Νοέμβρης 2006 - Νοέμβρης 2007Το Blog «Ο Θεός στο καφενείο» γιορτάζει αφού έκλεισε ήδη ένα χρόνο. Τα γενέθλια αυτά όμως, δεν θα είχαν κανένα νόημα χωρίς εσάς που βρήκατε εδώ ένα ανήσυχο χώρο φιλοξενίας. Χωρίς εσάς, που αφήσατε εδώ τις σκέψεις σας ν’ ανεμίζουν, τα σχόλια να παίρνουν τη θέση τους, κάνοντας το «καφενείο» πνευματικό στέκι. Τέλος, τα γενέθλια αυτά δεν θα είχαν νόημα χωρίς εσάς που κάνετε ένα διάλειμμα στο καφενείο, κατά τη διάρκεια του διαδικτυακού σας περίπατου. Έτσι λοιπόν διαδικτυακοί φίλοι και συμπολίτες, σβήνουμε σήμερα ένα κεράκι πάνω στην στρογγυλή καρυδόπιτα και υψώνουμε τα ποτήρια με το σπιτικό γιαννιώτικο τσίπουρο. Περάστε λοιπόν στο καφενείο να κεραστείτε και ν’ αφήσετε στα τραπέζια, ένα λόγο, μια ευχή, μια γνώμη.
Χρόνια πολλά στο καφενείο και στους θαμώνες του!
-
.jpg)
19 σχόλια:
Ενοχλητικό για την κατεστημένη τάξη των πραγμάτων, το Blog σας.
Ο Λόγος αποπνέει ήθος και καλλιέργεια. Τελικά είναι μια ενδιαφέρουσα φωλιά απόψεων.
Να ζήσετε!
Μπάμπης Πιτέλλης
Καλή συνέχεια.
Παρεπιμπτόντως, αυτή η καρυδόπιττα με τσάκισε :)
Αγνόησε "Τύπε νυχτερινέ" αυτόν που είχε την ιδέα που σε ...τσάκισε: Δηλαδή την καρυδόπιτα των γενεθλίων. Συνήθως τα καταφέρνει καλά στο γραπτό και στον προφορικό λόγο. Τί ήθελε κι ανακατεύτηκε με τα επετειακά και τα σκηνοθετικά;
Πάντως και χωρίς καρυδόπιτα που...τσακίζει, η παρέα είναι καλή.
Φαίδων Θεοφίλου
Πολύ ενδιαφέρον το καφενείο,Ο Θεός και οι λέξεις στο τραπέζι!
Καλά κουράγια και στο μέλλον.
"ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ"
xronia πολλα!
"το σπιτικό γιαννιώτικο τσίπουρο"
Να το γευτώ και να ευχηθώ...
χρόνια πολλά να είναι και μεθυστικά...
Hrona polla ! eimai Thessaloniki
Lukas Tsitsipis
Στο φίλο - απόλαυση ΦΑΙΔΩΝΑ... να μπαίνω μέσα στο ανήσυχα πνευματικό σου καφενείο και να ξεχνώ να βγω!!!
Αυτός είσαι ΕΣΥ καλέ μου φίλε... Ασύγκριτος και ωραίος... Χρόνια καλά κι αμέτρητα.
ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ
New York
Να σου ζήσει
Γιάννης Κομνηνός
Συγχαρητήρια, κατάφερες κι κατέβασες τον Θεό από τους ουρανούς στο καφενείο,
μεγάλο κατόρθωμα κι αυτό.
Τώρα όλοι εμείς οι υπόλοιποι μείναμε χωρίς Θεό!
Γαβριήλ
Νέα Υόρκη
Αγαπητέ μου φίλε Γαβριήλ Παναγιωσούλη.
Καλά, σε όλους είναι γνωστό ότι εσείς δεν έχετε...το Θεό σας, γι αυτό δεν ήταν ανάγκη να τον πάρω εγώ στο καφενείο ώστε να τον στερηθείτε εσείς...
Φαίδων Θεοφίλου
Αφού σου το αφήνει ανοιχτό ακόμη το καφενείο ο Θεός μετά από το κυνήγι που έκανες στην καλόγριά του πάλι καλά,φάινεται τον κερνάς γιαννιώτικο τσίπουρο και βλέπει την καλόγρια σαν μοντελάκι.
Χρόνια πολλά και δημιουργικά.
Σπύρος
Χάλασε κι ο Θεός Σπύρο μου.
Φαίδων
Φίλε Φαίδωνα, Χρόνια πολλά εύχομαι κι εγώ στο blog σου! Ευχή, θα μου πεις, συνηθισμένη. Μα είναι διαφορετική, απ’ την καρδιά βγαλμένη...
εύχομαι μακροημέρευση, κουράγιο, υγεία, και...πολύ πείσμα - Αυτό κυρίως είναι απαραίτητο. Α, ναι. Χρειάζεται και χιούμορ, χωρίς αυτό χανόμαστε!
Φίλε μου,
Είναι ωραίο να ξέρεις ότι κάπου στη μέση της ερήμου υπάρχει μια Όαση που σε περιμένει να δροσιστείς.
Ας ευχηθούμε λοιπόν να πέσουν κι άλλες λέξεις στο τραπέζι, να φυτρώσουν κι άλλα δένδρα και κάθε χρόνο να κερνιώμασατε καρυδόπιτα και σπιτικό γιαννιώτικο τσίπουρο.
"Τα χρωστάς".
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!
σεραφείμ
Να ζήσεις μπλογκάκι και χρόνια πολλά, μεγάλο να γίνεις με visits πολλά...
παντού να σκορπίζεις τoυ nick σου το link...
και όλοι να λένε να ένας... να έεεενας... ρεε γαμώτο ψάχνω ώρα να βρω μια λέξη να ταιριάζει αλλά τίποτα...βάλτε ότι θέλετε...το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι τούτο το μπλογκ γιορτάζει!
Βάλτε τη μουσική.
Είχα γράψει ένα άλλο σχόλιο για τα γενέθλια, αλλά το άθλιο αυτό μηχάνημα δεν το κατέγραψε. ..αμώ την ατυχία μου!! Τέλος πάντων!
Να ευχηθώ "χρόνια πολλά" το βρίσκω κοινότυπο και, άλλως πως, μπανάλ. Να ευχηθώ να μας ζήσεις για να εμπλουτίζεις τις υποδόρειες ανησυχίες μας, που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου εν μέσω χιονοστιβάδας αδικιών και γελοιοτήτων, κάπως καλύτερο το βρίσκω αυτό. Να ονειρευτώ, μέσα στις ευχές μου, να υπάρξουν και άλλοι σαν κι εσένα, αεικίνητοι, ανήσυχοι, διαμαρτυρόμενοι με λόγο και περίσκεψη, με "τον δαίμονα μέσα τους" (που λέει ο λόγος) μήπως με τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής λακίσουν όλοι οι άλλοι διαβόλοι που καθημερινά κατατυραννούν τη ζωή μας και ευνουχίζουν την ύπαρξή μας, αυτό ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να το ελπίσω. Εντέλει τούτο μόνο λέω : να μας ζήσεις και να μην πάψεις να γράφεις, να γράφεις, να γράφεις και να σκέπτεσαι. Από μια τέτοια επιμονή κάτι το καλό μπορεί να βγει για όλους μας.
Νίκος Πετρόχειλος
Δημοσίευση σχολίου