Κυριακή, Ιανουαρίου 25, 2009

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΗΛΙΟΣ


Του Σπύρου Δαρσινού*

Πρέπει να ήταν χάραμα όταν άκουσα το χτύπημα
στο παράθυρο.
Άνοιξα τα μάτια και είδα τον φρεσκόβγαλτο ήλιο,
ανάμεσα από τις γρίλιες , καταματωμένο
και μαζεμένο κουβάρι από την παγωνιά.
Σηκώθηκα βιαστικά και πλησίασα στο παράθυρο
"'Άνοιξε" μου φώναζε απέξω, «άνοιξε,
δεν βλέπεις ότι είμαι παγωμένος;»
Του άνοιξα με απορία. Δρασκέλισε μετά βίας το περβάζι
και μπήκε στο τέταρτο δωμάτιο.
Μα εσύ, του είπα έκπληκτος, είσαι ο ήλιος,
πώς μπορείς να κρυώνεις, είσαι το φως,
πώς μπορείς να ματώνεις ;
Έτσι νομίζεις; μου είπε τουρτουρίζοντας,
ότι δεν κρυώνει ο ήλιος, ότι δεν ματώνει το φως;
Ναι ,του είπα δειλά.
Μάθε λοιπόν, μου είπε θυμωμένος τώρα,
πως μόλις ξεκίνησα το πρωί έπεσα
επάνω στα σκοτωμένα και ακρωτηριασμένα
παιδιά της Γάζας , του Νταρφούρ, στα πεινασμένα
και βιασμένα παιδάκια της Ασίας και πάγωσα,
πάγωσα από τον πόνο τους...
Προσπάθησα να μπω μπροστά στις βολές των
πυραύλων και με ξέσκισαν, προσπάθησα να ζεστάνω
τις ψυχές των Εβραίων και με γάζωσαν
με τα πολυβόλα.
Προσπάθησα μετά να μπω στα συμβούλια των ισχυρών
γιά να τους παρακαλέσω
και είχαν αλεξίσφαιρα παράθυρα και
κλειστές ψυχές
Πέρασα και από την πατρίδα
που είναι η αγαπητικιά μου,
και καταμάτωσα
το σώμα μου στις σπασμένες τζαμαρίες,
έτρεξα να μπω στο άσυλο των ιδεών,
να φυλαχτώ και με κατάκαψαν με τις μολότοφ.
Όπως βλέπεις λοιπόν και ματώνει
το φως και παγώνει ο ήλιος,
μου είπε εξαντλημένος
αλλά και θυμωμένος μαζί.
Και εγώ τι μπορώ να κάνω;
γιατί ήρθες σε μένα;
τον ρώτησα με ολοφάνερη απορία.
Εσύ δεν είσαι ποιητής;
με ρώτησε κοιτάζοντας στα μάτια .
Ε, ναι, έτσι λένε μερικοί, είπα με σκυμμένο το κεφάλι.
Άκου να δεις, μου είπε αυστηρά, άσε τις ταπεινότητες
και βγες μπροστά, κάνε γροθιά το δικό σου φως.
Δεν ξέρω πως θα το κάνεις, εσύ ξέρεις.
Θέλεις με λυρικότητα; θέλεις με
ελκυστικότητα, θες με κραυγή, με φοβέρα ή οργή,
κάντο όμως γροθιά
και ρίχτο με δύναμη στα μάτια
τού κακού, να δουν όλοι τις φλέβες τού μίσους
πίσω απ’ την υποκρισία.
Κάντο, γιατί αν δεν το κάνεις και συνεχίζεις να
γράφεις για πλατανόφυλλα μαραμένα
και υπερήφανα καμπαναριά,
είσαι και συ συνένοχος των δολοφονιών.
Είχα χλομιάσει .Το είδε, μαλάκωσε κάπως το ύφος του,
κι ύστερα από λίγο μου είπε κουρασμένα:
"Άσε με να ξαπλώσω στο κρεβάτι και ξάπλωσε
και συ δίπλα μου να με ζεστάνεις.
Τον κοίταξα ,και κείνος βιάστηκε να
σκουπίσει δυό δάκρυα που κύλησαν
στις χλωμές παρειές του.
Σήκωσα το πάπλωμα και ξάπλωσε,
έπεσα δίπλα του, σε λίγο αποκοιμήθηκε,
αποκοιμήθηκα κι εγώ.
Οταν ξύπνησα είχε φύγει.
Άπλωσα το χέρι μου στη θέση του, ήταν ζεστή.
Ζεστάθηκε, σκέφτηκα με ανακούφιση.
Σηκώθηκα, και κοίταξα ασυναίσθητα
το δεξί μου χέρι και είδα τα δάχτυλά
μου σαν να ‘τανε αχτίδες.
Τα έσφιξα γροθιά.
Ναι , είπα δυνατά, πρέπει να κάνουμε γροθιά
το ΦΩΣ,
κι ανέβηκα αμέσως στο ανοιχτό παράθυρό μου
και το ‘πα άλλη μια φορά πιο
δυνατά στον ήλιο ...


*Ο Σπύρος Δαρσινός (Νέσβιλ Τενεσί ΗΠΑ)
είναι ποιητής
και Αρχιοινοχόος του Blog
"Θεός στο καφενείο"

42 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Συνωδίνη.
Ναι, οι ποιητές ευτυχώς συνομιλούν με τον Ήλιο...

Ανώνυμος είπε...

Ωραία έκπληξη από τον κ. Δαρσινό. Μόνο ο άνθρωπος λοιπόν μπορεί να λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας και ο ποιητής μπορεί να κάνει"Το ΦΩΣ γροθιά". Δηλαδή τη γνώση,δύναμη...
Μπάμπης Πιτέλλης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Τρυφερό, αδυσώπητο, κραυγή...

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου,
...Ευρηματική "Ερώτηση-Απάντηση" ποιητικά δοσμένη. Παρότρυνση για μικρούς και μεγάλους. Για ποιητές και μη....
Ο ήλιος? Αμφιβάλλω αν "βλέπει"... μπορεί και να έχει μπουχτήσει από τ' ανομήματα μας...

Όμως, εκείνη η ζεστασιά που του ζητάς και στην προσφέρει στο τέταρτο δωμάτιο...
είναι εκείνο που λείπει σε πολλούς από μας:
κάτι δυνατότερο, να μας ηρεμήσει τον ωκεανό που μας πνίγει,
την λάβα που μας καίει τα σωθικά...

(Φαίδων μου,
Είδες? εβαλα τα "ελληνικά" μου!!! κάνε, αν θες μια βόλτα στην "Αστοριανή, να δεις Μυτιληνιώτικα νέα από την...Αστόρια)

Γεια σας,
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

Μόνο ο Ποιητής γεννά φως που ζεσταίνει. Στα δάχτυλα του Σπύρου μπλέκονται οι ηλιαχτίδες της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.Στη ψυχή του Σπύρου ζει η ευαισθησία και ο πόνος για το παιδί του κόσμου που υποφέρει αντί να παίζει ξένοιαστο κάτω από ένα ζωογόνο, χαρούμενο ήλιο.Ο ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΗΛΙΟΣ είναι ένα αριστουργηματικό, συγκινητικό ποιητικό ξέσπασμα του τρυφερού μας Ποιητή που μπορεί και τσακώνει μηνύματα της ζωής αόμα και μέσα στις ηλιαχτίδες. Συγχαίρω τον εκλεκτό φίλο μου Φαδωνα που μέσα στην ευαισθησία και σιγουριά της δικής ιδιαιτερότητας και αξίας, αναγνωρίζει το υπέροχο ποιητικό δημιούργημα του Ποιητή μας Σπύρου Δαρσινού.
Εύγε σας! Σας καμαρώνω και σας παραδέχομαι και τους δύο!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Με απέραντη φιλία, αγάπη και εκτίμηση,
ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ 1.26.09 NEA ΥOΡKH

Ανώνυμος είπε...

BIG MAMA
Η συνομιλία μου με τον ήλιο ήταν μεταφορική ,στην ουσία έγινε μέσα μου,γιατί ένα μεράδι από το φως του ήλιου είναι μέσα μου[μας]Κι αυτό που είναι μέσα μου[μα] έχει φωνή ,δύναμη ,γροθιά.Αυτή τη γροθιά ήθελα να βγάλω έξω .Γιατί ξετσιπώθηκε το έγκλημα και έβγαλε από πάνω του τη μάσκα του σκοταδιού του και σκοτώνει μέσα από το φως τη ζωή που γεννάει ο ήλιος. Κι όποιος μεταχειρίζεται το φως του ήλιου για να σκοτώσει στα σίγουρα το παιδί είναι 10 φορές δολοφόνος
Σας τα λέω όλα αυτά γιατί,αν δεν κάνω λάθος,πήρατε μιά... απόσταση με το λιγόλογο σχόλιό σας .

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Σπύρος Δαρσινός

Καλη σας ημέρα...
Όχι, καμμία απόσταση.
Οι ποιητές και η ποίηση είναι για μένα το δισκοπότηρο από όπου μεταλαμβάνουμε Φως.
Καμμία απόσταση.
Να είστε καλά και σας ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Πιτέλλη
Αυτό ακριβώς που είπατε ήθελα να πω
Αντί να στρέψουμε τη γνώση-το φως-να φωτίσει τον άνθρωπο το στρέψαμε στο στήθος του για να τον βρει η σφαίρα.Και όταν λεμε η"σφαίρα "δεν είναι πάντα μεταλική,είναι και της υποταγής,της εξάρτησης,της ένοχης σιωπής ,και πολλές άλλες που σκοτώνουν σιγά σιγά.
Προσέχω πάντα τα σχόλιά σας,γιατι είναι πάντα μέσα στο θέμα,και με επιγραμματική ουσία.Γι'αυτή είμαστε εδώ.
Σας ευχαριστώ γιά την ανταπόκριση στις σκέψεις μου

Ανώνυμος είπε...

ΦΑΙΔΩΝ
Πρώτα πρώτα σε ευχαριστώ που ανάρτησες τις σκέψεις μου στην ταμπέλα του "καφενείου"
Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό προσπαθώ να βάλω στην εκφρασμένη σκεψη μου αυτά τα τρεία πράγματα που είδες .Την πρέπουσα τρυφερότητα στο λόγο για να πάει λίγο πιο πέρα η κραυγή του αδυσώπητου.Φυσικά ,η φωνή μου είναι μικρή,ξέρω όμως πως αν σμίξει με τις δικές σας θα παει ακόμη πιο πέρα.Τελικά,πιστεύω,πως τίποτα δεν πάει χαμένο.
Θελω ακόμη να σου πω πως νιώθω άνετα και όμορφα στο χώρο σου ,γιατί,εκτός των άλλων,όταν κλείνει το καφενείο,κάθομαι μέσα με το θεό και τα τσούζουμε μέχρι το χάραμα.

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα
Καλωσόρισες με τα Ελληνικά σου
Τα όμορφα λόγια σου έρχονταν σαν πληγωμένα περιστέρια με εκείνα τα ....λατινικά.
Θα μου επιτρέψεις όμως να σου πω
ότι το "ευρηματικό"βγαίνει μόνο του-αναπηδάει- σε αυτό που το έχει μέσα του.Δεν χρειάζεται ευρηματικότητσα ,ανοίγεις το στήθος σου με τις αφές σου και βγαίνει έξω η ψυχή σου.Αρκεί να την παντρέψεις και με το ΦΩΣ ΤΟΥ ΝΟΥ.
Ας κάνουν αυτό όσοι μπορούν και ίσως "παρασυρθούν" κι'αυτοί που νομίζουν ότι δεν μπορούν.
Θέλω να σου πω επίσης ότι έχω την συνήθεια να ... παραμεράω την άρνηση όταν με κυριεύει το δημιουργικό[αν μου επιτρέπετε] πάθος.Αυτή,είναι εκει,και πρέπει να την λιγοστέψουμε .Όσο την μνημονεύουμε και την θεωρούμε δεδομένη τόσο και μας ακολουθεί δυνατότερη.

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΕΛΛΑ
Τι μπορώ να προσθέσω εγώ σε αυτά που ειπες? Τι μπορώ να απαντήσω ?
Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι είναι ωραίο και ωφέλιμο[κυρίως] να επικοινωνείς με ανθρώπους που μπαίνουν στο πνεύμα σου και το πλατύνουν με το δικό τους.
Είσαι θυσαυρός.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου ωραία αίσθηση να σε περιβάλλουν όμορφες κυρίες με όμορφο πνεύμα. Τι υπέροχος συνδυασμός!!! Άλλωστε το δικαιούσαι: πρώτα επειδή με την ποίησή σου πιάνεις το σφυγμό της εποχής σου και το κείμενό σου είναι πλεγμένο με την Σκληρή Πραγματικότητα, την Τρυφερότητα, το Πέταγμα, το Εύρημα, την Πρόταση.
Και δεύτερον, επειδή ο "Θεός στο καφενείο" μόνο μ' εσένα κάνει παρέα..

Ανώνυμος είπε...

Φαίδων
η αλήθεια είναι ότι όταν η γυναίκα είναι θηλυκή και στο πνεύμα έχει άλλη έλξη.Αχ,και πως νά χαμε χίλιες ζωές να ζήσουμε σε χίλιες τέτοιες έλξεις.
Οταν λοιπόν το καφενείο έχει την δική σου ποιητική δημιουργία,έχει τετοιες κυρίες ,έχει θαμώνες που αγαπούν την πνευματική έλξη και καταθέτουν τη δική τους.Εχει μέσα και έναν θεό που μας έσπειρε την έλξη και πίνει τα λόγια μας μέσα στο κρασί μας ,άντε να μην μπορούμε να ακαλύψουμε μέσα μας το "εύρημα ,την πρόταση,την τρυφερότητα και το πέταγμα μέσα από την σκληρή πραγματικότητα"
Ετσι μας θέλει,αναστημένους.

Ανώνυμος είπε...

BIG MAMA
μαζί λοιπόν μεταλαβαίνουμε τις απόψεις μας .Ολοι είμαστε ποιητές
Κι'αυτό που είπατε ήτανε ποίηση.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
ΣΠΥΡΟΣ

Ευχαριστώ...αλλά στη σκέψη μου το "Ποιητής" είναι περισσότερο "ανδρική ιδιότητα"-όχι με την έννοια των δύο φύλων φυσικά-εγώ, ως ιδιοσυγκρασία, προτιμώ να ανήκω στις "Μούσες*"…
Καλήν εσπέρα στους Ποιητές.

*Με την αρχαιοελληνική έννοια, των υπάρξεων που ευαγγελίζονται το μήνυμα...αυτό που, "ούτε λέει, ούτε κρύπτει, αλλα σημαίνει".

Ανώνυμος είπε...

Πόσο καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό της παρέας..Πόσο καταλαβαίνω τους φίλους, είναι ωραίοι οι έπαινοι, είναι ωραία η ενθάρρυνση είναι ωραίες οι σκέψεις του Σπύρου ανθρώπινες , τρυφερές ..αλλά δώστε στην Ποίηση τον χώρο που της ταιριάζει, αφήστε την να είναι πολύ πιο πάνω...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ανώνυμος ή Ανώνυμη
Δεν πειράζει που είσαι ανώνυμος/η.
δεν είσαι άλλωστε ο πρώτος/πρώτη.
Εκείνο που πειράζει είναι ότι βάζεις μια ταμπέλα της ευκολίας σαν κομματική συνθηματολογία, αντί να μας ανοίξεις τα μάτια!
Με πολλή ευχαρίστηση θα ήθελα να ακούσω τις σκέψεις σου, αν έχεις, κι αν δεν πρόκειται μόνο για χαβαλέ...

Ανώνυμος είπε...

Τι χαβαλέ Φαίδωνα. Απλά τα λέω ότι τόσος ενθουσιασμός ταιριάζει για τον φίλο μας άλλα όχι για το ποίημά του. και δεν κατάλαβα το big mama δεν σαν το ανώνυμος;

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ανώνυμος/η
Έχω τη χαρά να σε γνωρίζω; και δεν το ξέρω; Ή τώρα γνωριζόμαστε;
Η άποψή σου, ότι δεν σου αρέσει το ποιητικό κείμενο του Σ. Δαρσινού είναι σεβαστή και έχει βέβαια την αξία μιας προσωπικής γνώμης, που λέει: Μ' αρέσει ή δεν μ' αρέσει. Έτσι απλά. Αν όμως θέλεις να μας πείσεις ότι κάνουμε λάθος που αρέσει σε μας, τότε πρέπει να το τεκμηριώσεις. Γι αυτό σου είπα να μας ανοίξεις τα μάτια σαν ειδικός/ειδική περί την ποίηση και λογοτεχνία. Δεν κατάλαβα ακόμα:
Την Big Mama, τι την ανακατεύεις;
Ξαναδιάβασε το σχόλιό σου μήπως καταλάβεις εσύ.

Ανώνυμος είπε...

Γνωρίζω κάποια βιβλία σου από πολύ παλιά...Δεν εμπιστεύομαι καθόλου τις κρίσεις των ειδικών περί λογοτεχνίας.Εκτιμώ τις κρίσεις ανθρώπων που διαβάζουν και δεν το έχουν επάγγελμα να γράφουν κριτικές .Εγώ προσωπικά διαβάζω πάρα πολύ είναι το χόμπι μου ,είναι οι παρέες μου τα βιβλία... αν και δύσκολα βρίσκεις καλές παρέες. Δεν εκτιμώ επίσης και δεν καταφεύγω ποτέ σε αναλύσεις και επιχειρήματα των ποιημάτων ιδιαίτερα παρά το ότι ανήκω στη φυλή των φιλολόγων. Σ΄ένα ποίημα εκείνο που μου αρέσει δεν είναι τόσο το σταθερό νόημα ή μηνυμα, είναι να έχει το ποίημα έναν ήχο που να ηχεί στο σκοτεινό μου μυαλό σαν χαρούμενο σήμαντρο, είναι να μου δίνει την αίσθηση πως μπορώ ξαφνικά να αποκτήσω φτερά και να υψωθώ πάνω από τις πολιτείες των ανθρώπων είναι να με κάνει να χαμογελάσω για την παράξενη φαντασία των ποιητών να γοητευτώ από τους αλλόκοτους κόσμους τους να χαρώ που υπάρχουν φωνές τόσο διαφορετικές που δίνουν στα πράγματα, στις ψυχές θεϊκες διαστάσεις..Κάτι τέτοια ποιήματα μου αρέσουν..Αλλά και τα κελαρύσματα των μικρών ρυακιών έχουν κι αυτά την αξία τους.

Ανώνυμος είπε...

....Κι αν οι σπασμένες τζαμαρίες και οι μολότωφ στο άσυλο των ιδεών έχουν κάποια έστω ελάχιστη σχέση με τις άλλες εικονες πολέμου και βιασμών που αναφέρει πιο πάνω ,,,ε τι να πω μεθυσμένος θα ήταν ο ήλιος.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Ανώνυμος/η
Περί ορέξεως....Έγινες τώρα κατανοητός/ή και οι απόψεις σου είναι σεβαστές αφού μόνο δογματικοί δεν είμαστε εδώ. Να έρχεσαι και να καταθέτεις τις απόψεις σου και να γνωρίσεις διαδικτυακά τους φίλους και θαμώνες του χώρου "Ο Θεός στο καφενείο. Μεταξύ αυτών θα σου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα και τον κ. Δαρσινό και ίσως αλλάξεις γνώμη για κάποια πράγματα. Πάντως χωρίς παρεξήγηση, οι φιλόλογοι (όχι όλοι) είναι σκέτη καταστροφή για τη λογοτεχνία με τις υπεραπλουστεύσεις τους και τον αποξηραμένο διδακτισμό. Έτσι ώστε αυτούς τους συναδέλφους σου να τους αποκαλώ ΦΕΛΟΛΟΓΟΥΣ που πάντα επιπλέουν. Κλείνω: Διάλεξε ένα ψευδώνυμο να σε φωνάζουμε.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ανώνυμος/η
Δεν πρόλαβα το τελευταίο σου σχόλιο και σου απαντώ τώρα: Δεν μπορεί να συγκριθεί μ' αυτά που λες από πλευράς έντασης και καταστροφών, αλλά έχει απόλυτη σχέση με το ότι ο Ποιητής βάζει στο στόμα του Ήλιου την καταγωγή του. Την αγαπημένη του πατρίδα. Είναι ο Έλληνας Ηλιος. Με την καταγωγή του Ήλιου, σύμφωνα με τον Ποιητή, έχει σχέση και με το κυκλικό του ταξίδι πάνω από τη γή

barel είπε...

Έχω γνωρίσει τον κ. Δαρσινό απο τις σκέψεις που μοιράζεται μαζί σου Φαίδων αλλά ομολογώ οτι το γραψιμό του με εντυπωσιάζει. Πολλά ευχαριστώ κ. Δαρσινέ για τις όμορφες σκέψεις που μοιραστήκατε μαζί μας και να μας τις χαρίζεται ακόμη πιο συχνά.

Ανώνυμος είπε...

Στο δάκρυ του ήλιου

Ενας ματωμένος ήλιος
άρχισε να φεγγίζει
βγαίνοντας απ'το μνήμα
που τον είχαν θαμμένο.
Και μορφές πονεμένες
μορφές παραμορφωμένες
μορφές παιδικές σκοτωμένες
τον σηκώνουν.
Κι ο ποιητής
στο χείλος του αλλόκοτου
χούφτιασε την οργή
και φωνάζει στους γκρεμούς
και στο χάος για τον ήλιο
που θα σηκώσουν οι νέοι
σε χώρες άλλες
σε χώρες μικρές
και σε χώρες μεγάλες.

Σπύρο,
Ο "ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΗΛΙΟΣ" αντικρίζει την αλήθεια κατάματα, χωρίς προκαταλήψεις και ιερεμιάδες.
Με εκτίμηση,
Νίκος Λιψάνος
Manhattan

Ανώνυμος είπε...

Πριν λίγο γύρισα από τη δουλειά μου.Περασα μιά δύσκολη μέρα σήμερα.
Μιά κυρία που δούλευε 11 χρόνια στο
μαγαζί μου σκοτώθηκε σε αυτοκινιτιστικό δυστύχημα.Αφησε πίσω δυό παιδιά, 8 και 10 χρονών. Ηταν χωρισμένη και μόνη .
Θα δούμε τι θα κάνουμε γιά τα παιδιά.

Ανώνυμε[η]
γράφετε "Σε ένα ποίημα εκείνο που μου αρέσει δεν είναι τόσο το σταθερό μήνυμα,είναι να έχει το ποίημα έναν ήχο που να ηχεί στο σκοτεινό μου το μυαλό σαν χαρούμενο σήμαντρο"
Και πιό κάτω απορήτε πως γίνεται να έχουν σχέση οι ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ των παιδιών της Παλαιστίνης -που έγιναν εν ψυχρώ κάτω από το φως του ήλιου ,με τις σπασμένες τζαμαρίες της πατρίδας και την ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του παιδιού Αλεξ-επίσης κάτω από το φως του ήλιου.
Εδω,λοιπόν, ανώνυμε[η[λέω συγκεκριμένα ότι όταν η δολοφονία φτάνει στο σημείο να μην φοβάται την αλήθεια[ΦΩΣ] τότε παγωνει,ματώνει ο ηλιος......
Επομένως,έχετε δίκιο που δεν σας αρέσουν τα "συγκεκριμένα μηνύματα"γιατί,όπως φαίνεται, από κει που είναι το "σκοτεινό σας το μυαλο" μέχρι εκεί που σας πάνε τα "σήμαντρα"υπάρχει ένα κενό που-αν εύρισκα μιά βάση σε κάποιο άλλο σημείο των σχόλιών σας-θα σας έλεγα πως θα ήταν χρήσιμο,αλλά και ωραίο γιά σας ,να προσπαθούσατε
να καταλάβετε αυτό το κενό.

Τα "σήμαντρα" είναι στα καμπαναριά Η λειτουργία γίνεται στο μυαλό και στην ψυχή .

ΦΑΙΔΩΝ ,συγνώμη

Ανώνυμος είπε...

barel
Εγώ σας ευχαριστώ,που ήσαστε κοντά μας και αλλάζουμε τις απόψεις μας.Σας ομολογώ ,οτι χαίρομαι και την αντίθετη άποψη σε ένα θέμα,αλλά όχι κούφιες παραφιλολογίες στις δολοφονίες παιδιών.

Ανώνυμος είπε...

"κι ο ποιητής στο χείλος του αλόκοτου χούφτιασε την οργή και φωνάζει στους γκρεμούς και στο χάος"
Φίλε Νίκο,αυτοί οι στίχοι είναι δικοί σου απο το ποίημα σου που "στο δάκρυ του ήλιου" που μόλις μας έστειλες
Είναι κι αυτή μια "αδυσώπητη κραυγή" όπως είπε ο ποιητής Φαίδων Θεοφίλου στο σχόλιό του για τον "ματωμένο ηλιο"
Βλέπουμε λοιπόν ότι το "συγκεκριμένο"τραντάζει όταν η πραγματικότητα είναι ντυμένη με την ποιητική αναλογία.

Ανώνυμος είπε...

Είναι το τελευταίο σημείωμα που στέλνω , αν και πολύ με εμποδίζει το γεγονός που έζησες χθες κ. Δαρσινέ το θάνατο μιας γυναίκας που γνώριζες και κανονικά θα έπρεπε να σου πω μόνο λυπάμαι για την απώλεια και μετά να σιωπήσω...έλα όμως που δεν το κάνω. Πάντως ειλικρινά λυπάμαι... Κοίτα δεν μου αρέσουν οι παρεξηγήσεις γι' αυτό επανέρχομαι...
Λες :"Πέρασα από την πατρίδα και καταμάτωσα το σώμα μου στις σπασμένες τζαμαρίες, έτρεξα να μπω στο άσυλο ιδεών να φυλαχτώ και με κατάκαψαν οι μολότωφ" και μετά μου λες στο σχολιο για τη δολοφονία του Αλέξαντρου..Οι τζαμαρίες σπάστηκαν και οι μολότοφ πετάχτηκαν απ' αυτούς που για μέρες τάραξαν την Αθήνα και τον κόσμο θα ήθελαν να ταράξουν, για τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του παιδιού γι' αυτό το θάνατο εκείνες τις μέρες είχα γράψει κάπου ..τουλάχιστον δεν πέρασε σιωπηλά, για έναν τέτοιο θάνατο άξιζε να ταραχτούν τα σύμπαντα ,,κάπως έτσι. Λέω λοιπόν πως ο ήλιος βλέποντας αυτά θα έπρεπε να έχει μια ελπίδα , θα έπρεπε να νιώσει μια αγάπη για ανθρώπους που έχουν το χάρισμα να ξεσηκώνουν κάποιες φορές , να ταράζουν την ησυχία της καθημερινότητας, να καταστρεφουν τα μέτρα και τα σταθμά της λογικής...Θα μου πεις και που οδήγησαν όλα αυτά και άλλα τόσα κατά καιρούς .Μήπως η σιωπή που φοβάμαι δεν ακολούθησε τις επόμενες μέρες δεν υπάρχει σήμερα... και ΄πολλές φορές σκεφτόμουν πως έχουν μετρήσει ακόμα και τη διάρκεια της οργής και απλά περιμένουν να μας περάσει και πολλές φορές καταστροφές και μολότοφ μπορεί να πέφτουν κι απ' αυτούς τους ίδιους... ναι. ναι όλα είναι αρκούντως μπερδεμένα.Ναι, ναι..Αλλά ευτυχώς που υπάρχουν...κάποιες φωνές κάποιοι άνθρωποι που ενσκήπτουν "ως λεηλάτες εν μεσημβρία και επιφέρουν ...εξαίφνης ταραχάς και τρόμους..." Μην ψάξει κανείς τις πηγές των λόγων αυτών και γιατί λέγονται .Το δηλώνω είναι αυθαίρετη προσαρμογή δική μου εκεί που μου αρέσει. Αυτή λοιπόν ήταν η αντίρρησή μου αγαπητέ κ. Δαρσινέ και να με συγχωρείς που χθες με έπιασε το αυστηρό μου, συνήθως δεν είμαι έτσι
Και το όνομά μου είναι
Αθηνά

Ανώνυμος είπε...

Κυρία ΑΘΗΝΑ [πολύ ωραίο όνομα !]
Στο αναρτημένο κείμενο ,μού λέει ο ήλιος σε κάποιο σημείο
"βγες μπροστά και κάνε γροθιά το δικό σου φως"
Αυτό είναι πάρα πάνω από ελπίδα και αγάπη που θα θέλατε να δείξει ο ήλιος στον άνθρωπο .Είναι ευθύνη του ανθρώπου να βγει μπροστά.
Αυτή την ευθύνη προσπάθησα να βγάλω έξω με την μεταφορική μου
αυτή ιστορία .Εκει είναι και η ποίηση που την θέλατε και εσείς πιό ψηλά.

Σας ευχαριστώ για την κατανόηση στο χαμό της μάνας και συνεργάτιδός μου.

Οχι,δεν υπάρχει παραξήγηση από μένα.Και δεν μπορούσε να υπάρχει.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπύρο μου στενοχωρέθηκα πάρα πολύ με το τραγικό απρόοπτο της μάνας και συνεργάτιδας σου. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μάταια τα λόγια. Είμαι βέβαιος΄πως θα κάνετε ό,τι μπορείτε για να βοηθήσετε τα παιδιά που έχασαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Λιψάνος
Πολύ χαίρομαι Νίκο μου για την κατάθεση και του δικού σου ποιήματος όπου Ποιητής και Ήλιος είναι το ίδιο. Έτσι μοιάζει το ένα ποίημα να φέρνει το άλλο.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ ΑΘΗΝΑ
Αγαπητή μου Αθηνά. θέλω να σου πω κάτι, μέσα στα πλαίσια του ότι η επικοινωνία των ανθρώπων είναι επίσης μεγάλο σχολείο: θα περίμενα στο πρώτο σου σχόλιο να προσέγγιζες το ποίημα του Σπύρου, επισημαίνοντας τα σημεία που κατά τη γνώμη σου ήταν αδύναμα. Το να προβαίνεις όμως σε αφορισμούς του τύπου να δώσουμε στην ποίηση το χώρο που της πρέπει, (Επειδή εδώ την υποβαθμίζουμε) είναι μάλλον το αποτέλεσμα μιας παρόρμησης που ξεκινά από μια τάση για διάκριση σε βάρος άλλων, για επιβολή άποψης . (τόσο σπουδαίοι είμαστε!)
Υπάρχει ασφαλώς πιο ώριμος, πιο δραστικός και πιο αποτελεσματικός τρόπος ΚΑΙ προσέγγισης ΚΑΙ διάκρισης στην εκτίμηση των άλλων, που είμαι βέβαιος πως κατά βάθος γνωρίζεις καλά αλλά βιάζεσαι...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βarel
Σωτήρη μου, είναι αλήθεια πως χαθήκαμε. Ή μάλλον εγώ χάθηκα. Χάρηκα όμως που ήπιες τον καφέ σου εδώ και μας μίλησες.

Ανώνυμος είπε...

Μου τη λες άσχημα κ. Φαίδωνα. Ναι είναι αλήθεια δεν ακολουθώ πάντα τους δρόμους της σωστής προσεκτικής προσέγγισης όχιμόνο των ποιημάτων αλλά και των ανθρώπων καμιά φορά. Δεν είναι ότι δεν γνωρίζω τους τρόπους, είναι επιλογή μου και μακριά από μένα κάθε σκέψη του ότι ξεχωρίζω..πρώτα-πρώτα εγώ δεν γράφω ,μόνο διαβάζω, αλλά καμιά φορά αγαπώ πιο πολύ την τέχνη από τους ανθρώπους.. Τέλος πάντων αυτή είμαι. Και στις δυο περιπτώσεις όμως προσπαθώ να είμαι δίκαιη.
Και το εδώ την υποβαθμίζουμε την ποίηση ... περιττό. δεν πιστεύω κάτι τέτοιο για τη σελίδα σου, αλλά σίγουρα μαθαίνω από την επικοινωνία. Βαράτε λοιπόν.
Αθηνά

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Ευαίσθητη και παρορμητική Αθηνά. Δεν σου τη λέω και ασφαλώς ούτε και άσχημα. Σου μιλώ με ειλικρίνεια και στα πλαίσια του ότι η επικοινωνία των ανθρώπων είναι σχολείο. Όχι μόνο δεν ήταν ποτέ στην πρόθεσή μου να βαρέσω κανέναν, πολύ περισσότερο ένα νέο άνθρωπο σαν και σένα. Ήδη με τα όσα γράφεις με επιβεβαιώνεις ότι γνωρίζεις καλά τα όσα σου είπα. Άλλο αν αντδράς διαφορετικά. Εγώ πάντως θεωρώ για τον εαυτό μου ότι
με τιμούν όταν μου μιλούν με ειλικρίνεια. Καλώς όρισες λοιπόν στο χώρο των ανησυχιών.......

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ
Πρίν από λίγο αναγκάσθηκα να διαγράψω το απαράδεκτο και προσβλητικό σχόλιο ενός προσώπου, που ενώ γνωρίζει ότι δεν είναι αποδεκτό στο χώρο μας, ούτε το ίδιο ούτε και η επιτηδευμένη χυδαιότητα που κουβαλά , επιμένει να έρχεται και να αποθέτει εδώ τις χυδαιότητές του. Ο λόγος της επιμονής του δεν μας αφορά. Εμείς, την επόμενη φορά που θα επαναληφθεί το φαινόμενο αυτό θα κάνουμε το αυτονόητο: Θα ζητήσουμε την παρέμβαση της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΧΩΡΩΝ.
Στο χώρο αυτό που αναδεικνύονται θέματα για την κοινωνία- λογοτεχνία-πολιτική, είναι ευπρόσδεκτοι όλοι όσοι ΔΕΝ εκφράζονται χυδαία και δεν προσβάλλουν την κοινά αποδεκτή αισθητική.

Ανώνυμος είπε...

Η μουσική υπέροχη...Μπαίνω και ξαναμπαίνω στη σελίδα για να την ακούσω.
Αθηνά

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Εγώ να δεις πόσο χαίρομαι που σου αρέσει. Είναι το: One Mans Dream του Yanni. Εύχομαι να βρίσκεις πάντα λόγους για να έρχεσαι στο "καφενείο" που... προτιμά κι ο Θεός και να το πλουτίζεις με τη παρουσία σου και τα σχόλιά σου.
Υ.Γ.
Γιατί εξακολουθεί να εμφανίζεται το "Ανώνυμος" στο σχόλιό σου κι όχι το Αθηνά με όλη την ακτινοβολία που κουβαλά ως όνομα;

Ανώνυμος είπε...

Χμ..δεν ξέρω πως να το κάνω.. Και δεν το ψάχνω .Βολεύτηκα..Είναι πιο εύκολο.ϊσως όμως να το διορθώσω.
...Και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Αθηνά

Ανώνυμος είπε...

Faidwn
Vgale se parakalw ton "MATWMENO HLIO"apo tin anartisi.Yparxoyn
sxoliastes pou ektimw kai siwpisan.
Profanws den tous arese.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος
Σπυρέτο μου 1ον: Δεν είναι απαραίτητο εκείνοι που εκτιμάς να σιώπησαν επειδή δεν τους άρεσε το κείμενό σου αλλά για δεκάδες άλλους λόγους άγνωστους σε μας.
2ον: 41 σχόλια που ήδη υπάρχουν για το κείμενό σου δεν είναι καθόλου λίγα. Οι δε επισκέψεις, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.
3ον: Η επίλογή των κειμένων γίνεται όχι με βάση το γούστο και τη γνώμη εκείνων που εκτιμάς, αλλά με δική μου επιλογή και ευθύνη.
και 4ον.Σήμερα αναρτώ άλλο κείμενο, όχι βέβαια για τους λόγους που το ζητάς, αλλά για λόγους επικαιρότητας αφού αυτό που θα λέει η νέα ανάρτηση, θα γίνει τη 1η Φεβρουαρίου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος