνείτε, Φαίδωνα, θα έλεγα να πράξουμε πρώτα πρώτα εμείς συλλογικά…
Κάντε μας μια πρόταση, εν καιρώ ίσως και στα πλαίσια της απαίτησης για ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ, η οποία θα εμπλουτίζεται από τους φίλους του Καφενείου και θα αναδημοσιεύεται από όποιον θα επέλεγε να συμμετέχει σε αυτή την κίνηση.
Τι λέτε;
Φαίδωνα,
Θα ήθελα να κάνω μια πρόταση, με αφορμή την ανάρτηση…και με έντονη την διάθεση να μην κλείσουμε το θέμα.
Αν μου επιτρέπετε…
Η επιλογή του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Εγγονόπουλου σαν μεγάλα στολίδια του κειμένου σας, με έκανε να σκεφτώ το εξής…
Σίγουρα υπάρχουν όψεις της ελληνικής πραγματικότητας-από την εκπαίδευση ως την γαστρονομία και από την επιστήμη ως την τέχνη ή ακόμη και την καθημερινότητα- που έχουν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και, χωρίς να το συνειδητοποιούν πολλές φορές, επενδύουν στην Ελληνικότητα ως πρόταση πολιτισμού και τρόπου ζωής.
Θα μπορούσαμε λοιπόν, στα Blogs μας, να προσθέσουμε μια μόνιμη στήλη μικρών τέτοιων, ας το πω, ειδήσεων… ένα σημείο αναφοράς, αυτών των προσώπων ή των συλλογικοτήτων, που εργάζονται με φιλότιμο και πολλές φορές μοναξιά χωρίς να τους προβάλλει κανείς ως πρότυπα και χωρίς την επιβράβευση ή το ευχαριστώ της κοινωνίας…
Αν συμφωνείτε, Φαίδωνα, θα έλεγα να πράξουμε πρώτα πρώτα εμείς συλλογικά…
Κάντε μας μια πρόταση, εν καιρώ ίσως και στα πλαίσια της απαίτησης για ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ, η οποία θα εμπλουτίζεται από τους φίλους του Καφενείου και θα αναδημοσιεύεται από όποιον θα επέλεγε να συμμετέχει σε αυτή την κίνηση.
Τι λέτε;
ΥΓ...ΜΕ ΑΥΤΗΝ .... 4 ΦΟΡΕΣ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ
Καλημέρα σε όλους!
Ναι, Φαίδωνα,
αλλά πάλι,
για "να ανέβουμε λίγο ψηλότερα"
πρέπει πρώτα να σκύψουμε βαθειά,
- στο χρόνο και στον πολιτισμό -
να μάθουμε...
χωρίς να θεωρούμε αυτονόητο
ότι έχουμε ήδη την αίσθηση/γνώση
του τί σημαίνει "ελληνικότητα"
@Big Mama
Εξαιρετικής ευαισθησίας και ευστοχίας η πρότασή σου να αναφερόμαστε σε όσους σιωπηλά προσφέρουν το έργο τους, συνεισφορά στην "Ελληνικότητα" κα μέσα στα πλαίσια του : "Θέλουμε άνοιξη παντού". Χαίρομαι που ο χώρός αυτός σε ενέπνευσε να μας δώσεις μια πολύ σωστή ιδέα που μπορεί να πάει τα πράγματα ένα βήμα πιο πέρα. Επιφυλάσσομαι να το συζητήσουμε εκτενέστερα "εν καιρώ" . Σε ευχαριστώ όμως από καρδιάς για την τόσο ενεργή και πολύτιμη συμμετοχή σου.
@
Φαίδωνα, σας ευχαριστώ.
Χαρά μου που η πρότασή μου σας βρίσκει σύμφωνο. Όντως και η Άνοιξη και το Καφενείο αποτελούν για μένα έμπνευση.
Τον καιρό θα τον ορίσετε εσείς.
Σας ευχαριστώ και πάλι.
@
Φαίδωνα, σας ευχαριστώ.
Χαρά μου που η πρότασή μου σας βρίσκει σύμφωνο. Όντως και η Άνοιξη και το Καφενείο αποτελούν για μένα έμπνευση.
Τον καιρό θα τον ορίσετε εσείς.
Σας ευχαριστώ και πάλι.
@nko
Καλή μου Νικόλ λές:
"για "να ανέβουμε λίγο ψηλότερα"
πρέπει πρώτα να σκύψουμε βαθειά,
- στο χρόνο και στον πολιτισμό -
να μάθουμε... "
Κοντεύουμε 200 χρόνια που η Ελλάδα είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη χώρα. Πόσα χρόνια θέλουμε ακόμα για να μάθουμε τον πολιτισμό μας, την ώρα που οι άλλες χώρες τρέχουν με μεγάλες ταχύτητες και μεις κοντεύουμε να γίνουμε οι εξωτικοί ιθαγενείς της Ευρώπης; Και επιτέλους η ανάγκη που προβάλλει αδήριτα, είναι να δημιουργήσουμε το δικό μας σύγχρονο πολιτισμό και όχι να πασαλειβόμαστε τον πολίτισμό των αρχαίων Ελλήνων χωρίς να μπαίνει μέσα μας για να μας συνδιαμορφώσει... Φοβάμαι ότι αν περιμένουμε κι άλλο για να μάθουμε τον πολιτισμό και να σκύψουμε σ' αυτόν, δεν θα μάθουμε ποτέ, αφού δεν μας ωφέλησε μέχρι τώρα που υποτίθεται τον μαθαίναμε. Άλλωστε ο κάθε πολιτισμός που δημιουργείται από ένα λαό, εφράζει την εποχή του και τις ανάγκες του για έκφραση και δημιουργία. Αυτό θέλουμε,την Ελληνικότητα τού σύγχρονου Έλληνα. Οι άλλοι, οι αρχαίοι ,(που δεν ξέρω αν έχουμε καμιά σχέση μαζί τους) ότι είχαν να κάνουν το έκαναν. """Εμείς να δούμε τώρα...""" (παραφράζοντας τόν στίχο του Ελύτη.
Λες ακόμα αναφερόμενη στην ανάρτησή μου:
"""χωρίς να θεωρούμε αυτονόητο
ότι έχουμε ήδη την αίσθηση/γνώση
του τί σημαίνει "ελληνικότητα"""
Εγώ είπα απλά, τι πιστεύω εγώ ότι είναι "Ελληνικότητα". Ακόμα κι αν κάνω λάθος,τουλάχιστον έχω άποψη για το θέμα. Θα περίμενα λοιπόν με χαρά να ακούσω και άλλες απόψεις για το τι είναι "Ελληνικότητα" και ως ανοιχτός άνθρωπος, είμαι ετοιμος να αποδεχθώ οποιαδήποτε άποψη που θα είναι καλύτερη και πληρέστερη από τη δική μου, ως σωστή. Αυτός είναι άλλωστε και ο ρόλος του ¨Καφενείου": Να προσεγγίζει πάντα το καλύτερο και το σωστότερο, που δεν είναι και απαραίτητα η δική μου άποψη. Μέχρι τότε όμως θα μου επιτρέψεις Νικόλ, να διατηρώ σε ισχύ την δική μου άποψη που με τόση σαφήνεια διατύπωσα.
εννοώ απλά, ότι ο πλούτος είναι ανεξάντλητος...
καθώς δημιουργούμε στο σήμερα, μπορούμε ταυτοχρόνα να "σκύβουμε" στο χθες...
δεν υπονοώ ότι, εσύ Φαίδωνα, είσαι το παράδειγμα του Έλληνα που νομίζει ότι γνωρίζει τί είναι "Ελληνικότητα",
άλλωστε οι θέσεις σου,
ο διάλογος που κάνεις στο Ιστολόγιό σου και πολύ περισσότερο,
η 2η παράγραφος στην απάντηση που μου δίνεις,το μαρτυρούν !
Κύριε Θεοφίλου,
Περνούσα μπροστά από το Καφενείο, είδα φως και τη πόρτα ανοιχτή και μπήκα. Και βρήκα να σερβίρουν ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ.
Ελπίζω να εκτιμηθεί η συνεισφορά μου στη συζήτηση.
Ξεκινάω το σχόλιό μου για την ερώτηση ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΌΤΗΤΑ, με πέντε, κατ' εμέ, αλλήθειες.
'Οτι δεν είμαι διανοούμενος, αλλά συνταξιούχος της Λαχαναγοράς της Νέας Υόρκης.
Ότι, Ελληνικότητα, είναι μια αφηρημένη έννοια, η οποία παίρνει υπόσταση μόνον όταν εκδηλώνεται.
Ότι, δεν υπάρχουν καθιερωμένα κριτήρια για αξιολόγηση της ποιότητας της Ελληνικότητας
Επομένως, είναι προσωπική υπόθεση για κάθε άνθρωπο να την εκφράσει όπως αυτός νομίζει.
Και ότι η έκφρασή της επηρεάζεται από συνθήκες και παράγοντες, μέσα στους οποίους κάθε άνθρωπος ενεργοποιείται.( Πνευματικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση, κοινωνική θέση, ηλικία, κατοικία μέσα ή έξω της Ελλάδος, ιδεολογική ή πολιτική τοποθέτηση,κ.α.)
Ο δικός σας ορισμός προσδιορίζει την Ελληνικότητα, με λογοτεχνικό και ανώτερο πνευματικό τρόπο, σαν Πρόταση Πολιτισμού και σαν Πρόταση τρόπου ζωής και με τα παραδείγματά σας, παίρνει υπόσταση σαν ευχή, ο ιδανικός πολίτης του κόσμου να είναι Έλληνας, που θα προσφέρει στο κόσμο πολιτιστικές αξίες. ήθος και αρετές. Θα ήταν πραγματικά φανταστικό αν η ελληνικότητα εκφραζόταν με το τρόπο που εύχεστε, αλλά δεν νομίζω πως θα πρέπει να σκεπτόμαστε απαξιωτικά και για τον Έλληνα που φοράει τη φουσταλέλλα του και παρελαύνει στη 5η Λεωφόρο και λέει, κυτάχτε με, είμαι Έλληνας, ή αυτόν που ταξιδεύει 50 ή 60 μίλια για να βρει το μαγαζί που πουλάει τζαντζίκι, σουβλάκι, ελιές, φέτα. σπανακόπιττα και ντολμαδάκια ή αυτόν που ανοίγει μαγαζί και το ονομάζει ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟΝ Η ΕΛΛΑΣ, η αυτόν που φωνάζει η Μακεδονία είναι Ελληνική, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός. Speaking of Macedonia, θυμάμαι το 1995, 5 ή 6 χιλλιάδες Ομογενείς από όλη την Αμερική και το Καναδά, στριμωγμένοι από την αστυνομία σε μια μικρή πλατεία, ήταν δεν ήταν ένα στρέμμα, 20 βαθμούς υπό το μηδέν, εκφράζαμε την Ελληνικότητά μας φωνάζοντας Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΉ, μπροστά από το Μέγαρο των Ηνωμένων Εθνών, ενώ ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που είχε εκλεγεί εκφράζοντας την Ελληνικότητά του με συνθήματα, όπως ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΒΥΘΊΣΑΤΕ ΤΟ ΧΟΡΑ, ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, την προηγούμενη εβδομάδα είχε υπογράψει την Ενδιάμεση Συμφωνία, που τα Σκόπια έπαιρναν το όνομα Φ.Υ.Ρ.Ο.Μ., χωρίς να μας πει τίποτα και χωρίς να ματαιώσει το προ πολλού προγραμματισμένο συλλαλητήριο, με αποτέλεσμα μαζί με τα κρυοπαγήματα να αισθανθούμε και προδομμένοι. (Εδώ ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να κάνουμε και σύγκριση Ελληνικοτήτων)
Όσο για το γεγονός ότι όταν ερχόμαστε στη πατρίδα και σας κάνουμε να δυσανασχετείτε με τις υποδείξεις μας, (απάντησή σας σε σχόλιο Γιώτας Στρατή) έχουμε δύο ελεφρυντικά. Πρώτον, εμείς που φύγαμε από τη πατρίδα, είδαμε και ζήσαμε άλλες κουλτούρες, άλλους ανθρώπους, άλλα συστήματα, αφομοιώσαμε τα καλά και απορρίψαμε τα κακά και γίναμε σοφότεροι, όχι μόνο, αλλά δημιουργήσαμε μέτρο σύγκρισης. Όταν λοιπόν βλέπουμε ότι κάτι καλό που αφομοιώσαμε θα μπορούσε να αποβεί καλό και για σας στη πατρίδα, σας το προτείνουμε, όχι για να σας υποβιβάσουμε ή να σας κάνουμε τον έξυπνο, αλλά για να φανούμε χρήσιμοι. Και δεύτερον, όταν ερχόμαστε στη πατρίδα αισθανόμαστε ότι ερχόμαστε στο σπίτι μας, στην οικογένειά μας και ως εκ τούτου νομίζουμε πως έχουμε το δικαίωμα να σας κάνουμε μια υπόδειξη. Το δυστύχημα όμως είναι ότι Εσείς μας θεωρείτε ξένους. Και εκεί έγκειται η παρεξήγηση, εκεί είναι ο λάκος της φάβας.
Ευχαριστών για τη φιλοξενία
Ν τ ί ν ο ς Λ υ κ ο γι ά ν ν η ς
@Ντίνος Λυκογιάννης
Αγαπητέ κ. Λυκογιάννη καλά κάνατε και μπήκατε στο Blog μου αλλά να σας πληροφορήσω αν δεν το καταλάβατε ακόμα, ότι στο Blog μου "δεν σερβίρουν Ελληνικότητα" όπως ειρωνικά και απαξιωτικά λέτε. Δεν σας απαντώ σ' αυτό όπως θα σας άξιζε για να μην σας πληγώσω, αφού μπορεί να είσθε είρων και κυνικός αλλά δεν έχετε τις δικές μου αντοχές απέναντι στην κακοήθεια... Προσπαθώ λοιπόν να φωτίσω αυτή την πολύπαθη έννοια (Ελληνικότητα) που συχνά πνίγηκε στο τζατζίκι και στη ρετσίνα χωρίς να μπορέσει από τότε να βρει μια διέξοδο. Γιατί τα πράγματα στη ζωή κ. Λυκογιάννη αλλάζουν , τρέχουν, όπως λέει και ο πανάρχαιος φιλόσοφος (Τα πάντα ρει) και πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να τα διαμορφώσουμε όσο καλύτερα γίνεται. Προσπάθησα λοιπόν να φωτίσω και όχι να σερβίρω "ελληνικότητα"(Το σερβίρισμα το μπορούν όλοι...κ.Λυκογιάννη) Να φωτίσω λοιπόν, από Έρωτα γι αυτή τη χώρα που διαρκώς μας πληγώνει αλλά όχι μόνο δεν την εγκαταλείπουμε αλλά θέλουμε και να τη δούμε κάποτε, όμορφη στη ψυχή της και γενναιόδωρη στους ανθρώπους της. Τό ότι συνταξιοδοτηθήκατε από τη λαχαναγορά της Ν. Υόρκης αφορά εσάς και κανέναν άλλον. Σε κανένα σημείο δεν θα δείτε να απαξιώνω κάποιο επάγγελμα. Αλλωστε δεν είναι αυτή η δουλειά μου.
"Ο καθείς με τα όπλα του"κ. Λυκογιάννη. Η ελληνικότητα ΗΤΑΝ επαναλαμβάνω ΗΤΑΝ αφηρημένη έννοια , ώσπου της έδωσαν αληθινό νόημα μετά από μεγάλες συζητήσεις οι διάφοροι πανεπιστημιακοί, συγγραφείς καλλιτέχνες, και άλλοι Έλληνες στις δεκαετίες που πέρασαν. Εγώ απλά έδωσα τη δική μου άποψη και ορισμό, επειδή είδα ότι αρχίσαμε να ξεχνάμε τι σημαίνει ελληνικότητα και να βαλτώνουμε σε μια χύμα κατάσταση.
Κανένας δεν υποτιμά τον φουστανελά τον σουβλατζή, τον οποιονδήποτε τέλος πάντων, αλλά η ελλληνικότητά μας δεν μπορεί πια να στηριχτεί σ' αυτά τα παρωχημένα σύμβολα. Όλοι και όλα τρέχουν. Οι χώρες αλλάζουν, οι αντιλήψεις για τη ζωη αλλάζουν, η πολιτική αλλάζει (βλέπε Ομπάμα) και σεις θέλετε να καθηλωθεί η Ελληνικότητα μέσα στα πλαίσια, φουστανέλα, τζατζίκι και σουβλάκι; Αστεία πράγματα. Δε λέω ας υπάρχουν και αυτά όσο αντέχουν, αλλά η Ελληνικότητα χρειάζεται ανανέωση και άλλο περιεχόμενο. Τώρα: Αν ο ορισμός που δίνω για την ελλγηνικότητα δεν σας ικανοποιεί και τον βρίσκετε λογοτεχνικό, εξιδανικευμένο και ανέφικτο, σε αντίθεση με άλλους σχολιαστές που τον βρίσκουν εφικτό, έχω να σας πω τα εξής: Ο ορισμός που έδωσα εφαρμόσθηκε ήδη στην Ελλάδα της δεκαετίας του 60 και τον έζησα σε όλο του το μεγαλείο: Στη δεκαετία του 60 λοιπόν, σαν πρόταση πολιτισμού, υπήρξαν τα έργα μιας πλειάδας μουσικοσυνθετών, (Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος και δεκάδες άλλοι) Υπήρξε πρόταση πολιτισμού των μουσικοσυνθετών που μελλοποίησαν την ποίηση και έφεραν τους ποιητές κοντά στο λαό, (πρώτη η Ελλάδα στον κόσμο όπου μελοποιήθηκε η ποίηση)υπήρξε πρόταση πολιτισμού με θαυμάσια θεατρικά σχήματα (Κάρολος Κουν, Ροντήρης κ.ά) που διέτρεχαν την οικουμένη κάνοντας γνωστό το ελληνικό θέατρο, την αρχαία τραγωδία και κωμωδία. Υπήρξε πρόταση πολιτισμού από μια πλειάδα σκηνοθετών κινηματογράφου που έκαναν ταινίες που κέρδισαν τον παγκόσμιο θαυμασμό.(Κούνδουρος, Κακογιάννης, Ντασέν κ.ά. με ταινίες όπως "Μικρές Αφροδίτες", "Ηλέκτρα", "Αλέξης Ζορμπάς", "Ποτέ την Κυριακή" και άλλα και άλλα. Θυμάμαι στα νησιά όπου κατέφθαναν ξένοι φοιτητές, έλεγαν φωναχτά και από στήθους παραγράφους ολόκληρες από τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη. Η επικοινωνία μας με τους ξένους τότε τουρίστες στη Ελλάδα ήταν μια εμπειρία για μας και ένα μεθύσι για κείνους. Αλλά και πρόταση ζωής: Το πνεύμα της φιλοξενίας στη δεκαετία του 60 ήταν κάτι το απίστευτο. Μία μπύρα παράγγελνε ο ξένος στην ταβέρνα, άλλη μία κέρναγε το μαγαζί. Όποιος Έλληνας γνώριζε κάποιο ξένο θεωρούσε υποχρέωσή του να τον κεράσει. Όταν έφευγαν οι ξένοι από την Ελλάδα , οι ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων και οι ξενοδόχοι τους γέμιζαν δώρα, ντόπια προϊόντα, μουσικούς δίσκους κ.λ.π. Η φιλικότητα και η διάθεση για εξυπηρέτηση, δημιουργούσαν στον ξένο μια εικόνα μοναδική για την Ελλάδα. Οι Έλληνες τότε χόρευαν και τραγουδούσαν.Σ' αυτή τη πρόταση ζωής συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο οι αντιπαθείς σε σας διαννοούμενοι και καλλιτέχνες κ. Λυκογιάννη, αλλά και οι αγρότες, οι έμποροι, οι μικροεπιτηδευματίες, οι υπάλληλοι, οι βιοπαλαιστές, οι εργάτες, οι νοικοκυρές. Ο ορισμός λοιπόν που δίνω στην Ελληνικότητα, όχι μόνο δεν είναι εξιδανικευμένος και ανέφικτος αλλά εφαρμόσθηκε πλήρως στη Ελλάδα της δεκαετίας του 60. Τον επαναλαμβάνω για να τον συγκρίνετε με όσα προανέφερα: "Ελληνικότητα λοιπόν σημαίνει, πρόταση πολιτισμού, πρόταση τρόπου ζωής, με ποιοτικά χαρακτηριστικά,που γίνεται οικουμενικά αποδεκτή. Και ποιοτικά χαρακτηριστικά μπορεί να έχει και ο γεωργός και ο ψαράς και ο λαχαναγορίτης είτε στη δουλειά του είτε στη ζωή του. Και ακόμα και προτάσεις πολιτισμού μπορεί να κάνει, τουλάχιστον στον τόπο που κατοικεί.
Σχετικά με τις υποδείξεις των Ελλήνων της Διασποράς στον εδώ ελληνισμό: Αν λοιπόν κ. Λυκογιάννη, γνωρίσατε και άλλες κουλτούρες και αποκτήσατε μέτρο σύγκρισης και γίνατε σοφότεροι, σίγουρα θα γνωρίζετε, ότι κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να δεχθεί κάποιον να του κουνάει το δάχτυλο και να του λέει κάτσε να μ' ακούσεις γιατί εσύ δεν ξέρεις... Σ' αυτό το ύφος αναφέρθηκα που δυστυχώς υπάρχει σε αρκετούς. Αντίθετα έχετε όλη την άνεση, αφού γίνατε σοφότεροι, να μιλήσετε με ευγένεια , να καταθέσετε τις απόψεις σας στο τραπέζι της συζήτησης και οποιος θέλει, θα πάρει ό,τι χρειάζεται από το τραπέζι. Σας βεβαιώνω ότι αυτό είναι πιο δραστικό, από το να θελήσετε να επιβάλλετε την άποψή σας. Γιατί γι αυτό και μόνο μίλησα . Για την διάθεση επιβολής της άποψης. Αυτό δεν γίνεται βέβαια με τίποτα αποδεκτό. Δεν σας βλέπουν οι εδώ Έλληνες σαν ξένους κ. Λυκογιάννη. Σας βλέπουν σαν συμπατριώτες τους που έχουν υποχρεώσεις και δικαιώματα στις χώρες που ζείτε και ασφαλώς περιμένουν από σας τη δέουσα ευγένεια και διακριτικότητα σε ό,τι έχετε να τους πείτε. Το κάθε πράγμα θέλει ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ... Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόβλημα: Οι Έλληνες της διασποράς που λείπουν π.χ 30 χρόνια από την πατρίδα, όταν έρθουν εδώ, αναμένουν να βρούν την Ελλάδα όπως ακριβώς την άφησαν. Στο μεταξύ έχουν αλλάξει πάρα πολλά ακόμα και τα ήθη. Πως λοιπόν αυτός ο Έλληνας της διασποράς θα επικοινωνήσει με κώδικες επικοινωνίας που ίσχυαν προ 30 χρόνια; Μιλώ για κάποιους μόνο , αφού οι περισσότεροι διαθέτουν και την ευγένεια και την διακριτικότητα και τον σεβασμό αλλά κυρίως είναι ενημερωμένοι για τους σημερινούς κώδικες επικοινωνίας.
Στην εκτός θέματος αναφορά σας στην πολιτική και τον Α. Παπανδρέου, θα σας έλεγα κάτι πολύ απλό κ. Λυκογιάννη: Η πολιτική στην Ελλάδα, δεν είναι μόνο αυτά που ξέρετε. Είναι και αυτά που δεν ξέρετε αλλά και εκείνα που δεν θέλετε να μάθετε. Αφήστε λοιπόν αυτό το εύφλεκτο θέμα αφού δεν έχετε ούτε τα μέσα, ούτε την σωστή πληροφόρηση ούτε έχετε βιώσει στην Ελλάδα όσα εγώ (όπως δεν έχω εγώ βιώσει όσα εσείς στην Αμερική)και ούτε έχετε την τεκμηριωμένη πολιτική ανάλυση για να διεξέλθετε το θέμα "πολιτική" στην Ελλάδα. Όσο για τις εύκολες πολιτικές συζητήσεις καφενείου που τις παίρνει ο αέρας,δεν ασχολούμαι διόλου.
Θα ήθελα, αν μου επιτρέπετε Φαίδωνα, με όλο το σεβασμό και έχοντας πλήρως καλυφθεί από την απάντησή σας, να πω δυο πράγματα στο θέμα της Ελληνικότητας και των φίλων αποδήμων Ελλήνων… επαυξάνοντας ίσως στο σημείο που κι εσείς αναφέρεστε, ότι δηλαδή όταν επιστρέφουν περιμένουν να βρουν την χώρα όπως την άφησαν πριν 20 ή και 30 χρόνια…
Η φουστανέλα-η οποία καλώς φοριέται όταν χρειάζεται-σήμερα αποτελεί μέρος του folklore και όχι της ζωής… ακόμη, το τζατζίκι και το σουβλάκι ή τα ντολμαδάκια, που σαφώς είναι κομμάτια του παρελθόντος αλλά και του παρόντος αυτού του τόπου, μπορούν να αποτελούν μέρη αυτού που λέμε Ελληνικότητα και αποτελούν.
Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι κύρια ποσοτικό.
Ποιοτικό είναι.
Η Ελλάδα και η Ελληνικότητα, δεν μπορούν να παραμένουν σε επίπεδο νοσταλγίας. Η νοσταλγία, κατά την γνώμη μου, είναι παθητική κατάσταση και φθοροποιός-γεροντικός μηχανισμός.
Ζητούμενο, νομίζω, είναι «πώς φοριέται και ποια είναι η φουστανέλα που φοριέται;», «ποια φέτα και ποια ντολμαδάκια σερβίρονται;», « από ποιους ανθρώπους γίνονται όλα αυτά;» και αν «μόνο αυτά μπορούν και πρέπει να είναι σημάδια της Ελληνικότητας;»…
Τι θέλω να πω… στον βωμό της «παράδοσης» ή της νοσταλγίας έγιναν οι πιο μεγάλες εκπτώσεις…
Δεν φοριέται πια φουστανέλα όταν χρειάζεται, αλλά ένα τσαλακωμένο και κακοραμμένο λευκό πανί.
Δεν σερβίρεται φέτα ή ντολμαδάκια, αλλά λευκό τυρί Βουλγαρίας και τσαλακωμένα μπαγιάτικα αμπελόφυλλα πάνω από ύποπτο κιμά με ρύζι.
Η Ελληνικότητα της δεκαετίας του 60, έγινε Ελληνικότητα των αρχών του 21ου αιώνα-συνώνυμη της μπαγαποντιάς, του πλαστικού και του εύκολου-τσαλακώθηκε σαν την φουστανέλα και τα ντολμαδάκια που σερβίρουμε στους εαυτούς μας, στους απόδημους που επισκέπτονται τη χώρα και τους ξένους και λυπάμαι, αλλά δεν βλέπω να αντιδρά κανείς… ούτε οι απόδημοι, εξαιτίας της νοσταλγίας, ούτε οι πολίτες αυτής της χώρας, εξ αιτίας της απάθειας.
Οι άνθρωποι του τόπου μας απαξιώνουν στην ουσία της την έννοια της «Πατροπαράδοτης Ελληνικής Φιλοξενίας» αλλά και της Ελληνικότητας, γιατί εκεί περιέχεται το γνήσιο στοιχείο της εθνικής περηφάνιας-που σήμερα δεν ευδοκιμεί ούτε σε γλάστρα- και η αγάπη για τον τόπο και τα πνευματικά και υλικά προϊόντα του.
Θα το πω λίγο ακραία-έτσι ως έμφαση-ούτε σωστό τζατζίκι δεν φτιάχνουμε πια, ε… αλλοίμονο λοιπόν αν μας εκπροσωπεί αυτό το «άθλιο τζατζίκι»… χώρια που μόνο με τζατζίκι… «καλό σουβλάκι» δεν κάνουμε.
Κοινώς… το κριτήριο ποιότητας της Ελληνικότητας-εδώ αναφέρομαι στην τοποθέτηση του κ. Λυκογιάννη- εξέρχεται εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα σήμερα είναι η θέση που έχει η χώρα και η εκτίμηση της οποίας χαίρουν οι άνθρωποί της στην διεθνή σκηνή… Όλοι ξέρουμε τι γίνεται σε αυτό τον τομέα… ας μην μας πικράνω άλλο.
Όσο για το κριτήριο ποσότητας… εδώ θα επιμείνω. Πώς να το κάνουμε, πρέπει να λέμε την αλήθεια επ’ αυτού…
Οι πνευματικοί άνθρωποι, οι δημιουργοί στον χώρο της τέχνης, οι επιστήμονες… ήταν, στο παρελθόν, αυτοί που κράτησαν ψηλά τη σημαία της Ελληνικότητας, αυτοί που μίλησαν με «γλώσσα Ελληνική» στην Οικουμένη…
Οι ίδιοι πρέπει να έχουν ευκαιρίες να βρεθούν μπροστά σήμερα και να λειτουργήσουν αφυπνιστικά και ερωτικά προς τον τόπο. Ο κόσμος πρέπει να παιδαγωγηθεί από αυτούς αντί να χειραγωγείται από άθλιους.
Η ποίηση, για παράδειγμα-επιτρέψτε μου πάλι μια ακραία έκφραση-δεν αντιμάχεται την φουστανέλα ή τα ντολμαδάκια, αλλά το πλαστικό, το φτηνό και το εύκολο που κατάντησε συνώνυμο με το Ελληνικό.
Αυτά προς ώρας τα…πολλά και Χριστός Ανέστη… ελπίζω.
Εμείς θα συνεχίσουμε να σερβίρουμε κρασάκι Νεμέας και μυρωδάτο γλυκό του κουταλιού με καφεδάκι…
Όσο για την Ελληνικότητα, δεν την σερβίρουμε… την υπερασπιζόμαστε.
Έτσι δεν είναι κ. Σπύρο μας;
ΚΑΛΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ... ΦΑΙΔΩΝΑ, ΜΗΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΎΣΕΤΕ ΑΝ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ... ΑΠΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ...ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Θα ήθελα, αν μου επιτρέπετε Φαίδωνα, με όλο το σεβασμό και έχοντας πλήρως καλυφθεί από την απάντησή σας, να πω δυο πράγματα στο θέμα της Ελληνικότητας και των φίλων αποδήμων Ελλήνων… επαυξάνοντας ίσως στο σημείο που κι εσείς αναφέρεστε, ότι δηλαδή όταν επιστρέφουν περιμένουν να βρουν την χώρα όπως την άφησαν πριν 20 ή και 30 χρόνια…
Η φουστανέλα-η οποία καλώς φοριέται όταν χρειάζεται-σήμερα αποτελεί μέρος του folklore και όχι της ζωής… ακόμη, το τζατζίκι και το σουβλάκι ή τα ντολμαδάκια, που σαφώς είναι κομμάτια του παρελθόντος αλλά και του παρόντος αυτού του τόπου, μπορούν να αποτελούν μέρη αυτού που λέμε Ελληνικότητα και αποτελούν.
Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι κύρια ποσοτικό.
Ποιοτικό είναι.
Η Ελλάδα και η Ελληνικότητα, δεν μπορούν να παραμένουν σε επίπεδο νοσταλγίας. Η νοσταλγία, κατά την γνώμη μου, είναι παθητική κατάσταση και φθοροποιός-γεροντικός μηχανισμός.
Ζητούμενο, νομίζω, είναι «πώς φοριέται και ποια είναι η φουστανέλα που φοριέται;», «ποια φέτα και ποια ντολμαδάκια σερβίρονται;», « από ποιους ανθρώπους γίνονται όλα αυτά;» και αν «μόνο αυτά μπορούν και πρέπει να είναι σημάδια της Ελληνικότητας;»…
Τι θέλω να πω… στον βωμό της «παράδοσης» ή της νοσταλγίας έγιναν οι πιο μεγάλες εκπτώσεις…
Δεν φοριέται πια φουστανέλα όταν χρειάζεται, αλλά ένα τσαλακωμένο και κακοραμμένο λευκό πανί.
Δεν σερβίρεται φέτα ή ντολμαδάκια, αλλά λευκό τυρί Βουλγαρίας και τσαλακωμένα μπαγιάτικα αμπελόφυλλα πάνω από ύποπτο κιμά με ρύζι.
Η Ελληνικότητα της δεκαετίας του 60, έγινε Ελληνικότητα των αρχών του 21ου αιώνα-συνώνυμη της μπαγαποντιάς, του πλαστικού και του εύκολου-τσαλακώθηκε σαν την φουστανέλα και τα ντολμαδάκια που σερβίρουμε στους εαυτούς μας, στους απόδημους που επισκέπτονται τη χώρα και τους ξένους και λυπάμαι, αλλά δεν βλέπω να αντιδρά κανείς… ούτε οι απόδημοι, εξαιτίας της νοσταλγίας, ούτε οι πολίτες αυτής της χώρας, εξ αιτίας της απάθειας.
Οι άνθρωποι του τόπου μας απαξιώνουν στην ουσία της την έννοια της «Πατροπαράδοτης Ελληνικής Φιλοξενίας» αλλά και της Ελληνικότητας, γιατί εκεί περιέχεται το γνήσιο στοιχείο της εθνικής περηφάνιας-που σήμερα δεν ευδοκιμεί ούτε σε γλάστρα- και η αγάπη για τον τόπο και τα πνευματικά και υλικά προϊόντα του.
Θα το πω λίγο ακραία-έτσι ως έμφαση-ούτε σωστό τζατζίκι δεν φτιάχνουμε πια, ε… αλλοίμονο λοιπόν αν μας εκπροσωπεί αυτό το «άθλιο τζατζίκι»… χώρια που μόνο με τζατζίκι… «καλό σουβλάκι» δεν κάνουμε.
Κοινώς… το κριτήριο ποιότητας της Ελληνικότητας-εδώ αναφέρομαι στην τοποθέτηση του κ. Λυκογιάννη- εξέρχεται εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα σήμερα είναι η θέση που έχει η χώρα και η εκτίμηση της οποίας χαίρουν οι άνθρωποί της στην διεθνή σκηνή… Όλοι ξέρουμε τι γίνεται σε αυτό τον τομέα… ας μην μας πικράνω άλλο.
Όσο για το κριτήριο ποσότητας… εδώ θα επιμείνω. Πώς να το κάνουμε, πρέπει να λέμε την αλήθεια επ’ αυτού…
Οι πνευματικοί άνθρωποι, οι δημιουργοί στον χώρο της τέχνης, οι επιστήμονες… ήταν, στο παρελθόν, αυτοί που κράτησαν ψηλά τη σημαία της Ελληνικότητας, αυτοί που μίλησαν με «γλώσσα Ελληνική» στην Οικουμένη…
Οι ίδιοι πρέπει να έχουν ευκαιρίες να βρεθούν μπροστά σήμερα και να λειτουργήσουν αφυπνιστικά και ερωτικά προς τον τόπο. Ο κόσμος πρέπει να παιδαγωγηθεί από αυτούς αντί να χειραγωγείται από άθλιους.
Η ποίηση, για παράδειγμα-επιτρέψτε μου πάλι μια ακραία έκφραση-δεν αντιμάχεται την φουστανέλα ή τα ντολμαδάκια, αλλά το πλαστικό, το φτηνό και το εύκολο που κατάντησε συνώνυμο με το Ελληνικό.
Αυτά προς ώρας τα…πολλά και Χριστός Ανέστη… ελπίζω.
Εμείς θα συνεχίσουμε να σερβίρουμε κρασάκι Νεμέας και μυρωδάτο γλυκό του κουταλιού με καφεδάκι…
Όσο για την Ελληνικότητα, δεν την σερβίρουμε… την υπερασπιζόμαστε.
Έτσι δεν είναι κ. Σπύρο μας;
@Big Mama
Mama ειλικρινά χαίρομαι τις σκέψεις σου με τις οποίες τόσο συχνά προεκτείνεις, όσο εύστοχα και πολυεπίπεδα τα θεματα των αναρτήσεων. Είσαι η και η "Νεφοδιώκτρα" της κάθε νεφοασάφειας...
Ε, όχι και ασάφεια...
Στα κείμενα σας Φαίδωνα, στις αναρτήσεις και τις απαντήσεις σας, μόνο ασάφειες δεν υπάρχουν...
Απλά θέλησα να δω λίγο πιο πολύ ένα επιμέρους σημείο... τίποτε άλλο.
Να περνάτε καλά εκεί στα "όμορφα"...
@Big Mama
Εννοώ ασάφεια ΟΠΟΥ ΑΥΤΗ ΥΠΑΡΧΕΙ και εσύ ως "Νεφοδιώκτρα" με τα σχόλιά σου καθαρίζεις τον ορίζοντα για να γίνουν όλα περισσότερο σαφή
@
Ευχαριστώ...σας ευχαριστώ Φαίδωνα και σας κερνώ λίγο μυρωδάτο περγαμόντο μαζί με μια ανάσα που σκορπίζει τα νέφη της ζωής.
Να είστε καλά...αναμένουμε την καινούρια ανάρτηση σας
Αγαπητέ κ. Θεοφίλου,
Στο ζήλο της να υπερασπιστεί τις θέσεις σας,στην απάντησής σας στο σχόλιό μου για την Ελληνικότητα, η εκλεκτή Θαμών του Καφενείου σας, εξέφρασε μερικές απόψεις που,κατά τη γνώμη μου,χρειάζονται διευκρινίσεις.
Η 20 και 30 χρόνων απουσία των Ομογενών από τη πατρίδα,έχει εκλείψει. Με τη ραγδαία εξέλιξη των Μέσων επικοινωνίας,τηλέφωνο,φαξ, τηλεόραση,ιντερνετ,οι Ομογενείς είναι λεπτομερώς κατατοπισμένοι για τις αλλαγές,καλές ή κακές,που έχουν γίνει στη γενέτειρα κατά το διάστημα της απουσίας των,και όχι μόνον, αλλά οι πιο πολλοί έρχονται κάθε χρόνο ή κάθε 2 ή 3 χρόνια στη πατρίδα,σπρωγμένοι από τη νοσταλγία τους και ποτέ δεν βρέθηκαν προ εκπλήξεων.Παρά την αντίθετη γνώμη που πιθανόν να έχετε,είμαστε απολύτως ενημερωμένοι για την επικρατούσα κατάσταση όταν κάνουμε μια πρόταση,μια υπόδειξη ή δίνουμε μια συμβουλή.Και δεν την αποδέχεστε, διότι,όπως έγραψα στην απάντηση-σχόλιό μου,μας θεωρείτε ξένους.Τρανή απόδειξη αυτού του θλιβερού γεγονότος, είναι η απόρριψη του νομοσχεδίου στη Βουλή περί της επιστολικής ψήφου των εκτός Επικρατείας Ελλήνων ψηφοφόρων.Ο τρόπος που είναι διατυπωμένο το άρθρο #51 του Ελληνικού Συντάγματος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία.Η κουλτούρα που έχει επικρατήσει στη πατρίδα μας, είναι ότι εμείς δεν θα πρέπει να έχουμε ρόλο και λόγο για τα τεκμαινόμενα στο τόπο που γεννηθήκαμε.
Βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψω, ότι ένα άτομο του πνευματικού επιπέδου της εκλεκτής θαμώνος σας,μπορεί να εκφράσει αυτή τη πρωτάκουστη γνώμη ότι η νοσταλγία είναι μια παθητική κατάστασις και φθοροποιός-γεροντικός μηχανισμός.Νοσταλγία είναι αγάπη για ότι άφησες πίσω σου,είναι μισεμός,είναι δύναμη δημιουργίας και προσφοράς,είναι η Οδύσσεια(η λαχτάρα να δεί καπνόν αναθρώσκοντα),είναι το μεταναστευτικό συνάλλαγμα,είναι τα φιλανθρωπικά ιδρύματα,με τα οποία είναι κατάσπαρτη η Ελληνική Επικράτεια,με ονόματα ξενητεμένων Ελλήνων που έκαναν τη νοσταλγία προσφορά.Είναι τα μπουλούκια των Ομογενών που κάθε μέρα αδειάζουν τα αεροπλάνα στο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.Οι Έλληνες που είχαν τη καλή τύχη να ζουν στο τόπο που γεννήθηκαν,θα πρέπει να εκφράζονται με περισσότερη περίσκεψη και ευαισθησία, όταν μιλούν για τα αισθήματα προς την πατρίδα τους,αυτών που έφυγαν και προ πάντων αυτών που αναγκάστηκαν να φύγουν.
Όσο για το ποιος σερβίρει και ποιος υπερασπίζεται την Ελληνικότητα,νομίζω πως η εκλεκτη Θαμώνα σας, έχει ανατρέψει τους ρόλους.Όταν μας υποδεικνύει τη γνησιότητα της έκφρασης της Ελληνικότητας και τη συνδέει με τη γνησιότητα της ποιότητας της φουστανέλλας,του τζατζικιού και της φέτας,κάνει ακριβώς αυτό,μας σερβίρει καλής ποιότητας Ελληνικότητα.Όσο για την υπεράσπισή της,μόνο στις δικές μας κοινωνίες του εξωτερικού η Ελληνικότητα διατρέχει σοβαρό κίνδυνο από την αφομοίωση και αντιστεκόμενοι, εμείς την υπερασπιζόμαστε και όχι Εσείς γιατί δεν διατρέχεται κανένα εμφανή κίνδυνο.Ρωτήστε το Σπύρο που έχει κάνει δεύτερο σπίτι του το ομοίωμα του Παρθενώνα που έχει αναγερθεί στο NASHVILLE TENNESSEE,όπου διαμένει.
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΘΡΕΨΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑς ΜΕ ΤΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ.
Πάντα με εκτίμηση,
Ντίνος Λυκογιάννης
@
Αγαπητέ κ. Λυκογιάννη,
Δεν έχουν ανάγκη υπεράσπισης οι θέσεις του κ. Θεοφίλου. Επαύξηση αποτέλεσαν οι δικές μου παρατηρήσεις και τίποτα παραπάνω.
Σαφώς οι ομογενειακή κοινότητα ενημερώνεται και φυσικά ευεργέτησε την πατρίδα… δεν διαφώνησε κανείς με αυτό. Δεν ζει όμως σε αυτό τον τόπο και δεν βιώνει την σταδιακή έκπτωση. Θα έπρεπε λοιπόν να επισημαίνει αυτή την έκπτωση ακόμη πιο έντονα από εμάς, που ίσως και να την συνηθίζουμε, και όχι να μην βρίσκεται ποτέ προ εκπλήξεων, όπως λέτε.
Η νοσταλγία για τον τόπο και τους ανθρώπους μας, διαφέρει από την νοσταλγία για κάθε τι που μας θυμίζει τον τόπο και τους ανθρώπους μας.
Η μία είναι πόνος βαθύς εξαιτίας της έλλειψης, δηλαδή «νοσταλγία του μέλλοντος» και η άλλη προσπάθεια υποκατάστασης και κάλυψης του ελλείμματος, δηλαδή νοσταλγία του παρελθόντος.
Σ’ αυτή σας την έμμεση απάντηση στο σχόλιό μου, διαφαίνεται ακόμη πιο έντονα πως θεωρείτε ότι στους ομογενείς αρμόζει μια ιδιαίτερη και εξαιρετική θέση επειδή συνεισφέρουν σ’ αυτό τον τόπο με ποικίλους τρόπους. Πολύ καλά κάνετε και το θεωρείτε, αλλά αυτό αποτελεί υπεράσπιση της ομογενειακής κοινότητας και όχι της Ελλάδας. Η Ελλάδα οφείλει στους ξενιτεμένους της τα μέγιστα, αλλά όχι την ύπαρξή της. Αυτή την οφείλει στους κοινούς μας προγόνους, στους ξενιτεμένους και στους πολίτες της. Όλους μαζί. Κανείς δεν δικαιούται εξαιρετικής θέσεως, παρά μόνον εκείνοι που πέθαναν γι αυτήν.
Όσο για τα ντολμαδάκια και την φουστανέλα… από τα δικά σας παραδείγματα έλαβα την αφορμή, γιατί εσείς τα θέσατε ως «προϋποθέσεις» στη συζήτηση.
@Ντίνος Λυκογιάννης
Δεν γνωρίζω κ. Λυκογιάννη γιατί, ενώ θα έπρεπε να εστιάσετε μόνο στα θέματα που σας ενδιαφέρουν και να πείτε όσα θέλετε γι αυτά, συνεχίζετε να προκαλείτε: Εγώ κ. Λυκογιάννη δεν έχω την ανάγκη υπεράσπισης κανενός, ούτε και το ζήλο υπεράσπισης κάποιου. Για δύο απλούς λόγους: Α) Δεν είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.) δόξα τω Θεώ είμαι υγιής σωματικά, πνευματικά και ψυχικά και β)Διότι έχω την πνευματική επάρκεια να υπερασπίσω τις θέσεις μου. Τώρα αν με τις θέσεις μου συμφωνούν και άλλοι, αυτό απλά σημαίνει ότι οι θέσεις μου έχουν αντοχές, γίνονται αποδεκτές και ενδεχομένως υιοθετούνται και ως θέσεις άλλων ατόμων. Φυσικά εγώ δεν θα απαντήσω για λογαριασμό της διαδικτυακής φίλης και θαμώνος, αυτό είναι δικός της λογαριασμός, αλλά θα σας απαντήσω σε μερικά πράγματα που νομίζω ότι πρέπει να σας πω.
α) Είναι άλλο κ. Λυκογιάννη να ενημερώνεσθε δια των ειδήσεων για ελληνικά πολιτικά πράγματα και να έχετε εμπειρίες ζωής και εργασίας από τη χώρα που ζείτε και άλλο να ζείτε εδώ, να παλεύετε για τον επιούσιο, να αντιμετωπίζετε πρόσωπο με πρόσωπο τις αρχές και να ζείτε καταστάσεις που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή, όπου ο πολίτης είναι έρμαιο της εκμετάλευσης, της αρπαχτής, της μίζας, των σκανδάλων των πολιτικών που τον κυβερνουν και οι οποίοι του λέν κι από πάνω ότι πρέπει να
είναι και συνεπής στις υποχρεώσεις του ως πολίτης!!!!!!!!!!!!
Άλλο λοιπόν, να τα ζεις και άλλο να ακούς επιλεγμένες ειδήσεις για τον τόπο καταγωγής σου.
β) Νοσταλγία. Είναι σεβαστό κάθε συναίσθημα καθενός ανθρώπου και δεν θα είμαι εγώ που θα κρίνω τον συναισθηματικό κόσμο οιουδήποτε συνανθρώπου μου. Ο καθένας μπορεί να εκδηλώνει τα συναισθήματά του όπως θέλει, αρκεί, η εκδήλωση αυτών των συναισθημάτων να μην αποβαίνει σε βάρος άλλων.
γ) Για την περίπτωση του νόμου που αποκλείει σε σας τη δυνατότητα της επιστολικής ψήφου στην Ελλάδα όπως λέτε,υποθέτω χωρίς να ξέρω ακριβώς:
Ότι σύμφωνα με το νόμο υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια για να μπορεί κάποιος Έλληνας του εξωτερικού να ψηφίσει και αυτά (υποθέτω πάντα) πρέπει να είναι: Να έχει ελληνική υπηκοότητα άσχετα αν ζει στο εξωτερικό. Νομίζω ότι δεν είναι δυνατόν να έχετε το δικαίωμα να ψηφίζετε π.χ. ΚΑΙ Μπους στις ΗΠΑ ΚΑΙ Καραμανλή στην Ελλάδα. Αν γινόταν αυτό τότε θα έπρεπε να μπορούν να ψηφίζουν γιατην Ελλάδα και οιΕλληνοαυστραλοί, Ελληνοκαναδοί
Ελληνοτούρκοι,Ελληνοαφρικανοί, Ελληνοαλβανοί (Βόρειος Ήπειρος) που δεν θα ήξεραν τα πολιτικά πράγματα από μέσα όπως οι εδώ Έλληνες για να ψηφίσουν και να καθορίσουν με τη ψήφο τους τις τύχες της χώρας, αλλά θα είχαν σαν μονο κριτήριο για τη ψήφο τους τη νοσταλγία για την Ελλάδα και την πολιτική τοποθέτηση που θα είχαν στη χώρα εργασίας και κατοικίας τους.
Δεν είναι το θέμα λοιπόν ότι η Ελλάδα σας θεωρεί ξένους. Το Θέμα είναι καθαρά πρακτικό.
δ)Η προσφορά των Ελλήνων του εξωτερικού στο παρελθόν.
Κανείς δεν αρνείται την συμπαράσταση των συνελλήνων της Διασποράς στις δύσκολες στιγμές του Έθνους ούτε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα με χρήματα των ομογενών που κάποια από αυτά άλλαξαν ρόλο στη πορεία τους.Βέβαια προσωπικά όταν κάνω ένα καλό ή βοηθώ κάποιον, το ξεχνώ αμέσως και δεν το θυμίζω σε κανέναν,αφού ήταν δική μου απόφαση και επιλογή. Φυσικά το ότι έρχονται εδώ οι Ελληνοαμερικανοί και άλλοι Έλληνες της Διασποράς, έρχονται από αγάπη για τον τόπο καταγωγής τους και όχι με σκοπό να αφήσουν χρήματα. Αν τελικά αφήνουν χρήματα, είναι επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Συνεπώς, αν δεν ευγνωμονούμε τον Γερμανό, τον Γιαπωνέζο, τον Σουηδό, που έρχονται ως τουρίστες και αφήνουν χρήματα, γιατί θα έπρεπε να ευγνωμονούμε τους αδελφούς μας που κάνουν ακριβώς το ίδιο με τους ξένους;
Πέραν όλων αυτών όμως, θα σας θυμίσω και τούτα: Ο πιο φτωχός νομός της Ελλάδας (μέχρι σήμερα) η Ήπειρος έχει βγάλει τους μεγαλύτερους και περισσότερους ευεργέτες της χώρας, και οικογένειές τους δεν υπενθύμισαν ποτέ στο ελληνικό κράτος τις μεγάλες τους προσφορές, γιατί ήταν πράξεις αγάπης. Ακόμα: Στον καιρό της Τουρκοκρατίας, η περιοχή της Ελλάδας, παρά τις στερήσεις και το χαράτσι της τουρκικής διοίκησης, που είχε τα περισσότερα σχολεία από όλη την Ελλάδα, ήταν η Ήπειρος! Δηλαδή να στερείσαι τα στοιχειώδη αλλά να έχεις τα περισσότερα σχολεία στη χώρα! Να μια πρόταση ζωής με ποιοτικά χαρακτηριστικά, που μπορεί άνετα να σημαίνει Ελληνικότητα!!
Κλείνοντας, να σας ΄τονίσω ότι έπρεπε για όσα θέματα αφορούσαν στην κ. Big Mama, να απευθυνθείτε στην ίδια και για όσα θέματα αφορούσαν σ' εμένα, να απευθυνθείτε σε μένα.
Τέλος για τον κ. Σπύρο Δαρσινό στον οποίο αναφέρεσθε, θέλω μόνο να πω ότι τιμώ και σέβομαι τις απόψεις του όπως και τον ίδιο. Κάθε του επιλογή είναι προσωπικό του δικαίωμα και την τιμώ επίσης αφού τιμώ τον ίδιο σαν άτομο και σαν προσωπικότητα.
Αυτά τα ολίγα και τα πολλά...
Δημοσίευση σχολίου