-Ο Θ Ε Ο Σ.... Σ Τ Ο Κ Α Φ Ε Ν Ε Ι Ο- και τα δίχρονά του

Το καφενείο όπου ο Θεός πίνει τον βαρύ γλυκύ του,
γίνεται δυο χρονών. Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια

με θαυμάσια παρέα όλους εσάς, με ενδιαφέροντα σχόλια

και κείμενα για την πολιτική με λόγια ευθύβολα

(αφού το καφενείο δεν έχει απολύτως καμιά εξάρτηση,

πολιτική, καλλιτεχνική, δημοσιογραφική ή άλλη

ούτε ασχολείται με την πολιτική της μη δυσαρέστησης)

κείμενα κοινωνικής κριτικής, κείμενα λογοτεχνίας,

και διαλεγμένα, σαν τους γερούς σπόρους, ποιήματα.

Στο καφενείο γεννήθηκαν όμως και μηνύματα ζωής

όπως το «ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ»

με το οποίο θα επανέλθουμε «εν καιρώ».

Ευχαριστούμε όλους εσάς που επισκεφθήκατε το «Καφενείο»,

εσάς που αφήσατε το σχόλιό σας και την άποψή σας

και μας δώσατε κουράγιο να κρατήσουμε …γερά,

να δούμε ως πότε….
Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον σχόλιο του

ποιητή Σπύρου Δαρσινού,

που είναι και ο εμψυχωτής του ιστοχώρου.

Το σχόλιο αυτό ας είναι και η σκέψη που κάνουμε

με αφορμή τα γενέθλια του «Καφενείου.

Φαίδωνα
Είμαι εδώ γιατί τα θέματα που ανεβάζεις, και τα περισσότερα από τα σχόλια που ακολουθούν,

μου αρέσουν. Και μου αρέσουν γιατί βλέπω μια... διάθεση διαφυγής από την θολούρα

που ζούμε στην Ελλάδα.

Ξέρεις Φαίδωνα ποιά είναι η διαφορά που έχω διαπιστώσει, στα 40 χρόνια που ζω εδώ στην Αμερική, ανάμεσα στον Έλληνα και στον Αμερικανό;

Ότι ο Αμερικανός παρασύρεται και πείθεται εύκολα και από το σωστό και από το λάθος,

ενώ ο Έλληνας ξέρει το σωστό και όταν κάνει ή αναγκάζεται να κάνει το λάθος.

Γιά μένα βέβαια και τα δύο είναι λάθος, το πιο μεγάλο όμως είναι στον αμερικανό

που ζει ασυνείδητα και το σωστό και το λάθος, γιατί η ασυνειδησία δεν έχει πόρους

για να χαρείς το σωστό και να συναισθανθείς το λάθος.

Αυτό είναι που πιάνω πάνω από τα σχόλια των θαμώνων,

τον πόθο για το σωστό πάνω από το λάθος.

Ας καλλιεργήσουμε αυτόν το πόθο λοιπόν και μ’ ένα ποτηράκι πάρα πάνω...