C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Έτσι λοιπόν, θεσμοθετούμε μια επέτειο, π.χ. τη «Μέρα της Γυναίκας» την τιμούμε με ταρατζούμ και την επόμενη μέρα όχι απλά ξεχνούμε, αλλά και ούτε θέλουμε να θυμόμαστε τι της οφείλουμε ατομικά, κοινωνικά, θεσμικά και πολιτικά…, αφού τα έχουμε όλα τακτοποιήσει με την «Ημέρα της Γυναίκας…
Οι παγκόσμιες Ημέρες, απλά τονίζουν τα ελλείμματά μας,
τις ενοχές μας και την ανεπάρκεια της παιδείας μας… να ασχοληθούμε συστηματικά με τις αξίες που υποτίθεται ότι γιορτάζουμε, και να τις βάλουμε στη ζωή μας.
Η παγκόσμια Ημέρα της ποίησης: Πέφτει ξαφνικά πάνω μας ένα καταρράκτης ποίησης, ένα απίστευτος ποιητικός πληθωρισμός , έτσι σαν πυροτέχνημα και την επόμενη μέρα τίποτα. Απλά ξέρουμε ότι υπάρχει και η ποίηση…
Έχουμε κι απ’ αυτό…
Αλλά την ίδια μέρα που είναι η παγκόσμια μέρα της ποίησης είναι και η Ημέρα του…Ύπνου!!! Δεν ξέρω αν ο ύπνος δίνει αξία…στην ποίηση ή η ποίηση στον ύπνο…
Μελαγχολικά πανηγύρια δίχως αντίκρισμα…
Απλά, οι παγκόσμιες ημέρες, είναι για μένα μια ευκαιρία για να κοιτάζω αλλού…και να διαχέομαι στη ρέμβη.
*********************************
5 σχόλια:
δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω πως μελαγχολικά, "φτηνά" πανηγύρια είναι...
καλό ξημέρωμα!
Σας καλωσορίζω κ. Δερμάνη και σας ευχαριστώ τόσο για την επίσκεψή σας όσο και για την επικοινωνία.
Καλημέρα.....
πόσο δίκιο έχετε αγαπητέ......
...δυστυχώς....θα συμφωνήσω κι εγώ.
Ευφροσύνη καλημέρα! Το δίκιο το έχει η ΑΛΗΘΕΙΑ των πραγμάτων...Εγώ απλά επισημαίνω...
Έτσι είναι... και στις άλλες 364 μέρες χτυπάνε στις γυναικες, και πεθαίνουν τα παιδάκια, και τα ζώα, και η ποιήεση.
Φιλιά πολλά και καφεδάκι παρέα.
Δημοσίευση σχολίου