Σάββατο, Μαρτίου 07, 2009

ΓΥΝΑΙΚΑ: Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ


Δεν συμπαθώ τις επετείους. Τις βαριέμαι. Εκτός από δύο: Τη μέρα της Γυναίκας και τη μέρα της Ποίησης που και οι δύο πέφτουν μέσα στο Μάρτη.
Και οι δύο είναι είναι για μένα αληθινή γιορτή.

Γιατί; Επειδή η Γυναίκα είναι η μισή ζωή μου και η Ποίηση η άλλη μισή. Επειδή η μια περιέχει την άλλη. Έτσι και οι δύο μαζί είναι η ΖΩΗ ολόκληρη...

-----------------------------------



8 Μαρτίου 1858 στη Νέα Υόρκη, οι υφάντρες των εργοστασίων ντυμένες στα άσπρα, κατεβαίνουν σε απεργία διεκδικώντας ίση αμοιβή με τους άντρες. Η συγκέντρωση πνίγεται στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων είχε ανοίξει, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.
*
Στις 8 Μαρτίου, επίσης, του 1887, κυκλοφορεί στην Ελλάδα το πρώτο φύλλο τής εφημερίδας κυριών από την Καλλιρρόη Παρέν. Η έκδοσή του συνεχίζεται μέχρι το 1918, συντελώντας έτσι κι αυτό στην εξύψωση του μορφωτικού και του κοινωνικού επιπέδου της Ελληνίδας. Μέσα από την εφημερίδα αυτή, ακούγεται για πρώτη φορά το σύνθημα: «Ψήφος στη γυναίκα».
*
Και πάλι στις 8 Μαρτίου, του 1910, γίνεται στην Κοπεγχάγη, η Πρώτη Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών. Η Γερμανίδα σοσιαλίστρια Κλάρα Τσέτκιν εισηγείται την καθιέρωση διεθνώς της 8ης του Μάρτη ως μέρας της Γυναίκας.
*
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένα δυναμικό κίνημα διεκδίκησης της γυναικείας ψήφου αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη. Οι γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται ονομάζονται «σουφραζέτες» από την γαλλική λέξη “suffrage” δηλαδή ψηφοφορία.
Στην Ελλάδα η συζήτηση για την ψήφο των γυναικών αρχίζει ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Για πρώτη φορά θεσμοθετείται για τις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου με τον σχετικό νόμο του 1952 και στις εκλογές του 1953 εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, η Ελένη Σκούρα, ενώ το 1956 η Λίνα Τσαλδάρη γίνεται η πρώτη Ελληνίδα υπουργός. Το σύνταγμα του 1975 για πρώτη φορά ρητά ορίζει ότι "όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου".
*
Παρ’ όλ’ αυτά, σήμερα η Ελλάδα με 38 βουλευτίνες και ποσοστό συμμετοχής γυναικών στη βουλή 12,8% , βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ε.Ε.
*
Η γυναί
κα υπήρξε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους ποιητές, τους συγγραφείς, τους ζωγράφους , τους γλύπτες. Ήταν πάντα το αγαπημένο θέμα της Τέχνης και σ’ αυτήν οφείλονται τα περισσότερα μεγάλα έργα που έμειναν στην Ιστορία. Στην ελληνική αρχαιότητα, εκτός από τη Λέσβο, η γυναίκα είχε δυστυχώς ασήμαντο ρόλο. Στη Λέσβο οι γυναίκες ήταν ελεύθερες και είχαν τη φήμη πως ήταν όμορφες. Ο Όμηρος στην εποχή του το υπογράμμιζε κιόλας στους στίχους του: Οι άντρες εδώ γνέθουν, ενώ οι γυναίκες τραγουδούν και χορεύουν ολημερίς. Φαίνεται πως η τάξη των πραγμάτων που οπουδήποτε αλλού βασίλευε προς όφελος των αντρών, εδώ είχε αντιστραφεί.
Αξίζει να πούμε πως στη σημερινή Λέσβο, όταν ρωτούν για κάποιο αγόρι ή κορίτσι τίνος είναι, η απάντηση έρχεται αβίαστα: Τσ’ Μυρσίν’ς , τσ’ Δέσποινας, τσ’ Βιργινίας!
Η λεσβιακή διάλεκτος διαθέτει μόνο δύο άρθρα: Θηλυκό και ουδέτερο. Έτσι έχουμε: Η Απουστόλ’ ς, η Μχάλ’ ς, η Στρατής...
Όλα σύμφωνα με την εμφανή ή αφανή αλλά γλυκιά εξουσία της γυναίκας της Λέσβου.
*
Για τη γυναίκα έχουν ειπωθεί πολλά. Άλλα ωραία, άλλα επιτυχημένα, άλλα ειπωμένα σε μια κρίση αλήθειας μεγάλων ανδρών, και άλλα σε επίπεδο εξυπνακισμού .
Θα αναφέρω μερικά από αυτά και…τ’ αφήνω στην κρίση σας:
*
Οι γυναίκες είναι πιο έξυπνες από τους άντρες επειδή ξέρουν λιγότερα και καταλαβαίνουν περισσότερα.
Τζ. Στήβενς
Η έξυπνη γυναίκα παρακολουθεί τον εαυτό της, η κουτή παρακολουθεί τον σύζυγό της. Α. Περλιούκ

· Οι γυναίκες όταν είναι καλές είναι πολύ καλές, αλλά όταν είναι κακές είναι πολύ δημοφιλείς. Max Miller

· Οι γυναίκες μπορούν να συγχωρήσουν έναν άντρα που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε. Charles Maurice de Talleyrand

Μια γυναίκα συγχωρεί τα πάντα, εκτός από το να μην τη θέλουν. Α. ντε Μυσσέ

Φεμινισμός: όταν στα ελαττώματα των γυναικών προστίθενται και ανδρικά ελαττώματα. Α. Νταβιντόβιτς

Οι γυναίκες, μας αγαπούν για τα ελαττώματα μας. Αν έχουμε ελαττώματα, θα μας συγχωρέσουν τα πάντα, ακόμα και την ευφυΐα μας. Oscar Wilde

Στη γυναίκα όλα είναι καρδιά, ακόμα και το κεφάλι. Ζ. Πολ

Η γυναικεία εικασία περιέχει περισσότερη ακρίβεια, παρά η ανδρική σιγουριά. Ρ. Κίπλινγκ*

Η γυναίκα που θέλει να μοιάζει στους άντρες, είναι εξίσου απωθητική, όπως και ο θηλυπρεπής άντρας.
Λ. Τολστόι
Μοιχεία δεν είναι η μία ώρα που μια γυναίκα περνά με τον εραστή της, αλλά ολόκληρη η νύχτα που περνά μετά με το σύζυγό της. Ζ. Σαντ
Η πραγματική γυναίκα περισσότερο ονειρεύεται για να προξενεί ευτυχία, παρά για να γίνει ευτυχισμένη η ίδια. Α. Γκόλτς*

Πίσω από κάθε γυναίκα που ξεχώρισε βρίσκεται ένας άντρας που την παράτησε. Ν. Μπλάιβεν

Το να βρει μια γυναίκα σύζυγο είναι τέχνη. Το να τον κρατήσει είναι εργασία. Σ. ντε Μποβουάρ

Εάν θέλετε να παντρευτείτε όμορφη, έξυπνη και πλούσια, να ξέρετε ότι πρέπει να παντρευτείτε τρεις φορές. Αγνώστου*
Η ιστορία της γυναίκας είναι ιστορία της πιο φοβερής τυραννίας που γνώρισε ο κόσμος: η τυραννία του αδύνατου επάνω σε δυνατό. Μόνο τέτοια τυραννία μπορεί να είναι μακρόχρονη. Ο. Ουάιλντ*

Η γυναίκα έχει εκπληκτική διαίσθηση: μπορεί να μαντέψει τα πάντα, εκτός εκείνο που είναι ολοφάνερο.
Ο. Ουάιλντ
Απ' όλα τα μονοπάτια που οδηγούν στη καρδιά μιας γυναίκας το πιο κοντινό είναι η συμπόνια. Βύρων

Η γυναίκα έχει μόνο μια δυνατότητα να είναι όμορφη, ενώ να είναι ελκυστική έχει χίλιες δυνατότητές
Σ. Μοντεσκιέ*
Η γυναίκα μόνο τότε πιστεύει στα λόγια της αγάπης, όταν λέγονται μέσα στη σιγή με απλά λόγια. Γ. Γκάλαν*

Η κοκέτα: μια γυναίκα που με διάφορα μέσα προκαλεί πάθος και καθόλου δεν έχει σκοπό να το ικανοποιήσει. Μπ. Σω*

Το πρώτο, κατά τη γνώμη μου, τραγούδι του άντρα προς την γυναίκα, είναι αυτό του Αδάμ προς την Εύα, που το συναντάμε στη Γένεση. Μου αρέσει και είπα να το μοιραστώ μαζί σας:
*
και είπεν Αδάμ: τούτο νυν, οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου. Αυτή, κληθήσεται γυνή ότι εκ του ανδρός αυτής, ελήφθη αυτή. 24 ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν. 25 και ήσαν οι δύο γυμνοί, ο τε Αδάμ και η γυνή αυτού, και ουκ ησχύνοντο. Γεν 2, 23-25.
*
Ο ίδιος ο Ναζωραίος προστάτεψε τη γυναίκα από την εκμετάλλευση και την οργή του πλήθους, θέτοντας το ίδιο το πλήθος μπροστά στις ευθύνες των δικών του ανομημάτων. Εκείνος την στήριξε μπροστά σε όλους και μετέτρεψε τον φόβο του θύματος σε γαλήνη ψυχής και πίστη για τη ζωή. Εκείνος πρώτος στον κόσμο έδειξε το δρόμο του σεβασμού και της αγάπης για την γυναίκα, ως δρόμο σωτηρίας και ελπίδας ανδρών και γυναικών.
*
Αγαπούμε τη Γυναίκα. Τον φορέα της ζωής, τη Μάνα, τη σύζυγο, την νοικοκυρά, την εργαζόμενη, την αγρότισσα, την επιστήμονα, την καλλιτέχνιδα, τη συγγραφέα, την επιχειρηματία, την πολιτικό. Αγαπούμε την αιώνια γυναίκα που σε όλους τους ρόλους της, είτε σ ’αυτούς που της ανέθεσε η φύση, είτε σ’ αυτούς που επέλεξε η ίδια, αγωνίζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες να ανταποκριθεί με τον καλύτερο τρόπο, την ώρα που ο άντρας μπορεί να εστιάζει την προσοχή και τις δυνάμεις του σε λιγότερους ρόλους. Τιμούμε την προσφορά της στην οικογένεια, στην κοινωνία, στη χώρα. Τιμούμε στην πραγματικότητα τη μισή ανθρωπότητα για τα όσα πολύτιμα και ανεκτίμητα προσφέρει στην άλλη μισή.
*
Η σημερινή μέρα όμως έχει και ένα άλλο νόημα: Να μας θυμίζει πόσα πρέπει ακόμα να γίνουν για τη γυναίκα, πόσο πρέπει να στηριχτεί από την οικογένεια και το κράτος. Πόσα πρέπει να γίνουν για να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις σε βάρος της, να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά της και να αποκτήσει αληθινό και πλήρες νόημα, η ισοτιμία των δύο φύλων. Ο αγώνας πρέπει να είναι καθημερινός, σταθερός και συνεχής. Να γίνεται με πίστη, πείσμα και θάρρος για να έχει αποτέλεσμα.
Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κακοποίηση, η εκμετάλλευση, η σεξουαλική παρενόχληση των αφεντικών, η ανασφάλεια της γυναίκας απέναντι στο έγκλημα και στον βιασμό. Οι θυσίες που απαιτούνται, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το ιδανικό όραμα της κοινωνίας, πρέπει να τις μοιραστούμε άντρες και γυναίκες. Στο σπίτι, στη δουλειά, στην κοινωνία. Βέβαια σήμερα η Ελληνίδα γυναίκα δεν καταπιέζεται πια από το πατριαρχικό πνεύμα της οικογένειας και όπου αυτό συμβαίνει ακόμα, μπορεί αν θέλει να το αγνοήσει και να τραβήξει το δρόμο της αφού προστατεύεται από το νόμο..
*
Από τότε που μπήκε η γυναίκα στην παραγωγική διαδικασία, έδειξε πως έχει αστείρευτες δυνάμεις, ότι έχει τη θέληση να δημιουργήσει, να βγει στο ξέφωτο, να κάνει τις φιλοδοξίες και τα όνειρά της πραγματικότητα, για να τα μοιραστεί και πάλι με κείνους που αγαπά. Ήδη από τα δύσκολα χρόνια όπου η θέση της γυναίκας ήταν στο σπίτι, αναδείχθηκαν μεγάλες προσωπικότητες, ιδιαίτερα στο χώρο της τέχνης και των γραμμάτων: Όπως π.χ. οι μεγάλες ηθοποιοί Μαρίκα Κοτοπούλη και Κατίνα Παξινού, η τραγουδίστρια της νίκης Σοφία Βέμπο, οι συγγραφείς Πηνελόπη Δέλτα, Διδώ Σωτηρίου, Έλλη Αλεξίου, οι ποιήτριες Μαρία Πολυδούρη, Μυρτιώτισσα, Μελισσάνθη, Ρίτα Μπούμη Παπά, αλλά και η αφανής γυναίκα της φανέλας του στρατιώτη, οι ηρωίδες των βουνών της Ηπείρου που στήριξαν με τις θυσίες τους το έπος του 40 και άλλες τόσες που δεν μου φτάνει μια εφημερίδα για να τις αναφέρω.
*
Σήμερα, η γυναίκα είναι πανταχού παρούσα, και διακρίνεται σε όλα τα επίπεδα. Η πλειονότητα όμως των γυναικών, αυτών που παλεύουν καθημερινά, στην οικογένεια, στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στα νησιά μας και στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, οι ηρωίδες της καθημερινότητας, είναι που αποσπούν και το μεγαλύτερο σεβασμό μας.
*
Δυστυχώς όμως η γυναίκα σε άλλες χώρες του κόσμου στενάζει ακόμα και θεωρείται εξάρτημα της οικογένειας και της κοινωνίας που ζει. Σε χώρες όπου είναι κρυμμένη πίσω από τη μπούργκα, που δεν μορφώνεται γιατί η μόρφωση θεωρείται εκεί σχεδόν ξεστράτισμα από τον ίσιο δρόμο του κοινωνικού και θρησκευτικού κατεστημένου. Σε χώρες όπου καταδικάζεται με φετφάδες, σε θάνατο δια λιθοβολισμού, επειδή βιάστηκε!!!
*
Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι η ανθρωπότητα ισορροπεί στο μητρικό ένστικτο της γυναίκας, όχι μόνο σ’ αυτό που εκδηλώνεται στα παιδιά της αλλά και σ’ αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά της , που περιέχει τη συμπόνια, την τρυφερότητα, την απόρριψη της βίας. Φαντάζομαι λοιπόν την ανθρωπότητα σαν μια ζυγαριά με δύο τάσια: Στο ένα τάσι είναι η βία και η ανδρική επιθετικότητα και στο άλλο το μητρικό ένστικτο της γυναίκας και η συνακόλουθη συμπεριφορά της. Έτσι ισορροπεί η ανθρώπινη κοινωνία… ***

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και αναλογιζόμαστε πόσος δρόμος πρέπει ακόμα να διανυθεί για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων της γυναίκας στον πλανήτη….

Όταν ήμασταν έφηβοι, θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Σήμερα στην ωριμότητά μας, θέλουμε πάλι να αλλάξουμε τον κόσμο.
Αλλά τώρα,
με τις γυναίκες στην καρδιά της πολιτικής,
στην καρδιά της εξουσίας,
στην καρδιά των αποφάσεων.

*** Απόσπασμα από την ανέκδοτη νουβέλα μου "Θάλαμος 810"

51 σχόλια:

Φωτεινή S είπε...

"Υπάρχουν τρία πράγματα που ένας άντρας μπορεί να κάνει για τις γυναίκες: να τις αγαπήσει, να υποφέρει για αυτές ή να τις κάνει λογοτεχνία." (Stephen Stills)

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Φωτεινή
΄Πολύ ωραίο αυτό Φωτεινή. Συμπληρώνει έπιτυχημένα τα όσα συμπεριλαμβάνω εδώ απ' όσα ειπώθηκαν για τη γυναίκα. Εγώ πάντως κάνω για τη γυναίκα το πρώτο και το τρίτο από αυτά που αναφέρεις.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

" Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι η ανθρωπότητα ισορροπεί στο μητρικό ένστικτο της γυναίκας, όχι μόνο σ’ αυτό που εκδηλώνεται στα παιδιά της αλλά και σ’ αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά της , που περιέχει τη συμπόνια, την τρυφερότητα, την απόρριψη της βίας. Φαντάζομαι λοιπόν την ανθρωπότητα σαν μια ζυγαριά με δύο τάσια: Στο ένα τάσι είναι η βία και η ανδρική επιθετικότητα και στο άλλο το μητρικό ένστικτο της γυναίκας και η συνακόλουθη συμπεριφορά της. Έτσι ισορροπεί η ανθρώπινη κοινωνία… "


Σας ευχαριστούμε Φαίδωνα...
Για την αγάπη και τον σεβασμό σας, για την όλη στάση και την τρυφερότητά σας απέναντι στη γυναίκα.

Μας κάνετε με τα λόγια σας από γυναίκες... Γυναίκες.

Σας επιστρέφω από καρδιάς τα αισθήματα.

Στρατῆς Γιαννῖκος είπε...

Φαίδωνα
Αγάπησες και σ' αγάπησαν γυναίκες.
Γι΄αυτό και η ωραία σου ανάρτηση.
Φαίδωνα
Αγάπησες και σ' αγάπησαν γυναίκες.
Γι΄αυτό και είσαι Ποιητής

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Big Mama
Ευχαριστώ σε για τα αισθήματα που τα δέχομαι με χαρά. Με την ίδια χαρά που διαπιστώνω ότι τα όσα αυτονόητα, για μένα, διατυπώνω εδώ, τα μετράς για σημαντικά..

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Στρατής
Αγαπημένε φίλε σ' ευχαριστώ. Τη γυναίκα όταν αγαπά, τη ζηλεύει κι ο Θεός της Αγάπης!!

Ανώνυμος είπε...

Η ημέρα της γυναίκας δεν θα μπορούσε ποτέ να αφήσει ασυγκίνητο τον συγγραφέα, μέσα από το έργο του Φαίδωνα Θεοφίλου παρατηρούμε το πόσο ψηλά τοποθετεί τη γυναίκα.
Ας μην πάμε πολύ μακριά , ας θυμηθούμε λίγο τον τρόφιμο έναν άνθρωπο που προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει μια σχισμή φωτός στο σκοτάδι που καλύπτει τη μνήμη του, σε εκείνη λοιπόν την κρίσιμη στιγμή η παρουσία μιας γυναίκας στη ζωή του δίνει μια νέα ώθηση στην όλη υπόθεση, μια γυναίκα που γίνεται πυξίδα ώστε να μπορεί να ξαναχτίσει μια καινούρια μνήμη.
Ας μην ξεχάσουμε επίσης να αναφέρουμε και τη μεγάλη αγάπη του ποιητή για μια άλλη μεγάλη γυναίκα , τη Σαπφώ και το αριστούργημα που έχει αφιερώσει σε αυτήν , αξίζει να αναφέρουμε ένα μικρό απόσπασμα
‘’ Στο μυρωμένο θάλαμο γλιστρώ σαν κλέφτης την ώρα που το σεληνόφως τη κλίνη σου αγγίζει.’’
Για τον Φαίδωνα Θεοφίλου η γυναίκα και η ποίηση είναι δύο κρίκοι αλληλένδετοι, είναι οι δύο μεγάλοι έρωτες του και για το λόγο αυτό το έργο του είναι μεγάλο, σπουδαίο και πολύτιμο.

ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

evi είπε...

οι γυναίκες είναι η έμπνευση της ποίησης.

χαίρομαι ειλικρινά που σε ένα δύσκολο δρόμο που ξεκίνησαν εκείνες οι γυναίκες τότε και φτάνει μέχρι σήμερα,- από την Παρρέν και τη Σκούρα και από την Ηπειρώτισσα γιαγιά μου στην Κούνεβα, - υπάρχουν και άντρες όπως εσυ που πορεύονται μαζί μας.
Μόνο έτσι έχει αξία και νόημα η πορεία.

Την αγάπη μου από τα Βόρεια.

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητέ μου Φαίδων.
Εξαίρετα τα γραφτά σου γιά τη γυναίκα.
Να προστέσω μόνο.
Όταν ο Θεός έφτιαξε τον άντρα στάθηκε γιά λίγο σκεφτικός και τον κοιτούσε.
-Μπορώ να φτιάξω και κάτι καλύερο, είπε.
Και έφτιαξε τη γυναίκα.
Κι΄ένα ακόμη.
Η ματιά της γυναίκας λέει πολύ περισσότερα από το στόμα.
Νάσαι καλά
Σιόρ - Κονταρίνης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@evi
Πράγματι έτσι είναι Εύη. Η γυναίκα τροφοδοτεί την ποίηση γιατί την εμπεριέχει.
Ναι, πορεύομαι μαζί σας με αγάπη για τη γυναίκα, έγνοια για την κοινωνική συνοχή και ελπίδα να περάσουν οι τύχες του κόσμου στα χέρια της γυναίκας, αφού είδαμε τι προκοπή κάναμε με μας τους άντρες....
Την αγάπη μου από τα νότια.

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα,γύρισα χθες βράδυ αργά από την Ν.Υ.Είδα τους φίλους μου .Μερικοι ειναι θαμώνες του καφενειου ,όπως η Στελλα,ο Γαβριηλ,ο Νικος ,ο Ντίνος.Και τους αλλους που δεν γνωρίζεις σε γνωρίζουν.Η πιό ευχαριστη έκπληξη όμως ηταν όταν γυρισα και ανοιξα τον υπολογιστη και είδα το καφενείο ανοιχτό και τη ΓΥΝΑΙΚΑ πάνω σε ενα όμορφο θρόνο.Ενα θρονο που τον έστησες εσύ με τα ποιητικά σου δάχτυλα που ειναι προέκταση της ομορφης ψυχής και του ταλέντου σου .
Οσα ανέφεραν στα σχόλιά τους η BIG MAMA και Παναγιώτης ηταν στα χειλη μου .Θα επανέλθω.Οι κύκλοι δεν κλείνουν στους ποιητές

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Παναγιώτης Ιντζιρτζής
Σ' ευχαριστώ θερμά για όσα λες και που γνωρίζω ότι τα περισσότερα τα λέει η καρδιά που κάνει πέρα το νού. Να 'σαι καλά φίλε μου

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Dennis Kontarinis
Σιορ Κονταρίνη μου, να 'σαι καλά που πρόσθεσες και μια πτυχή που δεν ήξερα, και παρ' όλο που ο Θεός συχνάζει στο καφενείο δεν μου το έχει πει. Συνήθως συναγελάζεται με τον Σπύρο το Δαρσινό, επειδή κουβαλάει μια ΄μοναδική τρέλα που αρέσει στο Θεό...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Καλώς όρισες φίλε μου εδώ όπου ανήκεις. Είπες ότι γύρισες από τη Ν.Υ. στο Τενεσή κι εγώ είχα την αίσθηση πως γύρισες εδώ στην Αθήνα, στο σπίτι μου και πως θα σε βρω τώρα στο σαλόνι. Τι παιχνίδια κάνει ο Νους... Στέλνω την αγάπη και την εκτίμησή μου σ' όλους τους φίλους μας της Ν.Υ. που γνωρίζω αλλά και σε όσους έρχονται στο Καφενείο και δεν τους γνωρίζω.
Αγαπημένοι και ξεχωριστοί, η Στέλλα μας, ο Γαβριήλ, ο Νίκος, ο Ντίνος, να είναι όλοι τους καλά.
Σ' ευχαριστώ Σπυρέτο για το Νεοϋρκέζικο ρεπορτάζ που έκανες...

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ τα λόγια σου , τα αποσπάσματα και τα σχόλια , από τα καλύτερα που διάβασα για τη μέρα αυτή..Αν και γω δεν γιορτάζω ποτέ αυτού του είδους τις επετειακές μέρες...Δεν λύνουν κανένα πρόβλημα αντίθετα σαν να παγιώνουν καταστάσεις υποτιμητικές... Σαν να παραχωρούν μ' έναν τρόπο αλλόκοτης ελεημοσύνης πράγματα αυτονόητα..Σίγουρα όμως ενυπάρχει σε αυτές τις επετείους κι ένα σύμπλεγμα ενοχής για χρόνια καταπίεσης ή μη αρμονικής συνύπαρξης όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τα ζώα και για το περιβάλλον και είναι σαν μια σπονδή , σαν μια ευχή ..όλα να πάνε καλύτερα..Με αυτή τη λογική περιμένω σε λίγα χρόνια και τη μέρα του άντρα..Κι έχω να πω κάτι για τις γυναίκες που μέσα στην πορεία της διεκδίκησης της ισοτητας υιοθετούν τρόπους αντρικούς λες και δεν υπάρχουν καινούργιοι τρόποι καθαρά γυναικείοι που θα τις αναδείξουν ακόμα περισσότερο..Αγαπώ τις γυναίκες, αγαπώ το ντύσιμο το γυναικών τα πολύχρωμα ή απλά χρωματιστά φορέματα και τα μακριά μαλλιά...Αγαπώ τις μάνες, τις φίλες, τις δυνατές αγωνίστριες σε όλους τους τομείς που δεν απαρνούνται τη θυληκότητα, το κυματιστό τους περπάτημα τη γλυκειά τους φωνή και τις τρυφερές κινήσεις τους..

Αστοριανή είπε...

...Ναι, καλά!
Ευχαριστώ που με θυμηθήκατε,
Σπύρο και Φαίδωνα...
...κι εγώ γυναίκα, και φίλη σας είμαι!!!!!
...κι όχι τίποτε άλλο, μα σας έχω γράψει και για την άλλη μεγάλη Γυναίκα, τη Σαπφώ, πολλά κι ωραία...
Όχι ότι ...παραξηγήθηκα, έτσι μου ήρθε να τα πω!
κι επειδή απόψε ήπια λίγο κόκκινο κρασάκι στο πανέμορφο χορό των Λημνίων, και χόρεψα κι ευχαριστήθηκα... και ξενύχτησα... και σας επισκέπτομαι 4.01 ξημερώματα, μια ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΉ
σας, τη λέμε με τον Δημήτρη, με αγάπη.
Υιώτα,
κυριολεκτώντας, πρώην ...Αστοριανή,
Πάντα Γυναίκα...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Θα πρέπει να εξηγήσω εδώ, (όχι μόνο για σένα) αλλά και για όσες κυρίες δικαιολογημένα πνέουν τα μένεα έναντίον αυτής της επετείου και τη θεωρούν ευκαιρία για να φτύσουν επάνω της, ότι:
Ότι έγραψα εδώ, το έκανα σαν μια κατάθεση αγάπης για τη γυναίκα, με βαθιά συναίσθηση ότι τα προβλήματά της είναι και δικά μου και χωρίς κανένα ενοχικό σύνδρομο, αφού δεν είναι δυνατόν να έχει ενοχές όποιος αγαπά. Καταλαβαίνω ότι μέσα στη γενική έκπτωση των αξιών και των εννοιών, παρασύρονται και τα όσα γνήσια και ειλικρινή. Πάντως εγώ χαίρομαι με τη καρδιά μου τα όσα έγραψα και δεν αισθάνομαι ότι έπρεπε να απολογηθώ γι αυτά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανή
Καλή μου φίλη το ότι ξέχασα να σε αναφέρω, δεν σημαίνει τίποτα. Είναι σα να σκουντούφλησα. Πάντως μαζί με τη συγγνώμη μου για την ...απροσεξία, να σου θυμίσω ότι έχεις πάντα την ακριβή θέση της φίλης και "συν-αδελφής" "εν πνεύματι" και δημιουργία και αυτό δεν αλλάζει με ένα μικρό σκουντούφλημα..

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα, φίλε μου
Αν ήταν ποτέ δυνατόν η ευαισθησία σου αντάμα με την ασυγκράτητη ποιητική σου πνοή να μην πιάσει αυτό το θέμα. Η γυναίκα για το χθες, για το σήμερα, για το πάντα. Αγάπη όσο υπάρχει, πληγή όταν χαθεί. Ποια ωραιότερη (και οδυνηρότερη) ανάμνηση από εκείνο το "Lacrimae rerum" του Λάμπρου Πορφύρα και τους "Αθώους φόβους" του Γεράσιμου Μαρκορά;
Επιτρέψτε μου, φίλοι μου, να τα θυμήσω σαν μια ελάχιστη συμβολή στη σημερινή μέρα :
"Άμοιρη, το σπιτάκι μας εστοίχειωσε από την ομορφιά σου τη θλιμμένη/ στον τοίχο, στον καθρέφτη, στα εικονίσματα από την ομορφιά σου κάτι μένει/ κάτι σαν μόσχου μυρωδιά που απλώνεται και το φτωχό σπιτάκι πλημμυρίζει/ κάτι σαν φάντασμα, θολό κι ανέγγιχτο, κι όπου περνά δειλά το κάθε αγγίζει./ Όξω βαρύ, μονότονο ψιχάλισμα δέρνει τη στέγη μας/ και τότε αντάμα τα πράγματα που αγγίσανε τα χέρια σου αρχίζουν ένα κλάμα, κι ένα κλάμα.../ Κι απ' τη γωνιά ο καλός της λήθης σύντροφος, το αγαπημένο μας παλιό ρολόι/ τραγουδιστής του χρόνου κι αυτός κλαίοντας,/ ρυθμίζει αργά, φριχτά το μοιρολόι".
Εδώ ο πόνος είναι του άντρα. Στους "αθώους φόβους" του Μαρκορά το παιδί έχει πιο βαθιά την πληγή, καθώς παλεύει με το ανεξήγητο : "ΠΑΙ. Θέλω τη μάνα./ ΠΑΤ. Πέταξε και στ' άστρα πάει να ζήσει./ ΠΑΙ. Πώς τόσο μάκρος άρρωστη δυνήθηκε να σχίσει; / ΠΑΤ. Έχουν φτερούγες οι ψυχές. / ΠΑΙ. Γιατί δεν τες απλώνει τότε η δική μας, μην αυτή τρέξει στ' αστέρια μόνη; / ΠΑΤ. Δεν είναι μόνη. Γύρω της φτεροκοπούν αγγέλοι./ ΠΑΙ. Αν άγγελό της μ' έλεγε, κοντά της θα με θέλει./ ΠΑΤ. Ω, δίχως κάλεσμα Θεού ψηλά κανείς δεν πάει. Κοιμήσου τώρα, ησύχασε./ ΠΑΙ. Και ποιος μου τραγουδάει;/ ΠΑΤ. Εγώ, παιδάκι μου.../ ΠΑΙ. Εσύ κλαις.../ ΠΑΤ. Όχι, σ' εμέ απιθώσου : Ζάχαρη νάναι ο ύπνος σου και μέλι τ' όνειρό σου.../ ΠΑΙ. Νυστάζω... Απ' το πλάι μου καθόλου μην σπαράξεις. Δόσμου το χέρι - σκιάζομαι μήπως και συ πετάξεις!"

Ανώνυμος είπε...

Ασφαλώς φίλε Φαίδωνα και τα όσα έγραψες είναι κατάθεση αγάπης και όλα τα άλλα που λες και σε καμιά περίπτωση δεν έγραψα με πρόθεση "φτυσίματος"... Θα ήμουν και παλαβή να μην ξεχωρίζω τα γνήσια και από καρδιάς λόγια. Να μην φτάσουμε και στο άλλο άκρο να μιλάνε για τις γυναίκες με εκτίμηση και σεβασμό και μεις να μην το αναγνωρίζουμε...Αυτό θα ήταν στενότητα καρδιάς και μικρότητα μυαλού.. και ελπίζω πως αυτό δεν τό έχω...έτσι ελπίζω....

Greek είπε...

Αγαπημένε μου φίλε , χάρηκα πολύ που το καφενείο ξαν'άνοιξε και προσφέρει γλυκιά , μέτρια και πικρή αίσθηση των γεγονότων.
Θα είμαι ο κακός του παρόντος θέματος.
Καλές και άξιες οι γυναίκες στην ζωή μας , όλοι τις αγαπάμε αλλά ας μην υπερβάλουμε κοιόλας.
Αν ξαναδιαβάσουμε στο κείμενο που προαναφέρεις θα παρατηρήσουμε στα λόγια κάποιων "γνωστών" προσώπων πολές αντιφατικές διαπιστώσεις που δεν θα πρέπει να τις κάνει να αισθανθούν καλά.
Εσύ πολύ καλά κάνεις και προσεγγίζεις το θέμα απο την καλή του ποιητική άποψη , μήπως όμως , για να υπάρχει και η απαραιτητη ισορροπία , θα πρέπει να το αναφέρεις και απο την κακη του μεριά.
Κάπου αναφέρεις οτι στον 21ο αιώνα κατι πρέπει να κάνουμε για τις καταπιεσμένες γυναίκες. Συμφωνώ απολύτως μαζί σου . Μήπως θα πρέπει να πούμε και για την συναισθηματική , οικονομική , ερωτική ,απαξιοτική καταπίεση που ασκούν στούς άνδρες?
Αρκετά κακός έγινα έγινα αλλά δεν μπορούσα να μην αναφερθώ σε ότι βλέπω να γίνεται γύρω μας.
Γ. Γιαννακάκης

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα,το σκουντούφλημα ήταν δικό μου,ο Φαίδων δεν ήξερε ότι ήρθες να ειδωθούμε ,έστω και για λίγο,στην ταβέρνα .Ηθελα πολύ να σε δω.Αλλά είναι απέραντη η πόλη σου και εγώ είμαι ξένος να σε βρω.Εσύ ξέρεις όμως πως οι άνδρες, που ξέρουν να εκτιμούν και να αγαπούν,έχουν για τις γυναίκες μεγάλη αγκαλιά ,κι αυτές μεγάλη καρδιά να την δεχτούνε.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητέ μου Φαίδωνα, εσείς που αγαπάτε δεν πρέπει καθόλου να απολογείστε και να εξηγείτε γιατί μας δωρίσατε αισθήματα μέσα από την ανάρτησή σας.
Οι γυναίκες…κάποιες από εμάς τέλος πάντων, δεν "γιορτάζουμε" αυτή την ημέρα, πρώτα πρώτα από ντροπή για το πως την κατάντησαν οι ομόφυλές μας με γυναικοπαρεΐστικες εξόδους και ξεσάλωμα στα ξενυχτάδικα και δεύτερον, γιατί ακόμη υπάρχουν γυναίκες στον κόσμο που δεν θεωρούνται άνθρωποι.
Όμως εμείς που δεν "γιορτάζουμε", επιλέγουμε να μιλάμε για όλα αυτά που μας πονούν και, κατά την άποψη μου, όλα αυτά που μας ενώνουν με τους άνδρες.
Να είστε καλά να μας αγαπάτε. Ο σεβασμός σας προς την Γυναίκα είναι η ποίηση της καθημερινότητάς μας.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Greek
Καλά κάνεις και λες αυτό που νομίζεις Γιώργο μου. Αλλωστε το "Καφενείο" του Θεού, είναι ένα ελεύθερο βήμα. Ασφαλώς και υπάρχουν όλα αυτά που λες στις γυναίκες, όπως και στους άνδρες. Θα σου απαντούσα με παραλαγμένη τη ρήση του Ιησού: "Ο αναμάρτητος άνδρας, πρώτος τον λίθον βαλέτω"...
Εδώ όμως Γιώργο μου δεν εξετάζουμε την αρνητική πλευρά της κάθε γυναίκας, (αφού ο χώρος αυτός αποφεύγει τις γενικεύσεις και τις κατηγοριοποιήσεις) αλλά εκφράζει την αγάπη προς τη γυναίκα γενικά και την ανάγκη να υπάρξει πλήρης ισοτιμία δικαιωματων και απαλλαγή όλων μας από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, ώστε να υπάρξει μια κοινωνία με περισσότερη δικαιοσύνη και περισσότερη αρμονία. Αν το κάθε άτομο συμπεριφέρεται αρνητικά, είναι υπεύθυνο για τις πράξεις του και ασφαλώς με την συμπεριφορά του θα απωθεί τους ανθρώπους από κοντά του. Όσο για τις ρήσεις για τη γυναίκα που λες ότι αρκετές έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους , έτσι είναι, αφού η γυναίκα έχει πολλές πλευρές , ιδιομορφίες και ίσως έκανε και το διάβολο να την φοβηθεί....Όμως εγώ επισημαίνω ότι είναι αξιολάτρευτη, (όχι απαραίτητα οι χειρότερες) άξια σεβασμού, επισημαίνω την ανάγκη των δικαιωμάτων της στην κοινωνία και απο κει και πέρα, ας επιλέξει η ίδια πως θα χτίσει την προσωπικότητά της, όπως θα κάνει και ο άνδρας. Πόσες εκατοντάδες χρόνια δεχόταν την καταπίεση μιας πατριαρχικής αντίληψης και μιας φαλλοκρατικής καταπίεσης;;; Να ρωτήσουμε πόσες γυναίκες κατ' αντιστοιχία με τους άντρες, έχουν γίνει αντικείμενα εκμετάλευσης, βίαιης συμπεριφοράς, εγκατάλειψης, από το αντρικό φύλο; Ας μην ανοίγουμε πληγές. Δεν είμαστε αντίπαλοι με τις γυναίκες. Ας γίνουμε καλοί συνάδελφοι, καλοί φίλοι, καλοί σύντροφοι, ας τις δούμε ισότιμα δίπλα μας και σίγουρα κάτι θ' αλλάξει.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Πετρόχειλος
Νίκο μου πολύ εύστοχη και συγκινητική η κατάθεση των ποιημάτων που διάλεξες, αφού μέσα από τον πόνο τού άντρα- πατέρα, αναδύεται οδυνηρή η έλλειψη της γυναίκας - μάνας...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Κάθε άλλο παρά στενότητα καρδιάς και μικρότητα μυαλού έχεις Αθηνούλα. Σε σένα θέλησα μόνο να εξηγήσω τις προθέσεις μου που έγραψα το κείμενο. Τα άλλα αναφέρονται σε κάποιες κυρίες (σε διάφορα Blogs) που έχουν βίαιες, λεκτικά, αντιδράσεις για τη μέρα της γυναίκας, σαν να μην υπήρχε ο τεκμηριωμένος και ήπιος λόγος που είναι και πιο πειστικός. Εδώ θα ήθελα με αυτή την ευκαιρία να τονίσω, πως η αξία, σ' αυτό που λέει η γυναίκα, σ' αυτο που δημιουργεί, σ' αυτό που σκέπτεται και εκφράζει, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΟ ΤΗΣ...
Και για να γίνεται αυτό, πρέπει η γυναίκα να πιστεύει στο φύλο της και να το εκπροσωπεί δυναμίκά. Γιατί όσες μιμούνται τους άνδρες και τη βούλησή τους, δεν είναι ούτε γυναίκες αλλά ούτε και άνδρες. (Αυτό το λέω για τις κυρίες που έχουν κάνει την επιθετικότητα και την ανδρική "μαγκιά" , σημαία τους.. (Ξέρουν αυτές αφού με διαβάζουν)

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama
"Ο σεβασμός σας προς την Γυναίκα είναι η ποίηση της καθημερινότητάς μας."

Σ' ευχαριστώ Mama. Είναι τόσο όμορφο αυτό που λες...

Αστοριανή είπε...

...Φαίδωνά μου, δεν αμφιβάλλω!
αλλά όσο για
τον Σπύρο...
και τον Γαβρίλη,(ΠΥΛΑΡΟ)
δεν ξέχασαν μόνο εμένα, αλλά και τον φίλο τους τον Βαγγέλη...
Ίσως είναι από τη χαρά του
ο Σπύρος, που θα σας έχει καλή είδηση, αν εκείνος δεν σας την πει, θα επανέλθω..
(Αν και πρέπει να επαναλάβω εκείνο το " you must not enter this page"
και τις διακοπές από μαύρες κενές σελίδες που βγαίνουν
και με φοβίζουν για περίπτωση Ιού,
όπως άλλωστε σου το έχω γράψει και σε δύο άλλες "Επισκέπτες" σου)
Ρώτησε, σε παρακαλώ, Φαίδωνα!
Φιλικά κι αγαπημένα,
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

Φαίδων,
Από τη φύση δεν υπάρχει και τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ άντρα και γυναίκας.
Αλλά οι ανθρώπινοι νόμοι αντιστρατεύονται τη φύση και δημιουργούν τις διακρίσεις.
Νίκος Λιψάνος

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Καλημέρα σας κύριε Θεοφίλου.'Εμαθα πολλά μέσα απο την βόλτα μου στο καφενείο σας.Δεν είχε καπνό και φωνές...το απόλαυσα... και δικαιώθηκα με την επιλογή μου να καθίσω.Σας ευχαριστώ.
Το αντίτιμο απο το ρόφημά μου είναι μέσα σε έναν φάκελλο που γράφει.
"Σας ευχαριστούμε γυναίκες.."

Ανώνυμος είπε...

Τις νύχτες σε κάποιο προσκέφαλο άρρωστου αδερφού μου[5 ήμασταν] ξενύχταγε η μάνα μου .Στο χάραμα ετοίμαζε τα ρουχαλάκια μας για το σχολείο,ετοίμαζε κάτι για να φάμε οταν γυρίσουμε,ετοίμαζε και το φαγητό που θα περνε κοντά στα χωράφια με τον πατέρα μου.Ολη την ημέρα δούλευε στο ξυνιάρι στο δραπάνι .
Οταν ήταν μωρό ο τελευταίος αδερφός μου ,ο Γιωργάκης,τον έπαιρνε μαζί της.Τον άφηνε μέσα στις φασκιές κάτω απο μια ελιά,και δούλευε ,κάπου κάπου σταμάταγε,
άφηνε το ξυνιάρι στη γράνα ,έτρωγε μιά μπουκιά ψωμί και δυό ελιές,γιά να κάνει γάλα στα στήθη της γιά το Γιωργάκι ,τον τάιζε και άρπαζε πάλι το ξυνιάρι.
Γύριζε σπίτι λίγο πιό νωρίς από το πατέρα μου,να μαγειρέψει γιά όλους.Ολη τη νύχτα ζύμωνε,
έπλενε,μπάλωνε.Κοντά στο χάραμα έγερνε λίγο το κεφάλι της να κοιμηθεί και πεταγόταν πάλι πρώτη την αυγή.
Οταν μεγάλωσα λίγο την κοιτούσα και βούρκωναν τα μάτια μου .
Θά μουνα 10 χρονών όταν της είπα μιά μέρα "Μάνα,πόσο θα αντέξεις Μάνα ?πότε θα ζήσεις Μάνα ?
Με κοίταξε με άπειρη τρυφερότητα και αγάπη και μου είπε "Ζω παιδί μου,ζω μέσα απο τη δική σας τη ζωή"
Μόνο η Γυναίκα μπορεί να νοιώσει και να πει τέτοιες κουβέντες.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Σπύρος Δαρσινός

Κύριε Σπύρο...μ'αυτά σας τα γεμάτα αλήθεια λόγια, είστε μια ζεστή καρδιά για το καφενείο αλλά είστε και δικός μας...των γυναικών. Αγαπημένος φίλος, πατέρας, γιος, σύντροφος.

Να είστε καλά. Με κατασυγκινήσατε.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Aστοριανή
Γιώτα μου αυτο το: " you must not enter this page"
Αφορά μάλλον σε κάποια αρρυθμία του δικού σου συστήματος ασφαλείας, αφού το δικό μου Blog είναι ολοκάθαρο από ιούς. (Απόλυτα ελεγμένο από τα πιο σύγχρονα προγράμματα ασφαλείας) Τί κάνουν εκεί οι τεχνικοί των Η.Π.Α. ; Έγιναν ξαφνικά άσχετοι;;

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ΑΝΤ' ΑΥΤΟΥ
Καλώς όρισες και πολύ χάρηκα που βρήκες καλή και καθαρή ατμόσφαιρα στο "Καφενείο" που ξεκουράζεται ο Θεός...
Το "Ευχαριστούμε Γυναίκες" που βρήκα στο φάκελο, ήταν ότι πιο όμορφο και άμεσο μπορούσες να πεις.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Αχ Σπυρέτο μου πως στοχεύεις πάντα στην καρδιά και την ουσία και μας συνεπαίρνεις...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Λιψάνος

Επισήμανες με ακρίβεια καλέ μου φίλε πως, με τεχνητούς τρόπους δημιουργήθηκε το πρόβλημα αυτής της διάστασης των δύο φύλων. Γιατί αν ακολουθούσαμε τούς νόμους της φύσης, δεν θα μιλούσαμε τώρα για τέτοια προβλήματα.

Ανώνυμος είπε...

Νίκο Νίκο Νίκο,τελευταία είσαι όλο όμορφες εκπλήξεις.
Ευχαριστώ BIG MAMA !
Φαίδωνα,ούτε μιά φορά δε τράβηξες δίχτυα χωρίς ψάρια.
Αμ τι,μόνο κρασί θα σας κερνάω ?

kostasst είπε...

Είχα αρχίσει να ανησυχώ για την απουσία σου και να που επιστρέφεις με πλούσιο αφιέρωμα. Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω είναι ότι στους "Μεγάλους Έλληνες" δεν μπήκε ούτε μια γυναίκα στην πρώτη δεκάδα... Καμία δεν άξιζε;

Ανώνυμος είπε...

Επίσης ,γιατί ο Χριστός είχε μόνο άνδρες μαθητές ? Δεν είναι αυτή διάκριση ?
Γιατί μπάζουν μόνο τα αγοράκια στο Ιερό όταν σαραντίζουν
Γιατί απαγορεύουν στις γυναίκες να πάνε στο Αγιο Ορος
Γιατί να μην μεταλαβαίνουν όταν έχουν περίοδο.
Δεν φτάνει που υποφέρουν,με αυτή την οργανική διεργασία που προετοιμάζει την σύλληψη της ζωής, να τις τιμωρούν κι από πάνω οι αντιπρόσωποι του Θεού?

Ολα αυτά βέβαια έχουν θρησκευτική διάσταση,μήπως όμως η θρησκεία δεν είναι αυτή που παίζει,καλώς ή κακώς, τον σημαντικότερο ρόλο στην σχηματοποίηση του κοινωνικού ιστού ?
Ασε,που ούτε και ο Θεός συμφωνεί με κάτι τέτοια της θρησκείας αλλά ούτε και με"ημέρες της γυναίκας"
και γλύκες ανδρικές που ειναι μόνο στα χείλη μας και με το ζόρι περνάνε στις πράξεις μας
Πως το ξέρω ?
Να ,εχθές που με είδε και σερβίριζα πρώτα τις γυναίκες γελούσε κοροιδευτικά .
Γιαι γελάς ,του είπα,αυτό είναι ευγένεια
Όχι μου είπε,αυτό είναι υποκρισία,
Πρέπει πρώτα να τις δώσετε μέσα σας ,και παντού,εκείνο που τις αξίζει,αλλιως,αυτά τα καμώματα-να τους ανοίγετε τις πόρτες και να τις σερβίρετε πρώτα-είναι κοροιδία .
Κοίτα να δεις,σκεύτηκα,όλα τα κρίνει και όλα τα παρατηρεί,και γω που νόμιζα οτι μόνο μας έπλασε και μας άφησε μόνους .
Μα είμαι μέσα σου ,μου ειπε ήρεμα
Πως κατάλαβες την σκέψη μου?Τον ρωτησα έκπληκτος
Σου είπα,είμαι μέσα σου,δεν θες να είμαι ?Ελα τωρα ,ρίξε μου ένα ποτήρι.Και αυτό είναι το λάθος μας,νομίζουμε οτι κρυβόμαστε από τους εαυτούς μας.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Καλησπέρα κ. Σπύρο…
Το έχετε «πιάσει» μια χαρά το θέμα από…Θεολογικής πλευράς.

Είπα λοιπόν κι εγώ να πω δυο πραγματάκια…όχι ότι θα αλλάξει κάτι, αλλά έτσι για μας, προς χρήσην του Καφενείου. Δεν θα σχολιάσω όλα τα θέματα… μόνο όσα μπορούν να χωρέσουν στα πλαίσια ενός σχολίου…

Διότι τα θέματα του Άβατου του Όρους και της Ιεροσύνης των Γυναικών-άρα και της εισόδου μόνο αγοριών στο ιερό κατά την ευχή των σαράντα ημερών- θέλουμε δυο διδακτορικά για να τα προσεγγίσουμε και άκρη δεν θα βγει…

Πρώτα πρώτα για τις γυναίκες μαθήτριες...
Και φυσικά υπήρχαν. Πρώτη πρώτη η Μαγδαληνή, οι αδελφές του Λαζάρου, η Ιωάννα γυναίκα του Χουζά, η Σουσάννα… και «έτεραι πολλαί» λέει το Ευαγγέλιο του Λουκά. Οι γυναίκες αυτές, δεν ήταν μεν στον κύκλο των 12, οι οποίοι και θα ελάμβαναν πρώτοι το ιερατικό αξίωμα, αλλά «διακονούσαν» τον Κύριο που λέει και ο Λουκάς και αργότερα την Εκκλησία. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Μυστικός Δείπνος και η λειτουργία των πρώτων «Κατ’ οίκον» Εκκλησιών έγιναν σε σπίτια γυναικών μαθητριών του Ιησού αλλά και των Αποστόλων.

Όσο για την μετάληψη κατά τις ημέρες της περιόδου, αυτό αποτελεί βαθειά πρόληψη και όχι διδασκαλία του Χριστού. Όταν οι Εβραίοι θεωρούσαν την αιμορραγία ακάθαρτη και δεν άγγιζαν την αιμορροούσα γυναίκα, ο Ιησούς την άγγιξε και την θεράπευσε. Σε ερώτημα που έθεσαν στον Χρυσόστομο γι αυτό το θέμα, απάντησε ότι εμείς οι Χριστιανοί αυτά τα θεωρούμε φυσικά και δεν ασχολούμαστε, άλλες θρησκείες ασχολούνται.

Ακόμη και η σαρανταήμερος ευχή πολύ αργά μπήκε στη λειτουργική ζωή των χριστιανών ως μίμηση, λένε κάποιοι μελετητές, συνηθειών που υπήρχαν σε άλλες θρησκείες για να ικανοποιήσουν την επιθυμία των Χριστιανών γυναικών να μην υστερούν σε ευχές και τελετές από τις άλλες.

Με τραγικά αποτελέσματα για τα νεαρά κορίτσια και τις γυναίκες, ακόμη και σήμερα στο χώρο της θεσμοποιημένης πια Εκκλησίας, οι ίδιοι οι ιερείς, κάποιοι από άγνοια αλλά κυρίως από ισχυρό μισογυνισμό, επιτρέπουν ή και επιβάλλουν την επιβίωση των προλήψεων και των ανυπόστατων διακρίσεων.

Εμείς οι γυναίκες πρέπει να αντιδρούμε σε όλα αυτά όταν τα συναντάμε. Ούτε μέρος της διδασκαλίας του Χριστού είναι ούτε της σκέψης των Πατέρων.


Συγνώμη για το μεγάλο σχόλιο Φαίδωνα, μη με μαλώσετε...

Αστοριανή είπε...

...Κυρία "Μπιγκ Μάμα",
συμφωνώ απόλυτα για όσα γράψατε, και για άλλα που λόγω χώρου ασφαλώς
δεν καταχωρήσατε.
...ας θεωρηθεί ...ευνοϊκά το ότι είμαι σύντομη.
Το θέμα είναι ανεξάντλητο και οι ...θρηκευόμενοι το φοβούνται.

Τώρα,
εδώ πάλι, μια διευκρίνηση για τον Φίλο Φαίδωνα,

μόνο και μόνο για να μη νομίσει κάποιος ότι βάζω..."λόγια-ζιζάνια":
Ρώτησα πάλι,
φίλε μου, τεχνικούς της ΜακΆφφιι, που έχω προστασία για τα δικά μου,
και μου απάντησαν
ότι ή κακός χειρισμός στο μπλογκ σου, κάπως, κάπου,
ή δική σου ευθύνη για να...προειδοποιείς τους αναγνώστες σου.
Βλέπεις, ότι το αψηφώ, και μπαίνω, μα κάπως βλέπω ότι πρέπει να το εξετάσεις επίσημα.
Θα ήθελα να σου γράψω με μεγάλα γράμματα ότι
δεν θέλω να τα βάλεις μαζί μου διότι συνεχίζω μια
"φοβία-απορία"
μα κάπου-κάτι γίνεται.
Πρόσεξέ το φίλε μου...
Με την αγάπη μου,
Υιώτα, ΝΥ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστόριανη
Γιώτα μου, οιτεχνικοί της ΜακΆφφιι
δεν ήταν αυτοί που σου έβγαλαν την ψυχή για να σου επιδιορθώσουν ένα μικρό και συνηθισμένο πρόβλημα; Απορώ πως συνεχίζεις να τους εμπιστεύεσαι και μάλιστα να μου αποδίδεις και πρόβλημα στο BLog μου!!!!!!!!!!! Είσαι η μόνη που το λες από τους τόσους φίλους που το επισκέπτονται)γιατί είσαι η μόνη που έχεις τεχνικούς που είναι κατάλληλοι για να πουλάνε κουμ-κουάτ στις λαϊκές αγορές.. Σου είπα και την άλλη φορά ότι το Blog μου είναι ολοκάθαρο σαν το νεράκι της πηγής. Λάβε υπ' όψη σου, ότι μία φορά που χρειάστηκα μια επισκευή, επιδιορθώθηκε από τους εδώ τεχνικούς σε μία ώρα και όχι σε 3 εβδομάδες όπως συνέβη σε σένα. Σε ευχαριστώ για τις καλές σου προθέσεις, αλλά μάλλον πρέπει να ακούσεις εσύ εμένα και όχι εγώ εσένα.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Κύριε kostasst

Ο ΣΚΑΪ αναφέρει ότι ψήφισαν 38.472. Αν πούμε ότι έχουμε 12 εκατομύρια πληθυσμό, μιλάμε για συμμετοχή μικρότερη του 1% (38 ψήφοι κάθε 12.000 Έλληνες!).

Είναι λοιπόν το λιγότερο που θα μας ενδιέφερε εμάς τις γυναίκες, όταν, όπως αναφέρει και ο Φαίδωνας στην ανάρτηση οι Ελληνίδες στη Βουλή φτάνουν το 12,8 %...

Συγγνώμη που το λέω έτσι...αλλά είναι η αλήθεια.
Τι θα άλλαζε αν υπήρχαν και γυναίκες στους 100;
Θα υποκρινόμασταν ότι απ' αρχής Ελλήνων οι γυναίκες ήταν σε όμοια θέση με τους άνδρες στις δυνατότητες μόρφωσης και συμμετοχής;
Νομίζω ότι συμφωνείτε μαζί μας-με τις γυναίκες εννοώ-δεν συμφωνείτε;

Ελπίδα είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση, Φαίδωνα! Στα υπόψιν!
Μ' άρεσαν τα λόγια του Μαξ Μίλλερ και το Ζ.Πολ!
Και άλλα, αλλά θα σε αντιγράψω μετά τον Ρίτσο.
Συγχαρητήρια!

kostasst είπε...

Big Mama. Στατιστικά το δείγμα είναι πολύ μεγάλο. Τα γκαλοπ συνήθως χρησιμοποιύν 1000- 1500 άτομα. Δυστυχώς ο τρόπος που ψήφισαν οι συμπατριώτες μας δείχνει πολλά για τη νεο-ελληνική νοοτροπία, αν μάλιστα σκεφτούμε ότι πρόκειται για πιο μορφωμένη μερίδα του πληθυσμού (οι περισσότεροι είναι χρήστες του Ιντερνετ). Μόνο μελαγχολία πιστεύω ότι μπορεί να προκαλέσει σε γυναίκες και άντρες το αποτέλεσμα... Από εκεί και πέρα όλη η φιλοσοφία της συγκεκριμένης ψηφοφορίας είναι προβληματική. Ενδιαφέροντα σχόλια έκανε ο Νίκος Δήμου στο προηγούμενο τεύχος της Lifo.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Kostasst / Big Mama

Πέρα απ' το ότι οι γυναίκες αγέρωχες, έχουν γραμμένες στα παλιά τους τα παπούτσια τις επιλογές των Ελλήνων (Για τους σπουδαίους Έλληνες, (αφού και περιοδικό αναδεικνύει πρόσωπο της χρονιάς-κάθε χρόνο τον παπαροπαρουσιαστή Ν. Χατζηνικολάου!!!!) και καλά κάνουν οι γυναίκες και αφήνουν εμάς τους άντρες να παίζουμε νομίζοντας ότι κάνουμε κάτι σοβαρό, πρέπει όμως να πούμε ότι η κατάσταση είναι πράγματι μελαγχολική όπως λέει ο Κώστας και υποκρύπτει έναν υφέρποντα ρατσισμό για το άλλο φύλο, που ενέπνευσαν οι μάνες στους κανακάρηδές τους και σημερινούς άντρες που με την ψήφο τους αποφασίζουν ποιοι είναι οι σπουδαιότεροι (μόνο άντρες!!!) Έλληνες...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
kostast

Ευχαριστώ για την πληροφορία, θα αναζητήσω τα σχόλια του Νίκου Δήμου...

Όμως θα επιμείνω...πολλή σημασία δώσαμε σ' αυτήν την ψηφοφορία.

Της δώσαμε "δυναμική απόρριψης"...σα να έχουν αξία μόνο οι 100...και νομίζω ότι δεν ψήφισαν οι Έλληνες με αυτό το σκεπτικό. Ήταν λίγο πιο Eurovision τα πράγματα.

Και 100% γυναίκες να έβγαζε "η κάλπη" πάλι δεν θα άλλαζαν οι γνώσεις μας για την ιστορική πορεία της θέσης της γυναίκας στη χώρα μας.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου στις εύστοχες και εύλογες παρατηρήσεις σου απαντά όπως βλέπεις μια ειδικός. (Όχι θα σου απαντούσε όποιος κι όποιος..)
Εγώ δεν έχω παρά να εκφράσω γι άλλη μια φορά την απέχθειά μου για το παπαδαριό που είναι συμφορά για την πατρίδα μας, όπως είναι και οι χοτζάδες-ιμάμηδες για το ισλάμ , με τους φετφάδες που βγάζουν και καταδυναστεύουν τη ζωή των πιστών. Όσο πιο μακριά από το παπαδαριό τόση περισσότερη ψυχική υγεία εξασφαλίζουμε...

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα αγαπημένε,ξέχωρε, αξέχαστε φίλε μου. Η χαρά μου είναι απέραντη που γύρισες ξανά στο κεφενείο ΜΑΣ για να στολίζει όπως πάντα η σκέψη σου την ψυχή μας με ομρφιά, ευαισθησία και εξυπνάδα. Καλωσόρισες λοιπόν φίλε μου στον δικό σου χώρο, όπου τόσο φιλόξενα καλοδέχεσαι όλους μας. Το "Καφενείο" σου είναι εκλεκτό κι εσύ απαράμιλλος οικοδεσπότης. Έχεις πάντα μια ξέχωρη θέση στην καρδιά μου.
Σε πληροφορώ πως ήπιαμε ένα ποτηράκι Νεμέα ξέχειλο στην υγειά σου με τον...οινοχόο σου τον μερακλή τον Σπύρο μας που τον είχαμε με τόση χαρά κοντά μας μικροταξιδάκι...Γεια μας!...
Όπως πάντα όλα τα άρθρα σου ξανά θαυμάσια και η συμμετοχή των φίλων απολαυστική! Σήμερα αναφέρομαι συγκεκριμένα στη ΓΥΝΑΙΚΑ που μου άρεσε πολύ ο τρόπος που το χειρίστηκες και σου γράφω κι εδώ και τη δική μου εκδοχή.
Η γυναίκα θα είναι πάντα ύπαρξη αγαπημένη και παρεξηγημένη. Η μοίρα της γράφτηκε θαρρείς ανάποδα όταν δημιουργήθηκε ο θρύλος για την κατασκευή της από το πλευρό του Αδάμ!...Έτσι γίναμε παραπλανητικά στους αιώνες...μισή μερίδα!
κι όμως εμείς οι ίδιες οι γυναίκες γνωρίζουμε το μυστικό και την αλήθεια. Εμείς είμαστε συνήθως η φυσική δύναμη όταν μας αποδίδουν εσφαλμένα αδυναμία! Εμείς χαράζουμε δρόμους άφοβα, κυνηγάμε μ' αισιοδοξία όνειρα για να τα κάνουμε πραγματικότητα. Εμείς είμαστε η αγκαλιά της παρηγοριάς της έμπνευσης, της ελπίδας και η εμψύχωση στον άνδρα, για να δώσει λεβέντικα τις μεγάλες μάχες. Εμείς έχουμε την έμφυτη ευλογία να αλλάζουμε το δάκρυ σε χαμόγελο...Τα χέρια μας είναι στοργικά και τρυφερά αλλά ικανά και δυνατά κι άξια να σκάψουν τη γη και ν' αγαπήσουν τον άντρα και να καρπίσουν το σπόρο της συνέχειας και δημιουργίας με σθένος, φαντασία, αισιοδοξία και Αγάπη! Η γυναίκα είναι σαν το ουράνιο τόξο γιατί έχει και κείνη μέσα της πολλές μορφές...Στα στήθεια της στεγάζει καημούς, όνειρα και λαχτάρες.Η αληθινή γυναίκα σπάζει βράχους με τη δύναμη της ψυχής της,την υπομονή της, το κουράγιο της, την αντοχή της, τη μετριοφροσύνη της, την τρυφεράδα της, την Αγάπη της! Σε όλες μας μέσα κάπου κρύβεται μια άφοβη Μπουμπουλίνα που είναι πανέτοιμη να τα δώσει όλα γι αυτά και αυτούς που πιστεύει και αγαπά!

Ευχαριστώ θερμά και σε χαιρετώ με όλη μου τη φίλία, αγάπη και εκτίμηση.

STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 3.16.09 NEA ΥOΡKH

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ

Καλή μου φίλη μας έλλειψες πολύ. Ξέρω ότι είσαι πολύ απησχολημένη αλλά μας λείπεις. Σ' ευχαριστω από καρδιάς Στέλλα μου για τη χαρά που εξέφρασες για την επιστροφή μου. Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς αφού δεν μπορώ να στερηθώ την ανάγκη μου να σας αγαπώ και να το δείχνω αλλά ούτε και να στερούμαι την αγάπη σας. Θεωρώ μεγάλη στιγμή Στέλλα μου, να πίνει στην άλλη άκρη του κόσμου ένα ξέχειλο ποτήρι κρασί στην υγειά μου μια τόσο όμορφη παρέα φίλων. Μεγάλο δώρο και σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.
Τα όσα έγραψες, συμπληρώνουν και εμπλουτίζουν με τον καλύτερο τρόπο τα όσα ανάρτησα για τη ΓΥΝΑΙΚΑ και δείχνουν πως το θέμα γυναίκα δεν εχει τέλος... Σχετικά με την άποψη ότι η γυναίκα πλάστηκε από το πλευρό του Αδάμ,πως είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς μια τέτοια φαλλοκρατική σαχλαμάρα που έφτιαξαν τα ιερατεία των θρησκειών, αφού η γυναίκα είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα, ισχυρότερη βιολογικά από τον άνδρα και εκείνη μόνο που μπορεί να φέρει ζωή στον κόσμο. Σαν πολύ ανάποδα δεν μας τα είπαν τα ιερατεία που έφτιαξαν, κατά την αντίληψη τους και κατά την πατριαρχική αντίληψη των εποχών, τις γραφές;; Η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Ζήτω η γυναίκα λοιπόν, ο απέραντος ορίζοντας της ζωής μας.. Φιλιά, αγάπη και φιλία από την Αθήνα Στέλλα μου

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Φαίδωνα/ Στέλλα Ζαμπούνου Follenter

Στη Βιβλική διήγηση, η δημιουργία παρουσιάζεται να βαίνει από τα κατώτερα στα ανώτερα είδη…
Έτσι, όλοι αυτοί-μισογύνηδες, τα ιερατεία, οι σκοταδιστές, που επέλεξαν να αξιοποιήσουν την πλάση της Εύας από το πλευρό του Αδάμ… θα πρέπει να ξεχάσουν αυτές τις υποθέσεις περί κατωτερότητας. Αν και την ζημιά τους την έχουν κάνει. Μην ξεχνάμε ότι στην Δυτική τέχνη η Εύα παρουσιάζεται συνήθως κοκκινομάλλα… και «κατά διαόλου σύμπτωση», χιλιάδες κοκκινομάλλες κάηκαν στην πυρά εξαιτίας του χρώματος των μαλλιών τους.
Η Γυναίκα είναι το τελευταίο δημιούργημα, άρα και το τελειότερο βιολογικά…αν δεχτούμε τη Βίβλο. Τα υπόλοιπα είναι Εβραϊκά κατάλοιπα και όχι ορθή ερμηνεία.
Ο άνθρωπος δημιουργείται ως άνδρας και γυναίκα μαζί.
Αδάμ σημαίνει Χοϊκός-Χωμάτινος δεν σημαίνει άνδρας αλλά άνθρωπος και σε όλη την Γένεση χρησιμοποιείται όχι ως όνομα αλλά ως αναφορά στο ανθρώπινο είδος. Μόνο όταν η γυναίκα αποκτά ξεχωριστό όνομα Εύα, που θα πει Ζωή, το Αδάμ γίνεται όνομα.
«ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον», λέει η διήγηση και εννοεί ότι ο άνθρωπος χρειάζεται το όμοιό του για να επιβιώσει και να ευτυχήσει και να φτάσει στο Θεό.
Η Εύα πλάθεται στη διήγηση από το πλευρό του Αδάμ, όχι από το κεφάλι για να είναι ανώτερη, ούτε από τα πόδια για να είναι κατώτερη… είναι από το στήθος, το χώρο των συναισθημάτων, για να είναι ίση.
Είναι «βοηθός κατ’ αυτόν», είναι συμπαραστάτης και βοηθός και είναι «κατ’ αυτόν» δηλαδή όμοια του, όμοιου είδους, όμοιας φύσης. Τα δύο φύλα είναι ίσα πλασμένα από τον Θεό, «είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού», χωρίς να είναι ίδια και, κατά την Θεολογία πάντα, η διάσταση του ζεύγους προήλθε από την Πτώση των Πρωτοπλάστων και όχι από την φύση τους.

Σταματώ εδώ…συγγνώμη για τα πολλά, αλλά…

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος