 | |
C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Εκεί όπου ουρανός και θάλασσα
τέμνονται,
παραχώρησε ο ορίζοντας τη θέση του
στην ανεμόεσσα επιθυμία της τροχιάς μου.
Χάραξα την πορεία μου
μέσ’ από φουσκωμένα σύννεφα
βάζοντας στη γη σημάδια,
τους ολοκάθαρους τάφους των ιδεών
τα καλάμια που ανεμίζουν τη γύμνια των πραγμάτων
την αποδοκιμασία της μολόχας
τις κρακαρισμένες καρδιές των βράχων
το ρούφηγμα των ανέμων απ’ τις τρύπες της
μοναξιάς.
Βάζοντας στη γη σημάδια,
τις διφθόγγους των Ελληνικών ανοίξεων
τις αμετανόητες φλογίτσες
τα ξεθωριασμένα Ω-μέγα των ανθρώπων.
Όταν,
με πήραν τα δάκρυα της δίψας μου.
|
*Από το ομότιτλο βιλίο μου-Εκδόσεις Θουκυδίδης-1986
* Ο πίνακας είναι του ζωγράφου ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ ΤΣΟΛΑΚΗ
4 σχόλια:
Καθε έκφραση είναι ένα αίσθημα...
Ευχαριστώ και φιλιά.
Σ' ευχαριστώ κι εγώ καλή μου φίλη!
Την αγάπη μου από την Αθήνα με το άρωμα του ελληνικού καφέ, που θα έχει μέσα μια κουταλιά μέλι και μια πρέζα κανέλα.
Με την πρώτη ματιά δεν μπόρεσα να απολαύσω όπως πρέπει τις πολύ όμορφες εκφράσεις, γεμάτες από συναίσθημα, Χρώμα και Ζωή!
Με την δεύτερη όμως, έμεινα κυριολεκτικά κολλημένος, για να συλλάβω τα υπέροχα νοήματα. ίσως δεν το κατόρθωσα ολοκληρωτικά. Μου αρκούν όμως για να σας θαυμάζω! Πάντα έτσι παραγωγικό και ανθρώπινο!
Αγαπητέ φίλε κ. Καλούδη
Χαίρομαι ιδιαίτερα που σκύψατε πάνω στο ποίημά μου και προσπαθήσατε να διεισδύσετε μέσα του. Χαίρομαι και μια φορά ακόμα που σας άρεσε, για όσα εσείς αποκαλύψατε! Σας ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου