ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΟΛΛΆ ΤΟΝ ΞΕΦΤΙΖΟΥΝ…

Από τη βραδιά 5 συγγραφέων στο θέατρο "Τέσσερις Εποχές" του Γιάννη Μόρτζου και της Γιούλης Ζήκου, όπου οι συγγραφείς διάβασαν κείμενά τους, σαν σε ένα διάλογο κειμένων με θέμα τον έρωτα.

Παραθέτω εδώ μια γεύση από ένα απόσπασμα του προλογικού μου κειμένου

************************

C: ΦΑΙΔΩΝ   ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Ο έρωτας λοιπόν…ουσία και νόημα της ζωής,

που προσωποποιώντας τον, του δίνουμε ένα πλήθος χαρακτηρισμών:

Κραταιός, γλυκύς, ενεργοποιός, εξυψωτικός, οδυνηρός,

 καταστροφικός, άδικος, προσωρινός νικητής του θανάτου.

Στην πραγματικότητα, ο κάθε χαρακτηρισμός του έρωτα που θέλουν

 δυο ερωτευμένοι να ισχύει γι αυτούς,

εξαρτάται από τον τρόπο που θα αφήσουν

το έρωτα να καρπίσει μέσα τους και ανάμεσά τους…

Η ολική παράδοση  του ανθρώπου σε οποιαδήποτε φάση της ζωής

 του σημαίνει εξευτελιστική υποταγή.

Η ολική παράδοση στον έρωτα, είναι η μόνη εξαίρεση  που οδηγεί 

  στην απόλυτη ελευθερία.

Αλλά υπάρχει και ο διάχυτος έρωτας, ο μη εστιασμένος.

Στο βιβλίο μου «Ο Τρόφιμος», (εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ)

Ο κεντρικός ήρωας λέει κάποια στιγμή:

«Θα πεθάνω από έρωτα, που δεν ξέρω που απευθύνεται..»

Αυτός είναι ο διάχυτος έρωτας του ανθρώπου,

που λατρεύει και ανακαλύπτει διαρκώς τη ζωή,

που χαίρεται να υπάρχει,

έχοντας ταυτόχρονα και συναίσθηση του τέλους,

τής  κάθε άλλο παρά μάταιης αυτής ζωής.

Αυτός είναι ο ερωτικός άνθρωπος,

έτοιμος από καιρό, και για τον εστιασμένο έρωτα.

Ο έρωτας, εδώ και χιλιάδες χρόνια, νοηματοδοτεί

όλες τις τέχνες και τις δημιουργίες  των ανθρώπων.

Όλα έχουν ειπωθεί…

 Όμως, η κάθε εποχή, έχει το δικό της τρόπο και τη δική της

  λαμπερή φρεσκάδα να αναφέρεται σ’ αυτόν…

Στη φωτογραφία: Από αριστερά: Δημήτρης Αλεξίου, Σμαραγδή Κουνεντάκη, 
Φαίδων Θεοφίλου, Ελένη Λύτρα και Γιώργος Πετρέλλης. Στο άκρο δεξιά , ο ηθοποιός και μουσικός Γιώργος Λαμπάτος, που συνόδευσε μελωδικά τις σιωπές μεταξύ των αναγνώσεων.